SKORPION

(hebr. ʽakráw; gr. skorpíos).

Niewielkie zwierzę z gromady pajęczaków (odróżnianych przez biologów od owadów). W przeciwieństwie do innych pajęczaków samica skorpiona nie składa jaj, lecz rodzi żywe młode.

Skorpion ma cztery pary odnóży krocznych, długi, cienki ogon składający się z kilku segmentów, zakończony zakrzywionym kolcem jadowym, a także parę kleszczy (przypominających kleszcze homara) pokrytych niezwykle wrażliwymi włoskami. Często podnosi ogon do góry i wygina go do przodu nad głowotułowiem, wymachując nim we wszystkie strony. Kolca jadowego używa do obrony i podczas polowania. Schwytaną kleszczami ofiarę w razie potrzeby uśmierca jadem. Prowadzi nocny tryb życia: w dzień kryje się pod kamieniami, w rozpadlinach oraz w szczelinach budynków, a nawet pod matami i łóżkami, natomiast nocą poluje na pająki i owady.

Istnieje przeszło 600 gatunków skorpionów, mierzących od niespełna 2,5 cm do 20 cm. Kilkanaście z nich można spotkać w Palestynie i Syrii. Chociaż ukąszenie skorpiona zazwyczaj nie jest śmiertelne dla człowieka, niektóre gatunki mają jad silniejszy niż wiele niebezpiecznych żmij pustynnych. Najjadowitszym skorpionem żyjącym w Izraelu jest Leiurus quinquestriatus. Do przejmującego bólu spowodowanego ukłuciem skorpiona nawiązano w Objawieniu 9:3, 5, 10, gdzie o symbolicznych szarańczach powiedziano, że miały „taką władzę, jaką mają ziemskie skorpiony”, i że mogły zadawać ludziom męczarnie, „jak męczarnie spowodowane przez skorpiona, gdy ugodzi człowieka”.

Skorpiony występowały na Pustkowiu Judzkim i na „straszliwym pustkowiu” półwyspu Synaj (Pwt 8:15). Stok przy pd.-wsch. granicy Judy, znajdujący się na pd. zach. od pd. krańca Morza Martwego, nosił nawet nazwę Akrabbim („skorpiony”) (Lb 34:4; Joz 15:3; Sdz 1:36).

W 1 Królów 12:11, 14 i 2 Kronik 10:11, 14 hebrajski wyraz ʽakrabbím, dosłownie „skorpiony”, został przetłumaczony na „batogi”. Być może chodziło o batogi z ostrymi końcówkami.

Jezus Chrystus, wyjaśniając, że jego niebiański Ojciec odpowie na prośby o ducha świętego, posłużył się przykładem ziemskiego ojca, który nie dałby swemu synowi skorpiona, gdyby ten poprosił go o jajko (Łk 11:12, 13). A gdy wysyłał 70 uczniów do głoszenia, dał im władzę nad wrogimi czynnikami, wyobrażonymi przez węże i skorpiony (Łk 10:19; por. Eze 2:6).