„Jehowa jest (...) potężny w mocy”

 1, 2. Jakie zdumiewające rzeczy Eliasz widział już w życiu i jakie niezwykłe wydarzenia obserwował z jaskini na górze Horeb?

ELIASZ widział już wiele zdumiewających rzeczy. Widział kruki, które dwa razy dziennie przynosiły mu jedzenie, gdy się ukrywał. Widział, jak podczas długiej klęski głodu w dwóch naczyniach nigdy nie wyczerpał się zapas mąki i oliwy. Widział nawet ogień spadający z nieba w odpowiedzi na jego modlitwę (1 Królów, rozdziały 17 i 18). Ale czegoś takiego jeszcze nie widział.

² Kiedy przykucnął przy wejściu do jaskini na górze Horeb, stał się świadkiem szeregu wyjątkowych wydarzeń. Najpierw zerwał się wicher. Był tak silny, że rozłupywał góry i kruszył skały, musiał więc przeraźliwie, ogłuszająco wyć. Potem nastąpiło trzęsienie ziemi, które wyzwoliło potężne siły uwięzione w skorupie ziemskiej. Na koniec pojawił się ogień. Gdy ogarnął okolicę, Eliasz na pewno czuł jego nieznośny żar (1 Królów 19:8-12).

 3. Przejawy jakiej cechy Boga widział Eliasz i gdzie my możemy ją dostrzec?

³ Wszystkie te wydarzenia miały ze sobą coś wspólnego — były przejawem niezwykłej potęgi Jehowy Boga. Oczywiście nie musimy ujrzeć cudu, żeby sobie uświadomić, iż Bóg dysponuje mocą. W gruncie rzeczy nietrudno ją zauważyć. Biblia wspomina, że dowodem „wiekuistej mocy i Boskości” Jehowy są Jego dzieła (Rzymian 1:20). Pomyślmy tylko o oślepiających błyskawicach i huczących grzmotach w czasie burzy, o zachwycającym widoku potężnego wodospadu bądź o niewyobrażalnym bezmiarze nieba usianego gwiazdami! Czy nie widzimy w tym wszystkim mocy Boga? A jednak w dzisiejszym świecie niewiele osób tak naprawdę ją dostrzega. Jeszcze mniej należycie ją ocenia. Tymczasem dzięki zrozumieniu, czym jest ta cecha Jehowy, zyskujemy kolejne powody, by się do Niego zbliżyć. Dlatego w tej części książki omówimy ten przymiot szczegółowo.

 4, 5. (a) Jaki związek z mocą Jehowy ma Jego imię? (b) Dlaczego Jehowa słusznie posłużył się bykiem jako symbolem swej mocy?

⁴ Nikt nie dorównuje Jehowie mocą. W Księdze Jeremiasza 10:6 czytamy: „Nie ma absolutnie nikogo podobnego do ciebie, Jehowo. Ty jesteś wielki i twoje imię jest wielkie, potężne”. Zauważmy, że potęga i moc Jehowy ma związek z Jego imieniem. Jak pamiętamy, imię to najprawdopodobniej oznacza „On powoduje, że się staje”. Dzięki czemu Jehowa może stworzyć wszystko, co postanowi, i stać się tym, kim zechce? Między innymi dzięki swej mocy. Jego możliwości działania i realizowania zamierzeń są nieograniczone. Moc należy do Jego podstawowych przymiotów.

⁵ Chociaż rozmiarów potęgi Jehowy nigdy nie pojmiemy w pełni, to w pewnej mierze możemy je objąć umysłem dzięki podanym przez Niego przykładom. Jak się już dowiedzieliśmy, za symbol swej mocy obrał On byka (Ezechiela 1:4-10). To trafny wybór, bo nawet byk hodowlany jest rosłym i silnym zwierzęciem. W czasach biblijnych mieszkańcy Palestyny rzadko kiedy, jeśli w ogóle, mieli do czynienia z mocniejszym stworzeniem. Ale na pewno słyszeli o strasznych dzikich bykach, czyli turach, dziś już wymarłych (Hioba 39:9-12). Rzymski władca Juliusz Cezar wspomniał niegdyś, że były one niedużo mniejsze od słoni. „Wielka jest ich siła i wielka ich szybkość” — napisał. Możemy sobie wyobrazić, jacy mali i słabi byśmy się czuli, stojąc przy takim zwierzęciu!

