Słowo Jehowy jest żywe

Ciekawe myśli z Księgi 1 Kronik

MINĘŁO 77 lat, odkąd Żydzi wrócili z niewoli babilońskiej. Świątynia odbudowana pod nadzorem namiestnika Zerubbabela funkcjonuje już od 55 lat. Głównym celem Żydów, którzy powrócili, było wznowienie w Jerozolimie prawdziwego wielbienia Jehowy. Niestety, z czasem stracili zapał, pilnie więc potrzebują zachęt. I właśnie dlatego powstaje Księga 1 Kronik.

Poza rodowodami znajdziemy w niej opis wydarzeń rozgrywających się w okresie mniej więcej 40 lat — od śmierci Saula do śmierci Dawida. Prawdopodobnie spisał ją kapłan Ezdrasz w roku 460 p.n.e. Informacje z Księgi 1 Kronik są dla nas istotne, ponieważ dotyczą wielbienia Jehowy w świątyni oraz linii rodowej prowadzącej do Mesjasza. Stanowią część natchnionego Słowa Bożego, umacniają naszą wiarę i umożliwiają lepsze zrozumienie Biblii (Hebrajczyków 4:12).

WAŻNE RODOWODY

(1 Kronik 1:1 do 9:44)

Szczegółowe rodowody zestawione przez Ezdrasza są ważne co najmniej z trzech względów. Dzięki nim możliwe było: dopilnowanie, by jedynie upoważnieni mężczyźni usługiwali jako kapłani, uporządkowanie spraw związanych z podziałem dziedzictwa poszczególnych plemion oraz ustalenie genealogii Mesjasza. Sprawozdanie to informuje o pochodzeniu Żydów i sięga aż do czasów pierwszego człowieka. Od Adama do Noego minęło dziesięć pokoleń, a kolejne dziesięć — do Abrahama. Wymieniono także potomków Ismaela, potomków Ketury (nałożnicy Abrahama) oraz potomków Ezawa, a następnie podano rodowody potomków 12 synów Izraela (1 Kronik 2:1).

W rodowodach szczególną uwagę poświęcono potomkom Judy, ponieważ z tego plemienia wywodził się król Dawid. Od Abrahama do Dawida żyło czternaście pokoleń, a kolejne czternaście do niewoli babilońskiej (1 Kronik 1:27, 34; 2:1-15; 3:1-17; Mateusza 1:17). Następnie Ezdrasz wymienia imiona niektórych potomków należących do plemion zamieszkałych na wschód od Jordanu oraz podaje genealogię synów Lewiego (1 Kronik 5:1-24; 6:1). Są tu też informacje o plemionach żyjących na zachód od Jordanu i szczegółowa lista potomków Beniamina (1 Kronik 8:1). Podano również imiona pierwszych repatriantów, którzy osiedlili się w Jerozolimie po powrocie z wygnania w Babilonie (1 Kronik 9:1-16).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

1:18 — Czy ojcem Szelacha był Kainan, czy Arpachszad? (Łukasza 3:35, 36). Ojcem Szelacha był Arpachszad (Rodzaju 10:24; 11:12). Słowo „Kainan” użyte w Łukasza 3:36 może być zniekształconą formą słowa „Chaldejczyk”. Jeśli tak jest, to oryginalny tekst mógł brzmieć: „syna Chaldejczyka Arpachszada”. Imiona Kainan i Arpachszad mogą też odnosić się do tej samej osoby. Warto również wspomnieć, że wyrażenie „syna Kainana” nie występuje w niektórych manuskryptach.

2:15 — Czy Dawid był siódmym synem Jessego? Nie. Jesse miał ośmiu synów, a Dawid był najmłodszy z nich (1 Samuela 16:10, 11; 17:12). Jeden z jego braci najwidoczniej zmarł bezdzietnie. Ponieważ nie miał on potomka, którego należałoby wpisać do rodowodów, Ezdrasz pominął jego imię.

