Postępowanie godne zjednoczonego serca

„Poucz mnie, Jehowo (...). Zjednocz me serce, aby się bało twego imienia” (PSALM 86:11, NW).

 1. Jak Jehowa nagradza swych lojalnych sług?

‛JEHOWO, ty jesteś Bogiem, ty jedyny’ (Psalm 86:8, 10, NW). Tak oto z serca przepełnionego docenianiem wysławiał Boga Dawid. Zanim jeszcze został królem nad całym Izraelem, Jehowa wybawiał go z rąk Saula i Filistynów. Dlatego Dawid słusznie śpiewał: „Jehowa jest dla mnie skałą urwistą i twierdzą; to on umożliwia mi ucieczkę. Do lojalnego odniesiesz się lojalnie” (2 Samuela 22:2, 26, NW). Jehowa ocalił już swego lojalnego sługę z wielu prób. Dawid spokojnie mógł pokładać ufność w swym lojalnym Bogu, ale stale potrzebne mu było Jego kierownictwo. Teraz więc prosił Boga: „Poucz mnie, Jehowo, o twej drodze” (Psalm 86:11, NW).

 2. Jakie środki pomocnicze przygotował Jehowa, aby nas pouczać?

² Dawid nie chciał mieć nic wspólnego ze świeckimi poglądami ani filozofiami. Wolał należeć do „ludzi wyuczonych przez Jehowę”, jak się później wyraził prorok Boży (Izajasza 54:13, NW). Prawdopodobnie mógł rozmyślać jedynie nad dziewięcioma księgami biblijnymi, bo tylko tyle istniało za jego czasów. A jednak wysoko sobie cenił te wskazówki od Jehowy! Dzisiaj możemy być pouczani na podstawie wszystkich 66 ksiąg składowych Pisma Świętego, jak również korzystać z literatury na temat Królestwa, obficie dostarczanej przez „niewolnika wiernego i rozumnego” (Mateusza 24:45, NW). Wzorem Dawida prośmy Jehowę, by Jego duch pomagał nam wnikać w to wszystko, co „przygotował Bóg tym, którzy go miłują (...), nawet [w] głębokości Boże” (1 Koryntian 2:9, 10).

 3. Pod jakimi względami pouczenia biblijne mogą nam wyjść na dobre?

³ W Biblii można znaleźć odpowiedź na każde pytanie i każdy problem, jaki by się wyłonił w naszym życiu. „To, co już od dawna zawiera Pismo, zostało napisane dla naszego pouczenia, abyśmy przez wytrwałe czytanie Pisma znajdowali pociechę i nadzieję” (Rzymian 15:4, Wp). Przyswajanie sobie pouczeń pochodzących od Jehowy doda nam sił do przetrwania trudności, pocieszy nas w chwilach przygnębienia i podtrzyma w naszych sercach jasny płomień nadziei Królestwa. Obyśmy znajdowali przyjemność w czytaniu Słowa Bożego i w rozmyślaniu nad nim „dniem i nocą”, gdyż mądrość oparta na Biblii staje się „drzewem życia dla tych, którzy się jej uchwycili, a ci, którzy się jej trzymają, są uważani za szczęśliwych” (Psalm 1:1-3; Przypowieści 3:13-18; zobacz też Jana 17:3).

 4. Jaki wzór postępowania pozostawił nam Jezus?

⁴ Syn Boży, Jezus, nazywany także „Synem Dawida”, zawsze oczekiwał pouczeń od Jehowy (Mateusza 9:27).a Oświadczył: „Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział, że to właśnie czyni Ojciec. Wszystko bowiem to, co czyni On, podobnie również czyni i Syn”. „Nic nie czynię sam z siebie i (...) mówię to, czego Mnie nauczył Ojciec” (Jana 5:19; 8:28, Romaniuk). Jezus pozostawił nam wzór, abyśmy „wstępowali w jego ślady” (1 Piotra 2:21). A zatem jeśli studiujemy tyle, ile on zapewne studiował, to w każdej sytuacji będziemy potrafili postąpić tak, jak sobie tego życzy Jehowa. Droga wskazana przez Niego zawsze jest właściwa.

