Czy popierasz zwierzchnictwo Jehowy?
„Mówcie wśród narodów: ‚Jehowa został królem’” (PSALM 96:10).
1, 2. (a) Co szczególnego wydarzyło się około października 29 roku n.e.? (b) Co to wydarzenie oznaczało dla Jezusa?
MNIEJ więcej w październiku 29 roku n.e. wydarzyło się coś, czego na ziemi nigdy wcześniej nie widziano. Ewangelista Mateusz relacjonuje: „Gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody; i oto niebiosa się otwarły, i on [Jan Chrzciciel] ujrzał przychodzącego nań [na Jezusa] ducha Bożego, zstępującego niczym gołąb. Oto też rozległ się głos z niebios, mówiący: ‚To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem’”. Jest to jedno z nielicznych wydarzeń, które odnotowali wszyscy czterej ewangeliści (Mateusza 3:16, 17; Marka 1:9-11; Łukasza 3:21, 22; Jana 1:32-34).
2 Widzialne namaszczenie Jezusa duchem świętym oznaczało, że jest on Pomazańcem, czyli Mesjaszem, Chrystusem (Jana 1:33). Nareszcie pojawiło się obiecane „potomstwo”! Przed Janem Chrzcicielem stał ten, któremu Szatan miał ‛rozgnieść piętę’, a który potem miał ‛rozgnieść głowę’ temu arcywrogowi Jehowy i Jego zwierzchnictwa (Rodzaju 3:15). Od tej chwili Syn Boży w pełni sobie uświadamiał, że ma się przyczynić do urzeczywistnienia zamierzenia Jehowy dotyczącego Jego suwerennej władzy oraz Królestwa.
3. Jak Jezus przygotowywał się do swej roli w wykazaniu słuszności panowania Jehowy?
3 „Jezus, pełen ducha świętego, wrócił znad Jordanu i był przez ducha wodzony po pustkowiu”, gdzie przygotowywał się do przyszłych zadań (Łukasza 4:1; Marka 1:12). W ciągu spędzonych tam 40 dni mógł głęboko rozmyślać o podniesionej przez Szatana kwestii spornej co do zwierzchnictwa Jehowy. Zapewne zastanawiał się też nad własną rolą w wykazaniu słuszności Jego suwerennej władzy. Owa kwestia sporna ma związek ze wszystkimi rozumnymi stworzeniami w niebie i na ziemi. Dlatego powinniśmy przeanalizować wierną postawę Jezusa i zobaczyć, jak sami moglibyśmy poświadczać, że opowiadamy się za zwierzchnictwem Jehowy (Hioba 1:6-12; 2:2-6).
Jawne ataki na zwierzchnictwo Boga
4. Jakie działania Szatana uwypukliły istnienie kwestii spornej?
4 Rzecz jasna, żadne z tych wydarzeń nie uszło uwagi Szatana, który bezzwłocznie przypuścił atak na głównego przedstawiciela „potomstwa” „niewiasty” Bożej (Rodzaju 3:15). Trzykrotnie kusił Jezusa, by zrobił coś, co mogłoby się wydawać korzystne, ale byłoby sprzeczne z wolą Ojca. Zwłaszcza trzecia pokusa dobitnie uwypukliła kwestię sporną dotyczącą suwerennej władzy Boga. Szatan pokazał Jezusowi „wszystkie królestwa świata oraz ich chwałę”, po czym bezczelnie powiedział: „Dam ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi cześć”. Jezus dobrze wiedział, że „wszystkie królestwa świata” rzeczywiście podlegają władzy Diabła, toteż w kwestii spornej zajął jednoznaczne stanowisko i odparł: „Precz, Szatanie! Jest bowiem napisane: ‚Jehowę, twego Boga, masz czcić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę’” (Mateusza 4:8-10).
5. Jaką misję do spełnienia miał Jezus?
5 W całym okresie swej ziemskiej służby Jezus pokazywał, że zwierzchnictwo Jehowy ma dla niego zasadnicze znaczenie. Zdawał sobie sprawę, że jeśli chce potwierdzić słuszność panowania Bożego, to musi pozostać wierny aż do końca i zaznać śmierci. Szatan — jak zapowiadało proroctwo — miał bowiem rozgnieść piętę „potomstwa” niewiasty (Mateusza 16:21; 17:12). Celem Jezusa było też głoszenie o Królestwie Bożym, powołanym przez Jehowę do stłumienia buntu Szatana oraz do przywrócenia porządku we wszechświecie (Mateusza 6:9, 10). Jak Jezus wypełnił tę trudną misję?