3:17 — Dlaczego w Łukasza 3:27 napisano, że syn Jechoniasza Szealtiel był synem Neriego? Ojcem Szealtiela był Jechoniasz. Jednak Szealtiel najprawdopodobniej ożenił się z córką Neriego, więc Łukasz nazwał go synem Neriego, podobnie jak nazwał Józefa synem Helego, ojca Marii (Łukasza 3:23).

3:17-19 — Jakie pokrewieństwo łączyło Zerubbabela, Pedajasza oraz Szealtiela? Zerubbabel był synem Pedajasza, brata Szealtiela. Jednak Biblia mówi też o Zerubbabelu jako o synu Szealtiela (Mateusza 1:12; Łukasza 3:27). Być może Pedajasz zmarł i Zerubbabela wychowywał Szealtiel. Możliwe również, że Szealtiel zmarł bezdzietnie, a Pedajasz zawarł małżeństwo lewirackie z jego żoną i Zerubbabel był pierwszym dzieckiem z tego związku (Powtórzonego Prawa 25:5-10).

5:1, 2 — Co oznaczało dla Józefa otrzymanie prawa pierworodnego? Na jego mocy Józef otrzymał podwójne dziedzictwo (Powtórzonego Prawa 21:17). W rezultacie został przodkiem dwóch plemion — Efraima i Manassesa. Każdy z pozostałych synów Izraela dał początek tylko jednemu plemieniu.

Czego się możemy nauczyć:

1:1 do 9:44. Szczegółowe genealogie ludzi, którzy kiedyś rzeczywiście żyli, dowodzą, że religia prawdziwa opiera się na faktach, a nie na legendach.

4:9, 10. Jehowa odpowiedział na żarliwą modlitwę Jabeca o pokojowe powiększenie jego terytorium, tak aby mogło tam zamieszkać więcej bogobojnych ludzi. My również powinniśmy gorliwie uczestniczyć w dziele czynienia uczniów i gorąco się modlić o to, by Jehowa nam błogosławił.

5:10, 18-22. Za dni króla Saula plemiona na wschód od Jordanu pokonały Hagrytów, których było ponad dwa razy więcej. Stało się to możliwe dzięki temu, że dzielni wojownicy z tych plemion ufali Jehowie i szukali Jego wsparcia. Obyśmy w naszych duchowych zmaganiach zawsze całkowicie polegali na Jehowie (Efezjan 6:10-17).

9:26, 27. Odźwierni z plemienia Lewiego mieli bardzo odpowiedzialne zadanie. Powierzono im klucz do świętych części świątyni. Rzetelnie wywiązywali się z obowiązku codziennego otwierania bram. My także otrzymaliśmy odpowiedzialne zadanie: mamy docierać do ludzi w naszej okolicy i otwierać przed nimi drogę do czystego wielbienia. Czy nie powinniśmy okazać się równie godni zaufania i odpowiedzialni jak lewiccy odźwierni?

PANOWANIE DAWIDA

(1 Kronik 10:1 do 29:30)

Relacja zaczyna się informacją o śmierci króla Saula oraz jego trzech synów podczas bitwy z Filistynami na górze Gilboa. Królem plemienia Judy zostaje Dawid, syn Jessego. Wszystkie plemiona zbierają się w Hebronie, by obwołać go królem nad całym narodem (1 Kronik 11:1-3). Wkrótce potem zdobywa on Jerozolimę. Następnie Izraelici sprowadzają do tego miasta Arkę Przymierza. Czynią to „z radosnym wołaniem i przy dźwięku rogu, (...) głośno grając na instrumentach strunowych i harfach” (1 Kronik 15:28).

