Zbliża się zakończenie „Księgi Wojen Jehowy”

„Powiedziano [to] w Księdze Wojen Jehowy” (LICZB 21:14).

 1, 2. Przy jakiej sposobności Jehowa pokazał starożytnym Egipcjanom, że potrafi wystąpić jako Wojownik, i jak tego dokonał?

MAŁO kto uświadamia sobie dziś, że Jehowa — Bóg przedstawiony w Biblii — to mężny Wojownik. Dowiódł On tego, gdy w dramatycznych okolicznościach wyzwolił swój starożytny lud z uciemiężenia w Egipcie. Wcześniej niewidzialny wróg Jego czcicieli, Szatan Diabeł, podjudził faraona do podjęcia próby zamęczenia ich pracą ponad siły. Kiedy potem władca Egiptu uzmysłowił sobie, ile traci przez wypuszczenie Izraelitów na wolność, na czele swych wojsk ruszył za nimi w pościg.

² Nie wziął przy tym pod uwagę, że jeśli Bóg Izraela zechce wyzwolić swój lud, to może wystąpić jako Wojownik. Kiedy wojska egipskie w mściwej pogoni parły naprzód osuszonym dnem Morza Czerwonego, Bóg zagrożonych Izraelitów wkroczył do akcji i zatopił powożących rydwanami oraz jeźdźców, kierując spiętrzone wody w utworzony za sprawą cudu korytarz, którym bezpiecznie przeszli Jego słudzy (Wyjścia 14:14, 24-28).

 3. Jak Izraelici przedstawili Jehowę w swej pieśni zwycięstwa i czego nie wzięły pod uwagę współczesne narody?

³ Dotarłszy bezpiecznie na wschodni brzeg Morza Czerwonego, rozradowani Izraelici wznieśli pieśń zwycięstwa ku czci swego niebiańskiego Wyzwoliciela: „Zaśpiewam Jehowie, bo wielce się wywyższył. Konia i jeźdźca na nim wtrącił do morza. Siłą i mocą moją jest Jah, gdyż przyczynia się do mego wybawienia. Jest to mój Bóg i będę Go opiewać; Bóg mego ojca — i będę Go wywyższać. Jehowa jest mężnym wojownikiem. Jehowa — takie Jego imię. Rydwany faraona i jego siły zbrojne wrzucił w morze, a jego doborowi wojownicy potonęli w Morzu Czerwonym” (Wyjścia 15:1-4). Tam właśnie, nad Morzem Czerwonym, Jehowa okazał się Wojownikiem zdolnym do potężnych czynów. Narody świata nie biorą tego pod uwagę.

 4, 5. Od jakiego wspólnego przodka pochodziło 12 tryumfujących plemion izraelskich? Czyim przyjacielem stał się ów człowiek i ze względu na jaką zaletę?

⁴ Prorok Mojżesz, który przewodził w śpiewaniu tej natchnionej pieśni, nazwał Jehowę ‛Bogiem swego ojca’. Do najznamienitszych przodków narodu izraelskiego należy Hebrajczyk imieniem Abraham. Od niego to, poprzez Izaaka, a następnie Jakuba i jego 12 synów, wywodziło się 12 plemion Izraela. Abraham był wzorem czciciela Jehowy Boga. Odznaczał się tak silną wiarą, że gdy Jehowa polecił mu opuścić dom w Ur Chaldejczyków, bez wahania wyruszył do kraju, który zamierzał mu wskazać Bóg, ufając, iż Jehowa spełni swą obietnicę i da tę ziemię jemu oraz jego potomstwu.

⁵ Widząc niewzruszoną wiarę Abrahama, Jehowa obiecał mu „nasienie”, czyli potomstwo, za którego pośrednictwem miały sobie zjednać błogosławieństwo wszystkie rodziny ziemi, łącznie z żyjącymi obecnie (Rodzaju 12:2, 3; 22:17, 18). Wierny patriarcha Abraham cieszył się tak bliską więzią z Bogiem, że zasłynął jako „przyjaciel Jehowy”; nawet sam Bóg nazwał go ‛swoim przyjacielem’ (Jakuba 2:23; Izajasza 41:8).