 6. Dlaczego tylko Jehowę nazwano „Wszechmocnym”?

⁶ Tym bardziej wątli i słabi jesteśmy w porównaniu z potężnym Bogiem Jehową. Nawet silne narody są dla Niego niczym warstewka pyłu na szalach wagi (Izajasza 40:15). W przeciwieństwie do wszelkich swych stworzeń Jehowa dysponuje nieograniczoną mocą — tylko Jego przecież nazwano „Wszechmocnym” (Objawienie 15:3).a Jest „pełen werwy w swej mocy” i odznacza się „obfitością dynamicznej energii” (Izajasza 40:26). Stanowi nieprzebrane, niewyczerpane jej źródło. Ponieważ „siła należy do Boga”, nie jest uzależniony od żadnych zewnętrznych zasobów energii (Psalm 62:11). Ale w jaki sposób robi użytek ze swej mocy?

 7. Czym jest święty duch Jehowy i na co wskazują oryginalne słowa użyte w Biblii?

⁷ Jehowa jest niewyczerpanym źródłem świętego ducha. Duch ten to Jego moc w działaniu. W Księdze Rodzaju 1:2 nazwano go „czynną siłą” Bożą. Oryginalne słowa hebrajskie i greckie oddawane jako „duch” mogą być w innych kontekstach tłumaczone na „wiatr”, „tchnienie” lub „podmuch”. Zdaniem leksykografów wskazują na oddziaływanie niewidzialnej siły. Podobnie jak wiatr duch Boży jest niewidzialny dla naszych oczu, lecz skutki jego działania są widoczne i najzupełniej realne.

 8. Jak w Biblii bywa przenośnie nazywany duch święty i dlaczego takie porównania są stosowne?

⁸ Święty duch Boży jest nieskończenie wszechstronny. Jehowa może się nim posłużyć do zrealizowania każdego swego zamierzenia. Słusznie zatem w Biblii nazwano go przenośnie „palcem”, „silną ręką” lub „wyciągniętym ramieniem” Boga (Łukasza 11:20; Powtórzonego Prawa 5:15; Psalm 8:3). Człowiek wykonuje ręką najrozmaitsze prace, wymagające w różnym stopniu siły bądź precyzji, Bóg zaś do wszelkich zadań może użyć swego ducha — jak to zrobił na przykład wtedy, gdy stwarzał maleńkie atomy, gdy rozdzielał wody Morza Czerwonego i gdy obdarzał chrześcijan w I wieku umiejętnością mówienia obcymi językami.

 9. Jak rozległa jest władza Jehowy?

⁹ Ponadto przejawem mocy Jehowy jest Jego zwierzchnia władza we wszechświecie. Czy potrafisz sobie wyobrazić, że masz niezliczone miliony mądrych, zdolnych poddanych, czekających tylko na twe rozkazy? Taką właśnie władzę dzierży Jehowa. Jego człowieczych sług często przyrównuje się w Biblii do zastępów wojska (Psalm 68:11; 110:3). Ale w zestawieniu z aniołami ludzie są bardzo słabi. Przecież gdy armia asyryjska zaatakowała lud Boży, tylko jeden anioł w ciągu jednej nocy zabił 185 tysięcy wojowników! (2 Królów 19:35). Aniołowie są naprawdę „potężni w mocy” (Psalm 103:19, 20).

10. (a) Dlaczego Wszechmocny nosi też miano Jehowy Zastępów? (b) Kto jest najpotężniejszym stworzeniem Jehowy?

