BRZUCH

Przednia, nieosłonięta żebrami część tułowia człowieka, zawierająca m.in. narządy trawienne.

Hebrajskie słowo béten, ogólnie określające brzuch (Sdz 3:21, 22; Prz 13:25), szereg razy występuje także w kontekście rozwijania się dziecka w ciele matki i jest tłumaczone na „łono” (Rdz 25:23, 24; Hi 1:21; Ps 127:3; Kzn 11:5; Iz 44:2; Oz 9:11). Niemniej do samego łona odnosi się jeszcze inny hebrajski wyraz, réchem (lub rácham), tak jak np. w Hioba 31:15: „Czy Ten, który mnie uczynił w brzuchu, nie uczynił jego i czyż nie ten Jeden przygotowywał nas w łonie?” (zob. też Rdz 49:25; Ps 22:10; Prz 30:16).

Poza tym hebrajskie béten pojawia się w 1 Królów 7:20 jako termin z zakresu architektury, określający „wypukłość”, zaokrąglony występ.

W Chrześcijańskich Pismach Greckich wyraz koilía, który dosłownie znaczy „jama; zagłębienie”, jest zależnie od kontekstu tłumaczony na: „brzuch” (1Ko 6:13; Flp 3:19), „łono” (Łk 1:15, 41), „wnętrzności” (Mt 15:17) oraz „najgłębsze wnętrze” (Jn 7:38).

W sensie przenośnym słowo „brzuch” bywa używane na określenie cielesnych żądz (Rz 16:18; Flp 3:19) oraz źródła wypowiedzi czy argumentacji (Hi 15:2; 32:18, 19). Kiedy Jonasz przebywał w brzuchu ryby, porównał jej wnętrze do Szeolu: „Z brzucha Szeolu wzywałem pomocy”. Był bowiem jak martwy, dopóki Jehowa w cudowny sposób go nie ocalił (Jon 2:2; zob. ŁONO; WNĘTRZNOŚCI).