 6. Jak Abraham — spokojny, wędrowny mieszkaniec Ziemi Obiecanej — okazał się wojownikiem polegającym na Jehowie?

⁶ Wprawdzie Abraham wędrował po Ziemi Obiecanej jako obcy przybysz, dowiódł jednak, że potrafi przedzierzgnąć się w wojownika i walczyć. Pewnego razu czterech obcych królów dokonało najazdu na ową krainę i uprowadziło jego bratanka Lota wraz z całą rodziną. Abraham, kierując się silnymi więzami pokrewieństwa, uzbroił 318 swoich sług i mając jeszcze posiłki od trzech miejscowych sprzymierzeńców: Anera, Eszkola i Mamrego rzucił się w pościg za najeźdźcami. Przypuściwszy w nocy niespodziewany atak na napastników, pobił ich, mimo iż dysponowali znacznie większymi siłami. Doszło do „rzezi królów” (Hebrajczyków 7:1; Rodzaju 14:13-17). Abraham odbił Lota i jego rodzinę oraz odzyskał wszystko, co zrabowano.

 7-9. (a) Do jakiego kapłana udał się Abraham i jakie otrzymał błogosławieństwo? (b) Jak Abraham dał do zrozumienia, że chce być wzbogacony tylko przez Boga Najwyższego? (c) Kto w myśl słów Melchizedeka zapewnił Abrahamowi zwycięstwo militarne?

⁷ Abraham zdawał sobie sprawę, że powodzenie swej wyprawy wojennej zawdzięcza wyłącznie pomocy Jehowy Boga, a gdy tryumfalnie wracał do domu, nadarzyła się sposobność uzewnętrznienia tego publicznie. Ponieważ wiedział, że w Salem będzie mógł spotkać prawowitego kapłana swojego Boga, pomaszerował w kierunku tego miasta. W drugiej części 14 rozdziału Księgi Rodzaju czytamy, co się później wydarzyło:

⁸ „A Melchizedek, król Salem, wyniósł chleb i wino, a był kapłanem Boga Najwyższego. Wtedy błogosławił mu i rzekł: ‛Błogosławiony niech będzie Abram przez Boga Najwyższego, Twórcę nieba i ziemi; i błogosławiony niech będzie Bóg Najwyższy, który twych ciemięzców wydał w twoją rękę!’ Wówczas Abram dał mu ze wszystkiego dziesięcinę. Potem król Sodomy rzekł do Abrama: ‛Mnie daj dusze, a dobra zabierz sobie’. Na to Abram rzekł królowi Sodomy: ‛Podnoszę swą rękę w przysiędze do Jehowy, Boga Najwyższego, Twórcy nieba i ziemi, że od nitki aż do rzemyka sandałów nie wezmę niczego z tego, co jest twoje, żebyś nie mówił: „To ja wzbogaciłem Abrama”. Dla mnie nic! Jedynie to, co już zjedli ci młodzieńcy, a także dział mężczyzn, którzy poszli ze mną: Anera, Eszkola i Mamrego — oni niech wezmą swój dział’” (Rodzaju 14:18-24).

⁹ Jak wynika z powyższych wersetów, Melchizedek, królewski kapłan miasta Salem, utwierdził Abrahama w przekonaniu, że po jego stronie walczył Bóg Najwyższy, który zapewnił mu zwycięstwo. Król-kapłan Melchizedek nie umniejszał w tym wszystkim zasług Jehowy.

Księga Wojen Jehowy

10. Czego dotyczy pierwsza w Biblii wzmianka o wojnie i dlaczego był to dopiero początek zwycięskich wojen Jehowy?

¹⁰ Zawarty w 14 rozdziale Księgi Rodzaju opis inwazji na Ziemię Obiecaną oraz rozgromienia najeźdźców przez Abrahama stanowi pierwszą w Piśmie Świętym wzmiankę o wojnie. A zatem Jehowa już z górą cztery stulecia przed swą wspaniałą interwencją nad Morzem Czerwonym wykazał, iż jest „mężnym wojownikiem”. Był to jednak dopiero początek. Przyszłość miała przynieść nieporównanie większe i świetniejsze zwycięstwa, łącznie z ostatecznym tryumfem w punkcie kulminacyjnym „zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 24:3).

