„Pokładaj nadzieję w Jehowie”

 1. (a) Jaką nadzieję dał nam Jehowa? (b) Co to znaczy ‛pokładać nadzieję w Jehowie’? (Zobacz „Dodatkowe wyjaśnienie”).

JEHOWA dał wspaniałą nadzieję wszystkim, którzy Go kochają. Wkrótce usunie choroby, smutek i śmierć (Obj. 21:3, 4). Pomoże potulnym osobom pokładającym w Nim nadzieję przeobrazić ziemię w raj (Ps. 37:9-11). Umożliwi nam nawiązanie z Nim jeszcze bliższej i serdeczniejszej więzi. Jaka to wspaniała nadzieja! Ale dlaczego możemy wierzyć, że Bóg spełni swoje obietnice? Jehowa zawsze dotrzymuje słowa. Dlatego mamy mocne podstawy, żeby ‛pokładać w Nim nadzieję’b (Ps. 27:14). Pokazujemy, że to robimy, kiedy cierpliwie i z radością czekamy, aż On zrealizuje swoje zamierzenie (Izaj. 55:10, 11).

 2. Co Jehowa już zrobił?

² Jehowa już dowiódł, że spełnia swoje obietnice. Rozważmy pewien niezwykły przykład. W Księdze Objawienia znajdujemy obietnicę Jehowy, że w naszych czasach zjednoczy w czystym wielbieniu ludzi ze wszystkich narodów, plemion i języków. Ta niezwykła grupa jest znana jako „wielka rzesza” (Obj. 7:9, 10). Chociaż w jej skład wchodzą mężczyźni, kobiety i dzieci z różnych ras, grup językowych i środowisk, wspólnie tworzą zjednoczoną ogólnoświatową społeczność braterską (Ps. 133:1; Jana 10:16). Osoby należące do „wielkiej rzeszy” są też gorliwymi głosicielami. Zawsze są gotowe dzielić się nadzieją na lepszą przyszłość z każdym, kto chce o niej posłuchać (Mat. 28:19, 20; Obj. 14:6, 7; 22:17). Jeśli należysz do tej grupy, z całą pewnością cenisz sobie tę nadzieję.

 3. Jaki jest cel Szatana?

³ Szatan chce odebrać nam nadzieję. Jego celem jest sprawić, żebyśmy uwierzyli, że Jehowa się o nas nie troszczy i że nie dotrzyma swoich obietnic. Jeśli Szatanowi uda się pozbawić nas nadziei, stracimy odwagę, a może nawet przestaniemy służyć Jehowie. Jak się przekonamy, właśnie to starał się osiągnąć w wypadku Hioba.

 4. Co omówimy w tym artykule? (Hioba 1:9-12).

⁴ W tym artykule omówimy metody, którymi Szatan próbował złamać lojalność Hioba (odczytaj Hioba 1:9-12). Przeanalizujemy też, czego uczymy się z przykładu Hioba oraz dlaczego musimy pamiętać, że Bóg nas kocha i dotrzyma swoich obietnic.

 5, 6. Co spotkało Hioba w krótkim czasie?

⁵ Hiob prowadził szczęśliwe życie. Cieszył się bliską więzią z Jehową, miał dużą i zjednoczoną rodzinę i był bardzo bogaty (Hioba 1:1-5). Ale w ciągu jednego dnia stracił prawie wszystko. Najpierw stracił cały swój dobytek (Hioba 1:13-17). Potem zginęły wszystkie jego dzieci. Pomyślmy o tym przez chwilę: Rodzice są zdruzgotani, kiedy tracą jedno dziecko. Wyobraźmy więc sobie szok i rozpacz Hioba i jego żony, kiedy dowiedzieli się, że zginęła cała dziesiątka ich dzieci. Nic dziwnego, że Hiob rozdarł swoje szaty i zrozpaczony padł na ziemię (Hioba 1:18-20).

⁶ Następnie Szatan sprowadził na Hioba upokarzającą chorobę (Hioba 2:6-8; 7:5). Wcześniej Hiob był szanowany i ludzie przychodzili do niego się radzić (Hioba 29:7, 8, 21). Ale teraz go unikali. Stał się wyrzutkiem odrzuconym przez braci, przyjaciół, a nawet sług (Hioba 19:13, 14, 16).

 7. (a) Co zdaniem Hioba było przyczyną jego cierpień, ale czego mimo to nie zrobił? (b) Jak w naszych czasach chrześcijanin mógłby się znaleźć w sytuacji podobnej do tej przedstawionej na ilustracji?

