‛Mąż według serca Jehowy’

Z CZYM kojarzy ci się biblijny Dawid? Z pokonaniem filistyńskiego olbrzyma Goliata? Z ucieczką przed królem Saulem i ukrywaniem się na pustkowiu? Może na myśl przychodzi ci przede wszystkim grzech z Batszebą i nieszczęścia, które z tego wynikły? A może od razu masz przed oczami jego natchnioną poezję utrwaloną na kartach Księgi Psalmów?

Życie Dawida obfitowało w zaszczyty, zwycięstwa i tragedie. Ale co najbardziej nas w nim ujmuje? Czyż nie to, że okazał się zapowiedzianym przez proroka Samuela ‛mężem według serca Jehowy’? (1 Samuela 13:14).

Prorocze słowa Samuela spełniły się, kiedy Dawid był jeszcze młodym chłopcem. Czy nie chciałbyś, by o tobie również powiedziano, że jesteś bliski sercu Jehowy? Czym Dawid zasłużył sobie na taką opinię i czego możesz się od niego nauczyć? Cofnijmy się do jego młodych lat.

Dom rodzinny i obowiązki

Ojciec Dawida, Jesse, był wnukiem Rut i Boaza. Najwyraźniej wiernie służył Jehowie i uczył Prawa Mojżeszowego swoje dzieci: Dawida, jego siedmiu braci i dwie siostry. W jednym z psalmów Dawid powiedział o sobie, że jest ‛synem niewolnicy Jehowy’ (Psalm 86:16). Na tej podstawie niektórzy wyciągają wniosek, że w rozwoju duchowym Dawida dużą rolę odegrała także jego matka, niewymieniona w Biblii z imienia. Jak napisał pewien biblista, „najprawdopodobniej to z jej ust [Dawid] po raz pierwszy usłyszał niezwykłą historię stosunków Boga z Jego ludem”, między innymi dzieje Rut i Boaza.

Kiedy poznajemy Dawida, jest on młodym pasterzem, który pilnuje owiec swego ojca. Oznacza to, że samotnie spędzał całe dni i noce pod gołym niebem. Spróbujmy przybliżyć sobie tamte realia.

Rodzina Dawida mieszkała w Betlejem, niewielkiej judzkiej miejscowości, położonej na szczycie i zboczach jednego z pasm górskich. Wokół rozciągały się kamieniste pola, na których z powodzeniem uprawiano zboża. Łagodne stoki i doliny pokryte były sadami, gajami oliwnymi i winnicami. Wysoko położone nieuprawne tereny służyły za pastwiska. Okolice te graniczyły z Pustkowiem Judzkim.

Zajęcie Dawida nie należało do bezpiecznych. Wśród wzgórz spotkał się oko w oko z lwem, a innym razem z niedźwiedziema. Drapieżniki te porwały owce z jego stada. Dawid odważnie ruszył w pogoń, zabił groźne zwierzęta i uratował porwane owce (1 Samuela 17:34-36). Być może właśnie w tym okresie nauczył się posługiwać procą. Niedaleko od jego rodzinnych stron leżało terytorium Beniamina. Procarze z tego plemienia ‛nie chybiali ani o włos’. Dawid miał równie pewną rękę (Sędziów 20:14-16; 1 Samuela 17:49).

Dobrze wykorzystany czas

Większość czasu pasterz spędzał w ciszy i samotności. Ale Dawid wcale się nie nudził. Wręcz przeciwnie, korzystał z tych sprzyjających warunków i rozmyślał. Jest wielce prawdopodobne, że niektóre jego refleksje zawarte w psalmach nasunęły mu się właśnie w tych młodych latach. Może to wtedy zastanawiał się nad miejscem człowieka w porządku wszechświata, nad Słońcem, Księżycem i gwiazdami — ‛dziełami palców Jehowy’ na nieboskłonie? Może to widząc pola wokół Betlejem, zachwycał się żyznością tej krainy, trzodą, wołami, ptactwem i „zwierzętami polnymi”? (Psalm 8:3-9; 19:1-6).

Dzięki temu, że Dawid opiekował się owcami, z pewnością lepiej zrozumiał, jak czule Jehowa obchodzi się z wiernymi Mu ludźmi. Dlatego śpiewał: „Jehowa jest moim Pasterzem. Niczego mi nie zabraknie. Daje mi się kłaść na pastwiskach obfitujących w trawę; prowadzi mnie przez dobrze nawodnione miejsca odpoczynku. Nawet gdy chodzę doliną głębokiego cienia, nie boję się niczego złego, bo ty jesteś ze mną; rózga twoja i twa laska — te mnie pocieszają” (Psalm 23:1, 2, 4).

Być może zastanawiasz się, co to wszystko ma wspólnego z tobą. Otóż Dawid cieszył się zażyłością z Bogiem i mógł być nazwany ‛mężem według serca Jehowy’ między innymi dlatego, że głęboko i poważnie rozmyślał o Jego dziełach i o więzi łączącej go ze Stwórcą. Czy postępujesz podobnie?

