PUR

Niehebrajskie słowo występujące w Estery 3:7 i 9:24, 26; oznacza „los” (hebr. gorál; zob. LOS). W liczbie mnogiej brzmi „purim” (Est 9:26, 28-32). Bywa łączone z akadyjskim słowem puru, które też znaczy „los”. Od niego wywodzi się nazwa żydowskiego święta Purim (zob. PURIM).

Upamiętnianie wybawienia. Święto to upamiętnia ocalenie Żydów przed zagładą, którą chciał im zgotować Haman. Żydzi przyjęli więc nazwę Purim prawdopodobnie ze względu na jej ironiczny wydźwięk (Est 9:24-26). W apokryficznej Księdze Machabejskiej święto te zostało nazwane „dniem Mardocheusza”, gdyż odegrał on ważną rolę w tych wydarzeniach (2 Machabejska 15:36, BT). Żydzi zostali ocaleni dzięki wysiłkom królowej Estery, która z narażeniem życia zastosowała się do wskazówek Mardocheusza, swego starszego kuzyna. Najpierw przez trzy dni pościła, potem postarała się o audiencję u króla i zaprosiła go na ucztę, a następnie na drugą, na której przedstawiła swą prośbę (Est 4:6 do 5:8). Król jej wysłuchał, a ponieważ pierwszego dekretu nie można było unieważnić ze względu na niezmienność prawa Medów i Persów (Dn 6:8), dnia 23 Siwan został wydany nowy. Upoważniał on Żydów do stanięcia w swej obronie i umożliwiał im przygotowanie się na atak. Dekret ten, napisany przez Mardocheusza, przetłumaczono na liczne języki używane w prowincjach imperium perskiego. W rezultacie sytuacja się odwróciła: to Żydzi wystąpili przeciwko swym wrogom, mając wsparcie książąt, satrapów i namiestników. Dnia 13 Adar nastąpiła zagłada, ale nie Żydów, tylko ich nieprzyjaciół. W stołecznej Suzie walki trwały jeszcze 14 Adar. Żydzi mieszkający w prowincjach zaczęli odpoczywać, ucztując i weseląc się, 14 Adar, a ci z Suzy — 15 Adar (Est 8:3 do 9:19).