Dawid wyraża pragnienie wybudowania domu dla prawdziwego Boga. Jednak Jehowa zastrzega ten przywilej dla Salomona, a z Dawidem zawiera przymierze dotyczące Królestwa. Gdy Dawid wyrusza przeciwko wrogom Izraela, Jehowa zapewnia mu kolejne zwycięstwa. Król zarządza niedozwolony spis ludności; w rezultacie ginie 70 000 ludzi. Anioł każe Dawidowi zbudować ołtarz, toteż kupuje on ziemię od Ornana Jebusyty. Później zaczyna „mnóstwo przygotowań”, by mógł powstać w tym miejscu „niezrównanie wspaniały” dom Jehowy (1 Kronik 22:5). Organizuje również służbę Lewitów, którą w Księdze 1 Kronik opisano dokładniej niż gdziekolwiek indziej w Piśmie Świętym. Wraz z ludem składa hojne datki na budowę świątyni. Po 40 latach panowania umiera ‛syty dni, bogactwa i chwały; a w jego miejsce zaczyna panować Salomon, jego syn’ (1 Kronik 29:28).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

11:11 — Dlaczego w tym wersecie liczba zabitych wynosi 300, a nie 800, jak podano w równoległym sprawozdaniu z Księgi 2 Samuela 23:8? Najważniejszym z trzech najwaleczniejszych mocarzy Dawida był Jaszobeam, czyli Joszeb-Baszszebet. Pozostali dwaj to Eleazar oraz Szamma (2 Samuela 23:8-11). Rozbieżność może wynikać z tego, że te dwa sprawozdania dotyczą dwóch różnych niezwykłych czynów dokonanych przez tego samego człowieka.

11:20, 21 — Jaką pozycję zajmował Abiszaj w stosunku do wspomnianych trzech mocarzy Dawida? Chociaż Abiszaj nie był jednym z tych trzech najwaleczniejszych mocarzy, Księga 2 Samuela 23:18, 19 informuje, że stał na czele 30 wojowników i był wybitniejszy niż pozostali. Sława Abiszaja była więc porównywalna ze sławą wspomnianych trzech, ponieważ zdobył się na podobny wyczyn jak Jaszobeam.

12:8 — W jakim sensie twarze wojowników z plemienia Gada były „jak oblicza lwów”? Owi dzielni mężczyźni towarzyszyli Dawidowi na pustkowiu. Ponieważ nosili długie włosy, przypominali grzywiaste lwy, co nadawało im groźny wygląd.

13:5 — Czym jest „rzeka egipska”? Niektórzy sądzą, że chodzi o jakiś dopływ Nilu. Na ogół jednak uważa się, że chodzi o „Dolinę Potoku Egipskiego” — długi wąwóz stanowiący południowo-zachodnią granicę Ziemi Obiecanej (Liczb 34:2, 5; Rodzaju 15:18).

16:30 — Jak rozumieć wzmiankę o „dotkliwych boleściach” z powodu Jehowy? Użyte tu określenie oznacza zbożną bojaźń przed Jehową oraz głęboki szacunek dla Niego.

16:1, 37-40; 21:29, 30; 22:19 — Jak w Izraelu praktykowano czyste wielbienie, gdy nie było jeszcze świątyni, a Arka Przymierza już znajdowała się w Jerozolimie? Arka przez wiele lat była poza przybytkiem Jehowy. Potem Dawid sprowadził ją do Jerozolimy i umieścił w specjalnym namiocie, w którym pozostawała przez jakiś czas. Natomiast przybytek znajdował się w Gibeonie, gdzie arcykapłan Cadok i jego bracia składali ofiary przewidziane w Prawie Mojżeszowym. Działo się tak aż do chwili ukończenia budowy świątyni jerozolimskiej. Wtedy przybytek przeniesiono z Gibeonu do Jerozolimy, a Arkę umieszczono w Miejscu Najświętszym w świątyni (1 Królów 8:4, 6).

Czego się możemy nauczyć:

13:11. Zamiast się oburzać i winić Jehowę, gdy spotykają nas niepowodzenia, powinniśmy przeanalizować sytuację i dociec przyczyn problemu. Tak niewątpliwie postąpił Dawid. Wyciągnął wnioski z popełnionego błędu i w końcu w należyty sposób sprowadził Arkę do Jerozolimy.a

14:10, 13-16; 22:17-19. Przed podjęciem decyzji, które mogą wpłynąć na nasz stan duchowy, módlmy się do Boga i zabiegajmy o Jego kierownictwo.

