EUNUCH

Hebrajski wyraz sarís i grecki eunoúchos dosłownie oznaczają wykastrowanego mężczyznę. Ludziom takim powierzano na dworze królewskim opiekę nad królową, haremem i innymi kobietami (Est 2:3, 12-15; 4:4-6, 9). Ze względu na bliskie kontakty z domem królewskim zdolni eunuchowie często dochodzili do wysokich stanowisk. W szerszym znaczeniu określenie „eunuch” odnosiło się także do urzędników pełniących obowiązki na dworze króla, niekoniecznie będących kastratami.

Według przymierza Prawa eunuch nie mógł wejść do zboru ludu Bożego (Pwt 23:1). Dlatego nic nie wskazuje na to, by w Izraelu na potrzeby służby w pałacu królewskim okaleczano jakichś Izraelitów lub osiadłych przybyszów. W myśl Prawa Mojżeszowego niewolników należało obrzezać, a nie wykastrować. Natomiast wśród pogańskich narodów Wschodu istniał zwyczaj czynienia eunuchów z niektórych chłopców uprowadzonych do niewoli.

Eunuchem nazwano dworzanina, który sprawował pieczę nad skarbem królowej etiopskiej i któremu głosił Filip. Był nawróconym na judaizm prozelitą i przybył do Jerozolimy, by wielbić Boga. Ponieważ jednak według Prawa człowiek wykastrowany nie miał wstępu do zboru Izraela, określenie eunoúchos zostało tu użyte nie w sensie dosłownym, ale w znaczeniu „dworzanin” (Dz 8:26-39; Pwt 23:1). Etiopczyk Ebed-Melech, który uratował proroka Jeremiasza uwięzionego w cysternie, był eunuchem na dworze króla Sedekiasza. Wydaje się, że również w tym wypadku, jak w wielu innych miejscach, słowo to oznacza urzędnika. Ebed-Melech najwyraźniej cieszył się sporym poważaniem. Wstawił się za Jeremiaszem bezpośrednio u Sedekiasza i otrzymał 30 ludzi, żeby uwolnić proroka (Jer 38:7-13).

Jehowa złożył pocieszającą obietnicę, że nastanie czas, gdy uzna eunuchów za swoich sług, a jeśli będą posłuszni, da im imię lepsze od synów i córek. Odkąd Jezus Chrystus zniósł Prawo, każdy, kto okazuje wiarę — bez względu na wcześniejszy stan lub pozycję — może zostać duchowym synem Bożym. Cielesne podziały straciły znaczenie (Iz 56:4, 5; Jn 1:12; 1Ko 7:24; 2Ko 5:16).

W Mateusza 19:12 Jezus Chrystus mówił o trzech rodzajach eunuchów: „Są bowiem eunuchowie, którzy się takimi narodzili z łona matki, i są eunuchowie, którzy zostali uczynieni eunuchami przez ludzi, i są eunuchowie, którzy się sami uczynili eunuchami ze względu na królestwo niebios. Kto może uczynić temu miejsce, niech temu miejsce uczyni”. Ci, o których powiedziano, że ‛sami się uczynili eunuchami’ ze względu na królestwo, to osoby zachowujące wstrzemięźliwość seksualną, by poświęcić się służbie dla Boga. Apostoł Paweł uznał takie postępowanie za ‛lepsze’ w wypadku chrześcijan, którzy nie ‛płoną namiętnością’. Osoby te mogą służyć Panu z większą stałością i „bez rozpraszania uwagi” (1Ko 7:9, 29-38). Tacy „eunuchowie” nie zostali fizycznie okaleczeni, ale dobrowolnie pozostają w stanie wolnym. Biblia nie zaleca składania ślubu celibatu, a ‛zabranianie zawierania związków małżeńskich’ potępiono w niej jako jeden z przejawów odstępstwa. Nawet niektórzy apostołowie mieli żony (1Tm 4:1-3; Mt 8:14; Mk 1:30; Łk 4:38; 1Ko 9:5; zob. DWORZANIN).