ABIMELECH

(„mój ojciec jest królem”).

Imię własne lub urzędowy tytuł kilku filistyńskich królów, być może podobny do tytułu faraon u Egipcjan i cezar u Rzymian.

1. Król Geraru, miasta, w którym ok. 1919 r. p.n.e. tymczasowo zamieszkał Abraham z Sarą. Sądząc, że są oni rodzeństwem, Abimelech wziął Sarę, by została jego żoną, ale dzięki Bożej opatrzności nie zbliżył się do niej. Ostrzeżony we śnie przez Jehowę, zwrócił Sarę Abrahamowi razem z odszkodowaniem w postaci zwierząt i służących, a ponadto wypłacił mu tysiąc srebrników (ok. 2200 dolarów) jako gwarancję czystości Sary. Jakiś czas później w Beer-Szebie Abimelech i Abraham zawarli przymierze, że będą utrzymywać pokojowe stosunki i darzyć się zaufaniem (Rdz 20:1-18; 21:22-34).

2. Prawdopodobnie inny król Geraru; panował w czasie, gdy Izaak przybył do tego miasta z powodu klęski głodu. Było to po śmierci Abrahama w 1843 r. p.n.e. Izaak, podobnie jak jego ojciec, Abraham, przedstawiał Rebekę jako swą siostrę, ale król przypadkowo odkrył, że jest ona jego żoną, i wydał rozporządzenie zapewniające im bezpieczeństwo. Jednakże gdy dzięki błogosławieństwu Bożemu Izaak bardzo się wzbogacił i zaczął w otoczeniu budzić zazdrość, król poprosił go, by się stamtąd wyprowadził. Później zawarł pokojowe przymierze z Izaakiem, podobne do tego, które jeden z jego poprzedników zawarł z Abrahamem (Rdz 26:1-31).

3. Filistyński król miasta Gat w czasach Dawida (Ps 34, nagł.; zob. ACHISZ).

4. Syn sędziego Gedeona i jego nałożnicy z Szechem. Po śmierci ojca Abimelech zaczął zuchwale zabiegać o władzę królewską. Sprytnie posłużył się wpływową rodziną swej matki, by poprosić o poparcie właścicieli ziemskich z Szechem. Kiedy ci dali mu pieniądze, wynajął rzezimieszków, udał się do domu swego ojca w Ofrze i na jednym kamieniu wymordował swych przyrodnich braci. Z grona 70 ocalał tylko najmłodszy, Jotam.

Abimelech został obwołany „królem”, ale Jehowa dopuścił do powstania „złego ducha” między nim a Szechemitami, żeby na wszystkich związanych z tym przelewem krwi dokonać pomsty. Gaal zorganizował rebelię, ale Abimelech szybko ją stłumił — zdobył i zburzył miasto Szechem, po czym posypał je solą. Następnie zaatakował podziemie domu (świątyni) El-Berita, gdzie schronili się popierający go wcześniej właściciele ziemscy z wieży w Szechem, i je podpalił. W płomieniach zginęło ok. 1000 osób. Po tym sukcesie Abimelech natychmiast zaatakował Tebec na pn., ale pewna kobieta ze szczytu wieży miejskiej zrzuciła mu na głowę kamień młyński. Umierający Abimelech poprosił sługę noszącego mu broń o przebicie go mieczem, by nie mówiono, że zabiła go kobieta; tak zakończyło się jego trzyletnie „królowanie” (Sdz 8:30, 31; 9:1-57; 2Sm 11:21).

5. Imię „Abimelech” występuje w tekście masoreckim w 1 Kronik 18:16, co oddają niektóre przekłady, np. Biblia gdańska. W greckiej Septuagincie, syryjskiej Peszitcie i 12 hebrajskich manuskryptach we fragmencie tym pojawia się imię „Achimelech”, co harmonizuje z 2 Samuela 8:17.