POKOLENIE
Przez „pokolenie” rozumie się zazwyczaj ogół ludzi urodzonych mniej więcej w tym samym czasie (Wj 1:6; Mt 11:16). Pokrewne znaczeniowo jest określenie „[ludzie] współcześni”. W Rodzaju 6:9 powiedziano o Noem: „Okazał się nienaganny wśród współczesnych [dosł. „swych pokoleń”]”. „Pokolenie” oznacza też członków rodziny będących w podobnym wieku i zajmujących w niej taką samą pozycję, np. dzieci bądź wnuki (Hi 42:16).
Słowa „pokolenie” można używać jako miary czasu w odniesieniu do przeszłości lub przyszłości. W przeciwieństwie do ziemi, która pozostaje na wieki, pokolenia potomków grzesznego Adama przychodzą i odchodzą (Ps 104:5; Kzn 1:4). Jednakże wyrażenia takie jak „tysiąc pokoleń” czy „niezliczone pokolenia” odnoszą się do czegoś, co trwa po czas niezmierzony (1Kn 16:15; Iz 51:8). Żydom nakazano obchodzić Paschę ‛przez wszystkie ich pokolenia’, czyli przez czas nieokreślony (Wj 12:14). Mojżeszowi Bóg oznajmił, że imię Jehowa upamiętnia Go „po czas niezmierzony”, „na pokolenie za pokoleniem”, tzn. na zawsze (Wj 3:15). A apostoł Paweł oświadczył, iż Bogu należy się chwała „po wszystkie pokolenia na wieki wieków” (Ef 3:21).
„Pokolenie” może również oznaczać grupę ludzi mających wspólne cechy charakterystyczne lub znajdujących się w takiej samej sytuacji. W Biblii występują wyrażenia: „pokolenie prawego” (Ps 14:5; 24:6; 112:2), „pokolenie spaczone i przewrotne” oraz „pokolenie przewrotności” (Pwt 32:5, 20; Prz 30:11-14). Jezus Chrystus, przebywając na ziemi, podobnie wypowiadał się o żyjących wtedy członkach narodu żydowskiego, apostoł Paweł zaś użył tego rodzaju określenia wobec całego ówczesnego świata, oddalonego od Boga (Mt 12:39; 16:4; 17:17; Mk 8:38; Flp 2:14, 15).
Na „pokolenie” tłumaczone jest m.in. hebrajskie słowo dor, będące odpowiednikiem aramejskiego dar (Dn 4:3, 34). Dor wywodzi się od rdzenia oddawanego przez „krążyć” lub ‛ułożyć dookoła’ (Ps 84:10; Eze 24:5), a zatem jego podstawowe znaczenie to „okrąg; koło”. Pokrewne słowo dur znaczy „piłka” (Iz 22:18). Greckim odpowiednikiem „pokolenia” jest wyraz geneá, pochodzący od czasownika „rodzić się”.
Inne słowo hebrajskie, toledòt, bywa tłumaczone na „pokolenia” bądź „rodowód” (Lb 3:1; Rut 4:18), „potomkowie” albo „rodziny” (1Kn 5:7; 7:2, 4, 9) oraz „dzieje” lub „historia” (Rdz 2:4; 5:1; 6:9; por. Bp, BT, Bw, BWP i inne przekłady).
Ile trwa. Gdy „pokolenie” oznacza ludzi żyjących w jakimś okresie, nie da się ściśle ustalić granic tego okresu; zależą one od długości życia ludzi w danym czasie lub w danej populacji. Na przykład każde z dziesięciu pokoleń od Adama do Noego trwało przeciętnie 850 lat (Rdz 5:5-31; 9:29). Jednakże później długość życia ludzkiego raptownie się skróciła. Abraham żył już tylko 175 lat (Rdz 25:7). Obecnie ludzie osiągają w sprzyjających warunkach wiek 70—80 lat, tak jak za czasów Mojżesza, który napisał: „Samych w sobie dni naszych lat jest lat siedemdziesiąt; a jeśli dzięki szczególnej sile jest lat osiemdziesiąt, i tak zmierzają do niedoli oraz rzeczy szkodliwych; bo to musi szybko przeminąć, a my odlatujemy” (Ps 90:10). Nieliczni mogą żyć dłużej, lecz Mojżesz podał tu ogólną regułę. On sam doczekał 120 lat, zaliczał się więc do wyjątków, podobnie jak jego brat Aaron (123 lata), Jozue (110 lat) i niektóre inne osoby odznaczające się nadzwyczajną tężyzną i żywotnością (Lb 33:39; Pwt 34:7; Joz 24:29).
„To pokolenie” w proroctwach Chrystusa. Kiedy w proroctwach biblijnych jest mowa o „tym pokoleniu”, przy ustalaniu znaczenia tego terminu trzeba uwzględniać kontekst. Potępiwszy przywódców religijnych, Jezus Chrystus na koniec oznajmił: „Zaprawdę wam mówię: Wszystko to przyjdzie na to pokolenie”. Historia potwierdza, że zgodnie z tą przepowiednią ok. 37 lat później (w 70 n.e.) — właśnie za tego pokolenia — Jerozolimę rzeczywiście dosięgła zagłada (Mt 23:36).
Tego samego dnia Jezus jeszcze raz użył podobnych słów, gdy rzekł: „Zaprawdę wam mówię, że to pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie” (Mt 24:34). Odpowiadał właśnie na pytanie dotyczące zburzenia Jerozolimy i tamtejszej świątyni, jak również znaku jego obecności oraz zakończenia systemu rzeczy. Słowa „to pokolenie” musiały się więc odnosić do ludzi żyjących w okresie poprzedzającym r. 70. Jednakże Jezus używał terminu „pokolenie” także w odniesieniu do ludzi, których życie miało się wiązać z wydarzeniami zapowiedzianymi na czas jego obecności (Mt 24).
Ludzie żyjący w okresie od r. 1914 są świadkami wielu przerażających nieszczęść występujących w tym samym czasie i w ogromnym nasileniu; są to wojny na skalę międzynarodową, wielkie trzęsienia ziemi, straszliwe zarazy, dotkliwe klęski głodu, prześladowanie chrześcijan oraz inne wydarzenia przepowiedziane przez Jezusa, a zapisane w 24 rozdz. Mateusza, 13 rozdz. Marka i 21 rozdz. Łukasza.