„Co ślubujesz, spełnij”

 1. (a) Co wspólnego mieli ze sobą Jefte i Anna? (Zobacz ilustracje tytułowe). (b) Na jakie pytania odpowiemy w tym artykule?

ON BYŁ odważnym wodzem; ona — uległą żoną. On był dzielnym wojownikiem; ona — skromną gospodynią. Oboje wielbili Jehowę. Co jeszcze wspólnego mieli ze sobą sędzia Jefte i żona Elkany Anna? Każde z nich złożyło Bogu ślub i wiernie go wypełniło. Są pod tym względem dobrym przykładem dla dzisiejszych sług Jehowy. Zastanówmy się więc: Czym jest ślub? Jak należy traktować śluby składane Bogu? I czego możemy się nauczyć od Jeftego i Anny?

 2, 3. (a) Czym jest ślub? (b) Jak Biblia wskazuje, że składanie ślubów jest poważną sprawą?

² Używane w Biblii słowo „ślub” oznacza uroczystą obietnicę złożoną Bogu. Może ona dotyczyć zrobienia czegoś, ofiarowania daru, rozpoczęcia jakiegoś rodzaju służby czy powstrzymania się od czegoś. Śluby składa się z własnej woli. Nie zmienia to faktu, że dla Boga są one święte i wiążące tak jak przysięgi (Rodz. 14:22, 23; Hebr. 6:16, 17). Jak Biblia wskazuje, że śluby złożone Bogu należy traktować poważnie?

³ Prawo Mojżeszowe mówiło: „Jeżeli jakiś mężczyzna składa Jehowie ślub lub składa przysięgę, (...) nie wolno mu złamać swego słowa. Ma postępować zgodnie ze wszystkim, co wyszło z jego ust” (Liczb 30:2). Później Salomon pod natchnieniem napisał: „Ilekroć złożysz Bogu ślub, nie ociągaj się ze spełnieniem go, bo w głupcach nie ma się upodobania. Co ślubujesz, spełnij” (Kazn. 5:4). Również Jezus potwierdził, że ślubów nie można traktować lekko. Przypomniał: „Tym w czasach starożytnych powiedziano: ‚Nie wolno ci przysięgać, a nie dotrzymać, lecz masz spłacić swe śluby Jehowie’” (Mat. 5:33).

 4. (a) Dlaczego śluby składane Bogu powinniśmy traktować poważnie? (b) Czego się dowiemy o Jeftem i Annie?

⁴ Wyraźnie więc widać, że śluby składane Bogu to poważna sprawa. Sposób, w jaki je traktujemy, ma wpływ na naszą więź z Jehową. Dawid napisał: „Kto może wstąpić na górę Jehowy i kto może stanąć w jego świętym miejscu? Ten, kto ma ręce niewinne i czyste serce, kto (...) nie składa przysięgi podstępnie” (Ps. 24:3, 4). Jakie śluby złożyli Jefte i Anna? I na co musieli się zdobyć, żeby je spełnić?

 5. Jaki ślub złożył Jefte i jak potoczyły się wypadki?

⁵ Jefte złożył Jehowie obietnicę, gdy wyruszał na wojnę z Ammonitami, którzy ciemiężyli lud Boży (Sędz. 10:7-9). Bardzo pragnął zwyciężyć i dlatego ślubował: „Jeśli (...) wydasz synów Ammona w moją rękę, to wychodzący, który wyjdzie mi naprzeciw z drzwi mojego domu, gdy wrócę w pokoju od synów Ammona, będzie należał do Jehowy”. Jak potoczyły się wypadki? Jefte pokonał Ammonitów, a gdy wracał po zwycięskiej bitwie, na spotkanie wyszła mu jego ukochana córka. Okazało się, że to ona ‛będzie należała do Jehowy’ (Sędz. 11:30-34). Co to dla niej oznaczało?

 6. (a) Na co musieli się zdobyć Jefte i jego córka, żeby spełnić ślub? (b) Czego na temat obietnic złożonych Bogu uczymy się z Powtórzonego Prawa 23:21, 23 oraz Psalmu 15:4?

