Przerywanie ciąży a „źródło życia”

DZIĘKI nowoczesnej technice lekarze z łatwością określają dzisiaj płeć płodu. Ale kto potrafi przewidzieć jego usposobienie? Kto potrafi wcześniej rozpoznać, co się w nim kryje jako w żyjącej duszy ludzkiej? (Rodz. 2:7). Tylko Jehowa Bóg, ponieważ On jest „źródłem życia” (Ps. 36:9). Zwróćmy uwagę na poniższe przykłady biblijne:

W czasach patriarchalnych prawo spadkowe dawało pierworodnemu pewne przywileje. Mimo to Bóg powiedział Rebece, żonie Izaaka, która miała urodzić bliźniaki: „Starszy będzie służył młodszemu”. Koleje życia obydwu chłopców, Jakuba i Ezawa, stanowią dowód, że Jehowa znał ich osobowość, zanim przyszli na świat (Rodz. 25:22, 23).

Setki lat później anioł powiadomił kapłana Zachariasza, że jego żona Elżbieta urodzi syna, który ma otrzymać imię Jan. Syn ów, znany później jako Jan Chrzciciel, dostąpił zaszczytu torowania drogi Jezusowi, Mesjaszowi. Do spełnienia tego zadania niezbędna była pokora, o czym Bóg dobrze wiedział (Łuk. 1:8-17).

JAK CENNY JEST PŁÓD LUDZKI?

Król Dawid oświadczył: „[Jehowo], Ty mnie trzymałeś osłoniętym w łonie matki. (...) Oczy Twoje widziały mnie, gdy byłem dopiero zarodkiem, i w księdze Twej były spisane wszystkie jego cząstki”. Odnosi się to do każdego z nas (Ps. 139:13-16).

W oczach Jehowy Boga, „źródła życia”, cenny jest każdy płód w łonie matki. Prawo Mojżeszowe pozwala się zorientować, jak bardzo go ceni. W Księdze Wyjścia 21:22, 23 czytamy: „W razie gdyby się mężczyźni szamotali ze sobą i spowodowali poważne obrażenia u niewiasty brzemiennej, (...) jeśliby zaszedł wypadek śmiertelny, to dasz duszę za duszę”.

Z niektórych przekładów Biblii zdaje się wynikać, jakoby to prawo dotyczyło tylko losu kobiety ciężarnej, a nie płodu. Jednakże w oryginale hebrajskim jest mowa o wypadku śmiertelnym matki albo dziecka.

STANOWISKO PIERWSZYCH CHRZEŚCIJAN

Po śmierci apostołów Jezusa Chrystusa w I wieku było wielu komentatorów ich nauk. W przeciwieństwie do pisarzy Biblii ludzie ci nie byli natchnieni przez Boga. Ich komentarze są jednak interesujące, wyrażają bowiem ówczesne poglądy religijne w tej żywotnej sprawie. Oto kilka cytatów:

List Barnaby, rozdział 19:5 (ok. 100-132 n.e.)

„Nie zamordujesz dziecka wywołaniem poronienia, nie zabijesz go również po urodzeniu”.

Didache, czyli Nauka Dwunastu Apostołów (ok. 150 n.e.)

„To jest Droga Życia: (...) nie zabijesz dziecka w łonie matki ani nie zamordujesz noworodka”.

Tertulian: Apolegotyk, rozdział 9:8 (ok. 197 n.e.)

„Nam zaś, ponieważ zabójstwo raz na zawsze wykluczamy, nawet płodu w łonie matki, kiedy jeszcze krew formuje człowieka, nie wolno zniszczyć. Powstrzymać poród, to tylko przyśpieszenie zabójstwa i nie ma różnicy, czy ktoś już urodzone życie wydziera, czy też dopiero rodzące się niszczy. Człowiekiem jest i ten, który ma być człowiekiem”.

Bazyli: List do Amfilocha (347 n.e.)

„Kobieta, która rozmyślnie niszczy płód, musi ponieść karę za morderstwo. A robienie różnicy w zależności od tego, czy płód był ukształtowany, czy nie, byłoby dzieleniem włosa na czworo i jest dla nas nie do przyjęcia”.

POGLĄD CHRZEŚCIJAŃSKI

Z powodu niedoskonałości człowieka lub nieszczęśliwego wypadku może nagle dojść do poronienia samoistnego. Umyślne przerwanie ciąży, mające na celu niedopuszczenie do urodzenia dziecka nie chcianego, to już całkiem inna sprawa. W myśl Pisma Świętego jest to umyślnym pozbawieniem życia.

Kto „zaplanował ziemię i jej wytwory, (...) dał tchnienie ludziom na niej i ducha tym, co po niej chodzą”? Nie człowiek, tylko Źródło wszelkiego życia, Jehowa Bóg (Izaj. 42:5). Bóg obdarzył nas zdolnością przekazywania życia potomstwu. Jest to cenny przywilej, z którego — jak zresztą ze wszystkiego innego — „każdy z nas za siebie zda sprawę Bogu” (Rzym. 14:12).

[Ramka na stronie 13]

SZCZĘŚLIWI RODZICE

W roku 1973 w siostrzanym czasopiśmie „Strażnica” ukazał się krótki artykuł, w którym omówiono biblijny pogląd na przerywanie ciąży. Przeczytała go para młodych studentów. Dziewczyna była w ciąży i oboje z ojcem dziecka postanowili się jej pozbyć. Artykuł pobudził ich do przemyślenia sprawy. W końcu postanowili mieć to dziecko.

Niedawno ów mężczyzna znowu rozmawiał ze Świadkami Jehowy i powiedział: „Mam najwyższe uznanie dla waszej literatury biblijnej, ponieważ dzięki znakomitemu artykułowi, który nas do głębi poruszył, oboje z żoną jesteśmy dziś dumnymi rodzicami uroczej 13-letniej córki!”

Jakże się opłaciło tym rodzicom postąpić zgodnie z Pismem Świętym!