Czy zdarzyło ci się kiedyś, że dokładne poznanie jakiegoś dzieła stwórczego wzbudziło w tobie nieodparte pragnienie wysławiania Boga? Albo że przymioty, które dostrzegłeś w Jego kontaktach z ludźmi, napełniły twoje serce miłością do Niego? Oczywiście żeby odczuwać taką wdzięczność, musisz znajdować czas na modlitwę i spokojne rozmyślanie nad treścią Biblii i dziełami Jehowy. Pomoże ci to lepiej Go poznać i pokochać — niezależnie od tego, w jakim jesteś wieku. Dawid najwyraźniej trzymał się blisko Jehowy już od najmłodszych lat. Co jeszcze na to wskazuje?

Namaszczenie na króla

Gdy stało się jasne, że król Saul nie nadaje się, żeby przewodzić ludowi Bożemu, Jehowa rzekł do proroka Samuela: „Jak długo będziesz pogrążony w żałości z powodu Saula, skoro ja go odrzuciłem, by nie królował nad Izraelem? Napełnij swój róg oliwą i idź. Poślę cię do Jessego Betlejemczyka, gdyż wśród jego synów upatrzyłem sobie króla” (1 Samuela 16:1).

Kiedy prorok przybył do Betlejem, poprosił Jessego, by przywołał swoich synów. Który z nich zostanie wybrany? Gdy Samuel zobaczył najstarszego z braci, przystojnego Eliaba, pomyślał: ‛To na pewno on’. Ale Jehowa oświadczył: „Nie patrz na jego wygląd ani na jego wysoki wzrost, bo go odrzuciłem. Albowiem nie tak widzi człowiek, jak widzi Bóg, gdyż człowiek widzi to, co się jawi oczom, lecz Jehowa widzi, jakie jest serce”. Podobnie Bóg nie zaakceptował Abinadaba, Szammy ani czterech kolejnych synów Jessego. Biblia podaje: „W końcu Samuel powiedział do Jessego: ‚Czy to już wszyscy chłopcy?’ Ten odrzekł: ‚Do tej pory pomijany był najmłodszy, a oto pasie owce’” (1 Samuela 16:7, 11).

Jesse niejako stwierdził: „To niemożliwe, żeby chodziło ci o Dawida”. Ale chociaż Dawid zajmował się pasieniem owiec jako najmłodszy i najmniej znaczący z rodziny, to właśnie on został wybrany przez Boga. Jehowa, który zna serce człowieka, najwidoczniej dostrzegał w tym młodzieńcu coś wyjątkowego. Kiedy Jesse posłał po tego syna, Jehowa polecił prorokowi: „‚Wstań, namaść go, bo to on!’ Toteż Samuel wziął róg z oliwą i namaścił go pośród jego braci. I od tego dnia zaczął na Dawida oddziaływać duch Jehowy” (1 Samuela 16:12, 13).

Biblia nie wspomina, ile Dawid miał wtedy lat. Wiemy jednak, że jakiś czas później jego trzej najstarsi bracia — Eliab, Abinadab i Szamma — służyli w wojsku Saula. Nie było z nimi pozostałych pięciu synów Jessego — być może ze względu na zbyt młody wiek. Przypuszczalnie żaden z nich jeszcze nie osiągnął obowiązującego w Izraelu wieku poborowego, czyli nie miał 20 lat (Liczb 1:3; 1 Samuela 17:13). Tak czy inaczej, Dawid został wybrany przez Jehowę, kiedy był bardzo młody. Oznacza to, że już wtedy musiał mieć niezwykle duchowe usposobienie. Najwyraźniej łączyła go z Jehową bliska więź, którą nawiązał dzięki rozmyślaniu nad tym, co o Nim wiedział.

Przypominajmy młodym o przykładzie Dawida. Rodzice, czy zachęcacie swoje dzieci, by rozmyślały o sprawach duchowych, doceniały dzieło stwórcze i wnikały w to, co Biblia mówi o Stwórcy? (Powtórzonego Prawa 6:4-9). A wy, młodzi, czy sami chętnie o tym pamiętacie? Pomocne materiały można znaleźć w opartych na Biblii publikacjach takich jak Strażnica i Przebudźcie się!b.

Utalentowany muzyk

Pewne szczegóły z młodzieńczych lat Dawida wyjawia treść wielu ułożonych przez niego psalmów. Ale można przypuszczać, że niejedno powiedziałaby nam o nim także muzyka, którą komponował. Oczywiście oryginalny akompaniament do tych świętych pieśni nie zachował się do naszych czasów. Wiemy jednak bez cienia wątpliwości, że Dawid był wybitnym muzykiem — został sprowadzony z pastwisk na dwór króla Saula właśnie dlatego, że pięknie grał na harfie (1 Samuela 16:18-23)c.

Gdzie i kiedy się tego nauczył? Prawdopodobnie wtedy, gdy pasł owce. I mimo że był wówczas jeszcze bardzo młody, niewątpliwie z głębi serca śpiewał Jehowie pieśni pochwalne. Przecież został wybrany na króla ze względu na swe oddanie dla Boga i duchowe usposobienie.

Późniejsze życie Dawida jest dla nas równie pouczające. Zawsze przejawiał nastawienie, które wyraził w Psalmie 143:5. Słowa te być może nawiązują do chwil, jakie w młodości spędził na pastwiskach w okolicach Betlejem. Wyobraź sobie, jak śpiewa Jehowie: „Wspominałem dni dawne; rozmyślałem o całym twym działaniu; chętnie zajmowałem się dziełem twych rąk”. Zarówno ten, jak i inne psalmy Dawida mogą być natchnieniem dla każdego, kto pragnie być ‛mężem według serca Jehowy’.

[Przypisy]