⁶ Żeby spełnić ślub Jeftego, jego córka miała służyć Jehowie w przybytku. Czy Jefte złożył tę obietnicę pochopnie? Nie. W gruncie rzeczy mógł przypuszczać, że na spotkanie wyjdzie mu córka. Ale tak czy inaczej, ta sytuacja była dla nich obojga bardzo trudna pod względem emocjonalnym, bo musieli zdobyć się na wielkie poświęcenie. Gdy Jefte ujrzał córkę, „rozdarł swe szaty” i powiedział, że jest bardzo przytłoczony. Ona ‛opłakiwała swoje dziewictwo’. Dlaczego tak zareagowali? Jefte nie miał syna, a jego jedyna córka miała nigdy nie wyjść za mąż ani nie urodzić mu wnuków. Mogli się zastanawiać, co z linią rodową i dziedzictwem. Jednak w całej tej sytuacji nie to było dla nich najważniejsze. Jefte stwierdził: „Otworzyłem usta do Jehowy i nie mogę tego cofnąć”. A jego córka powiedziała: „Uczyń ze mną według tego, co wyszło z twych ust” (Sędz. 11:35-39). Oboje byli lojalni i nie brali pod uwagę złamania obietnicy danej Najwyższemu Bogu — i to bez względu na to, ile musieli w związku z tym poświęcić (odczytaj Powtórzonego Prawa 23:21, 23; Psalm 15:4).

 7. (a) Dlaczego Anna złożyła ślub, co obiecała i jaki był tego rezultat? (b) Co ślub Anny oznaczał dla Samuela? (Zobacz przypis).

⁷ Anna również wiernie spełniła swój ślub. Złożyła go Jehowie, gdy była nieszczęśliwa z powodu bezpłodności i nieustannych drwin Peninny (1 Sam. 1:4-7, 10, 16). Powiedziała Bogu, co jej leży na sercu, i obiecała: „Jehowo Zastępów, jeśli rzeczywiście spojrzysz na uciśnienie swej niewolnicy i wspomnisz na mnie, i nie zapomnisz swej niewolnicy, i dasz swej niewolnicy męskiego potomka, to ja oddam go Jehowie na wszystkie dni jego życia, a brzytwa nie tknie jego głowy” (1 Sam. 1:11)a. Jehowa wysłuchał tej prośby i Anna urodziła syna. Wyobraź sobie jej szczęście! Ale Anna nie zapomniała o ślubie, który złożyła. Kiedy urodziła Samuela, powiedziała: „Wyprosiłam go u Jehowy” (1 Sam. 1:20).

 8. (a) Czego od Anny wymagało spełnienie ślubu? (b) Jak słowa z Psalmu 61 przywołują na myśl pozytywne nastawienie Anny?

⁸ Kiedy Samuel w wieku około trzech lat został odstawiony od piersi, Anna zrobiła to, co obiecała. Nawet przez myśl jej nie przeszło, żeby postąpić inaczej. Poszła razem z Samuelem do przybytku w Szilo i powiedziała arcykapłanowi Helemu: „To o tego chłopca się modliłam, żeby Jehowa spełnił moją gorącą prośbę, z którą się do niego zwracałam. A ja użyczam go Jehowie. Przez wszystkie swoje dni będzie tym, który został wyproszony dla Jehowy” (1 Sam. 1:24-28). Jak czytamy w Biblii, „chłopiec Samuel dorastał przy Jehowie” (1 Sam. 2:21). Całe dzieciństwo mieszkał w przybytku. Ale co musiała wtedy czuć Anna? Bardzo kochała swojego synka, jednak nie mogła już z nim spędzać każdego dnia. Pomyśl, jak bardzo za nim tęskniła — za tym, żeby go przytulić, pobawić się z nim i troszczyć się o niego. Chciała zaznawać tych miłych chwil, których doświadczają wszystkie kochające mamy. Mimo to nie żałowała złożonej obietnicy. Jej ‛serce radowało się w Jehowie’ (1 Sam. 2:1, 2; odczytaj Psalm 61:1, 5, 8).

 9. Na jakie pytania teraz odpowiemy?

⁹ Skoro wiemy już, dlaczego powinniśmy poważnie traktować obietnice dane Bogu, zastanówmy się: Jakie śluby składamy jako chrześcijanie? I jak bardzo powinno nam zależeć na ich dotrzymaniu?

10. Jaki jest najważniejszy ślub, który może złożyć chrześcijanin, i z czym się on wiąże?

¹⁰ Najważniejszym ślubem, który może złożyć chrześcijanin, jest oddanie się Jehowie. Dlaczego można tak powiedzieć? Ktoś taki w osobistej modlitwie obiecuje Jehowie, że bez względu na okoliczności będzie poświęcać życie na służbę dla Niego. Mówiąc słowami Jezusa, ‛zapiera się samego siebie’, czyli zrzeka się praw do swojej osoby, i obiecuje stawiać spełnianie woli Bożej ponad wszystko inne (Mat. 16:24). Od tego dnia ‛należy do Jehowy’ (Rzym. 14:8). Każdy, kto się na to decyduje, powinien traktować ten krok bardzo poważnie. Warto pod tym względem naśladować psalmistę, który śpiewał: „Czym odpłacę Jehowie za wszystkie jego dobrodziejstwa wobec mnie? Ślubów swoich dotrzymam Jehowie, i to wobec całego jego ludu” (Ps. 116:12, 14).

