Ceń Boży dar życia

„Krew Chrystusa (...) oczyści nasze sumienia z martwych uczynków, abyśmy mogli pełnić świętą służbę dla Boga żywego” (HEBRAJCZYKÓW 9:14).

 1. Co dowodzi, że życie jest dla nas bardzo cenne?

CO BYŚ odpowiedział, gdyby ktoś cię zapytał, ile warte jest twoje życie? Bardzo cenimy życie — zarówno swoje, jak i cudze. Właśnie dlatego regularnie przeprowadzamy badania kontrolne, a w razie choroby udajemy się do lekarza. Pragniemy żyć i zachowywać zdrowie. Nawet osoby starsze lub niepełnosprawne wcale nie chcą umierać; większość pragnie jak najdłużej cieszyć się życiem.

 2, 3. (a) O jakiej powinności wspomina Księga Przysłów 23:22? (b) Jak przy wypełnianiu tego obowiązku powinniśmy uwzględniać Boga?

² Twój pogląd na życie ma wpływ na stosunki, jakie cię łączą z drugimi. Słowo Boże nakazuje na przykład: „Słuchaj swego ojca, który cię spłodził, i nie gardź swą matką — tylko dlatego, że się zestarzała” (Przysłów 23:22). Słuchanie oznacza coś więcej niż samo słyszenie, co ktoś mówi; trzeba słuchać i chętnie się do tego stosować (Wyjścia 15:26; Powtórzonego Prawa 7:12; 13:18; 15:5; Jozuego 22:2; Psalm 81:13). Jak Pismo Święte uzasadnia konieczność słuchania ojca i matki? Chodzi nie tylko o to, że rodzice są starsi i mają większe doświadczenie. Przecież właśnie dzięki nim przyszedłeś na świat. W Biblii Warszawsko-Praskiej wspomniany nakaz brzmi następująco: „Słuchaj (...) twego ojca, który dał ci życie”. Kto ceni swe życie, ten rzecz jasna odczuwa wdzięczność wobec osób, które mu je przekazały.

³ Jeżeli jesteś prawdziwym chrześcijaninem, to za główne źródło życia uznajesz oczywiście Jehowę. „Dzięki niemu bowiem mamy życie i poruszamy się” oraz potrafimy przejawiać uczucia; za Jego sprawą istniejemy i możemy snuć plany na przyszłość — i to bezkresną przyszłość (Dzieje 17:28; Psalm 36:9; Kaznodziei 3:11). Zgodnie z Księgą Przysłów 23:22 musimy więc chętnie słuchać Boga, starać się zrozumieć Jego pogląd na życie i nim się kierować, odrzucając inne opinie.

Okazuj szacunek dla życia

 4. Jak na początku historii ludzkości podniesiona została kwestia szacunku dla życia?

⁴ Już na samym początku dziejów człowieka Jehowa wyraźnie dał do zrozumienia, że nie przyznaje ludziom całkowitej swobody w sposobie korzystania z życia lub traktowania go. Trawiony zawiścią Kain targnął się na życie niewinnej osoby — swego brata Abla. Czy twoim zdaniem miał prawo to zrobić? Bóg tak nie uważał. Rozliczył Kaina z tego postępku: „Cóżeś uczynił? Posłuchaj! Krew twego brata woła do mnie z ziemi” (Rodzaju 4:10). A zatem przelana krew Abla symbolizowała jego życie, które w brutalny sposób zostało przerwane, i niejako wołała do Boga o pomstę (Hebrajczyków 12:24).

 5. (a) Jaki zakaz Bóg ogłosił w czasach Noego i kogo on dotyczy? (b) Dlaczego ten zakaz miał tak doniosłe znaczenie?

⁵ Z potopu ocalało jedynie osiem osób — dały one początek nowemu społeczeństwu ludzkiemu. W oświadczeniu, którego treść dotyczy wszystkich ludzi, Bóg wyjawił dodatkowe informacje o tym, jaką wartość ma w Jego oczach życie i krew. Pozwolił ludziom jeść mięso zwierzęce, ale jednocześnie zastrzegł: „Wszelkie poruszające się zwierzę, które żyje, może służyć wam za pokarm. Tak jak zieloną roślinność daję wam to wszystko. Tylko mięsa z jego duszą — jego krwią — nie wolno wam jeść” (Rodzaju 9:3, 4). Niektórzy Żydzi wyrażają pogląd, iż ludzie nie mogą spożywać mięsa i krwi wyłącznie zwierzęcia jeszcze żyjącego. Czas jednak wyraźnie pokazał, że Bóg zabronił spożywania wszelkiej krwi w celu podtrzymania życia. Ponadto decyzja przekazana Noemu stanowiła ważny etap w realizacji wzniosłego zamierzenia Bożego związanego z krwią — zamierzenia, które miało umożliwić ludziom uzyskanie życia wiecznego.