 5. Co to jest „prawda”?

⁵ Następnie Dawid deklaruje: „Będę chodził w twojej prawdzie” (Psalm 86:11, NW). Tysiąc lat później Piłat, zwracając się do Jezusa, Syna Dawida, zapytał: „Cóż jest prawdą?” Ale Jezus przed chwilą już odpowiedział na to pytanie, mówiąc mu: „Moje Królestwo nie pochodzi z tego świata”. Potem dodał: „To ty mówisz, że jestem królem (...). Urodziłem się i przyszedłem na świat po to, żeby świadczyć o prawdzie” (Jana 18:33-38, Wp). Tym samym dał do zrozumienia, iż prawda koncentruje się na Królestwie Mesjańskim. Istotnie, myślą przewodnią Biblii jest uświęcenie imienia Jehowy za pośrednictwem tegoż Królestwa (Ezechiela 38:23; Mateusza 6:9, 10; Objawienie 11:15).

 6. Czego powinniśmy się wystrzegać, chodząc w prawdzie?

⁶ Co oznacza chodzenie w prawdzie? Oznacza przyznanie nadziei Królestwa najważniejszego miejsca w życiu. Musimy żyć prawdą o Królestwie. Musimy niepodzielnie dawać pierwszeństwo sprawom Królestwa i stosownie do swych warunków gorliwie świadczyć o prawdzie co do Królestwa, jak to czynił Jezus (Mateusza 6:33; Jana 18:37). Nie można przez część czasu chodzić w prawdzie, mając symboliczny udział w służbie, a potem dla dogodzenia sobie gdzieś zboczyć, żeby uganiać się za rozrywkami, tracić czas na robienie kariery albo „służyć (...) mamonie” (Mateusza 6:24). Na którejś z tych bocznych ścieżek łatwo można by zabłądzić i już nigdy nie trafić z powrotem na ‛wąską drogę, która prowadzi do życia’ (Mateusza 7:13, 14). Wielki nasz Nauczyciel, Jehowa, za pośrednictwem swego Słowa i swej organizacji oświetla nam tę drogę, zapowiedział bowiem: „Gdy będziecie chcieli iść w prawo albo w lewo, twoje uszy usłyszą słowo odzywające się do ciebie z tyłu: To jest droga, którą macie chodzić!” (Izajasza 30:21).

Stosowna bojaźń

 7. Jak możemy ‛zjednoczyć’ swe serca?

⁷ W wersecie 11 Dawid kontynuuje swą modlitwę słowami: „Zjednocz me serce, aby się bało twego imienia”. Powinniśmy na podobieństwo Dawida dążyć do tego, by nasze serce było zupełne, niepodzielnie zajęte pełnieniem woli Bożej. Będzie to harmonizować z radą Mojżesza: „A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie twój Bóg, Jahwe? Tylko tego, byś się bał swojego Boga, Jahwe, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył twemu Bogu, Jahwe, z całego swojego serca i z całej swej duszy, strzegł poleceń Jahwe i Jego praw, które ja ci podaję dzisiaj dla twego dobra” (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 10:12, 13, BT). Przykładanie się duszą i sercem do służenia Jehowie naprawdę służy naszemu dobru. W ten sposób okazujemy stosowną bojaźń przed Jego sławnym imieniem. Imię Jehowa dosłownie znaczy: „On powoduje, że się staje”, co odnosi się zwłaszcza do realizacji Jego wspaniałych zamierzeń. Reprezentuje również Jego zwierzchnią władzę nad całym wszechświatem. Pełniąc służbę w nacechowanym szacunkiem lęku wobec majestatu Bożego, nie damy się zbić z tropu przez strach przed śmiertelnym człowiekiem. Serca nasze nie staną się podzielone. Będziemy natomiast obawiać się uczynienia czegokolwiek, co nie spodobałoby się Jehowie, Najwyższemu Sędziemu i Panu Wszechwładnemu, w którego ręku jest nasze życie (Izajasza 12:2; 33:22).

 8, 9. (a) Co znaczy ‛nie należeć do świata’? (b) Jakie kroki powinniśmy poczynić ze względu na to, że jesteśmy „widowiskiem”?