11. Czym była „Księga Wojen Jehowy” i gdzie jeszcze można znaleźć mnóstwo relacji o Jego chwalebnych czynach wojennych?

¹¹ Z Księgi Liczb 21:14 wynika, że kiedyś spisano „Księgę Wojen Jehowy”. Ta wiarogodna kronika, czyli historia wojen, jakie Bóg stoczył w obronie swego ludu, mogła się zaczynać od opisu bitwy o wiernego Abrahama. Mojżesz wiedział o tej księdze, ale nie podał o niej bliższych szczegółów. Nie znamy więc wszystkich sytuacji, które zaistniały w okresie objętym jej treścią i w których Jehowa występował jako Bóg walczący. Jednakże od czasu pojawienia się wzmianki o Księdze Wojen spisano też większą część Biblii i w niej możemy znaleźć wiele relacji o militarnych poczynaniach Jehowy.

Większy Melchizedek — Wojownikiem

12. Jakiego większego Sługę Boga Najwyższego wyobrażał Melchizedek i który psalm Dawida skierowany jest do niego jako do kapłana i wojownika?

¹² Kiedy Abraham pokonał Kedorlaomera i sprzymierzonych z nim królów, otrzymał błogosławieństwo od Melchizedeka. Ten król i zarazem kapłan wyobrażał proroczo kogoś, kto miał być Arcykapłanem Boga Najwyższego oraz potężnym wojownikiem wspieranym przez Wszechmocnego. Psalm 110, ułożony w natchnieniu przez walecznego króla Dawida, skierowany jest właśnie do tej Osobistości — większej niż Melchizedek, władca Salem. Czytamy w nim: „Laskę twej mocy pośle Jehowa z Syjonu, mówiąc: ‛Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół’. Jehowa przysiągł (i nie poczuje żalu): ‛Ty jesteś kapłanem po czas niezmierzony na sposób Melchizedeka!’ Sam Jehowa po twej prawicy niechybnie rozbije królów w dniu swego gniewu” (Psalm 110:2, 4, 5).

13. Z kim utożsamiono pozaobrazowego Melchizedeka w 7 i 8 rozdziale Listu do Hebrajczyków? Do jakiego wzniosłego miejsca wstąpiła ta Osobistość i jaką przedłożyła ofiarę?

¹³ Natchniony pisarz Listu do Hebrajczyków wyjawił, do kogo w rzeczywistości odnoszą się te słowa, oświadczył bowiem: „Jezus, przygotowując nam drogę, wszedł za nas stawszy się ‛arcykapłanem na wieki’ na wzór Melchizedeka” (Hebrajczyków 6:20, Romaniuk). W następnym rozdziale tego listu ukazano, jak znamienitą pozycję zajmował starożytny Melchizedek. Jednakże pod względem godności kapłańskiej przewyższa go Ten, którego wyobrażał, mianowicie zmartwychwstały i wyniesiony do chwały Jezus Chrystus, który wszedł przed święte oblicze samego Jehowy Boga z wartością ofiary nieporównanie większej niż wszystko, co kiedykolwiek mógł złożyć król-kapłan Melchizedek z Salem (Hebrajczyków 7:1 do 8:2).

14. Czy Większy Melchizedek upoważnił kler chrześcijaństwa do uczestniczenia w militarnych poczynaniach tak zwanych narodów chrześcijańskich?

¹⁴ Melchizedek, będący królem i kapłanem, udzielił błogosławieństwa wojownikowi — zwycięskiemu Abrahamowi. A co powiedzieć o Większym Melchizedeku, Założycielu prawdziwego chrystianizmu? Duchowni, którzy błogosławią wojska narodów chrześcijaństwa i na ich intencję zanoszą modły, twierdzą, jakoby reprezentowali Jezusa Chrystusa. Czy jednak niebiański Arcykapłan Jehowy pochwala takie poczynania kleru? Czy w ten sposób wziął na siebie odpowiedzialność za rozlew krwi, jaki miał miejsce w tak zwanej erze chrześcijańskiej, wliczając w to krew przelaną podczas pierwszej i drugiej wojny światowej? W żadnym wypadku! Nigdy nie zezwolił swym prawdziwym naśladowcom należeć do tego świata ani przykładać ręki do jego krwawego militaryzmu.