 6. Jak za pośrednictwem Noego Bóg uwypuklił swój pogląd na wartość życia?

⁶ Bóg powiedział dalej: „Będę żądał z powrotem krwi waszych dusz. Z ręki każdego żywego stworzenia będę jej żądał z powrotem; i z ręki człowieka, z ręki każdego, kto jest jego bratem, będę żądał z powrotem duszy człowieka. Kto przelewa krew człowieka, przez człowieka zostanie przelana jego własna krew, bo na obraz Boży uczynił On człowieka” (Rodzaju 9:5, 6). Z owego oświadczenia skierowanego do całej rodziny ludzkiej widać, że w oczach Bożych ludzka krew wyobraża życie danej osoby. Gdy Stwórca nim kogoś obdarowuje, nikt nie powinien tego życia, symbolizowanego przez krew, odbierać. Od zabójcy, który tak jak Kain popełnia morderstwo, Stwórca ma prawo ‛żądać z powrotem’ życia.

 7. Dlaczego powinno nas interesować przekazane Noemu Boże postanowienie co do krwi?

⁷ W ten sposób Bóg zabronił ludziom robić niewłaściwy użytek z krwi. Czy zastanawiałeś się, dlaczego to uczynił i dlaczego właśnie tak zapatruje się na krew? Otóż ma to związek z jedną z najważniejszych prawd biblijnych. Stanowi fundamentalną naukę chrześcijańską, choć sporo kościołów woli ją ignorować. Co jest treścią tej nauki i w jakim stopniu dotyczy ona twojego życia, twoich decyzji i czynów?

Krew — jak można jej używać?

 8. Jakie ograniczenie co do używania krwi Jehowa zawarł w Prawie Mojżeszowym?

⁸ Jehowa udzielił dodatkowych wyjaśnień co do życia i krwi, gdy dawał Izraelowi Prawo. Uczynił wtedy kolejny krok na drodze do realizacji swego zamierzenia. Jak zapewne wiesz, Prawo wymagało składania Bogu darów ofiarnych ze zboża, oliwy i wina (Kapłańska 2:1-4; 23:13; Liczb 15:1-5). Składano także ofiary ze zwierząt. I właśnie w odniesieniu do tych ofiar Bóg oznajmił: „Dusza ciała jest we krwi, a ja dałem ją na ołtarz, abyście dokonywali przebłagania za swe dusze, gdyż to krew dokonuje przebłagania dzięki duszy, która w niej jest. Dlatego powiedziałem synom Izraela: ‚Żadnej duszy spośród was nie wolno spożywać krwi’”. Jehowa dodał, że jeżeli ktoś — na przykład myśliwy lub rolnik — zabije zwierzę dla mięsa, musi wylać jego krew i przykryć ją prochem. Ziemia jest podnóżkiem Boga, więc wylewając na nią krew, człowiek taki uznaje fakt, iż życie wraca do jego Dawcy (Kapłańska 17:11-13; Izajasza 66:1).

 9. Jaki jedyny sposób użycia krwi dopuszczało Prawo Mojżeszowe i jakiemu celowi to służyło?

⁹ Ten przepis Prawa nie był jedynie czczym rytuałem religijnym, niemającym już dla nas żadnego znaczenia. Czy zauważyłeś, dlaczego Izraelitom zabroniono spożywania krwi? Bóg oświadczył: „Dlatego powiedziałem synom Izraela: ‚Żadnej duszy spośród was nie wolno spożywać krwi’”. Jakie podał uzasadnienie? „Ja dałem ją na ołtarz, abyście dokonywali przebłagania za swe dusze”. Czy dostrzegasz, jak pomaga to zrozumieć, dlaczego wcześniej Bóg za pośrednictwem Noego zakazał ludziom spożywania krwi? Stwórca przypisał jej wyjątkową wartość i przeznaczył ją do specjalnego celu, związanego z ocaleniem wielu istnień ludzkich. Krew miała odgrywać kluczową rolę w zakryciu (czyli przebłaganiu) grzechów. W okresie obowiązywania Prawa Mojżeszowego Jehowa zezwalał jedynie na to, by krew wylewano na ołtarz celem dokonania przebłagania za życie Izraelitów, którym zależało na uzyskaniu przebaczenia.