⁸ Nawet w obliczu urągań i prześladowań będziemy szli za przykładem nieustraszonego Jezusa, wystrzegając się przynależności do otaczającego nas znikczemniałego świata (Jana 15:17-21). Nie znaczy to, że uczniowie Jezusa mają wieść życie pustelników albo że powinni się skryć w jakimś klasztorze. Jezus powiedział w modlitwie do swego Ojca: „Nie proszę, abyś zabrał ich ze świata, ale proszę, abyś uchronił ich przed złem. Oni, podobnie jak ja, nie należą do świata. Uświęć ich przez prawdę; twoje Słowo jest prawdą. Jak ty mnie posłałeś na świat, tak i ja ich posyłam w świat” (Jana 17:15-18, Wp). Na wzór Jezusa posłano nas w celu rozgłaszania prawdy o Królestwie. Jezus był przystępny, a jego sposób nauczania działał na ludzi pokrzepiająco (porównaj Mateusza 7:28, 29; 11:28, 29; Jana 7:46). Tak samo powinno być z nami.

⁹ Nasza niekłamana życzliwość, gustowny ubiór i ogólny wygląd, a także uprzejme i przyzwoite wypowiedzi powinny ludziom prawego serca zalecać nas samych oraz nasze orędzie. Musimy się wystrzegać niechlujstwa, nieskromnego stroju, towarzystwa mogącego nas wciągnąć w świeckie sprawy, jak również rozpasanego, wyzutego z zasad trybu życia, który obserwujemy wokół. Stawszy się „widowiskiem światu, aniołom i ludziom”, mamy obowiązek przez 24 godziny na dobę żyć i pełnić służbę jako wzorowi chrześcijanie (1 Koryntian 4:9, BT; Efezjan 5:1-4; Filipian 4:8, 9; Kolosan 4:5, 6). Do tego potrzebne jest nam zjednoczone serce.

10. Jak Jehowa pamięta o tych, którzy jednoczą swe serca w świętej służbie?

¹⁰ Jeżeli jednoczymy swe serca w bojaźni imienia Jehowy, rozmyślając o Jego wspaniałych zamierzeniach i wypełniając życie świętą służbą, to będzie On o nas pamiętał. „Co się tyczy Jehowy, Jego oczy przebiegają dokładnie całą ziemię, aby dowodził swej siły wspierając tych, którzy są przy Nim sercem niepodzielnym” (2 Kronik 16:9, NW). Nawiązując proroczo do naszych czasów, Księga Malachiasza 3:16 podaje: „Rozprawiali między sobą czciciele Jahwe, a Jahwe przysłuchiwał się uważnie. I napisano wobec Niego księgę pamięci o tych, którzy się boją Jahwe i czczą Jego imię” (Bp). Oby nasze serca były zjednoczone w takiej zdrowej bojaźni przed Jehową!

Serdeczna życzliwość Jehowy

11. Jak Jehowa daje wyraz swej serdecznej życzliwości wobec lojalnych?

¹¹ Jakże płomienna jest modlitwa Dawida! Oto jej ciąg dalszy: „Opiewam cię, Jehowo, mój Boże, całym sercem i będę wychwalał twe imię po czas niezmierzony, wielka jest bowiem twa serdeczna życzliwość wobec mnie i wyzwoliłeś mą duszę z Szeolu, z jego najniższego miejsca” (Psalm 86:12, 13, NW). Po raz drugi w tym psalmie Dawid wysławia Jehowę za Jego serdeczną życzliwość — Jego lojalną miłość. Jest ona tak wielka, że potrafi wybawić z sytuacji na pozór beznadziejnych. Kiedy Saul ścigał Dawida na pustyni, ten przypuszczalnie czuł się jak ktoś zagnany w ślepy zaułek, gdzie mógł oczekiwać tylko śmierci. Przypominało to zetknięcie się oko w oko z najniższym miejscem Szeolu, czyli grobu. Tymczasem Jehowa wyratował Dawida! W podobny sposób często przynosi cudowny ratunek swym nowożytnym sługom i wspiera osoby zachowujące prawość, które trwają w wierności aż do śmierci. Wszyscy lojalni na pewno otrzymają należną nagrodę — w razie potrzeby nawet przez zmartwychwstanie (porównaj Joba 1:6-12; 2:1-6, 9, 10; 27:5; 42:10; Przypowieści 27:11; Mateusza 24:9, 13; Objawienie 2:10).b

