Powierzajcie zadania wiernym mężczyznom

 1, 2. Jak wielu ludzi patrzy na swoją pracę?

WIELU ludzi uzależnia poczucie własnej wartości od wykonywanego zawodu czy statusu społecznego. W pewnych kulturach, gdy dwie osoby spotykają się po raz pierwszy, zazwyczaj pada pytanie: „Czym zajmujesz się zawodowo?”.

² Kiedy w Biblii jest mowa o niektórych osobach, oprócz imion podano też ich zawody. Na przykład czytamy o „Mateuszu, poborcy podatkowym”, „Szymonie, garbarzu”, oraz „Łukaszu, umiłowanym lekarzu” (Mat. 10:3; Dzieje 10:6; Kol. 4:14). Czasem wspomniano też o przywilejach lub zadaniach różnych osób. Było tak w wypadku króla Dawida, proroka Eliasza i apostoła Pawła. Wszyscy oni bardzo cenili zadania otrzymane od Boga. My również powinniśmy cenić obowiązki, które nam powierzono.

 3. Dlaczego starsi wiekiem powinni szkolić młodszych? (Zobacz ilustrację tytułową).

³ Wielu z nas kocha swoją pracę w zborze i chciałoby już zawsze ją wykonywać. Niestety, od czasów Adama ludzie się starzeją, a na ich miejsce przychodzą kolejni (Kazn. 1:4). Obecnie proces ten stanowi wyzwanie również dla sług Bożych. Pracy, którą wykonują, jest coraz więcej i jest coraz bardziej skomplikowana. Kolejne przedsięwzięcia wymagają nowego podejścia i często również użycia szybko zmieniających się technologii. Niektórym braciom starszym wiekiem może być trudno za tym nadążyć (Łuk. 5:39). Ale nawet jeśli nie jest to dla nich problemem, nie mają już tyle energii, co młodzi (Prz. 20:29). Dlatego starsi bracia okazują zarówno miłość, jak i praktyczną mądrość, gdy przygotowują młodszych, żeby podejmowali się odpowiedzialnych zadań (odczytaj Psalm 71:18).

 4. Dlaczego niektórym trudno dzielić się obowiązkami? (Zobacz ramkę „Dlaczego nie dzielą się obowiązkami”).

⁴ Osobom pełniącym odpowiedzialne funkcje może nie być łatwo dzielić się obowiązkami. Niektórzy obawiają się, że stracą zadania, które tak cenią. Innych martwi utrata kontroli — są przekonani, że młodsi nie są w stanie wykonać określonej pracy tak dobrze, jak oni. Jeszcze inni mogą twierdzić, że nie mają czasu, żeby szkolić młodszych. Z drugiej strony osoby mniej doświadczone muszą się wystrzegać niecierpliwości, gdy nie są im powierzane nowe zadania.

 5. Na jakie pytania odpowiemy w tym artykule?

⁵ Omówmy dwa aspekty dzielenia się obowiązkami. Po pierwsze: Dlaczego starsi powinni pomagać młodszym podejmować się odpowiedzialnych zadań i jak mogą to robić? (2 Tym. 2:2). Po drugie: Dlaczego młodsi powinni zachowywać właściwe nastawienie, gdy wspierają bardziej doświadczonych braci i się od nich uczą? Zacznijmy od przykładu króla Dawida, który pomógł synowi przygotować się do wykonania pewnego odpowiedzialnego zadania.

 6. Co zamierzał zrobić Dawid, ale co postanowił Jehowa?

⁶ Po wielu latach życia na wygnaniu Dawid został królem i zamieszkał w wygodnym domu. Pragnął też zbudować świątynię poświęconą Jehowie. Powiedział do proroka Natana: „Oto ja mieszkam w domu z cedrów, lecz Arka Przymierza Jehowy znajduje się pod płótnami namiotowymi”. Natan odpowiedział: „Czyń wszystko, co masz w sercu, bo prawdziwy Bóg jest z tobą”. Jednak Jehowa podjął inną decyzję. Polecił, żeby Natan przekazał Dawidowi: „Nie ty zbudujesz mi dom, w którym bym mieszkał”. Jehowa życzliwie zapewnił Dawida, że nadal będzie mu błogosławił, ale zadanie zbudowania świątyni powierzył Salomonowi. Jak Dawid na to zareagował? (1 Kron. 17:1-4, 8, 11, 12; 29:1).

 7. Jak Dawid zareagował na decyzję Jehowy?

⁷ Dawid poparł budowę świątyni, chociaż wiedział, że zasługi zostaną przypisane Salomonowi. I rzeczywiście, stała się ona znana jako świątynia Salomona, a nie Dawida. Dawid mógł być rozczarowany, że nie spełnił swojego gorącego pragnienia. Jednak chętnie zorganizował grupy pracowników i przygotował żelazo, miedź, srebro, złoto oraz belki cedrowe. Ponadto zachęcił Salomona: „Teraz więc, synu mój, oby Jehowa był z tobą i niech ci się powiedzie, i zbuduj dom Jehowy, twojego Boga, jak to o tobie powiedział” (1 Kron. 22:11, 14-16).

