OKRĘG

Słowo „okręg” odnosi się do jednostki administracyjnej, do okolic jakiegoś miasta lub do terytorium leżącego w określonych granicach.

Kiedy Nehemiasz organizował odbudowę murów Jerozolimy, przydzielił prace na poszczególnych odcinkach ‛książętom’, czyli przywódcom pewnych ‛okręgów’, oraz ich mieszkańcom. Okręgi te nazywano od głównego miasta, a niektóre (np. okręg Jerozolimy, Keili i Bet-Cur) były podzielone na pół (Neh 3:9, 12, 14-18). Najwyraźniej chodziło o mniejsze jednostki administracyjne w obrębie perskiej „prowincji” Juda (Neh 1:3). Określające je słowo hebrajskie (pélech) pochodzi podobno od akadyjskiego pilku, co mogłoby sugerować, że podział na te okręgi wprowadzili Babilończycy po upadku Jerozolimy (zob. PROWINCJA).

Hebrajski termin kikkár, podobnie jak jego polskie odpowiedniki, przywodzi na myśl coś kolistego, okrągłego. Opisuje np. „okrągły bochenek” chleba (Wj 29:23), „okrągłą ołowianą pokrywę” (Za 5:7), „talent” złota lub srebra (Wj 25:39; 1Kl 20:39) oraz „okolicę” bądź „okręg”, czyli teren mający w przybliżeniu kształt koła (Rdz 13:10, BT; Bw; Neh 12:28).

W Chrześcijańskich Pismach Greckich wyraz hòrion (występujący zawsze w lm.) dosłownie oznacza „granice” lub „pogranicze” jakiegoś terytorium, czyli jego kresy, ale może też odnosić się do zamkniętego nimi obszaru, a więc do „okolicy” czy „rejonu” (Dz 13:50; Mt 19:1, Bw; 2:16; 15:22). Termin merís, przetłumaczony w Dziejach 16:12 na „okręg” Macedonii, to literalnie rzecz biorąc „część” (por. Bw z BT; Dz 8:21).