DOM LASU LIBANU

Część kompleksu budynków królewskich wzniesionych przez Salomona podczas 13-letniego programu budowlanego podjętego po zakończeniu budowy świątyni w Jerozolimie (1027-1014 p.n.e.). Najprawdopodobniej budynek ten wykorzystywano do przechowywania i ekspozycji cennych naczyń i broni. Znajdował się on na pd. od świątyni i został tak nazwany dlatego, że zbudowano go z cedrów pochodzących z Libanu, lub dlatego, że jego liczne cedrowe kolumny przypominały libański las.

Dom Lasu Libanu miał 100 łokci (44 m) długości, 50 łokci (22 m) szerokości i 30 łokci (13 m) wysokości. Wydaje się, że miał kamienne ściany (1Kl 7:9), pomiędzy którymi osadzono cedrowe belki, dodatkowo wsparte na czterech rzędach słupów („cztery” w tekście hebr.; „trzy” w gr. Septuagincie). Ponad tymi słupami zapewne znajdowały się komnaty wykładane drewnem cedrowym. Niektórzy uważają, że były tam trzy rzędy komnat wychodzących na odkryty dziedziniec w środku budowli. O tych komnatach powiedziano, że był w nich „otwór świetlny naprzeciw otworu świetlnego, w trzech rzędach”. Najwyraźniej oznacza to, iż otwory czy też duże okna wychodzące na dziedziniec znajdowały się naprzeciw okien komnat po drugiej stronie dziedzińca. Może to także oznaczać, że w każdej komnacie były dwa okna: jedno skierowane na dziedziniec, a drugie na zewnątrz. Wejścia (zapewne drzwi prowadzące z zewnątrz do komnat lub z jednej do drugiej) „były kwadratowe i miały futrynę”. A zatem nie były zwieńczone łukami. Taki sam kształt miały okna (1Kl 7:2-5).

Jak zasygnalizowano powyżej, nie ma pewności co do liczby rzędów słupów. W tekście hebrajskim powiedziano, że były cztery rzędy, potem wspomniano o 45 słupach, a następnie oznajmiono: „W jednym rzędzie było ich piętnaście” (1Kl 7:2, 3). Niektórzy uważają, że fragment ten dotyczy komnat w trzech rzędach, po 15 w jednym, natomiast słupów w czterech rzędach mogło być więcej. Inni opowiadają się za tekstem Septuaginty, gdzie jest mowa o „trzech” rzędach słupów. W niektórych przekładach liczbę „czterdzieści pięć” odniesiono do belek, a nie do słupów czy kolumn (zob. AS, NE; por. BWP).

Po wzniesieniu tej budowli Salomon umieścił w niej 200 dużych tarcz ze stopu złota, z których każda była pokryta 600 syklami złota (wartości ok. 77 000 dolarów), oraz 300 puklerzy ze stopu złota, każdy pokryty trzema minami złota (wartości ok. 19 300 dolarów). Łączna wartość tych tarcz i puklerzy wynosiłaby więc ponad 21 milionów dolarów. Oprócz tego umieszczono tam nieznaną liczbę złotych naczyń, których używano w tym domu (1Kl 10:16, 17, 21; 2Kn 9:15, 16, 20). Za panowania Rechoboama, syna Salomona, te złote tarcze zabrał egipski król Sziszak. Rechoboam zastąpił je miedzianymi tarczami, które powierzył pieczy dowódców biegaczy, pilnujących wejścia do domu króla (1Kl 14:25-28; 2Kn 12:9-11).

W Izajasza 22:8 Dom Lasu Libanu nazwano „zbrojownią domu lasu”.