„Tak właśnie uczynili”

„Miłość do Boga polega na tym, że przestrzegamy jego przykazań” (1 JANA 5:3).

 1. Co można powiedzieć o głębi miłości Bożej?

„BÓG JEST MIŁOŚCIĄ”. Każdy, kto zna Boga i przestrzega Jego przykazań, z całego serca docenia tę głęboką miłość. „Miłość nie w tym się przejawia, że my umiłowaliśmy Boga, lecz że on nas umiłował i posłał swego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy”. Jeżeli wierzymy w drogocenną ofiarę okupu złożoną przez Jezusa, ‛pozostajemy w miłości Bożej’ (1 Jana 4:8-10, 16). Dzięki temu już teraz cieszymy się obfitością błogosławieństw duchowych i mamy nadzieję na życie wieczne w nadchodzącym systemie rzeczy (Jana 17:3; 1 Jana 2:15, 17).

 2. Jak słudzy Boga odnieśli pożytek z przestrzegania Jego przykazań?

² Sprawozdanie biblijne podaje mnóstwo przykładów osób, które przestrzegały prawa Bożego i zostały za to szczodrze pobłogosławione. Zaliczają się do nich między innymi przedchrześcijańscy świadkowie, tak opisani przez apostoła Pawła: „Wszyscy oni pomarli w wierze, chociaż nie dostąpili spełnienia obietnic, ale je z dala ujrzeli i powitali oraz publicznie oznajmili, że są obcymi i tymczasowymi osiedleńcami w tej ziemi” (Hebrajczyków 11:13). Później oddani Bogu chrześcijanie skorzystali z „niezasłużonej życzliwości i prawdy [które] przyszły poprzez Jezusa Chrystusa” (Jana 1:17). W ciągu mniej więcej 6000 lat dziejów człowieka Jehowa nagradzał wiernych świadków zachowujących Jego przykazania, a te bynajmniej „nie są uciążliwe” (1 Jana 5:2, 3).

Za dni Noego

 3. W czym Noe postąpił ‛właśnie tak’, jak mu nakazał Bóg?

³ W sprawozdaniu biblijnym czytamy: „Dzięki wierze Noe, otrzymawszy Boskie ostrzeżenie przed tym, czego jeszcze nie widziano, okazał zbożną bojaźń i zbudował arkę ku wybawieniu swego domu; i przez tę wiarę potępił świat oraz stał się dziedzicem prawości, która jest z wiary”. Jako „głosiciel prawości”, ostrzegał pełen przemocy świat przedpotopowy przed nadciągającym wykonaniem wyroków Bożych, czym dowiódł bezwzględnego posłuszeństwa (Hebrajczyków 11:7; 2 Piotra 2:5). Budując arkę, dokładnie trzymał się planów dostarczonych przez Boga. Później zgromadził w niej wyznaczone zwierzęta oraz zapasy żywności. „Noe zabrał się do wykonania wszystkiego tak, jak mu nakazał Bóg. Tak właśnie uczynił” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 6:22, NW).

 4, 5. (a) Jaki zgubny wpływ jest wywierany na ludzkość po dziś dzień? (b) Dlaczego w stosowaniu się do Bożych wskazówek powinniśmy wszystko „tak właśnie” czynić?

⁴ Noe i jego rodzina byli narażeni na zgubny wpływ nieposłusznych aniołów. Owi synowie Boży zmaterializowali się i współżyli z kobietami, płodząc nadludzkich mieszańców, którzy wszystkich terroryzowali. „Ziemia była skażona w oczach Boga i pełna nieprawości”. Jehowa zesłał potop, by zgładzić to niegodziwe pokolenie (1 Mojżeszowa 6:4, 11-17; 7:1). Od tamtej pory demonom nie wolno przybierać materialnych ciał ludzkich. Niemniej ‛cały świat wciąż podlega mocy niegodziwca’, Szatana Diabła (1 Jana 5:19; Objawienie 12:9). Jezus proroczo przyrównał buntownicze pokolenie z czasów Noego do pokolenia ludzi, którzy go odrzucili, gdy w roku 1914 stał się widoczny znak jego „obecności” (Mateusza 24:3, 34, 37-39; Łukasza 17:26, 27).