 8. Dlaczego Dawid mógł dojść do wniosku, że Salomon nie ma odpowiednich kwalifikacji? Co jednak zrobił?

⁸ Odczytaj 1 Kronik 22:5. Dawid mógł dojść do wniosku, że Salomon nie ma kwalifikacji, by nadzorować tak ważne przedsięwzięcie. Przecież świątynia miała być ‛niezwykle okazała i wspaniała’, a Salomon był wtedy „młody i niedoświadczony” (Biblia poznańska). Jednak Dawid wiedział, że Jehowa pomoże Salomonowi wywiązać się z tego zadania. Dlatego postarał się jak najlepiej wesprzeć syna i przygotował dużą ilość materiałów.

 9. Jak starsi bracia mogą znajdować radość w przekazywaniu obowiązków? Zilustruj to przykładem.

⁹ Starsi bracia nie powinni czuć się zniechęceni, kiedy zachodzi potrzeba, by ktoś młodszy przejął ich zadania. Należy szkolić młodych, żeby można było wykonać niezbędną pracę. Zamianowani mężczyźni powinni odczuwać głęboką satysfakcję, gdy bracia, których szkolą, zdobywają potrzebne kwalifikacje i przejmują różne obowiązki. Żeby lepiej to zrozumieć, wyobraźmy sobie ojca, który chce nauczyć syna prowadzić samochód. Gdy syn jest mały, po prostu obserwuje ojca. Z czasem ojciec mu wyjaśnia, co konkretnie robi. Później, kiedy syn zdobędzie już prawo jazdy, ojciec udziela mu dalszych wskazówek. Na początku zmieniają się za kierownicą, ale z czasem to syn coraz częściej wozi starzejącego się ojca. Mądry ojciec jest z tego zadowolony i nie czuje, że stracił kontrolę nad sytuacją. Podobnie starsi bracia są szczęśliwi, że wyszkolili innych, którzy mogą się podjąć odpowiedzialnych zadań w zborze.

10. Co Mojżesz sądził o zaszczytach i władzy?

¹⁰ Musimy się wystrzegać zazdrości. Zwróćmy uwagę, jak zareagował Mojżesz, gdy pewni mężczyźni „zaczęli się zachowywać jak prorocy” (odczytaj Liczb 11:24-29). Jozue chciał ich powstrzymać. Najwyraźniej uważał, że podkopują pozycję i autorytet Mojżesza. Ale Mojżesz powiedział: „Czyż jesteś o mnie zazdrosny? Nie — chciałbym, żeby cały lud Jehowy składał się z proroków, bo Jehowa włożyłby na nich swego ducha!”. Mojżesz dostrzegał w tym rękę Jehowy. Nie chciał dla siebie zaszczytów. Pragnął, by Bóg obdarzył duchowymi darami wszystkich swoich sług. Czy podobnie jak Mojżesz cieszysz się, gdy innym są powierzane przywileje, które ty mogłeś otrzymać?

11. Co powiedział pewien brat na temat przekazywania obowiązków?

¹¹ Wielu braci od dziesięcioleci gorliwie pełni służbę i szkoli innych, by mogli brać na siebie bardziej odpowiedzialne zadania. Na przykład brat o imieniu Peter spędził w służbie pełnoczasowej 74 lata, w tym 35 w jednym z Biur Oddziałów w Europie. Do niedawna był nadzorcą Działu Służby. Obecnie funkcję tę pełni młodszy brat o imieniu Paul, który przez jakiś czas współpracował z Peterem. Gdy Peter został zapytany, jak patrzy na zmianę swojego przydziału, odpowiedział: „Bardzo się cieszę, że są wyszkoleni bracia, gotowi wziąć na siebie odpowiedzialne zadania, i że bardzo dobrze się z nich wywiązują”.

12. Jakie wnioski możemy wyciągnąć z przykładu Rechoboama?

¹² Po śmierci Salomona królem został jego syn Rechoboam. Kiedy potrzebował rady dotyczącej wywiązywania się ze swoich obowiązków, najpierw poprosił o nią starszych wiekiem mężczyzn. Jednak potem ją odrzucił. Postanowił posłuchać „młodzieńców, którzy z nim wyrośli, a teraz mu usługiwali”. Przyniosło to tragiczne konsekwencje (2 Kron. 10:6-11, 19). Czego się z tego uczymy? Mądrze jest prosić o rady osoby starsze, które mają doświadczenie życiowe. Oczywiście młodzi nie powinni czuć się zmuszeni do stosowania metod używanych w przeszłości. Powinni jednak szanować zdanie osób starszych, zamiast z góry zakładać, że ich metody się nie sprawdzą.

