Dziesięć plag. Zsyłając na Egipcjan plagi, Jehowa upokorzył ich bóstwa i wykonał na nich wyroki (Wj 12:12; Lb 33:4; ILUSTRACJE, t. 2, s. 530). Pierwsza plaga, obrócenie w krew wszystkich wód Egiptu, łącznie z Nilem, okryła hańbą boga Nilu, Hapiego. Ciosem dla religii Egipcjan była też śmierć ryb żyjących w tej rzece, gdyż niektóre gatunki otaczano czcią, a nawet balsamowano (Wj 7:19-21). Żabę, symbol płodności i egipskiej koncepcji zmartwychwstania, uważano za poświęconą bogini Heket. Plaga żab skompromitowała więc tę boginię (Wj 8:5-14). Trzecia plaga zmusiła kapłanów uprawiających magię do uznania swej bezsilności, nie potrafili bowiem za pomocą sztuk tajemnych zamienić prochu w komary (Wj 8:16-19). Za twórcę magii i sztuk tajemnych uchodził bóg Tot, ale nawet on nie był w stanie uzdolnić kapłanów do powtórzenia tej plagi.

Ale największe upokorzenie przyniosła egipskim bogom i boginiom śmierć pierworodnych (Wj 12:12). Władcy Egiptu samych siebie nazywali bogami, synami Ra lub Amona-Ra. Wierzono, że Ra (Amon-Ra) współżyje z królową. Dlatego urodzonego przez nią syna uważano za wcielonego boga i poświęcano Ra (Amonowi-Ra) w jego świątyni. Śmierć pierworodnego syna faraona była więc równoznaczna ze śmiercią boga (Wj 12:29). Już samo to stanowiło druzgocący cios dla religii Egiptu, a całkowita bezsilność wszystkich tamtejszych bóstw stała się zupełnie jawna, gdy nie zdołały one uratować innych pierworodnych Egipcjan (zob. AMON 4).