⁵ Obecnie, podobnie jak za dni Noego, Szatan próbuje doprowadzić ludzkość i naszą planetę do ruiny (Objawienie 11:15-18). Koniecznie więc musimy usłuchać natchnionego polecenia: „Nałóżcie całą zbroję od Boga, żebyście mogli stać niewzruszenie wobec machinacji Diabła” (Efezjan 6:11, przypis w NW). Pomaga nam w tym studiowanie Słowa Bożego i stosowanie się do niego w życiu. Korzystamy także ze wsparcia troskliwej organizacji Jehowy, reprezentowanej przez namaszczonego duchem „niewolnika wiernego i roztropnego” oraz starszych, którzy cierpliwie i z miłością prowadzą nas właściwą drogą. Zlecono nam wykonywanie ogólnoświatowego dzieła głoszenia (Mateusza 24:14, 45-47). Obyśmy wzorem Noego, który dokładnie stosował się do wskazówek Bożych, zawsze „tak właśnie” czynili.

Mojżesz — najskromniejszy z ludzi

 6, 7. (a) Jakiego korzystnego wyboru dokonał Mojżesz? (b) Dlaczego Mojżesz jest dla nas wzorem odwagi?

⁶ Rozważmy przykład innego męża wiary — Mojżesza. Mógł on wieść wygodne życie i korzystać z bogactw Egiptu. Wybrał jednak „poniewieranie z ludem Bożym, a nie zaznawanie tymczasowej uciechy z grzechu”. Jako sługa posłany przez Jehowę, „uważnie wypatrywał wypłacenia nagrody (...) [i] pozostał (...) niezłomny, jak gdyby widział Niewidzialnego” (Hebrajczyków 11:23-28).

⁷ W Księdze 4 Mojżeszowej 12:3 czytamy: „Mojżesz był człowiekiem bardzo skromnym, najskromniejszym ze wszystkich ludzi, którzy są na ziemi”. W przeciwieństwie do niego faraon egipski robił wrażenie najbardziej wyniosłego człowieka na ziemi. Jak zareagowali Mojżesz i Aaron, gdy Jehowa polecił im oznajmić sędziowskie orzeczenie, które wydał na faraona? Sprawozdanie donosi: „Mojżesz i Aaron dalej czynili to, co Jehowa im nakazał. Tak właśnie uczynili” (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 7:4-7, NW). Jakiż to wzór odwagi dla nas, obwieszczających wyroki Boże w dobie dzisiejszej!

 8. W jakich okolicznościach wymagano od Izraelitów, by „tak właśnie” czynili, i dlaczego w niedalekiej przyszłości zapanuje podobna radość?

⁸ Czy Izraelici lojalnie popierali Mojżesza? Kiedy Jehowa zesłał na Egipt dziewięć z dziesięciu plag, podał Izraelitom szczegółowe wskazówki co do obchodzenia Paschy. „Wówczas lud złożył głęboki pokłon i upadł na twarz. Następnie synowie Izraela poszli i uczynili tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi i Aaronowi. Tak właśnie uczynili” (Wyjścia 12:27, 28, NW). O północy tego pamiętnego dnia, 14 Nisan 1513 roku p.n.e., anioł Boży zabił wszystkich pierworodnych w Egipcie, ominął jednak domy Izraelitów. Dlaczego oszczędzono pierworodnych Izraela? Ponieważ pomazali odrzwia swych domów krwią baranka paschalnego, co zapewniło im ochronę. Uczynili dokładnie tak, jak Jehowa polecił Mojżeszowi i Aaronowi. „Tak właśnie uczynili” (Wyjścia 12:50, 51, NW). Nad Morzem Czerwonym Jehowa dokonał następnego cudu, gdy wybawił swój posłuszny lud i zgładził faraona wraz z jego potężną armią. Jakaż radość zapanowała wśród Izraelitów! Wiele ludzi przestrzegających dziś przykazań Jehowy również będzie się radować, gdy podczas Armagedonu stanie się naocznymi świadkami oczyszczenia Go z zarzutów (2 Mojżeszowa 15:1, 2; Objawienie 15:3, 4).