„Przybliżyło się królestwo Boże”
6. Jak Jezus dowiódł, że Bóg za pośrednictwem Królestwa ‛zniweczy dzieła Diabła’?
6 Najpierw „Jezus poszedł do Galilei, głosząc dobrą nowinę Bożą i mówiąc: ‚Dopełnił się wyznaczony czas i przybliżyło się królestwo Boże’” (Marka 1:14, 15). Powiedział: „Muszę oznajmiać dobrą nowinę o królestwie Bożym, gdyż po to zostałem posłany” (Łukasza 4:18-21, 43). Przemierzał kraj wzdłuż i wszerz, „głosząc i oznajmiając dobrą nowinę o królestwie Bożym” (Łukasza 8:1). Ponadto dokonywał wielu potężnych dzieł: karmił tłumy, poskramiał żywioły, uzdrawiał chorych i wskrzeszał umarłych. Tymi cudami pokazał, że Bóg potrafi „zniweczyć dzieła Diabła” — że naprawi wszelkie szkody wynikłe z buntu w Edenie (1 Jana 3:8).
7. Jakie polecenie Jezus dał uczniom i jakie to przyniosło wyniki?
7 Aby dobrą nowinę o Królestwie Bożym obwieścić w możliwie najszerszym zakresie, Jezus zgromadził grupę wiernych naśladowców i szkolił ich do tej służby. Na początek upoważnił do tego 12 apostołów. „Posłał ich, by głosili królestwo Boże” (Łukasza 9:1, 2). Następnie wyznaczył 70 innych uczniów i nakazał im mówić: „Przybliżyło się do was królestwo Boże” (Łukasza 10:1, 8, 9). Gdy uczniowie wrócili i opowiedzieli mu o wspaniałych wynikach tej działalności, Jezus oznajmił: „Zobaczyłem Szatana, jak już spadł z nieba niczym błyskawica” (Łukasza 10:17, 18).
8. Co Jezus udowodnił swym życiem?
8 Głosząc o Królestwie, Jezus angażował wszystkie swoje siły i wykorzystywał każdą okazję. Działał niestrudzenie dzień i noc, wyrzekając się nawet normalnych wygód. Powiedział: „Lisy mają jamy i ptaki nieba mają miejsca na odpoczynek, lecz Syn Człowieczy nie ma gdzie złożyć głowy” (Łukasza 9:58; Marka 6:31; Jana 4:31-34). Tuż przed swą śmiercią odważnie oznajmił Poncjuszowi Piłatowi: „Po to na świat przyszedłem, żeby dać świadectwo prawdzie” (Jana 18:37). Całym życiem udowodnił, że nie przyszedł na ziemię, by zasłynąć jako znakomity nauczyciel, cudotwórca czy nawet ofiarny Wybawca, lecz by spełniać wolę Suwerennego Władcy, Jehowy. Pragnął obwieścić, iż Bóg zrealizuje swe zamysły za pośrednictwem Królestwa (Jana 14:6).
„Dokonało się!”
9. Jak Szatanowi udało się rozgnieść piętę „potomstwa”?
9 Wszystko, co Jezus czynił ze względu na Królestwo, nie podobało się największemu przeciwnikowi, Szatanowi Diabłu. Wielokrotnie usiłował on zgładzić „potomstwo” niewiasty Bożej. Posługiwał się w tym celu czynnikami politycznymi czy też religijnymi, które należą do jego „potomstwa” na ziemi. Wraz ze swymi poplecznikami bezustannie czyhał na Jezusa od dnia jego narodzin. Wiosną 33 roku n.e. nastał czas, by Syna Człowieczego wydano w ręce tego przeciwnika, który miał ‛rozgnieść mu piętę’ (Mateusza 20:18, 19; Łukasza 18:31-33). Sprawozdania ewangeliczne pokazują, jak Szatan manipulował różnymi ludźmi — Judaszem, arcykapłanami, uczonymi w piśmie, faryzeuszami, Rzymianami — by doprowadzić do zgładzenia Jezusa na palu męki (Dzieje 2:22, 23).
10. Czego przede wszystkim dokonał Jezus, umierając na palu męki?
10 Co ci przychodzi na myśl, gdy rozmyślasz o tym, jak Jezus cierpiał, powoli konając na palu męki? Może zastanawiasz się nad ofiarą okupu, którą niesamolubnie złożył za grzeszną ludzkość (Mateusza 20:28; Jana 15:13). Może podziwiasz ogrom miłości Jehowy, który dostarczył tę ofiarę (Jana 3:16). I może podzielasz odczucia rzymskiego setnika, który oświadczył: „Ten na pewno był Synem Bożym” (Mateusza 27:54). Wszystkie te skojarzenia są najzupełniej stosowne. Przypomnij sobie jednak ostatnie słowa Jezusa wiszącego na palu: „Dokonało się!” (Jana 19:30). Co takiego się dokonało? Jezus osiągnął swoim życiem i śmiercią wiele celów. Ale przyszedł na ziemię głównie po to, by rozstrzygnąć kwestię sporną co do zwierzchnictwa Jehowy. Jak zapowiedziano, „potomstwo” miało doświadczyć najcięższych prób z ręki Szatana, by oczyścić imię Jehowy z wszelkich zarzutów (Izajasza 53:3-7). Na Jezusie spoczywały więc niezwykle odpowiedzialne zadania, z których wywiązał się w każdym szczególe. To naprawdę zdumiewające, ile dokonał!
