Jehowa najpierw skarcił Elifaza, Bildada i Cofara. Zwracając się do Elifaza, który najwyraźniej był najstarszy, powiedział: „Gniew mój rozpalił się przeciwko tobie i twoim dwom towarzyszom, bo nie mówiliście o mnie zgodnie z prawdą, jak mój sługa Hiob. Weźcie więc sobie siedem byków oraz siedem baranów i idźcie do mojego sługi Hioba, i złóżcie za siebie ofiarę całopalną; a Hiob, mój sługa, będzie się za was modlił” (Hioba 42:7, 8). Pomyśl tylko, z czym się to wiązało!

Jehowa zażądał od Elifaza, Bildada i Cofara znacznej ofiary, prawdopodobnie w celu wyraźnego uzmysłowienia im powagi popełnionego grzechu. W gruncie rzeczy, świadomie czy nieświadomie, bluźnili przeciwko Bogu, twierdząc, że „sługom swoim On nie dowierza” i że tak naprawdę jest Mu wszystko jedno, czy Hiob pozostaje wierny, czy też nie. Elifaz sugerował nawet, jakoby w oczach Bożych Hiob nie znaczył więcej niż mól! (Hioba 4:18, 19; 22:2, 3). Nic dziwnego, iż Jehowa oświadczył: „Nie mówiliście o mnie zgodnie z prawdą”!

Ale to nie wszystko. Elifaz, Bildad i Cofar zgrzeszyli też bezpośrednio przeciw Hiobowi, gdyż wmawiali mu, że on sam jest odpowiedzialny za swe kłopoty. Ich bezpodstawne oskarżenia i kompletny brak współczucia rozgoryczyły i przygnębiły Hioba, toteż wykrzyknął: „Jak długo będziecie drażnić moją duszę i miażdżyć mnie słowami?” (Hioba 10:1; 19:2). Wyobraźmy sobie, jak ci trzej mężczyźni musieli rumienić się ze wstydu, gdy szli do Hioba z ofiarą za swoje grzechy!

Niemniej Hiob nie miał się napawać ich upokorzeniem. Jehowa kazał mu modlić się za swych oskarżycieli. Kiedy Hiob postąpił zgodnie z tym poleceniem, zaznał błogosławieństw. Najpierw został uleczony przez Jehowę ze strasznej choroby. Potem z pocieszeniem przyszli jego bracia, siostry i dawni znajomi, „a każdy dał mu po jednym pieniądzu i każdy po złotym pierścieniu”.a Co więcej, z czasem Hiob miał „czternaście tysięcy owiec i sześć tysięcy wielbłądów oraz tysiąc zaprzęgów bydła i tysiąc oślic”.b Najwyraźniej pojednała się z nim również żona. A w końcu został pobłogosławiony siedmioma synami i trzema córkami i zobaczył czwarte pokolenie swych potomków (Hioba 42:10-17).

Zanim Hiob odzyskał zdrowie, Jehowa polecił mu modlić się za tych, którzy przeciw niemu zgrzeszyli. Jakiż to wspaniały wzór! Jehowa wymaga, byśmy przebaczyli tym, którzy wobec nas zawinili, a wtedy możliwe stanie się wybaczenie naszych grzechów (Mateusza 6:12; Efezjan 4:32). Jeżeli nie jesteśmy skłonni wybaczać drugim, gdy mamy ku temu solidne podstawy, czy możemy oczekiwać miłosierdzia od Jehowy? (Mateusza 18:21-35).