 9. Pierwowzorem jakich dzisiejszych przywilejów było to, co Izraelici „tak właśnie” uczynili w związku z przybytkiem?

⁹ Kiedy Jehowa polecił Izraelowi przynieść dary i zbudować na pustyni przybytek, lud całym sercem szczodrze poparł to przedsięwzięcie. Później Mojżesz i jego ochoczy współpracownicy nawet w najdrobniejszych szczegółach trzymali się planów przekazanych przez Jehowę. „Tak więc praca nad przybytkiem namiotu spotkania została całkowicie zakończona, ponieważ synowie Izraela czynili wszystko zgodnie z tym, co Jehowa nakazał Mojżeszowi. Tak właśnie uczynili”. Również podczas poświęcenia kapłanów „Mojżesz (...) przystąpił do uczynienia wszystkiego zgodnie z tym, co mu Jehowa nakazał. Tak właśnie uczynił” (Wyjścia 39:32, NW; 40:16, NW). W czasach nowożytnych możemy z całego serca popierać działalność kaznodziejską oraz postanowienia mające na celu rozwój Królestwa. Mamy więc przywilej jednomyślnie „tak właśnie” czynić.

Jozue — odważny i bardzo silny

10, 11. (a) Czemu Jozue zawdzięczał swe powodzenie? (b) Co dziś może nam dodawać sił do przezwyciężania prób?

¹⁰ Kiedy Mojżesz polecił Jozuemu wprowadzić naród izraelski do Ziemi Obiecanej, natchnione Słowo Jehowy najprawdopodobniej składało się tylko z Pięcioksięgu, jednego lub dwóch psalmów oraz Księgi Joba. Mojżesz pouczył Jozuego, by po wejściu do Ziemi Obiecanej zgromadził lud i ‛odczytał ten zakon przed uszami całego Izraela’ (5 Mojżeszowa 31:10-12). Poza tym sam Jehowa oznajmił Jozuemu: „Niechaj nie oddala się księga tego zakonu od twoich ust, ale rozmyślaj o niej we dnie i w nocy, aby ściśle czynić wszystko, co w niej jest napisane, bo wtedy poszczęści się twojej drodze i wtedy będzie ci się powodziło” (Jozuego 1:8).

¹¹ Podobnie jak codzienne zapoznawanie się z Bożą „księgą” przysposabiało Jozuego do sprostania czekającym go próbom, tak czytanie każdego dnia Słowa Jehowy dodaje Jego nowożytnym Świadkom sił do pokonywania przeciwności w tych krytycznych „dniach ostatnich” (2 Tymoteusza 3:1). Żyjemy w świecie pełnym przemocy, toteż bierzmy sobie do serca zachętę, którą Bóg skierował do Jozuego: „Czy ci nie przykazałem: Bądź odważny i silny? Nie daj się przerazić ani zatrwożyć, bo Jehowa, twój Bóg, jest z tobą wszędzie, dokądkolwiek się udajesz” (Jozuego 1:9, NW). Po zdobyciu Kanaanu plemiona izraelskie otrzymały sowitą nagrodę, gdy obejmowały swoje dziedzictwo. „Synowie Izraela uczynili właśnie tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi” (Jozuego 14:5, NW). Obecnie podobna nagroda spotka każdego, kto czyta Słowo Boże i wprowadza w życie jego rady — kto posłusznie „tak właśnie” czyni.

Królowie — wierni oraz nieposłuszni

12. (a) Jakie polecenie dano królom Izraela? (b) Jakie następstwa pociągnęło za sobą nieposłuszeństwo królów?

