-
Rzecz poświęconaWnikliwe poznawanie Pism, tom 2: Mądrość-Żywopłot
-
-
Święta klątwa jest po raz pierwszy wzmiankowana w Prawie Mojżeszowym. W Wyjścia 22:20 powiedziano: „Kto składa ofiary jakimkolwiek bogom oprócz samego Jehowy, ma być wydany na zagładę [forma słowa charám]”. Przepis ten bezstronnie stosowano wobec samych Izraelitów; np. z powodu bałwochwalstwa w Szittim śmierć poniosło ok. 24 000 osób (Lb 25:1-9). Gdyby ktoś przywłaszczył sobie rzecz przeznaczoną na zagładę, sam mógł zostać zgładzony. Dlatego w związku z wizerunkami religijnymi używanymi przez narody Kanaanu Bóg ostrzegł Izraelitów: „Nie wolno ci przynieść do swego domu rzeczy odrażającej [wizerunku] i stać się czymś przeznaczonym na zagładę [chérem], tak jak ona. Masz się nią bezwzględnie brzydzić i bezwarunkowo czuć do niej wstręt, gdyż jest czymś przeznaczonym na zagładę” (Pwt 7:25, 26).
-
-
Rzecz poświęconaWnikliwe poznawanie Pism, tom 2: Mądrość-Żywopłot
-
-
Pierwszym miastem przeznaczonym na zagładę po zach. stronie Jordanu było Jerycho. Bóg nie pozwolił zachować z niego nic oprócz metalowych przedmiotów do użytku w świątyni. Klątwy tej uniknęła Rachab wraz z rodziną — ze względu na swą wiarę. Jozue wyraźnie ostrzegł, że jeśli ktoś weźmie coś obłożonego klątwą, to cały naród może zostać wydany na zagładę. Mimo to Achan przywłaszczył sobie zakazane przedmioty i w rezultacie stał się „czymś przeznaczonym na zagładę”. Dopiero jego śmierć uwolniła cały naród od klątwy (Joz 6:17-19; 7:10-15, 24-26).
-