11. Czego dowiodłeś w dniu swojego chrztu?

¹¹ Czy oddałeś swoje życie Jehowie i usymbolizowałeś to przez chrzest? Jeśli tak, to wspaniale! Jak zapewne pamiętasz, w dniu chrztu w obecności świadków zostałeś zapytany, czy oddałeś się Jehowie i czy rozumiesz, że „przez oddanie się Bogu i chrzest utożsamiasz się ze Świadkami Jehowy i przyłączasz się do organizacji Bożej kierowanej Jego duchem”. Udzielając twierdzących odpowiedzi, publicznie dałeś dowód, że jesteś bezgranicznie oddany Jehowie i możesz zostać ochrzczony jako Jego sługa. Jehowa był bez wątpienia bardzo szczęśliwy.

12. (a) Jakie pytania warto sobie zadawać? (b) Do pielęgnowania jakich przymiotów zachęcał Piotr?

¹² Ale chrzest to tak naprawdę dopiero początek. Cały czas musimy żyć zgodnie ze swoim oddaniem i wiernie pełnić służbę dla Boga. Dlatego warto zadawać sobie pytania: „Czy moja więź z Jehową wzmocniła się od chwili chrztu? Czy nadal z całego serca Mu służę? (Kol. 3:23). Czy często się modlę i codziennie czytam Biblię? Czy regularnie chodzę na zebrania i czy głoszę, kiedy tylko mam taką możliwość? A może podchodzę do zajęć duchowych z mniejszym zapałem?”. Apostoł Piotr wyjaśnił, że nie staniemy się bezczynni w służbie dla Boga, jeśli będziemy wciąż ‛uzupełniać wiarę poznaniem, wytrwałością i zbożnym oddaniem’ (odczytaj 2 Piotra 1:5-8).

13. Z czego musi sobie zdawać sprawę każdy ochrzczony chrześcijanin?

¹³ Nie możemy unieważnić ślubu, który złożyliśmy, kiedy oddawaliśmy się Jehowie. Jeśli ktoś czuje się zmęczony służeniem Bogu lub przestrzeganiem zasad chrześcijańskich, nie może po prostu stwierdzić, że tak naprawdę nigdy nie oddał się Jehowie i jego chrzest jest nieważnyb. Przecież taka osoba zgłosiła się do chrztu jako ktoś, kto wcześniej całkowicie oddał się Bogu. Jeśli dopuści się poważnych grzechów, odpowie za nie przed Jehową i zborem (Rzym. 14:12). Nie chcielibyśmy, by Jezus powiedział o nas, że ‛odstąpiliśmy od miłości, którą przejawialiśmy pierwotnie’. Zapewne wolelibyśmy usłyszeć od niego: „Znam twe uczynki i twą miłość, i wiarę, i usługiwanie, i wytrwałość i wiem, że ostatnich twych uczynków jest więcej niż poprzednich” (Obj. 2:4, 19). Dalej starajmy się żyć zgodnie ze swoim oddaniem i sprawiajmy tym radość Jehowie.

14. Jaki jest drugi co do ważności ślub, który ktoś może złożyć, i dlaczego ma on takie znaczenie?

¹⁴ Drugim co do ważności ślubem, który ktoś może złożyć, jest przysięga małżeńska. Dlaczego można tak powiedzieć? Ponieważ małżeństwo jest święte. Słowa przysięgi małżeńskiej państwo młodzi wypowiadają przed Bogiem i osobami obecnymi na ślubie. Obiecują, że będą się kochać, troszczyć o siebie i szanować, „dopóki (...) oboje [będą] żyć na ziemi w obrębie Boskiej instytucji małżeństwa”. Nawet jeśli nie powtarzają dokładnie tych słów, nie zmienia to faktu, że składają przysięgę przed Bogiem. Stają się mężem i żoną, a ich małżeństwo ma być związkiem na całe życie (Rodz. 2:24; 1 Kor. 7:39). Jezus powiedział: „Co zatem Bóg wprzągł we wspólne jarzmo, tego niech człowiek nie rozdziela” — ani mąż, ani żona, ani ktokolwiek inny. Dlatego osoby, które się pobierają, nie powinny myśleć, że w razie problemów będą mogły się rozwieść (Marka 10:9).