10. Dlaczego krew zwierząt nie może zapewnić całkowitego przebaczenia grzechów i o czym przypominały ofiary wymagane przez Prawo Mojżeszowe?

¹⁰ Koncepcja ta nie kłóci się z zasadami chrystianizmu. Apostoł Paweł napisał o tym elemencie Prawa danego przez Boga: „Według Prawa niemal wszystko zostaje oczyszczone krwią, a bez wylania krwi nie następuje przebaczenie” (Hebrajczyków 9:22). Paweł podkreślił, że Izraelici po złożeniu wymaganych ofiar nie stawali się doskonali, bezgrzeszni. Napisał: „Przez te ofiary następuje co roku przypomnienie grzechów, bo nie jest możliwe, żeby krew byków i kozłów usuwała grzechy” (Hebrajczyków 10:1-4). Mimo wszystko ofiary te służyły ważnemu celowi. Przypominały Izraelitom, że są grzeszni i potrzebują czegoś więcej, by dostąpić całkowitego przebaczenia. Ale skoro ludzkich grzechów nie mogła w pełni zakryć krew symbolizująca życie zwierząt, to czy mogłaby to uczynić jakaś inna krew?

Rozwiązanie pochodzące od Dawcy życia

11. Skąd wiemy, że ofiary z krwi zwierzęcej były jedynie zapowiedzią czegoś innego?

¹¹ Prawo kierowało uwagę na coś, co miało się o wiele skuteczniej przyczynić do spełnienia woli Bożej. Paweł zapytał: „Na cóż więc Prawo?” Zaraz też udzielił odpowiedzi: „Zostało dodane, by ujawnić występki, aż przyjdzie potomstwo, któremu dano obietnicę, a przekazane zostało przez aniołów ręką pośrednika” — Mojżesza (Galatów 3:19). Innym razem Paweł napisał: „Prawo zawiera cień mających nadejść dóbr, a nie samą ich istotę” (Hebrajczyków 10:1).

12. Jak Bóg stopniowo objawiał swe zamierzenie związane z krwią?

¹² Podsumujmy dotychczasowe rozważania: Za dni Noego Bóg oznajmił, że ludzie mogą jeść mięso zwierząt, by podtrzymać własne życie, ale nie wolno im spożywać krwi. Potem wyjaśnił, że „dusza ciała jest we krwi”. A zatem w Jego oczach krew wyobrażała życie, dlatego powiedział: „Ja dałem ją na ołtarz, abyście dokonywali przebłagania za swe dusze”. Jednakże z czasem miały być zrealizowane dalsze niezwykłe szczegóły zamierzenia Bożego. Prawo ‛zawierało cień mających nadejść dóbr’. O jakie dobra chodziło?

13. Dlaczego śmierć Jezusa miała tak ogromne znaczenie?

¹³ Niezbędnym warunkiem nadejścia owych dóbr była śmierć Jezusa Chrystusa. Zapewne wiesz, że Jezus został poddany torturom i zawieszony na palu niczym przestępca. Paweł napisał: „Chrystus, gdy jeszcze byliśmy słabi, w wyznaczonym czasie umarł za ludzi bezbożnych. (...) Bóg zaleca swoją miłość do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzymian 5:6, 8). Tym samym Jezus dostarczył okup zakrywający nasze grzechy. Okup ten stanowi istotę chrześcijańskiego orędzia (Mateusza 20:28; Jana 3:16; 1 Koryntian 15:3; 1 Tymoteusza 2:6). Ale jaki ma to związek z krwią i życiem — w tym także z twoim własnym życiem?

14, 15. (a) Jak niektóre tłumaczenia wersetu z Efezjan 1:7 kierują całą uwagę na śmierć Jezusa? (b) Co można by przeoczyć w Efezjan 1:7?

¹⁴ W wielu kościołach podkreśla się znaczenie śmierci Jezusa, a wierni mówią na przykład: „Jezus za mnie umarł”. Zobaczmy, jak w niektórych przekładach oddano werset z Listu do Efezjan 1:7: „Za cenę jego życia zostaliśmy uwolnieni od win. Bóg przebaczył je nam w niewyczerpanym bogactwie swej łaski” (Współczesny przekład, Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne, 1991); „W nim i przez jego śmierć dostępujemy wybawienia, to znaczy wybaczenia naszych występków” (The American Bible, Frank Scheil Ballentine, 1902); „Przez śmierć Chrystusa zostaliśmy wyzwoleni, przebaczone zostały nasze grzechy” (Today’s English Version, 1966); „Przez śmierć Chrystusa nasze grzechy zostają przebaczone i dostępujemy wyzwolenia” (The Translator’s New Testament, 1973). Jak widać, w powyższych tłumaczeniach uwypuklono znaczenie śmierci Jezusa. Ale ktoś mógłby powiedzieć, że przecież śmierć Chrystusa rzeczywiście miała kolosalne znaczenie. Czego zatem brakuje tym przekładom?

