ZEBULON
(„tolerowanie; znoszenie” lub „wyniosłe miejsce [zamieszkania]”).
1. Szósty syn Jakuba i Lei. Jako mniej kochana żona, Lea szczególnie się cieszyła z narodzin tego chłopca. Nadała mu imię będące wyrazem nadziei, iż odtąd Jakub obdarzy ją większymi względami. Powiedziała: „Wreszcie mój mąż będzie mnie znosił, gdyż urodziłam mu sześciu synów” (Rdz 30:20; 35:23; Wj 1:1-3; 1Kn 2:1). Zebulon został potem ojcem trzech synów: Sereda, Elona i Jachleela (Rdz 46:14). Daleki potomek Zebulona noszący to samo imię co jeden z synów — Elon — był w Izraelu sędzią (Sdz 12:11, 12).
2. Plemię wywodzące się od trzech synów Zebulona. Około roku po wyjściu Izraela z niewoli w Egipcie liczba zdolnych do służby wojskowej mężczyzn w wieku od 20 lat wzwyż wynosiła w tym plemieniu 57 400 (Lb 1:1-3, 30, 31). Gdy pod koniec 40-letniej wędrówki po pustkowiu przeprowadzono drugi spis ludności, było ich więcej o 3100 (Lb 26:26, 27).
Na pustkowiu plemię Zebulona wraz z plemionami Judy i Issachara obozowało po wsch. stronie przybytku. Ten trójplemienny oddział wyruszał pierwszy. Naczelnikiem wojowników z plemienia Zebulona był Eliab, syn Chelona (Lb 1:9; 2:3-7; 7:24; 10:14-16).
Dziedziczne terytorium. Na temat dziedzictwa plemienia Zebulona patriarcha Jakub powiedział przed śmiercią: „Zebulon będzie mieszkał nad brzegiem morza i będzie przebywał nad brzegiem, gdzie stoją zakotwiczone statki; a jego kraniec będzie w kierunku Sydonu” (Rdz 49:13). Sydon leżał na pn. od Izraela, a skoro terytorium Zebulona miało się rozciągać w kierunku Sydonu, musiało zatem być umiejscowione w pn. części kraju. Chociaż obszar przydzielony Zebulonowi nie sięgał do samego Morza Śródziemnego (od zach.), znajdował się pomiędzy nim a Morzem Galilejskim (od wsch.), co sprawiało, że Zebulonici mieli łatwy dostęp do nich obu, a tym samym sprzyjające warunki do uprawiania handlu. Właśnie do tego mogło nawiązywać błogosławieństwo wypowiedziane przez Mojżesza: „Raduj się, Zebulonie, swoim wychodzeniem” (Pwt 33:18).
Podczas podziału Ziemi Obiecanej w Szilo plemię Zebulona wyciągnęło trzeci los (Joz 18:8; 19:10-16). Wyznaczonym przez Boga przedstawicielem tego plemienia był naczelnik Elicafan, syn Parnacha (Lb 34:17, 25). Po ustaleniu granic poszczególnych plemion okazało się, że Zebulon będzie sąsiadował z Aszerem (Joz 19:24, 27), Naftalim (Joz 19:32-34) i Issacharem.
Na terytorium Zebulona leżało kilka miast lewickich (Joz 21:7, 34, 35; 1Kn 6:63, 77). Z jednego z nich, Nahalolu (Nahalalu), Zebulonici nie wypędzili Kananejczyków, podobnie jak z miasta Kitron (Sdz 1:30).
Dzielni wojownicy. Z plemienia tego pochodzili odważni wojownicy. Dziesięć tysięcy potomków Zebulona oraz Naftalego odpowiedziało na wezwanie Baraka do walki z wojskami Sysery (Sdz 4:6, 10). Po odniesionym zwycięstwie Barak i Debora śpiewali: „Zebulon był ludem gardzącym swymi duszami, gotowym na śmierć” (Sdz 5:18). Do tych Zebulonitów należeli ci, „którzy się posługują przyborami pisarskimi” — najwidoczniej odpowiedzialni za liczenie i powoływanie wojowników (Sdz 5:14; por. 2Kl 25:19; 2Kn 26:11). Członkowie tego plemienia przybyli także do sędziego Gedeona, gdy ten wezwał ich do walki (Sdz 6:34, 35). Ponadto 50 000 Zebulonitów, lojalnych mężczyzn, którzy nie mieli „dwoistego serca”, poparło Dawida (1Kn 12:33, 38-40). Za jego panowania potomkowie Zebulona zapewne odegrali znaczną rolę w zwycięstwach nad wrogami Izraela (Ps 68:27).
Stosunek do czystego wielbienia. W drugiej połowie VIII w. p.n.e. pewni Zebulonici ukorzyli się i przyjęli zaproszenie judzkiego króla Ezechiasza na święto Paschy obchodzone w Jerozolimie (2Kn 30:1, 10, 11, 18, 19). Setki lat później zgodnie z proroctwem Izajasza (Iz 9:1, 2) na dawnych terenach tego plemienia głosił Chrystus Jezus i najwyraźniej znalazł tam posłuch (Mt 4:13-16).
Wzmianki w wizjach. W wizji Ezechiela ziemia przydzielona Zebulonowi leżała pomiędzy działami Issachara i Gada (Eze 48:26, 27), a jedna z bram miasta nazwanego „Jest tam Jehowa” nosiła imię Zebulona (Eze 48:33, 35). Apostoł Jan usłyszał w wizji, że z (duchowego) plemienia Zebulona opieczętowano 12 000 osób (Obj 7:4, 8).