12. Jakie dowody zuchwałości i bezwzględności dało duchowieństwo i jaka czeka je odpłata?

¹² Nawiązując do prześladowców, Dawid zawołał: „Boże, powstają przeciw mnie zuchwali, a zgromadzenie bezwzględnych upatruje sobie mą duszę; i nie stawiają ciebie przed sobą” (Psalm 86:14, NW). W dobie obecnej prześladowcami są między innymi duchowni chrześcijaństwa. Utrzymują, że oddają cześć Bogu, a tymczasem Jego święte imię zastępują tytułem „Pan” i przedstawiają Go jako tajemniczą Trójcę, o której w Biblii nie ma w gruncie rzeczy ani jednej wzmianki. Jakaż to zuchwałość! Na dodatek starają się przekonywać czynniki polityczne, by Świadkom Jehowy zakazywać działalności i wtrącać ich do więzień, jak to wciąż jeszcze się dzieje w zaskakująco wielu krajach na ziemi. Owi odziani w strojne szaty bluźniercy zniesławiający imię Boże doczekają się zapłaty wraz z całą resztą Babilonu Wielkiego, przyrównanego do nierządnicy (Objawienie 17:1, 2, 15-18; 19:1-3).

13. Jakie cechy przejawia Jehowa, objawiając swą dobroć?

¹³ Jakże mile kontrastuje z powyższym dalsza część modlitwy Dawida: „Ale ty, Jehowo, jesteś Bogiem miłosiernym i łaskawym, nieskorym do gniewu, a przepełnionym serdeczną życzliwością i prawdomównością” (Psalm 86:15, NW). Nasz Bóg jest doprawdy niedościgły w swoich zaletach! Słowa te przypominają nam, co się niegdyś stało na górze Synaj, kiedy Mojżesz prosił, by dano mu ujrzeć chwałę Jehowy. Otrzymał następującą odpowiedź: „Ja sam sprawię, że przejdzie przed twym obliczem cała moja dobroć, i ogłoszę przed tobą imię Jehowa”. Stwórca ostrzegł jednak Mojżesza: „Nie jesteś w stanie oglądać mojego oblicza, bo żaden człowiek nie może ujrzeć mnie, a mimo to żyć”. Potem zstąpił w obłoku i oświadczył: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, a przepełniony serdeczną życzliwością i prawdą” (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 33:18-20, NW; 34:5, 6, NW). Właśnie na te słowa powołał się Dawid w swej modlitwie. Wymienione cechy Jehowy znaczą dla nas o wiele więcej niż wygląd zewnętrzny! Czyż na podstawie własnego doświadczenia nie cenimy sobie wysoko dobroci Jehowy, przejawiającej się w tych szlachetnych zaletach?

„Znak wyrażający dobroć”

14, 15. W jaki sposób Jehowa okazuje swym sługom „znak wyrażający dobroć”?

¹⁴ Dawid jeszcze raz błaga Jehowę o błogosławieństwo, mówiąc: „Zwróć się ku mnie i okaż mi łaskę. Udzielże swej siły słudze twemu i ocal syna twej niewolnicy. Sporządź na mnie znak wyrażający dobroć, aby nienawidzący mnie ujrzeli go i zostali zawstydzeni. Ty sam przecież, Jehowo, pomagasz mi i mnie pocieszasz” (Psalm 86:16, 17, NW). Dawid wie, że jako ‛syn niewolnicy’ Jehowy, także należy do Niego. To samo dotyczy dzisiaj nas wszystkich, którzy oddaliśmy swe życie Jehowie i usługujemy w roli Jego niewolników. Potrzeba nam zbawczej siły od Jehowy, udzielanej za pośrednictwem Jego świętego ducha. Dlatego prosimy naszego Boga, żeby okazał nam „znak wyrażający dobroć”. Obejmuje ona piękne zalety, które omówiliśmy przed chwilą. Jakiego zatem znaku możemy oczekiwać od Jehowy?

¹⁵ Jehowa jest Dawcą „każdego dobra, jakie otrzymujemy, i wszelkiego daru doskonałego”, a w myśl zapewnienia Jezusa szczodrze udziela „Ducha Świętego tym, którzy Go proszą” (Jakuba 1:17, BT; Łukasza 11:13, BT). Jakże cennym darem od Jehowy jest duch święty! Za jego pośrednictwem Bóg zaszczepia w serca radość, nawet w okresie prześladowań. Na przykład apostołowie Jezusa podczas rozprawy sądowej rozstrzygającej o ich losie mogli radośnie oświadczyć, że Bóg użycza swego świętego ducha tym, którzy są Mu posłuszni jako Władcy (Dzieje 5:27-32). Radość z ducha świętego stale służyła im za „znak wyrażający dobroć” (Rzymian 14:17, 18).