¹² A co powiedzieć o królach izraelskich? Jehowa postawił królowi następujące wymaganie: „Gdy zasiądzie na swoim królewskim tronie, niech sporządzi sobie na zwoju odpis tego Prawa od kapłanów, Lewitów. I będzie go miał u siebie, i będzie go czytał przez wszystkie dni swojego życia, aby nauczyć się bojaźni Pańskiej, przestrzegania wszystkich słów tego Prawa i spełniania tych wszystkich przepisów” (5 Mojżeszowa 17:18, 19). Czy królowie Izraela respektowali ten nakaz? Większość haniebnie nie dopisała, toteż spotkały ich nieszczęścia zapowiedziane w Księdze 5 Mojżeszowej 28:15-68. W końcu Izrael został rozproszony „od krańca po kraniec ziemi”.

13. Jakie korzyści możemy odnieść — podobnie jak kiedyś Dawid — jeśli kochamy Słowo Jehowy?

¹³ Jednakże Dawid — pierwszy wierny król w Izraelu — odznaczał się wyjątkowym oddaniem dla Jehowy. Okazał się ‛młodym lwem w Judzie’ i był pierwowzorem Chrystusa Jezusa, zwycięskiego ‛Lwa z plemienia Judy, korzenia Dawida’ (Rodzaju 49:8, 9, BT; Objawienie 5:5). Skąd Dawid czerpał siły? Głęboko cenił spisane Słowo Jehowy i wcielał je w życie. W Psalmie 19 napisał: „Prawo Jahwe [jest] doskonałe” (BT). W dalszej części nawiązał do świadectwa, rozkazów, przykazania i wyroków Jehowy, po czym dodał: „Są bardziej pożądane niż złoto, nawet najszczersze, i słodsze niż miód, nawet najwyborniejszy. Również twój sługa oświecił się nimi, wielka jest nagroda dla tych, którzy ich strzegą” (Psalm 19:8-12). Skoro codzienne czytanie Słowa Jehowy i rozmyślanie nad nim przysparzało błogosławieństw 3000 lat temu, o ileż bardziej jest tak obecnie! (Psalm 1:1-3; 13:6; 119:72, 97, 111).

14. Jak przykład Salomona dowodzi, że sama wiedza nie wystarczy?

¹⁴ Niemniej samo nabywanie wiedzy nie wystarczy. Słudzy Boga muszą też koniecznie wprowadzać ją w czyn zgodnie z Jego wolą — „tak właśnie” postępować. Przykładem może być Salomon, syn Dawida, który został wybrany przez Boga, by „zasiadał na tronie królewskiej władzy Jehowy nad Izraelem”. Polecono mu wybudować świątynię według planów architektonicznych przekazanych Dawidowi „pod wpływem natchnienia” (1 Kronik 28:5, 11-13, NW). Dzięki czemu Salomon zrealizował to gigantyczne przedsięwzięcie? Jehowa wysłuchał jego modlitwy i udzielił mu mądrości oraz wiedzy. Korzystając z tych darów oraz trzymając się wskazówek Bożych, mógł wznieść wspaniałą budowlę, którą Jehowa napełnił swą chwałą (2 Kronik 7:2, 3). Ale później Salomon zawiódł. Pod jakim względem? Prawo Jehowy mówiło o królu izraelskim: „Niech też nie bierze sobie wiele żon, aby nie odstąpiło jego serce” (5 Mojżeszowa 17:17). Tymczasem Salomon miał „siedemset żon prawowitych i trzysta nałożnic, a te jego kobiety (...) odwróciły jego serce do innych bogów”. Pod koniec swych rządów przestał postępować „tak właśnie”, jak nakazał Bóg (1 Królewska 11:3, 4; Nehemiasza 13:26).