Walczący Bóg uświetnia swoje imię

15, 16. Co Jehowa sobie zapewnił, gdy wystąpił do walki, aby uwolnić swój lud z Egiptu?

¹⁵ W Księdze Nehemiasza 9:10 przypomniano, jak Jehowa wyzwolił 12 plemion Izraela z Egiptu: „Dokonałeś znaków i cudów na faraonie i na wszystkich jego sługach, i na całym ludzie jego ziemi, wiedziałeś bowiem, iż podle się z nimi [Izraelitami] obchodzili. Toteż uczyniłeś sławnym swoje imię, jak to jest i dzisiaj” (Bw, por. Wyjścia 14:18).

¹⁶ Prorok Izajasz kieruje uwagę na rangę tego imienia, mówiąc o Jehowie, „który sprawił, że po prawicy Mojżesza szło wspaniałe jego ramię, który przed nimi rozdzielił wody, aby sobie zapewnić wieczne imię”. Następnie zwraca się do samego Jehowy: „Tak wiodłeś swój lud, aby sobie zapewnić sławne imię” (Izajasza 63:12-14, Bw). A Daniel, błagając Jehowę, by zechciał ponownie wystąpić na rzecz swych czcicieli, modlił się do Niego jako do Boga, ‛który wyprowadził mocną ręką swój lud z ziemi egipskiej i zapewnił sobie imię, jak to jest dzisiaj’ (Daniela 9:15, Bw; Jeremiasza 32:20).

17. Kogo Jehowa pośle, by walczył w Jego imieniu, i co w ten sposób wykaże wszystkim dzisiejszym narodom?

¹⁷ W słusznym czasie Jehowa Bóg pośle Większego Melchizedeka, Jezusa Chrystusa, by wystąpił jako mężny Wojownik. Za jego pośrednictwem zapewni sobie imię przewyższające wszystko, co w przeszłości opisano w Księdze Wojen Jehowy bądź w hebrajskiej części Biblii Świętej. W ostatnim rozdziale przedostatniej księgi Pism Hebrajskich przepowiedziano międzynarodową napaść na Jeruzalem. Z Księgi Zachariasza 14:3 wynika, że „wtedy Jahwe wyruszy do boju i będzie walczył przeciw ludom, jak niegdyś walczył w dniu bitwy” (BT). W ten sposób Bóg przedstawiony w Biblii wykaże wszystkim nowożytnym narodom, iż dalej jest Bogiem walczącym, podobnie jak w czasach starożytnego Izraela.

18, 19. Które Jeruzalem będzie celem zmasowanego ataku narodów?

¹⁸ Wydarzenie to jest jeszcze przed nami. Ale które Jeruzalem będzie celem tego zmasowanego ataku? Powyższe proroctwo nie spełniło się na stolicy Judy za dni Zachariasza. W 70 roku n.e. zburzyły ją wojska rzymskie, później jednak miasto zostało odbudowane i obecnie zarówno w oczach wyznawców chrześcijaństwa, jak i rodowitych Żydów uchodzi za święte. W roku 1967 w wyniku wojny sześciodniowej Izrael rozciągnął kontrolę nad całym obszarem odbudowanej, ziemskiej Jerozolimy. W żadnej mierze nie dowodzi to wszakże, jakoby brał w tym udział Jehowa Bóg. Ustanowiony przez Niego Król, Jezus Chrystus, nie sprawuje władzy w literalnej Jerozolimie i nie jest ona już „miastem wielkiego Króla”, Jehowy (Mateusza 5:35).

¹⁹ Miastem wspomnianym w Księdze Zachariasza nie jest więc ta proklamowana przez Żydów stolica Izraela, państwa członkowskiego ONZ. Prorok kieruje raczej uwagę na miasto, o którym czytamy w Liście do Hebrajczyków. Apostoł Paweł zwraca się tam do chrześcijan namaszczonych duchem Bożym: „Podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów” (Hebrajczyków 12:22, Bw). Jeruzalem owym może być tylko mesjańskie Królestwo Boże, reprezentowane dziś na ziemi przez nieliczne grono chrześcijańskich pomazańców, którym przyświeca nadzieja panowania w nim wespół z Jezusem Chrystusem. To oni będą celem ataku przepowiedzianego w proroctwie.