¹⁰ A ilu jest aniołów? Prorok Daniel ujrzał w wizji niebo, w nim zaś, przed tronem Jehowy, ponad sto milionów istot duchowych. Nie podano jednak, iż zobaczył je wszystkie (Daniela 7:10). Być może więc są ich setki milionów. Dlatego Bóg nosi też miano Jehowy Zastępów. Tytuł ten znakomicie opisuje Jego pozycję Rozkazodawcy, którego słuchają ogromne, zorganizowane szeregi potężnych aniołów. Na ich czele postawił On swego umiłowanego Syna, „pierworodnego wszelkiego stworzenia” (Kolosan 1:15). Jezus, będący archaniołem — przełożonym wszystkich aniołów, serafów i cherubów — jest najpotężniejszym stworzeniem Jehowy.

11, 12. (a) Jak „słowo Boże” oddziałuje z mocą? (b) Jak Jezus dał świadectwo o bezmiarze potęgi Jehowy?

¹¹ Ale Jehowa ma do dyspozycji jeszcze inne narzędzie. Jak powiedziano w Liście do Hebrajczyków 4:12, „słowo Boże jest żywe i oddziałuje z mocą”. Czy dostrzegasz niezwykłą moc „słowa Bożego”, czyli natchnionego orędzia zawartego w Biblii? Dodaje nam ono sił, wzmacnia naszą wiarę i pomaga nam gruntownie się zmienić. Apostoł Paweł ostrzegł współwyznawców przed osobami prowadzącymi się rażąco niemoralnie. Następnie dodał: „A przecież takimi byli niektórzy z was” (1 Koryntian 6:9-11). W dokonaniu zmian pomogło im „słowo Boże”, które oddziaływało na nich z mocą.

¹² Moc Jehowy jest tak olbrzymia, a Jego metody robienia z niej użytku tak skuteczne, że nic nie przeszkodzi Mu w działaniu. Jak powiedział Jezus, „u Boga wszystko jest możliwe” (Mateusza 19:26). Do jakich celów służy Jehowie ta moc?

13, 14. (a) Dlaczego można powiedzieć, że Jehowa nie jest bezosobowym źródłem energii? (b) Do jakich celów służy Jehowie Jego moc?

¹³ Duch Jehowy znacznie przewyższa wszelkie siły fizyczne, a sam Jehowa nie jest bezosobową siłą ani zwykłym źródłem energii. Jest osobą i w pełni panuje nad swą mocą. Ale do czego jej używa?

¹⁴ Jak się jeszcze dowiemy, Bóg posługuje się swą mocą, by stwarzać, niszczyć, chronić lub odtwarzać — zależnie od tego, co akurat uzna za konieczne do zrealizowania swych doskonałych zamiarów (Izajasza 46:10). Czasami przy jej użyciu wyjawia też ważne zasady oraz aspekty swej osobowości. Przede wszystkim jednak korzysta z niej, by wykazać prawowitość swojej władzy oraz uświęcić swe święte imię poprzez mesjańskie Królestwo. Zamysłu tego nic nie zdoła udaremnić.

15. W jakim celu Jehowa używa swej mocy, gdy chodzi o Jego sług, i jak dowodzą tego przeżycia Eliasza?

¹⁵ Jehowa wykorzystuje swą moc również dla dobra poszczególnych jednostek. Zwróćmy uwagę na wypowiedź z Księgi 2 Kronik 16:9: „Oczy Jehowy przebiegają całą ziemię, by ukazał on swą siłę dla dobra tych, których serce jest wobec niego niepodzielne”. Przykładem tego mogą być przeżycia Eliasza, opisane na początku niniejszego rozdziału. Dlaczego Jehowa w tak zdumiewający sposób zademonstrował mu swą moc? Niegodziwa królowa Jezebel przysięgła, że zabije Eliasza. Prorok postanowił więc ratować się ucieczką. Czuł się osamotniony, przestraszony i zniechęcony — miał wrażenie, że cały jego trud poszedł na marne. Chcąc go pocieszyć w smutku, Jehowa dobitnie przypomniał mu o swej mocy. Wiatr, trzęsienie ziemi i ogień były dla Eliasza potwierdzeniem, że jest z nim najpotężniejsza Istota we wszechświecie. Dlaczego miałby się obawiać Jezebel, skoro po swej stronie miał wszechmocnego Boga? (1 Królów 19:1-12).b