⁷ Szatanowi zależało, żeby Hiob uwierzył, że cierpi, bo stracił uznanie Jehowy. Na przykład Szatan posłużył się wiatrem, żeby zniszczyć dom, w którym wszystkie dzieci Hioba jadły wspólnie posiłek (Hioba 1:18, 19). Sprowadził też ogień z nieba, który zabił zwierzęta Hioba i sług, którzy się nimi opiekowali (Hioba 1:16). Ponieważ ten wiatr i ogień były zjawiskami nadprzyrodzonymi, Hiob myślał, że spowodował je Jehowa. W rezultacie uwierzył, że Jehowa się na niego rozgniewał. Mimo to nie przeklął swojego niebiańskiego Ojca. Przyznał, że przez lata Jehowa mu błogosławił. Uznał więc, że skoro przyjmował dobre rzeczy, to powinien też przyjąć złe. Powiedział: „Niech imię Jehowy dalej będzie wysławiane” (Hioba 1:20, 21; 2:10). Do tej pory Hiob musiał się zmagać z poważnymi problemami finansowymi, emocjonalnymi i fizycznymi. Ale Szatan jeszcze z nim nie skończył.

 8. Co dalej zrobił Szatan?

⁸ Następnie Szatan posłużył się trzema fałszywymi przyjaciółmi Hioba, żeby ograbić go z poczucia własnej wartości. Mężczyźni ci twierdzili, że Hiob cierpi, bo dopuścił się bardzo złych rzeczy (Hioba 22:5-9). Próbowali go też przekonać, że nie warto starać się podobać Bogu (Hioba 4:18; 22:2, 3; 25:4). Usiłowali wzbudzić w Hiobie wątpliwości co do tego, że Jehowa go kocha, że będzie się o niego troszczył i że warto Mu służyć. Ich słowa mogły sprawić, że Hiob straciłby nadzieję.

 9. Co dodawało Hiobowi sił i odwagi?

⁹ Wyobraź sobie tę scenę. Hiob, który nieustannie cierpi, siedzi w popiele (Hioba 2:8). Jego towarzysze oskarżają go, że jest złym człowiekiem i że wszystko, co robił, nie ma tak naprawdę żadnej wartości. Hiob jest przytłoczony ciężarem prób, a jego serce rozdziera ból po utracie dzieci. Z początku milczy (Hioba 2:13 do 3:1). Jeśli jego towarzysze odbierają to jako znak, że zamierza się odwrócić od swojego Stwórcy, bardzo się mylą. W pewnym momencie Hiob, być może podnosząc głowę i patrząc prosto na nich, mówi: „Póki nie umrę, nie wyrzeknę się swojej nieskazitelności!” (Hioba 27:5). Co dodawało Hiobowi sił i odwagi? Nawet w najgorszych chwilach nie stracił nadziei na to, że Jehowa kiedyś zakończy jego cierpienia. Wiedział, że nawet jeśli umrze, Jehowa go wskrzesi (Hioba 14:13-15).

10. Czego uczymy się z biblijnej relacji o Hiobie?

¹⁰ Biblijna relacja o Hiobie uczy nas, że Szatan nie może nas zmusić do tego, żebyśmy przestali służyć Jehowie, i że Jehowa zna każdą sytuację. Przeżycia Hioba pomagają nam też lepiej zrozumieć inne wchodzące w grę zagadnienia. Rozważmy kilka konkretnych lekcji, których uczymy się z jego przykładu.

11. Czego możemy być pewni, jeśli nie przestaniemy ufać Jehowie? (Jakuba 4:7).

¹¹ Hiob dowiódł, że jeśli nie przestaniemy ufać Jehowie, możemy wytrwać w każdej próbie i przeciwstawić się Szatanowi. Jaki będzie tego rezultat? Biblia zapewnia, że Diabeł od nas ucieknie (odczytaj Jakuba 4:7).

12. Jak nadzieja zmartwychwstania dodawała sił Hiobowi?

¹² Musimy mieć silną wiarę w zmartwychwstanie. Jak wspomniano w poprzednim artykule, Szatan stara się wykorzystać strach przed śmiercią, żeby skłonić nas do nielojalności wobec Jehowy. Postąpił tak też w wypadku Hioba. Twierdził, że Hiob zrobi wszystko, żeby ratować życie — nawet przestanie służyć Jehowie. Ale się mylił. Nawet w najmroczniejszych chwilach, kiedy śmierć wydawała się nieunikniona, Hiob pozostał wierny Jehowie. Wytrwać pomogła mu wiara w to, że Jehowa jest dobry i że prędzej czy później wyprostuje sprawy. Hiob wierzył, że nawet jeśli nie stanie się to za jego życia, to Bóg wskrzesi go w przyszłości. Nadzieja zmartwychwstania była dla niego realna. Jeśli jest realna także dla nas, nawet groźba śmierci nie sprawi, że przestaniemy służyć Jehowie.

13. Dlaczego musimy pamiętać o metodach, których Szatan użył przeciwko Hiobowi?

¹³ Musimy pamiętać o metodach, których Szatan użył przeciwko Hiobowi, ponieważ używa ich też w naszych czasach. Zwróćmy uwagę na jego słowa: „Człowiek [nie tylko Hiob] da za swoje życie wszystko, co ma” (Hioba 2:4, 5). W gruncie rzeczy Szatan twierdzi, że tak naprawdę nie kochamy Jehowy i że się od Niego odwrócimy, żeby ratować życie. Twierdzi też, że Jehowa nas nie kocha i że nie zwraca uwagi na nasze starania, żeby Mu się podobać. Ponieważ wiemy, co Szatan chce osiągnąć, nie wierzymy w te kłamstwa.