16:23-29. Wielbienie Jehowy powinno zajmować pierwsze miejsce w naszym życiu.

18:3. Bóg dotrzymuje obietnic. Poprzez Dawida spełnił swoją zapowiedź, że da potomstwu Abrahama całą ziemię Kanaan — „od rzeki egipskiej aż do wielkiej rzeki, rzeki Eufrat” (Rodzaju 15:18; 1 Kronik 13:5).

21:13-15. Jehowa nakazał aniołowi zatrzymać plagę, ponieważ bolał nad cierpieniem swego ludu. Doprawdy, „nader liczne są jego zmiłowania”.b

22:5, 9; 29:3-5, 14-16. Chociaż Dawid nie dostąpił zaszczytu wzniesienia świątyni Jehowy, okazał wielką hojność. Dlaczego? Ponieważ wiedział, że wszystko co ma, otrzymał dzięki dobroci Jehowy. Podobna wdzięczność pobudza i nas do okazywania szczodrości.

24:7-18. Podział na 24 oddziały kapłańskie wprowadzony przez Dawida nadal funkcjonował, gdy Zachariaszowi ukazał się anioł zwiastujący mu narodziny syna, znanego później jako Jan Chrzciciel. Zachariasz pełnił wtedy służbę jako członek „oddziału Abijasza” (Łukasza 1:5, 8, 9). Religia prawdziwa ma związek z postaciami historycznymi, a nie legendarnymi. Jeżeli lojalnie współpracujemy z „niewolnikiem wiernym i roztropnym” i wielbimy Jehowę zgodnie z ustalonym porządkiem, to dostępujemy licznych błogosławieństw (Mateusza 24:45).

Służ Jehowie „duszą radosną”

Księga 1 Kronik zawiera nie tylko rodowody. Są tu również relacje o tym, jak Dawid sprowadził Arkę Przymierza do Jerozolimy, jak odnosił wielkie zwycięstwa, jak poczynił przygotowania do wzniesienia świątyni i jak zorganizował oddziały kapłańskie. Wszystko, co Ezdrasz opisał w tej księdze, niewątpliwie przyniosło pożytek Izraelitom, pomagając im gorliwie wielbić Jehowę w świątyni.

Jakże piękny przykład ustanowił Dawid, który w swym życiu na pierwszym miejscu stawiał wielbienie Jehowy! Nie zabiegał o własne korzyści, lecz starał się spełniać wolę Bożą. Obyśmy zastosowali się do jego rady, by służyć Jehowie „sercem niepodzielnym i duszą radosną” (1 Kronik 28:9).

[Przypisy]

[Tabela i ilustracje na stronach 8-11]

[Patrz publikacja]

Pokolenia od Adama do Noego (1056 lat)

4026 p.n.e. Adam

130 lat ⇩

Set

105 ⇩

Enosz

90 ⇩

Kenan

70 ⇩

Mahalalel

65 ⇩

Jared

162 ⇩

Henoch

65 ⇩

Metuszelach

187 ⇩

Lamech

182 ⇩

2970 p.n.e. narodziny NOEGO

Pokolenia od Noego do Abrahama (952 lata)

2970 p.n.e. Noe

502 lata ⇩

Sem

100 ⇩

POTOP 2370 p.n.e.

Arpachszad

35 ⇩

Szelach

30 ⇩

Eber

34 ⇩

Peleg

30 ⇩

Reu

32 ⇩

Serug

30 ⇩

Nachor

29 ⇩

Terach

130 ⇩

2018 p.n.e. narodziny ABRAHAMA

Od Abrahama do Dawida: 14 pokoleń (911 lat)

2018 p.n.e. Abraham

100 lat

Izaak

60 ⇩

Jakub

ok.88 ⇩

Juda

⇩

Perec

⇩

Checron

⇩

Ram

⇩

Amminadab

⇩

Nachszon

⇩

Salmon

⇩

Boaz

⇩

Obed

⇩

Jesse

⇩

1107 p.n.e. narodziny DAWIDA