16. Dlaczego rozmyślanie nad wielką mocą Jehowy dodaje nam otuchy?

¹⁶ Chociaż Jehowa nie dokonuje dziś takich cudów, to jednak od czasów Eliasza wcale się nie zmienił (1 Koryntian 13:8). Obecnie równie chętnie używa swej mocy na rzecz tych, którzy Go miłują. I choć przebywa w niedostępnej sferze duchowej, nie jest od nas daleko. Dysponuje nieograniczoną mocą, toteż odległość nie stanowi dlań żadnej przeszkody. „Jest blisko wszystkich, którzy go wzywają” (Psalm 145:18). Kiedy prorok Daniel prosił Go o pomoc, ujrzał przed sobą anioła, zanim jeszcze skończył modlitwę! (Daniela 9:20-23). Nic nie przeszkodzi Jehowie w niesieniu pomocy i dodawaniu sił Jego umiłowanym sługom (Psalm 118:6).

17. W jakim sensie moc Jehowy przejmuje nas bojaźnią, a jakiej bojaźni w nas nie wzbudza?

¹⁷ Czy z powodu mocy Boga powinniśmy się Go bać? I tak, i nie. Odpowiadamy: tak — bo rzeczywiście daje nam ona podstawy do żywienia zdrowej bojaźni połączonej z głębokim podziwem i szacunkiem, o czym wspomniano w poprzednim rozdziale. Jak wyjaśniono w Biblii, bojaźń taka jest „początkiem mądrości” (Psalm 111:10). Z drugiej strony odpowiadamy: nie — bo nie mamy powodu odczuwać chorobliwego strachu przed Bogiem ani wzbraniać się przed nawiązaniem z Nim bliskich stosunków.

18. (a) Dlaczego wielu nie ufa ludziom będącym u władzy? (b) Skąd wiemy, że władza nie może zdemoralizować Jehowy?

¹⁸ O władzy, będącej jednym z przejawów mocy, brytyjski historyk lord Acton napisał w roku 1887: „Władza demoralizuje, a władza absolutna demoralizuje w sposób absolutny”. Wypowiedź tę wielokrotnie powtarzano — chyba dlatego, że powszechnie uważa się ją za niepodważalną prawdę. Niedoskonali ludzie często nadużywają władzy, co niezmiennie potwierdza historia (Kaznodziei 4:1; 8:9). Z tego powodu wielu nie ufa wpływowym osobistościom i się od nich odsuwa. A przecież Jehowa także sprawuje władzę absolutną. Czy to Go zdemoralizowało? Skądże! Jak się dowiedzieliśmy, jest On święty, całkowicie niepodatny na zepsucie. Nie przypomina niedoskonałych ludzi rządzących w tym zdeprawowanym świecie. Nigdy nie nadużywał władzy i nigdy tego nie zrobi.

19, 20. (a) W zgodzie z jakimi przymiotami Jehowa zawsze używa swej mocy i dlaczego jest to pokrzepiające? (b) Jak można by zilustrować opanowanie Jehowy i dlaczego cię to do Niego przyciąga?

¹⁹ Pamiętajmy, że moc nie jest jedynym przymiotem Jehowy. Będziemy jeszcze omawiać Jego sprawiedliwość, mądrość i miłość. Ale nie sądźmy, że cechy te uzewnętrzniają się w sztywny, surowy sposób, jak gdyby Jehowa w danym momencie przejawiał tylko jedną z nich. Przeciwnie, z następnych rozdziałów dowiemy się, że zawsze używa On swej mocy w zgodzie ze sprawiedliwością, z mądrością i miłością. A teraz zwróćmy uwagę na jeszcze inny przymiot Boga, rzadko spotykany u dzisiejszych władców światowych: opanowanie.

