JETRO

(od rdzenia oznaczającego: „nadmiar”).

Teść Mojżesza, Kenita (Wj 3:1; Sdz 1:16). Jest też nazywany Reuelem (Lb 10:29). Być może określenie Jetro było tytułem, a Reuel imieniem własnym. Jednakże wiele inskrypcji poświadcza, że arabski szejk mógł mieć dwa imiona, a nawet więcej. W tekście masoreckim w Wyjścia 4:18 występuje forma „Jeter”.

Jetro był „kapłanem Midianu”. Jako głowa licznej rodziny, składającej się co najmniej z siedmiu córek i jednego syna (Wj 2:15, 16; Lb 10:29), musiał nie tylko troszczyć się o nią pod względem materialnym, ale też przewodzić jej w kwestiach religijnych, słusznie więc został nazwany „kapłanem [naczelnikiem] Midianu”. Choć samo to określenie niekoniecznie oznacza, że czcił Jehowę Boga, czyste wielbienie mogło być praktykowane przez jego przodków oraz w pewnej mierze również w jego rodzinie. Postępowanie Jetry sugeruje, że co najmniej darzył Boga Mojżesza i Izraela głębokim respektem (Wj 18:10-12).

Jetro spotkał swego przyszłego zięcia, Mojżesza, krótko po tym, jak ten uciekł z Egiptu w 1553 r. p.n.e. Gdy córki Jetry opowiedziały ojcu, jak Mojżesz pomógł im napoić trzody, Jetro zaprosił go do siebie. Potem Mojżesz u niego zamieszkał i z czasem poślubił jego córkę Cypporę. Przez jakieś 40 lat pasł trzody Jetry w pobliżu góry Horeb (Synaj), a gdy został wezwany przez Jehowę do Egiptu, teść odprawił go w pokoju (Wj 2:15-22; 3:1; 4:18; Dz 7:29, 30).

Później Jetro dowiedział się o wielkim zwycięstwie Jehowy nad Egipcjanami i od razu przybył do Mojżesza do Horebu, przyprowadzając ze sobą Cypporę i dwóch synów Mojżesza. Obaj serdecznie się przywitali. Kiedy Mojżesz opowiedział teściowi o potężnych zbawczych czynach Jehowy, ten oddał chwałę Bogu i wyznał: „Teraz wiem, że Jehowa jest większy niż wszyscy inni bogowie”. Potem złożył ofiary prawdziwemu Bogu (Wj 18:1-12). Następnego dnia Jetro obserwował, jak Mojżesz wysłuchuje spraw Izraelitów „od rana do wieczora”. Zauważył, że jest to bardzo wyczerpujące zarówno dla Mojżesza, jak i dla ludu, i zaproponował podział obowiązków: ‛Wyszkol zdolnych, prawych mężczyzn i ustanów ich przełożonymi nad dziesiątkami, pięćdziesiątkami, setkami i tysiącami, by rozstrzygali sprawy ludu, a sam zajmuj się tylko tymi kwestiami, z którymi oni sobie nie poradzą’. Mojżesz przyjął tę radę, a Jetro wrócił do swej krainy (Wj 18:13-27).

Mojżesz poprosił Chobaba, syna Jetry, by posłużył Izraelitom za przewodnika. Najwyraźniej zdołał go przekonać i niektórzy członkowie rodziny Chobaba wkroczyli z Izraelitami do Ziemi Obiecanej (Lb 10:29-33). Pewne wątpliwości budzi wypowiedź z Sędziów 4:11, z której wynika, że Chobab był teściem Mojżesza, a nie szwagrem. Jednakże hebrajskie określenie tłumaczone zazwyczaj na „teść” w szerszym znaczeniu obejmuje każdego spowinowaconego mężczyznę, a więc również „szwagra”. Natomiast twierdzenie, że to nie Jetro, lecz Chobab był teściem Mojżesza, kłóci się z innymi wersetami. Zdaniem niektórych Jetro miał też na imię Chobab, co oznaczałoby, że nosiło je dwóch mężczyzn: ojciec i syn. Z drugiej strony Chobab, jako najważniejszy członek kolejnego pokolenia Kenitów, mógł zostać potraktowany w tej wypowiedzi jako reprezentant swego ojca (zob. CHOBAB).