15. Dlaczego można powiedzieć, że Jozjasz postępował ‛właśnie tak’, jak nakazał Bóg?

¹⁵ W Judzie panowało kilku posłusznych królów, a ostatnim z nich był Jozjasz. W roku 648 p.n.e. zaczął oczyszczać kraj z bałwochwalstwa i odnawiać świątynię Jehowy. Arcykapłan odnalazł w niej „księgę zakonu Pańskiego, podanego za pośrednictwem Mojżesza”. Co wtedy zrobił Jozjasz? „Wstąpił król do świątyni Pana oraz wszyscy mężowie judzcy i mieszkańcy Jeruzalemu, i kapłani, i Lewici, i cały lud, od największych do najmniejszych, i kazał odczytać przed nimi wszystkie słowa Księgi Przymierza, znalezionej w świątyni Pana. Następnie stanął król na swoim miejscu i zawarł przed Panem przymierze, że będą chodzić za Panem i przestrzegać jego przykazań i rad, i ustaw z całego swego serca i z całej swojej duszy, wypełniając słowa przymierza zapisane w tej księdze” (2 Kronik 34:14, 30, 31). Jozjasz „tak właśnie uczynił”. Dzięki lojalności tego króla wykonanie wyroku Jehowy na niewiernej Judzie zostało wstrzymane do czasu panowania jego występnych synów.

Życie zgodne ze Słowem Bożym

16, 17. (a) Pod jakim względem musimy podążać śladami Jezusa? (b) Jacy inni wierni słudzy Boży stanowią dla nas przykład?

¹⁶ Najwspanialszy wzór pod względem rozmyślania nad Słowem Bożym oraz zgodnego z nim postępowania zostawił Pan Jezus Chrystus. Traktował je niczym pokarm (Jana 4:34). Swym słuchaczom powiedział: „Syn nie może nic uczynić z własnej inicjatywy, lecz tylko to, co widzi, że czyni Ojciec. Cokolwiek bowiem ten czyni, podobnie czyni również Syn” (Jana 5:19, 30; 7:28; 8:28, 42). Jezus ‛tak właśnie czynił’, o czym świadczą jego słowa: „Zstąpiłem z nieba nie po to, żeby wykonywać wolę swoją, lecz wolę tego, który mnie posłał” (Jana 6:38). Jako oddani Świadkowie Jehowy, jesteśmy wzywani, by „tak właśnie” czynić, podążając śladami Jezusa (Łukasza 9:23; 14:27; 1 Piotra 2:21).

¹⁷ Za najważniejszą sprawę w swym życiu Jezus zawsze uważał wykonywanie woli Jehowy. Ponieważ dokładnie znał Słowo Boże, bez trudu udzielał opartych na nim odpowiedzi (Mateusza 4:1-11; 12:24-31). Jeżeli i my stale zwracamy baczną uwagę na Biblię, również możemy się stać ‛w pełni umiejętni, całkowicie wyposażeni do wszelkiego dobrego dzieła’ (2 Tymoteusza 3:16, 17). Naśladujmy wiernych sług Jehowy z czasów starożytnych i późniejszych, a przede wszystkim naszego Mistrza, Jezusa Chrystusa, który rzekł: „Żeby świat poznał, iż miłuję Ojca, czynię właśnie tak, jak mi Ojciec przykazał” (Jana 14:31). Obyśmy i my dowiedli swej miłości do Boga, nieustannie „tak właśnie” czyniąc (Marka 12:29-31).

18. Co powinno nas pobudzać, byśmy ‛stali się wykonawcami Słowa’, i jakie zagadnienie zostanie omówione w następnym artykule?

¹⁸ Kiedy rozmyślamy o posłuszeństwie sług Bożych z czasów biblijnych, czy nie czujemy się zachęceni do wiernego pełnienia służby w tych końcowych dniach szatańskiego systemu rzeczy? (Rzymian 15:4-6). Powinno nas to rzeczywiście pobudzać, byśmy w całej pełni ‛stali się wykonawcami słowa’, o czym mówi następny artykuł (Jakuba 1:22).

Czy sobie przypominasz?

◻ Jakie znaczenie powinna mieć dla nas „miłość Boża”?

◻ Czego możemy się nauczyć z przykładu Noego, Mojżesza i Jozuego?

◻ W jakiej mierze królowie Izraela byli posłuszni „słowu” Bożemu?

◻ Dlaczego Jezus jest dla nas Wzorodawcą w czynieniu ‛właśnie tak’, jak nakazał Bóg?

[Ilustracje na stronie 15]

Noe, Mojżesz i Jozue ‛tak właśnie czynili’