16, 17. (a) Jaki znak dobroci Jehowy otrzymali Paweł i Barnaba? (b) Jaki znak dano prześladowanym Tesaloniczanom?

¹⁶ Paweł i Barnaba w trakcie swej podróży misyjnej po Azji Mniejszej napotykali trudności, a nawet ostre prześladowania. Kiedy w Antiochii Pizydyjskiej Żydzi odtrącili głoszone przez nich orędzie, misjonarze ci zwrócili się do ludzi z narodów. Z jakim wynikiem? „Kiedy to usłyszeli ci z narodów, zaczęli się radować i wychwalać słowo Jehowy, a wszyscy odpowiednio usposobieni do życia wiecznego stali się ludźmi wierzącymi”. Tymczasem Żydzi wywołali zamieszki, w wyniku których obu misjonarzy wypędzono z owej krainy. Jak to wpłynęło na nich i na nowych uczniów? Czy z tego powodu stracili otuchę? Przeciwnie! „Uczniowie dalej byli napełnieni radością i duchem świętym” (Dzieje 13:48, 52, Bp). Jehowa dał im ten znak swej dobroci.

¹⁷ Nieco później prześladowania spadły na nowo powstały zbór w Tesalonice. Skłoniło to apostoła Pawła do napisania pokrzepiającego listu, w którym pochwalił tamtejszych chrześcijan za wytrwałość w obliczu ucisku. Przyjęli oni „Słowo w wielkim uciśnieniu, z radością Ducha Świętego” (1 Tesaloniczan 1:6). Ta ‛radość ducha świętego’ dalej ich pokrzepiała, stanowiąc widomy znak od Boga, który jest miłosierny i łaskawy, nierychły do gniewu, a przepełniony serdeczną życzliwością i prawdomównością.

18. Jak nasi bracia w Europie Wschodniej dowodzą, iż cenią sobie dobroć Jehowy?

¹⁸ W ostatnich czasach Jehowa dawał wyraz swej dobroci wobec naszych wiernych braci w Europie Wschodniej, zawstydzając tych, którzy ich nienawidzili — ich dawniejszych prześladowców. Chociaż skończyło się trwające dziesiątki lat uciemiężenie, nasi drodzy bracia dalej muszą wykazywać wytrwałość, sporo z nich żyje bowiem w bardzo trudnych warunkach ekonomicznych. Niemniej pociesza ich ‛radość ducha świętego’. Cóż mogłoby napełnić ich większą radością niż korzystanie ze świeżo uzyskanej wolności celem rozprzestrzeniania świadectwa? A sprawozdania z kongresów i chrztów dowodzą, że mnóstwo ludzi daje im posłuch (porównaj Dzieje 9:31).

19. Jak możemy pokazać, że w pełni się zgadzamy ze słowami Psalmu 86:11?

¹⁹ Wszystkie myśli omówione w tym i poprzednim artykule nawiązują do żarliwej modlitwy skierowanej do Jehowy przez Dawida: „Poucz mnie, Jehowo (...). Zjednocz me serce, aby się bało twego imienia” (Psalm 86:11, NW). Przyswójmy sobie te słowa naszego tekstu rocznego na rok 1993 i całym sercem popierajmy sprawy Królestwa, doceniając niewyczerpaną dobroć naszego jedynego Boga i Pana Wszechwładnego, Jehowy.

[Przypisy]

Jak odpowiesz?

◻ Co wyrażamy, modląc się: „Poucz mnie, Jehowo”?

◻ Co to znaczy, że nasze serca są zjednoczone w bojaźni imienia Jehowy?

◻ W jaki sposób Jehowa okaże serdeczną życzliwość wobec wszystkich swych lojalnych sług?

◻ Jak Jehowa daje nam „znak wyrażający dobroć”?

[Ramka na stronie 16]

Tekst roczny na rok 1993: „Poucz mnie, Jehowo (...). Zjednocz me serce, aby się bało twego imienia” (Psalm 86:11, NW).

[Ilustracja na stronie 15]

Jehowa jest skałą i twierdzą dla tych, którzy stale chodzą drogą prawdy

[Ilustracja na stronie 18]

Na międzynarodowym kongresie Świadków Jehowy, jaki się odbył w czerwcu w Petersburgu pod hasłem „Nosiciele światła”, obecnych było 46 214 osób, a 3256 dało się ochrzcić. Jakże cudownie korzystają oni z łaskawości Jehowy, pełni ‛radości ducha świętego’!