11. Co Jezus zrobi, by ostatecznie spełniło się proroctwo ogłoszone w Edenie?
11 Za swoją wierność i lojalność Jezus został wskrzeszony z martwych — już nie jako człowiek, lecz jako „duch życiodajny” (1 Koryntian 15:45; 1 Piotra 3:18). Jehowa obiecał wyniesionemu do chwały Synowi: „Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp” (Psalm 110:1). Do tych „nieprzyjaciół” należy główny winowajca Szatan oraz wszyscy jego stronnicy — jego „potomstwo”. Jezus Chrystus jako Król mesjańskiego Królestwa Jehowy odegra kluczową rolę w wytraceniu wszelkich buntowników w niebie i na ziemi (Objawienie 12:7-9; 19:11-16; 20:1-3, 10). Wtedy to ostatecznie spełni się proroctwo z Księgi Rodzaju 3:15 oraz słowa modlitwy, której Jezus nauczył swoich naśladowców: „Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10; Filipian 2:8-11).
Wzór do naśladowania
12, 13. (a) Jak ludzie reagują dziś na dobrą nowinę? (b) Co każdy z nas powinien starannie rozważyć?
12 Jak zapowiedział Jezus, obecnie na całym świecie jest głoszona dobra nowina o Królestwie (Mateusza 24:14). W rezultacie już miliony ludzi podjęło służbę dla Boga. Są zachwyceni błogosławieństwami, które przyniesie Królestwo. Spodziewają się żyć wiecznie na rajskiej ziemi, gdzie będą cieszyć się pokojem i bezpieczeństwem. I z radością dzielą się tą nadzieją z bliźnimi (Psalm 37:11; 2 Piotra 3:13). Czy i ty należysz do głosicieli Królestwa? Jeśli tak, to zasługujesz na pochwałę. Jest jednak coś, co każdy z nas musi starannie rozważyć.
13 Apostoł Piotr napisał: „Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście podążali dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21). Zwróćmy uwagę, że Piotr nie nawiązał tu do gorliwości Jezusa ani do jego mistrzowskiego nauczania, lecz do cierpień. Sam widział, w jakim stopniu Jezus był gotowy cierpieć, aby podporządkować się zwierzchnictwu Jehowy i zdemaskować Szatana jako kłamcę. Jak więc możemy naśladować Jezusa? Warto zadać sobie pytania: „Do jakiego stopnia ja jestem gotów cierpieć ze względu na zwierzchnictwo Jehowy? Czy swoim życiem i zaangażowaniem w służbę potwierdzam, że popieranie władzy Bożej jest dla mnie najważniejsze?” (Kolosan 3:17).
14, 15. (a) Jak Jezus reagował na nierozsądne rady i propozycje i dlaczego? (b) O czym zawsze powinniśmy pamiętać? (Wykorzystaj myśli z ramki „Stój po stronie Jehowy”).
14 Codziennie stajemy w obliczu różnych prób i decyzji — małych i wielkich. O czym przede wszystkim powinniśmy pamiętać? Jak zareagujemy, gdy na przykład pojawi się pokusa zagrażająca naszej pomyślności duchowej? Kiedy Piotr radził Jezusowi, żeby się nad sobą zlitował, jaką odpowiedź usłyszał? „Zejdź mi z oczu, Szatanie!” Jezus dodał jeszcze: „Nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku” (Mateusza 16:21-23). Jak postąpimy, jeśli otworzy się przed nami możliwość szybkiego zarobku lub awansu kosztem spraw duchowych? Czy weźmiemy wzór z Jezusa? Gdy zauważył, że świadkowie jego cudów „chcą przyjść i go porwać, żeby go uczynić królem”, bezzwłocznie się oddalił (Jana 6:15).