13. Jak młodsi mężczyźni mogą współpracować ze starszymi?

¹³ Niektórzy młodsi mężczyźni koordynują działalność, w której uczestniczą między innymi starsi bracia. Postąpią mądrze, gdy przy podejmowaniu decyzji będą korzystać z ich wiedzy i doświadczenia. Wspomniany wcześniej Paul powiedział: „Chętnie prosiłem Petera o rady i do tego samego zachęcałem wszystkich w dziale”.

14. Czego się uczymy ze współpracy Tymoteusza z apostołem Pawłem?

¹⁴ Tymoteusz przez lata współpracował ze starszym od siebie apostołem Pawłem (odczytaj Filipian 2:20-22). Paweł napisał do braci w Koryncie: „Posyłam do was Tymoteusza, gdyż jest moim umiłowanym i wiernym dzieckiem w Panu; on przypomni wam moje metody w związku z Chrystusem Jezusem, tak jak wszędzie nauczam, w każdym zborze” (1 Kor. 4:17). Ta krótka wzmianka świadczy o bliskiej współpracy tych dwóch braci. Paweł poświęcił czas, by nauczyć Tymoteusza swoich „metod w związku z Chrystusem Jezusem”. Tymoteusz był pilnym uczniem. Paweł darzył go ciepłymi uczuciami i był przekonany, że Tymoteusz dobrze się zatroszczy o duchowe potrzeby braci w Koryncie. Jest to wspaniały przykład dla dzisiejszych starszych, którzy szkolą innych, by przewodzili w zborze.

15. Jak słowa Pawła z Listu do Rzymian pomagają nam radzić sobie ze zmianami?

¹⁵ Żyjemy w niezwykłych czasach. Ziemska część organizacji Jehowy ciągle się rozrasta, a to wymaga dokonywania zmian. Zachowujmy pokorę, kiedy takie zmiany dotyczą nas osobiście. Nie skupiajmy się na swoich korzyściach, tylko na tym, co przyczyni się do rozwoju dzieła Jehowy. Takie postępowanie sprzyja jedności. Do chrześcijan w Rzymie Paweł napisał: „Mówię każdemu wśród was, żeby nie myślał o sobie więcej niż należy myśleć; ale niech myśli o tym, by mieć trzeźwy umysł — każdy w takiej mierze, w jakiej Bóg udzielił mu wiary. Bo jak w jednym ciele mamy wiele członków, lecz nie wszystkie członki pełnią tę samą funkcję, tak my, chociaż liczni, jesteśmy jednym ciałem w jedności z Chrystusem” (Rzym. 12:3-5).

16. Jak starsi i młodsi bracia oraz ich żony mogą się przyczyniać do pokoju i jedności w organizacji Jehowy?

¹⁶ Bez względu na okoliczności starajmy się popierać sprawy Królestwa. Jeśli jesteś starszy, staraj się wyszkolić młodszych do wykonywania zadań, którymi obecnie się zajmujesz. A jeśli jesteś młodszy, bierz na siebie odpowiedzialność, przejawiaj skromność i z szacunkiem traktuj starszych braci. Z kolei żony powinny naśladować Pryscyllę, żonę Akwilasa. Pryscylla towarzyszyła mężowi i wiernie go wspierała, gdy ich sytuacja się zmieniła (Dzieje 18:2).

17. O czym był przekonany Jezus i do jakiej działalności wyszkolił swoich uczniów?

¹⁷ Najwspanialszy przykład szkolenia innych dał Jezus. Wiedział, że jego służba na ziemi dobiegnie końca i że jego uczniowie będą musieli kontynuować rozpoczętą przez niego działalność. Chociaż byli niedoskonali, miał do nich zaufanie. Powiedział, że dokonają dzieł większych niż on (Jana 14:12). Starannie ich wyszkolił, co pomogło im głosić dobrą nowinę po całym znanym wtedy świecie (Kol. 1:23).

18. Jakie mamy widoki na przyszłość i co możemy robić już teraz?

¹⁸ Po swojej ofiarnej śmierci Jezus został wskrzeszony do życia w niebie. Otrzymał tam kolejne zadania i pozycję przewyższającą „wszelki rząd i władzę, i moc, i zwierzchnictwo” (Efez. 1:19-21). Jeśli zachowamy wierność, to nawet gdybyśmy umarli przed Armagedonem, zostaniemy wskrzeszeni do życia w nowym świecie. Będzie tam na nas czekać wiele satysfakcjonującej pracy. Jednak już teraz wszyscy możemy brać udział w realizacji niezwykle ważnego zadania — jest nim głoszenie dobrej nowiny i czynienie uczniów. Bez względu na wiek zawsze miejmy „mnóstwo pracy w dziele Pańskim” (1 Kor. 15:58).