¹⁵ Gdybyśmy polegali na tych tłumaczeniach, naszej uwadze mogłaby umknąć bardzo ważna sprawa, co zubożyłoby nasze zrozumienie orędzia biblijnego. Powyższe przekłady pomijają fakt, że grecki tekst Listu do Efezjan 1:7 zawiera odpowiednik słowa „krew”. Wiele innych wersji językowych Pisma Świętego, w tym większość polskich, jest więc bliższych oryginałowi; na przykład w Przekładzie Nowego Świata czytamy: „Przez niego dostępujemy uwolnienia na podstawie okupu dzięki jego krwi, owszem, przebaczenia naszych wykroczeń, stosownie do bogactwa jego niezasłużonej życzliwości”.

16. Co powinny nam przywodzić na myśl słowa „jego krew”?

¹⁶ Za wyrażeniem „jego krew” kryje się głęboka treść. Potrzebne było coś więcej niż sama śmierć, nawet śmierć doskonałego człowieka, Jezusa. Spełnił on wszystko, co zapowiadało Prawo, zwłaszcza to, czego pierwowzorem był Dzień Przebłagania. Tego szczególnego dnia składano na ofiarę określone zwierzęta. Potem arcykapłan brał trochę ich krwi do Miejsca Najświętszego w przybytku lub świątyni i przedstawiał ją Bogu, jak gdyby w Jego obecności (Wyjścia 25:22; Kapłańska 16:2-19).

17. Jak Jezus wypełnił to, czego zapowiedzią był Dzień Przebłagania?

¹⁷ Jak wyjaśnił Paweł, Jezus spełnił to, czego cieniem był Dzień Przebłagania. Apostoł najpierw wspomniał, że arcykapłan w Izraelu raz w roku wchodził do Miejsca Najświętszego z krwią, którą ofiarował „za siebie i za grzechy ludu wynikające z nieświadomości” (Hebrajczyków 9:6, 7). Zgodnie z tym wzorcem po wskrzeszeniu do życia duchowego Jezus wstąpił do samych niebios. Nie miał już ciała fizycznego, więc jako istota duchowa może się odtąd „na naszą rzecz ukazywać przed osobą Boga”. Co przedstawił Bogu? Nie było to nic materialnego, ale miało przeogromną wartość. Paweł napisał dalej: „Kiedy jednak przyszedł Chrystus jako arcykapłan (...) wszedł on raz na zawsze — ale nie z krwią kozłów i byczków, lecz z własną krwią — do miejsca świętego i uzyskał dla nas wiecznotrwałe wyzwolenie. Bo jeśli krew kozłów i byków (...) uświęca do tego stopnia, że ciało staje się czyste, to o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści nasze sumienia z martwych uczynków, abyśmy mogli pełnić świętą służbę dla Boga żywego?” A zatem Jezus przedstawił Bogu wartość swej krwi (Hebrajczyków 9:11-14, 24, 28; 10:11-14; 1 Piotra 3:18).

18. Dlaczego to, co Biblia mówi o krwi, jest istotne dla dzisiejszych chrześcijan?

¹⁸ Ta objawiona przez Boga prawda pozwala nam objąć myślą wszystkie niezwykłe aspekty tego, co Biblia mówi o krwi — dlaczego Bóg zapatruje się na nią tak, a nie inaczej, co my sami powinniśmy o niej myśleć i dlaczego należy respektować nałożone przez Niego ograniczenia co do jej używania. W Chrześcijańskich Pismach Greckich znajdziemy liczne wzmianki o krwi Chrystusa (zobacz ramkę). Fragmenty te wyraźnie pokazują, że każdy chrześcijanin powinien wierzyć w „jego krew” (Rzymian 3:25). Możemy dostąpić przebaczenia i nawiązać z Bogiem pokojowe stosunki tylko „przez krew, którą on [Jezus] przelał” (Kolosan 1:20). Dotyczy to zwłaszcza tych, z którymi Jezus zawarł szczególne przymierze co do panowania z nim w niebie (Łukasza 22:20, 28-30; 1 Koryntian 11:25; Hebrajczyków 13:20). Ale ta sama zasada obejmuje również dzisiejszą „wielką rzeszę” ludzi, którzy mają przeżyć nadchodzący „wielki ucisk” i cieszyć się życiem wiecznym w raju na ziemi. Mówiąc obrazowo, osoby te ‛piorą swoje długie szaty we krwi Baranka’ (Objawienie 7:9, 14).