14. Co mogą ujawnić próby? Podaj przykład.

¹⁴ Powinniśmy traktować próby jako okazję do lepszego poznania samych siebie. Próby, z którymi musiał się zmierzyć Hiob, pomogły mu dostrzec jego słabości i nad nimi pracować. Na przykład dowiedział się, że powinien być bardziej pokorny (Hioba 42:3). My też możemy się o sobie wiele dowiedzieć, kiedy przechodzimy próby. Brat o imieniu Nikołajc, który mimo poważnych problemów zdrowotnych trafił do więzienia, mówi: „Więzienie przypomina aparat rentgenowski — ukazuje wewnętrzną chrześcijańską osobowość”. Jeśli dostrzeżemy swoje słabości, mamy szansę nad nimi popracować.

15. Kogo powinniśmy słuchać i dlaczego?

¹⁵ Musimy słuchać Jehowy, a nie naszych przeciwników. Hiob uważnie słuchał tego, co mówi Jehowa, a On pomógł mu wyciągnąć właściwe wnioski. W pewnym sensie spytał go: „Czy dostrzegasz moją moc? Dobrze wiem, przez co przechodzisz. Czy myślisz, że nie mogę ci pomóc?”. Pokorna odpowiedź Hioba świadczy o jego głębokim docenianiu dla dobroci Jehowy. Przyznał: „Kiedyś jedynie o Tobie słyszałem, ale teraz widzę Cię na własne oczy” (Hioba 42:5). Gdy Hiob wypowiedział te słowa, prawdopodobnie nadal siedział w popiele cały pokryty wrzodami, opłakując śmierć swoich dzieci. Jednak Jehowa potwierdził, że go kocha i darzy swoim uznaniem (Hioba 42:7, 8).

16. Zgodnie z Izajasza 49:15, 16 o czym powinniśmy pamiętać, kiedy przechodzimy próby?

¹⁶ Również obecnie ludzie mogą nas obrażać i traktować, jakbyśmy byli nic niewarci. Mogą starać się zepsuć nam opinię — zarówno poszczególnym osobom, jak i całej organizacji — ‛kłamliwie opowiadając o nas wszelkie złe rzeczy’ (Mat. 5:11). Jak się dowiadujemy z relacji o Hiobie, Jehowa ufa, że w obliczu prób pozostaniemy wobec Niego lojalni. On nas kocha i nigdy nie porzuci tych, którzy pokładają w Nim nadzieję (odczytaj Izajasza 49:15, 16). Nie zwracaj uwagi na oszczerstwa rzucane przez Bożych przeciwników! Brat z Turcji o imieniu James, którego rodzina przeszła ostre prześladowania, mówi: „Uświadomiliśmy sobie, że słuchanie kłamstw na temat ludu Jehowy działa na nas zniechęcająco. Dlatego skupiliśmy się na nadziei Królestwa i na tym, żeby nadal aktywnie działać w służbie dla Jehowy. Dzięki temu zachowaliśmy radość”. Tak jak Hiob słuchajmy Jehowy. Kłamstwa przeciwników nie zgaszą naszej nadziei.

17. Czego uczysz się z przykładu wiernych mężczyzn i kobiet wspomnianych w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków?

¹⁷ Hiob jest tylko jedną z wielu osób, które nie straciły odwagi i sił w obliczu przeciwności. Apostoł Paweł w Liście do Hebrajczyków wymienia wielu takich ludzi i nazywa ich „wielkim obłokiem świadków” (Hebr. 12:1). Wszyscy oni przechodzili ciężkie próby, ale pozostali wierni Jehowie (Hebr. 11:36-40). Czy ich wytrwałość i wysiłki poszły na marne? Z całą pewnością nie! Chociaż za swojego życia nigdy nie zobaczyli spełnienia obietnic Jehowy, to nadal ‛pokładali w Nim nadzieję’. A ponieważ byli pewni, że Jehowa darzy ich uznaniem, wierzyli, że kiedyś zobaczą spełnienie tych obietnic (Hebr. 11:4, 5). Ich przykład umacnia nas w postanowieniu, żeby dalej ‛pokładać nadzieję w Jehowie’.

18. Co jesteś zdecydowany robić? (Hebrajczyków 11:6).

¹⁸ Żyjemy w świecie, który posuwa się od złego ku gorszemu (2 Tym. 3:13). Szatan nie przestał wystawiać sług Boga na próby. Niezależnie od tego, co nas jeszcze czeka, bądźmy zdecydowani dalej wysilać się dla Jehowy i ‛opierać swoją nadzieję na żywym Bogu’ (1 Tym. 4:10). Pamiętajmy o tym, czego uczymy się z przeżyć Hioba — „że Jehowa okazuje głębokie współczucie i jest miłosierny” (Jak. 5:11). Obyśmy tak jak Hiob pozostali lojalni wobec Jehowy, nigdy nie wątpiąc w to, że On „nagradza tych, którzy Go z całych sił szukają” (odczytaj Hebrajczyków 11:6).