ELIEL

(„Bogiem moim jest Bóg”).

1. Jeden z mężczyzn, którzy byli głowami połowy plemienia Manassesa. Podobnie jak pozostali, był ‛mężczyzną dzielnym, mocarzem, mężem sławnym’ (1Kn 5:24).

2. Lewita z rodu Kehatytów, przodek proroka Samuela (1Kn 6:33, 34). W 1 Samuela 1:1 najwyraźniej nazwano go Elihu, a w 1 Kronik 6:27 — Eliabem.

3. Potomek Szimeja z plemienia Beniamina (1Kn 8:1, 20, 21).

4. Potomek Szaszaka z plemienia Beniamina (1Kn 8:1, 22, 25).

5. Machawita, jeden z mocarzy Dawida (1Kn 11:26, 46).

6. Inny mocarz Dawida (1Kn 11:26, 47).

7. Gadyta, jeden z szybkich, dzielnych mocarzy, którzy stanęli u boku Dawida, „gdy on jeszcze podlegał ograniczeniom z powodu Saula”. Jak czytamy, ‛najmniejszy z nich był równy stu, a największy — tysiącowi’ (1Kn 12:1, 8, 11, 14).

8. Syn Hebrona; jeden z lewickich naczelników, których wybrał Dawid, żeby przynieśli do Jerozolimy Arkę Przymierza (1Kn 15:9, 11, 12).

9. Lewicki pełnomocnik, który podlegał Konaniaszowi, sprawującemu pieczę nad „daniną i dziesięciną, i świętymi rzeczami” za dni króla Ezechiasza (2Kn 31:11-13).