20. Jakimi słowami król Ezechiasz dodał otuchy swemu zagrożonemu ludowi i z zapewnienia jakiego większego Króla mogą czerpać siły nowożytni Świadkowie Jehowy?

²⁰ Jednakże ani ostatek pomazańców, ani wielka rzesza chrześcijan mających nadzieję ziemską, którzy wychodzą ze wszystkich narodów, by się przyłączyć do niego w czystym wielbieniu, nie musi się lękać o wynik wspomnianej napaści. Kiedy za panowania króla Ezechiasza pod Jeruzalem przyciągnęły budzące grozę wojska asyryjskiego władcy Sennacheryba, Ezechiasz uspokoił zagrożonych Izraelitów, tak przedstawiając im sytuację: „Z nim jest ramię cielesne, a z nami Jahwe, nasz Bóg, aby nas wspierać i aby toczyć nasze boje”. Wtedy „lud na słowa króla judzkiego, Ezechiasza, nabrał otuchy” (2 Kronik 32:8, BT). W obliczu zagrożenia ze strony czynników militarnych teraźniejszego systemu rzeczy nowożytni Świadkowie Jehowy mogą czerpać otuchę z podobnego zapewnienia króla większego niż Ezechiasz, mianowicie Jezusa Chrystusa.

21. (a) Dlaczego w czasie bliskiego już ataku na Jeruzalem niebiańskie przypomną się nam słowa Jahaziela? (b) Jaki będzie wynik walki, która wtedy nastąpi?

²¹ Odżyją im w pamięci krzepiące wiarę słowa Lewity imieniem Jahaziel, który powiedział: „W tym wypadku nie będziecie musieli walczyć. Zajmijcie swoją pozycję, stójcie spokojnie i oglądajcie, jak Jehowa zapewni wam wybawienie. Judo i Jeruzalem, nie ulegajcie trwodze ani nie dajcie się zastraszyć. Jutro wyjdźcie im naprzeciw, a Jehowa będzie z wami” (2 Kronik 20:17). Istotnie, przez cały ten niebezpieczny okres Jehowa będzie ze swoim ludem. Bezpieczeństwo i ocalenie Jego czcicieli zależeć będzie od tego, czy stanie do walki w ich obronie. A stanie na pewno, za pośrednictwem ustanowionego przez siebie walczącego Króla, Jezusa Chrystusa! Co z tego wyniknie? Widzialna, ziemska organizacja Diabła ulegnie całkowitej zagładzie (Objawienie 19:11-21).

22. (a) Jakie będzie tryumfalne zakończenie Księgi Wojen Jehowy i co w ten sposób Wszechmocny sobie zapewni? (b) Do czego zwycięstwo Jehowy skłoni ludzi miłujących Jego imię?

²² Jakże wspaniale Jehowa uświetni swe imię tym wiekopomnym zwycięstwem w „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, w Armagedonie! (Objawienie 16:14, 16). Do Księgi Wojen Jehowy zostanie niejako wpisany jeszcze jeden rozdział. Ten niezrównany tryumf raz na zawsze położy kres obecnemu systemowi rzeczy. Z całej tej „Księgi” wynika, że Bóg Wszechmocny nigdy nie przegrał ani jednej bitwy. Jakże radośnie będą odtąd wielbić Jehowę ludzie miłujący Jego imię! Wspaniale urzeczywistnią się wtedy słowa ostatniego wersetu Księgi Psalmów: „Wszystko, co oddycha, niech sławi Jah. Wysławiajcie Jah!” (Psalm 150:6).

Pytania do powtórki

◻ Z czego ludzie nie zdają sobie dziś sprawy, jeżeli chodzi o Jehowę, Boga przedstawionego w Biblii?

◻ Jaką walkę stoczył Abraham i kto dał mu zwycięstwo?

◻ Czym jest „Księga Wojen Jehowy”?

◻ Jaki będzie finał „Księgi Wojen Jehowy” i co z tego wyniknie?