WŁADCY SOJUSZNICZY

Hebrajskie słowo seraním zostało najprawdopodobniej zapożyczone z języka Filistynów (Joz 13:3). Odnosi się do pięciu władców, którzy panowali w filistyńskich miastach: Gaza, Aszkelon, Aszdod, Ekron i Gat i którzy najwyraźniej tworzyli sojusz lub konfederację. Według Amosa 9:7 Filistyni przybyli na wybrzeże Kanaanu z Krety, leżącej niedaleko Morza Egejskiego, dlatego istnieje też pogląd, iż słowo to wywodzi się z kręgu kultury egejskiej.

Poszczególni władcy sojuszniczy sprawowali władzę nad miastami-państwami Filistei, natomiast o sprawach dotyczących ich wszystkich decydowali wspólnie. Achisza nazwano królem Gat (1Sm 21:10; 27:2). Najwyraźniej jednak nie był królem w powszechnym znaczeniu tego słowa, ale raczej księciem. Dlatego też w odniesieniu do tych władców czasami używa się tytułu „książę” (hebr. sar) (1Sm 18:30; 29:2-4).

Władcy sojuszniczy często współpracowali ze sobą. Na przykład zebrali się i pytali kapłanów i wróżbitów, co zrobić z uprowadzoną Arką Przymierza, która sprowadziła na nich samych i na cały lud plagę guzków krwawniczych (1Sm 5:9 do 6:4). Współdziałali ze sobą, gdy wyruszali do walki z Izraelem (1Sm 7:7). Wspólnie też próbowali pokonać Samsona (Sdz 16:5). Kiedy zebrali się w domu swego boga Dagona w Gazie, by świętować z okazji pojmania Samsona, wszystkich pięciu panujących wtedy władców sojuszniczych poniosło śmierć (Sdz 16:21-30).

Rządzone przez nich niezależne miasta-państwa nigdy jednak nie zjednoczyły się w królestwo podporządkowane jednemu monarsze. Tych pięć głównych miast wraz z ich zależnymi miejscowościami tworzyło raczej sojusz lub konfederację. We wspólnych sprawach władcy sojuszniczy podejmowali decyzje większością głosów. Świadczy o tym brak ich zgody na udział Dawida i jego ludzi w wyprawie armii filistyńskiej przeciwko królowi Saulowi, chociaż był za tym Achisz, władca Gat, u którego schronił się wtedy Dawid, uciekając przed Saulem (1Sm 29:2, 6, 7, 9).

Przez wiele lat władcy filistyńscy byli zawziętymi wrogami ludu Jehowy, wielokrotnie sprzymierzali się z innymi narodami przeciwko Izraelitom i często ich ciemiężyli. Przestali im zagrażać dopiero wtedy, gdy zostali ujarzmieni i osłabieni przez Dawida. Po jego czasach nie określano ich już w Biblii mianem „władców sojuszniczych”, nazywano ich natomiast „królami” (Jer 25:20; Za 9:5; zob. FILISTEA, FILISTYNI).