19, 20. (a) Dlaczego Bóg ograniczył możliwości korzystania z krwi i jak powinniśmy się na to zapatrywać? (b) Czym powinniśmy być zainteresowani?

¹⁹ Krew ma zatem w oczach Boga wyjątkowe znaczenie. Powinniśmy się na nią zapatrywać podobnie. Stwórca, który tak bardzo ceni życie, ma prawo określać, co ludzie mogą, a czego nie mogą czynić z krwią. W trosce o nasze życie postanowił, że krew może zostać użyta wyłącznie w jednym nader wzniosłym celu — w sposób umożliwiający osiągnięcie życia wiecznego. Ma to związek z cenną krwią Jezusa. Jakże możemy być wdzięczni Jehowie Bogu za to, że kierował się naszym dobrem i skorzystał z krwi — krwi Jezusa — do ratowania życia! I jakże wdzięczni powinniśmy być Jezusowi za to, że ofiarnie wylał za nas swą krew! W pełni podzielamy uczucia apostoła Jana: „Temu, który nas miłuje i który własną krwią uwolnił nas od naszych grzechów — i uczynił nas królestwem, kapłanami dla swego Boga i Ojca — właśnie jemu niech będzie chwała i potęga na wieki. Amen” (Objawienie 1:5, 6).

²⁰ Nasz wszechmądry Bóg i Dawca życia już dawno temu powziął takie życiodajne postanowienie. Możemy się więc zastanowić: Jak powinno to wpływać na nasze decyzje i postępowanie? Odpowiedź znajdziemy w następnym artykule.

Jak byś odpowiedział?

• Czego o Bożym poglądzie na krew możemy się nauczyć z relacji o Ablu i Noem?

• Jak w Prawie Mojżeszowym Bóg ograniczył możliwość użycia krwi i dlaczego?

• Jak Jezus spełnił to, czego zapowiedzią był Dzień Przebłagania?

• Jak krew Jezusa może ocalić nasze życie?

[Ramka na stronie 18]

CZYJA KREW RATUJE ŻYCIE?

„Zważajcie na samych siebie i na całą trzodę, pośród której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boga, nabyty przez niego krwią jego własnego Syna” (Dzieje 20:28; porównaj Biblię Warszawsko-Praską).

„Tym bardziej więc, skoro teraz dzięki jego krwi zostaliśmy uznani za prawych, będziemy za jego pośrednictwem wybawieni od srogiego gniewu” (Rzymian 5:9).

„Nie mieliście też nadziei i byliście bez Boga na świecie. Ale teraz w jedności z Chrystusem Jezusem wy, którzy niegdyś byliście daleko, podeszliście blisko dzięki krwi Chrystusa” (Efezjan 2:12, 13).

„Bóg uznał za dobre, żeby w nim zamieszkała cała pełnia i żeby przez niego na nowo pojednać ze sobą wszystko inne (...) wprowadzając pokój przez krew, którą on przelał na palu męki” (Kolosan 1:19, 20).

„Bracia, mamy śmiałość, jeśli chodzi o drogę wstępu do miejsca świętego dzięki krwi Jezusa” (Hebrajczyków 10:19).

„Wiecie przecież, że nie rzeczami zniszczalnymi (...) zostaliście uwolnieni od waszego bezowocnego sposobu postępowania, przejętego poprzez tradycję od waszych praojców, lecz drogocenną krwią, podobną do krwi baranka nieskalanego i niesplamionego, mianowicie Chrystusową” (1 Piotra 1:18, 19).

„Jeśli zaś chodzimy w świetle, tak jak on sam jest w świetle, to rzeczywiście łączy nas wspólnota, a krew Jezusa, jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu” (1 Jana 1:7).

„Godzien jesteś wziąć zwój i otworzyć jego pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i swoją krwią kupiłeś Bogu ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu” (Objawienie 5:9).

„Zrzucony został oskarżyciel braci naszych (...) A oni go zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swego świadczenia” (Objawienie 12:10, 11).

[Ilustracja na stronie 16]

W Prawie Mojżeszowym Bóg wyraźnie dał do zrozumienia, że krew odgrywa istotną rolę w przebaczeniu grzechów

[Ilustracja na stronie 17]

Dzięki krwi Jezusa wielu może dostąpić ocalenia