TRZCINA

(hebr. kanéh; gr. kálamos).

Określenia używane w językach oryginalnych najwyraźniej odnoszą się do różnych gatunków trzcin występujących na mokradłach (Hi 40:21; Ps 68:30; Iz 19:6; 35:7; zob. SŁODKA TRZCINA, TATARAK). Część uczonych uważa, że na ogół chodzi o trzcinę laskową (Arundo donax). Roślina ta jest rozpowszechniona w Egipcie, Palestynie i Syrii. Jej łodyga ma u podstawy średnicę od 5 do 8 cm, osiąga ok. 2—5 m wysokości i jest zakończona dużą wiechą białych kwiatów. Liście mają od 30 do 90 cm długości. Na mokradłach i nad brzegami rzek w Izraelu występuje również trzcina pospolita (Phragmites australis), która ma szerokie liście, sztywne, gładkie łodygi zakończone puszystą wiechą z kwiatami i osiąga od 1,5 do 5 m wysokości.

Szydzący z Jezusa żołnierze rzymscy włożyli mu w prawą rękę trzcinę niczym królewskie berło, a potem go nią bili. Kiedy zawisł na palu, na trzcinie podano mu gąbkę nasączoną kwaśnym winem (Mt 27:29, 30, 48; Jn 19:29; zob. HIZOP).

Trzciny używano również do mierzenia długości. W Ezechiela 40:5 podano, że trzcina miernicza miała długość 6 łokci. Jeśli chodziło o zwykły łokieć, to mierzyła 2,67 m, a jeśli długi łokieć — to 3,11 m (Obj 11:1; 21:15, 16; zob. MIARY I WAGI).

Znaczenie przenośne. „Trzcina” symbolizuje w Biblii chwiejność i kruchość (1Kl 14:15; Eze 29:6, 7). Egipt przyrównano do złamanej trzciny, której ostre kawałki wbijają się w dłoń każdego, kto się na niej oprze (2Kl 18:21; Iz 36:6). Jezus powiedział o Janie Chrzcicielu: „Co wyszliście zobaczyć na pustkowiu? Trzcinę kołysaną przez wiatr?” (Mt 11:7). Być może słowa te miały pokazać, że Jan Chrzciciel nie jest człowiekiem chwiejnym ani niezdecydowanym, lecz stanowczym, konsekwentnym i prostolinijnym. W Mateusza 12:20 (por. Iz 42:3) „zgnieciona trzcina” zapewne symbolizuje uciskany lud, do którego należał mężczyzna z uschłą ręką, uleczony przez Jezusa w sabat (Mt 12:10-14; zob. Mt 23:4; Mk 6:34).