15 Dlaczego w tamtych i w innych okolicznościach Jezus był tak stanowczy? Ponieważ skupiał się na czymś ważniejszym niż osobiste bezpieczeństwo czy korzyści. Przede wszystkim pragnął wykonywać wolę swego Ojca i opowiadać się po stronie Jego zwierzchnictwa (Mateusza 26:50-54). Naśladujmy więc Jezusa i nawet na chwilę nie traćmy z oczu najważniejszej kwestii spornej. W przeciwnym razie moglibyśmy pójść na kompromis albo dać za wygraną. Dlaczego? Otóż łatwo jest ulec machinacjom Szatana, który już od czasów Ewy po mistrzowsku przedstawia zło jako dobro (2 Koryntian 11:14; 1 Tymoteusza 2:14).
16. Co powinno być naszym głównym celem w służbie kaznodziejskiej?
16 W służbie kaznodziejskiej staramy się rozmawiać z ludźmi o ich troskach i udzielamy im wyjaśnień na podstawie Biblii. W ten sposób skutecznie zachęcamy ich do studiowania tej Księgi. Jednakże naszym głównym celem nie jest tylko pokazywanie, co mówi Biblia, i jakie błogosławieństwa przyniesie Królestwo Boże. Musimy pomóc innym zrozumieć zasadniczą kwestię sporną. Czy zechcą być prawdziwymi chrześcijanami i czy wezmą na siebie „pal męki”, gotowi cierpieć ze względu na Królestwo? (Marka 8:34). Czy będą zdecydowani przyłączyć się do tych, którzy popierają zwierzchnictwo Jehowy, obnażając kłamstwa i oszczerstwa Szatana? (Przysłów 27:11). Mamy zaszczyt pomagać pod tym względem innym ludziom i sami odnosić z tego pożytek (1 Tymoteusza 4:16).
Gdy Bóg będzie „wszystkim dla każdego”
17, 18. Jakiej przyszłości możemy oczekiwać, jeśli opowiadamy się za suwerenną władzą Jehowy?
17 Dokładając wszelkich starań, by swoim postępowaniem i służbą dowodzić, że stoimy po stronie zwierzchnictwa Jehowy, wyglądamy czasu, gdy Jezus Chrystus „przekaże królestwo swemu Bogu i Ojcu”. Kiedy to nastąpi? Zgodnie z wyjaśnieniem apostoła Pawła Chrystus najpierw obróci wniwecz „wszelki rząd oraz wszelką władzę i moc. Bo on musi królować, aż Bóg położy wszystkich nieprzyjaciół pod jego stopy. (...) Wtedy również sam Syn podporządkuje się temu, który mu wszystko podporządkował, tak by Bóg był wszystkim dla każdego” (1 Koryntian 15:24, 25, 28).
18 Jakże zachwycające czasy nastaną, gdy Bóg będzie „wszystkim dla każdego”! Królestwo spełni swój cel. Wszyscy przeciwnicy suwerennej władzy Jehowy zostaną usunięci. W całym wszechświecie znów zapanuje ład i pokój. Każde stworzenie przyłączy się do pieśni psalmisty: „Przypisujcie Jehowie chwałę należną jego imieniu (...) Mówcie wśród narodów: ‚Jehowa został królem’” (Psalm 96:8, 10).
Czy potrafisz odpowiedzieć?
• Jak Jezus pokazywał, że najważniejsza jest dla niego kwestia zwierzchnictwa Bożego?
• Co Jezus przede wszystkim osiągnął swoją służbą oraz śmiercią?
• Jak możemy naśladować Jezusa, by dowieść, że stoimy po stronie zwierzchnictwa Jehowy?
[Ramka i ilustracje na stronie 29]
STÓJ PO STRONIE JEHOWY
Bracia w Korei i w innych krajach dobrze wiedzą, że w czasie surowych prób wiary warto sobie przypominać, dlaczego spotykają one chrześcijan.
Jeden ze Świadków Jehowy, więziony w czasach sowieckiego reżimu, wspomina: „Pomocą w znoszeniu tych prób było dobre zrozumienie podniesionej w Edenie kwestii dotyczącej prawa Boga do sprawowania władzy. (...) Mieliśmy możliwość opowiedzenia się po stronie zwierzchnictwa Jehowy. (...) Dodawało nam to sił do zachowania lojalności wobec Niego”.
Inny Świadek wyjaśnia, co jemu i pozostałym współwyznawcom dodawało sił w obozie pracy: „Wspierał nas Jehowa. Mimo ciężkich warunków byliśmy rześcy duchowo. Zawsze pokrzepialiśmy się nawzajem budującą myślą, że w kwestii spornej co do zwierzchnictwa stoimy po stronie Jehowy”.
[Ilustracja na stronie 26]
Jak Jezus, kuszony przez Szatana, opowiedział się po stronie zwierzchnictwa Jehowy?
[Ilustracja na stronie 28]
Dlaczego Jezus powiedział: „Dokonało się!”?