„Nie zatwardzajcie swych serc”

13. Jakiej przestrogi udzielił Paweł i jak nawiązał do Psalmu 95?

¹³ Omówiwszy uprzywilejowaną pozycję chrześcijan pochodzenia hebrajskiego, Paweł udzielił przestrogi: „Jak mówi duch święty: ‚Dzisiaj, jeśli słuchacie jego głosu, nie zatwardzajcie swych serc jak wtedy, gdy dano powód do gorzkiego gniewu, jak w dniu wypróbowania na pustkowiu’” (Hebrajczyków 3:7, 8). Paweł przytoczył słowa z Psalmu 95 i dlatego mógł oznajmić, że „mówi duch święty” (Psalm 95:7, 8; Wyjścia 17:1-7).b Właśnie tym duchem Bóg natchnął Pismo Święte (2 Tymoteusza 3:16).

14. Jak Izraelici zareagowali na to, co uczynił dla nich Jehowa, i dlaczego tak postąpili?

¹⁴ Po wyzwoleniu z niewoli egipskiej Izraelici dostąpili zaszczytu wejścia w przymierze z Jehową (Wyjścia 19:4, 5; 24:7, 8). Zamiast jednak okazywać wdzięczność za to, co dla nich uczynił, wkrótce zaczęli się buntować (Liczb 13:25 do 14:10). Jak mogło do tego dojść? Paweł wskazał na przyczynę: zatwardzili swe serca. Ale jakim sposobem wrażliwe i reagujące na Słowo Boże serca stają się zatwardziałe? I co robić, by tego uniknąć?

15. (a) Jak Bóg przemawiał w przeszłości i jak to czyni obecnie? (b) Jakie pytania dotyczące ‛głosu Bożego’ winniśmy sobie zadać?

¹⁵ Ostrzeżenie dane przez Pawła rozpoczyna się warunkiem: „Jeśli słuchacie jego głosu”. Jehowa przemawiał do swego ludu za pośrednictwem Mojżesza i innych proroków. Potem czynił to przez swego Syna, Jezusa Chrystusa (Hebrajczyków 1:1, 2). Obecnie posiadamy kompletne natchnione Słowo Boże, Biblię Świętą. Mamy też „niewolnika wiernego i roztropnego”, któremu Jezus zlecił dostarczanie duchowego „pokarmu we właściwym czasie” (Mateusza 24:45-47). Tak więc Bóg dalej do nas przemawia. Ale czy Go słuchamy? Jak na przykład reagujemy na rady dotyczące ubioru i wyglądu albo doboru rozrywki i muzyki? Czy ‛słuchamy’, a więc czy zwracamy uwagę na to, co słyszymy, i czy się do tego stosujemy? Jeżeli mamy zwyczaj usprawiedliwiania się lub przeciwstawiania radom, narażamy się na podstępne niebezpieczeństwo zatwardzenia swych serc.

16. Kiedy nasze serca mogłyby stać się zatwardziałe?

¹⁶ Nasze serca mogłyby się stać zatwardziałe również wtedy, gdybyśmy wymawiali się od tego, co możemy, a nawet powinniśmy czynić (Jakuba 4:17). Choć Jehowa tyle zrobił dla Izraelitów, oni nie okazali wiary, zbuntowali się przeciw Mojżeszowi, woleli dać posłuch złym wieściom o Kanaanie i nie chcieli wejść do Ziemi Obiecanej (Liczb 14:1-4). Dlatego Jehowa zarządził, że spędzą na pustyni 40 lat — wystarczająco długo, by niewierni członkowie tego pokolenia zdążyli wymrzeć. Ze wstrętem oświadczył: „‚Zawsze błądzą w swych sercach i nie poznali moich dróg’. Toteż przysiągłem w swym gniewie: ‚Na pewno nie wejdą do mego odpoczynku’” (Hebrajczyków 3:9-11). Czy dostrzegamy w tym jakąś naukę dla siebie?

19. Jakie dotkliwe skutki mogłoby przynieść niesłuchanie rad? Unaocznij to przykładem.

¹⁹ A zatem wypływa stąd nauka, że jeśli nie będziemy ‛słuchać jego głosu’ i nabierzemy zwyczaju lekceważenia rad, których Jehowa udziela przez swoje Słowo i klasę wiernego niewolnika, wkrótce nasze serca staną się niewrażliwe, zatwardziałe. Przypuśćmy, że dwie osoby nie związane węzłem małżeńskim pozwolą sobie na zbytnią poufałość. Do czego dojdzie, gdy się tym nie przejmą? Czy takie podejście uchroni je przed ponownym dopuszczeniem się tego samego, czy jedynie im to ułatwi? A gdy klasa niewolnika radzi na przykład, aby być wybrednym w doborze muzyki i rozrywki, czy z wdzięcznością przyjmujemy te wskazówki i w razie potrzeby dokonujemy zmian? Paweł zachęcał, byśmy ‛nie opuszczali naszych wspólnych zebrań’ (Hebrajczyków 10:24, 25). Mimo to niektórzy nie chodzą na zebrania chrześcijańskie regularnie. Mogą sobie myśleć, że nie ma to większego znaczenia, jeśli któreś z nich opuszczą lub nawet w ogóle nie będą na nie uczęszczać.