CHECRON

(„dziedziniec; osada”).

1. Syn Rubena i założyciel rodu Checronitów (Rdz 46:9; Wj 6:14; Lb 26:4-6; 1Kn 5:3).

2. Syn Pereca i założyciel rodu Checronitów z plemienia Judy; przodek króla Dawida i Jezusa Chrystusa (Rdz 46:12; Lb 26:20, 21; Rut 4:18-22; Mt 1:3; Łk 3:33). Gdy miał 60 lat, wziął sobie za żonę córkę Machira i został ojcem Seguba (1Kn 2:21). Jego synowie Jerachmeel, Ram i Kelubaj (Kaleb) najwyraźniej urodzili się wcześniej (1Kn 2:9, 18, 25).

Według tekstu masoreckiego 1 Kronik 2:24 Checron zmarł w Kaleb-Efrata, a wdowa po nim, Abija, urodziła Aszchura, ojca Tekoi. Jednak zdaniem niektórych uczonych tekst masorecki nie odpowiada oryginalnemu brzmieniu tego wersetu, gdyż Checron występuje wśród 70 „dusz z domu Jakuba, które przybyły do Egiptu”, musiał więc umrzeć w tym kraju (Rdz 46:12, 26, 27), a wydaje się mało prawdopodobne, by jakieś miejsce w Egipcie nosiło hebrajską nazwę Kaleb-Efrata. Dlatego wielu tłumaczy oddaje werset z 1 Kronik 2:24 zgodnie z grecką Septuagintą i łacińską Wulgatą. W Biblii warszawskiej brzmi on następująco: „Po śmierci Chesrona zbliżył się Kaleb do Efraty, żony Chesrona, swego ojca, i ona urodziła mu Aszechura, ojca Tekoi”. Natomiast w przekładzie Wujka można przeczytać: „A gdy umarł Hesron, wszedł Kaleb do Efraty. Miał też Hesron żonę Abię, która mu urodziła Ashura, ojca Tekui”. A zatem Aszchur mógł być synem albo Checrona i Abii, albo Kaleba i Efraty.

3. Miasto przy pd. granicy Judy, między Kadesz-Barnea a Addarem (Joz 15:1-3). W równoległym sprawozdaniu z Liczb 34:4 nie wymieniono jednak Checronu i Addaru jako oddzielnych miejscowości, lecz wspomniano o „Chacar-Addar”, co sugeruje, że Checron (Chacar) leżał blisko Addaru lub nawet było to jedno i to samo miejsce (zob. ADDAR 2).