²⁰ Wyobraź sobie, że spotkałeś kogoś tak rosłego i silnego, iż się przestraszyłeś. Ale po jakimś czasie dostrzegasz, że jest łagodny. Zawsze chętnie używa swej siły, by wspierać i chronić innych, zwłaszcza osoby bezbronne i słabe. Swej przewagi fizycznej nigdy nie wykorzystuje w złych celach. Widzisz, że niektórzy bez powodu go oczerniają, on jednak — choć jest stanowczy — niezmiennie zachowuje spokój, godność i życzliwe nastawienie. Zaczynasz się zastanawiać, czy ty zdobyłbyś się na taką łagodność i panowanie nad sobą, gdybyś był równie silny. Czy w miarę poznawania kogoś takiego nie miałbyś coraz większej ochoty się z nim zaprzyjaźnić? Istnieje znacznie więcej powodów, by zbliżyć się do wszechmocnego Jehowy. Rozważmy w całości zdanie, z którego wzięto tytuł tego rozdziału: „Jehowa jest nieskory do gniewu i potężny w mocy” (Nahuma 1:3). On nie śpieszy się do użycia siły przeciw ludziom, nawet niegodziwym. Odznacza się łagodnością i życzliwością. W obliczu licznych prowokacji dowodził, że naprawdę jest „nieskory do gniewu” (Psalm 78:37-41).

21. Dlaczego Jehowa nie zmusza ludzi do wykonywania Jego woli i czego nas to o Nim uczy?

²¹ Spójrzmy teraz na opanowanie Jehowy z innego punktu widzenia. Czy nie sądzisz, że gdybyś dysponował nieograniczoną mocą i władzą, to czasem miałbyś pokusę kierować drugimi według własnego widzimisię? Jehowa mimo całej swej potęgi nie zmusza ludzi, żeby Mu służyli — chociaż od tego uzależnione jest ich życie wieczne. Szanuje godność każdego człowieka i daje mu możliwość wyboru. Ostrzega przed skutkami złych decyzji i ukazuje pozytywne skutki dobrych. Ale podejmowanie ich pozostawia nam samym (Powtórzonego Prawa 30:19, 20). Po prostu nie uznaje służby pełnionej z przymusu lub ze strachu przed Jego imponującą potęgą. Szuka tych, którzy będą Mu usługiwać z własnej woli, z miłości (2 Koryntian 9:7).

22, 23. (a) Co świadczy o tym, że Jehowa znajduje przyjemność w dzieleniu się z innymi swą władzą i mocą? (b) Co omówimy w następnym rozdziale?

²² I wreszcie przeanalizujmy ostatni powód, dla którego nie musimy żyć w strachu przed Bogiem Wszechmocnym. Człowieczy władcy na ogół obawiają się dzielić władzą z drugimi. Tymczasem Jehowa bardzo chętnie obdarza nią swych lojalnych sług — na przykład swego Syna (Mateusza 28:18). Poza tym udziela im swej mocy w jeszcze inny sposób. W Biblii wyjaśniono: „Twoja, Jehowo, jest wielkość i potęga, i piękno, i wspaniałość, i dostojeństwo; bo wszystko w niebiosach i na ziemi jest twoje. (...) W twojej ręce jest moc i potęga, w twojej też ręce jest możność uczynienia wielkim oraz udzielenia wszystkim siły” (1 Kronik 29:11, 12).

²³ Jehowa będzie więc z radością dodawał ci sił. Tych, którzy pragną Mu służyć, obdarza nawet „mocą wykraczającą poza to, co normalne” (2 Koryntian 4:7). Czy nie pragniesz zbliżyć się do Boga dysponującego taką potęgą i robiącego z niej użytek w sposób tak życzliwy i zgodny z zasadami moralnymi? W następnym rozdziale skupimy się na tym, jak Jehowa korzystał z niej w dziele stwarzania.