15. Dlaczego chrześcijanie nie mogą patrzeć na małżeństwo tak jak ludzie w świecie?

¹⁵ Oczywiście nie ma małżeństw doskonałych, bo tworzą je niedoskonali ludzie. Dlatego Biblia mówi, że mężowie i żony czasami „będą mieć udrękę w ciele” (1 Kor. 7:28). To smutne, ale wielu ludzi ma luźny stosunek do małżeństwa. Kiedy pojawiają się problemy, po prostu się poddają i odchodzą. Ale nie jest to rozwiązanie dla chrześcijan. Gdy ktoś łamie przysięgę małżeńską, postępuje tak, jakby okłamywał Boga, a On nienawidzi kłamców! (Kapł. 19:12; Prz. 6:16-19). Apostoł Paweł napisał: „Jesteś związany z żoną? Przestań szukać uwolnienia” (1 Kor. 7:27). Paweł mógł tak napisać, bo wiedział, że Jehowa nienawidzi zdradzieckiego postępowania prowadzącego do rozwodu (Malach. 2:13-16).

16. Co Biblia mówi o rozwodzie i separacji?

¹⁶ Jezus nauczał, że jest tylko jedna podstawa do unieważnienia przysięgi małżeńskiej: gdy współmałżonek dopuszcza się zdrady, a strona niewinna postanawia mu nie przebaczyć (Mat. 19:9; Hebr. 13:4). A co powiedzieć o separacji? Również w tej sprawie stanowisko biblijne jest wyraźne (odczytaj 1 Koryntian 7:10, 11). W Biblii nie podano powodów, dla których ktoś może się zdecydować na separację. Ale niektórzy chrześcijanie w wyjątkowych sytuacjach uznają, że nie mają innego wyjścia. Może być tak na przykład, kiedy dochodzi do zagrożenia zdrowia fizycznego lub duchowego — gdy współmałżonek jest agresywny lub ma odstępcze poglądyc.

17. Jak chrześcijanie mogą dbać o trwałość małżeństwa?

¹⁷ Małżonkowie przeżywający problemy mają możliwość zwrócić się o pomoc do starszych zboru. Starsi mogą ich zapytać, czy oglądali ostatnio film Czym jest prawdziwa miłość? i studiowali broszurę Twoja rodzina może być szczęśliwa. Publikacje te podkreślają znaczenie zasad Bożych, które pomagają wzmacniać małżeństwo. Pewna para przyznała: „Odkąd studiujemy tę broszurę, nasz związek jest dużo szczęśliwszy”. Siostra, której małżeństwo trwające 22 lata było bliskie rozpadu, powiedziała: „Oboje jesteśmy w prawdzie, ale bardzo różniliśmy się pod względem emocjonalnym. Ten film pojawił się w samą porę! Teraz znacznie lepiej się rozumiemy”. Jeśli jesteś w związku małżeńskim, ze wszystkich sił staraj się stosować do zasad Jehowy. To pomoże ci żyć zgodnie z przysięgą małżeńską i być szczęśliwym!

18, 19. (a) Do czego wielu chrześcijańskich rodziców zachęca dzieci? (b) Co dla specjalnych sług pełnoczasowych oznacza spełnianie swojego ślubu?

¹⁸ Czy wiesz, co jeszcze wspólnego miały śluby złożone przez Jeftego i Annę? W ich wyniku córka Jeftego i syn Anny rozpoczęli specjalną służbę w przybytku. Dzięki temu prowadzili bardzo satysfakcjonujące życie. Obecnie wielu chrześcijańskich rodziców zachęca dzieci do podjęcia służby pełnoczasowej i koncentrowania się na spełnianiu woli Bożej. Osoby, które tak robią, są godne szczerej pochwały (Sędz. 11:40; Ps. 110:3).

¹⁹ Ogólnoświatowa Wspólnota Specjalnych Sług Pełnoczasowych Świadków Jehowy liczy obecnie około 67 000 członków. Część z nich pracuje w Betel, a inni usługują na budowach teokratycznych, jako nadzorcy obwodów, wykładowcy terenowid, pionierzy specjalni, misjonarze czy słudzy Sal Zgromadzeń lub ośrodków szkoleń biblijnych. Wszystkich ich obowiązuje „Ślubowanie posłuszeństwa i ubóstwa”. Zgadzają się wykonywać przydzielone im zadania mające na celu rozwój spraw Królestwa, prowadzić proste życie i nie podejmować bez pozwolenia pracy zarobkowej. Słowo „specjalny” w gruncie rzeczy odnosi się do zadań, a nie do ludzi, którzy je wykonują. Tacy bracia przez cały okres specjalnej służby pełnoczasowej pokornie spełniają swój ślub.

20. Co powinniśmy robić „dzień po dniu” i dlaczego?

²⁰ Ile ślubów wspomnianych w tym artykule złożyłeś Bogu — jeden, dwa, a może trzy? Z pewnością zdajesz sobie sprawę, że nie możesz traktować ich lekko (Prz. 20:25). Niedotrzymanie słowa danego Jehowie może mieć poważne konsekwencje (Kazn. 5:6). Dlatego z radością spełniajmy swoje śluby „dzień po dniu” (Ps. 61:8).