Czy cenisz życie tak jak Bóg?

 1, 2. Jaki dar Boży jest dzisiaj szczególnie cenny i dlaczego?

NIEBIAŃSKI OJCIEC podarował nam coś niezwykle cennego — stworzył nas jako istoty rozumne, zdolne do odzwierciedlania Jego przymiotów (Rodzaju 1:27). Dzięki temu potrafimy na przykład ocenić wartość zasad biblijnych. Przez wprowadzanie ich w czyn stajemy się ludźmi dojrzałymi duchowo, którzy kochają Jehowę i mają „władze poznawcze wyćwiczone, aby odróżniać to, co właściwe, od tego, co niewłaściwe” (Hebrajczyków 5:14).

² W dzisiejszym skomplikowanym świecie umiejętność analizowania zasad biblijnych jest szczególnie ważna, ciągle bowiem pojawia się tyle nowych kwestii, że do uporania się z nimi nie wystarczyłby nawet najobszerniejszy zbiór przepisów. Dobrze to widać na przykładzie medycyny, a konkretnie leczenia z wykorzystaniem krwi. Dziedzina ta bardzo interesuje każdego, kto pragnie być posłuszny Jehowie. Jeśli rozumiemy odpowiednie zasady biblijne, z pewnością będziemy podejmować mądre decyzje — zgodne z naszym sumieniem i pozwalające nam ‛trwać w miłości Bożej’ (Przysłów 2:6-11). Przyjrzyjmy się niektórym takim zasadom.

 3, 4. (a) Kiedy Bóg po raz pierwszy nawiązał do świętości krwi? (b) Jakie zasady mają związek z kwestią świętości krwi?

³ Jehowa po raz pierwszy wyjawił, że krew jest bezpośrednio związana z życiem — a co za tym idzie, że jest święta — gdy Kain zabił Abla. Bóg rzekł wtedy do niego: „Posłuchaj! Krew twego brata woła do mnie z ziemi” (Rodzaju 4:10). W oczach Jehowy krew Abla wyobrażała jego życie, które zostało brutalnie przerwane. Przenośnie można było powiedzieć, że wołała do Boga, błagając Go, by wywarł pomstę (Hebrajczyków 12:24).

⁴ Po potopie Bóg pozwolił ludziom jeść mięso zwierząt, lecz bez krwi. Noemu i jego rodzinie oświadczył: „Tylko mięsa z jego duszą — jego krwią — nie wolno wam jeść. A ponadto będę żądał z powrotem krwi waszych dusz” (Rodzaju 9:4, 5). Nakaz ten obowiązuje wszystkich potomków Noego aż po dziś dzień. Harmonizuje on z zasadą, do której wcześniej Bóg nawiązał w rozmowie z Kainem: dusza, czyli życie każdego stworzenia, jest wyobrażona przez krew. Ów nakaz kieruje uwagę również na inną zasadę: Jehowa, Źródło życia, pociągnie do odpowiedzialności każdego, kto nie szanuje życia ani krwi (Psalm 36:9).

 5, 6. Jak Prawo Mojżeszowe wskazywało, że krew jest święta i drogocenna? (Zobacz też ramkę „Szanuj życie zwierząt”).

⁵ Te dwie fundamentalne prawdy znalazły odzwierciedlenie w Prawie Mojżeszowym. W Księdze Kapłańskiej 17:10, 11 czytamy: „Jeśli jakiś człowiek (...) spożywa jakąkolwiek krew, to zwrócę swe oblicze przeciw duszy, która spożywa krew; i niechybnie zgładzę go spośród jego ludu. Bo dusza ciała jest we krwi, a ja dałem ją na ołtarz, abyście dokonywali przebłagania za swe dusze, gdyż to krew dokonuje przebłagania dzięki duszy, która w niej jest” (zobacz ramkę „Przebłagalna moc krwi”)a.

⁶ Jeżeli krew zabitego zwierzęcia nie była przeznaczona na ołtarz, należało ją wylać na ziemię. W ten symboliczny sposób życie zwracano pierwotnemu Właścicielowi (Powtórzonego Prawa 12:16; Ezechiela 18:4). Izraelici jednak nie musieli popadać w skrajności — nie wymagano od nich, by usuwali z mięsa wszelkie, nawet najmniejsze ślady krwi. Jeśli tylko zwierzę było odpowiednio zabite i wykrwawione, Izraelita mógł z czystym sumieniem jeść jego mięso, gdyż okazał już Życiodawcy należny szacunek.

 7. Jak Dawid okazał szacunek dla świętości krwi?

⁷ Zasadę zawartą w Bożym prawie co do krwi dobrze rozumiał Dawid, człowiek miły sercu Jehowy (Dzieje 13:22). Gdy pewnego razu bardzo chciało mu się pić, trzej jego towarzysze przedarli się do cysterny we wrogim obozie i przynieśli stamtąd wody. Jak na to zareagował? Zapytał: „Czyż mam pić krew mężów, którzy poszli z narażeniem swych dusz?”. Uważał więc, że pijąc tę wodę, niejako wypiłby krew wspomnianych ludzi. Dlatego mimo iż był spragniony, „wylał ją dla Jehowy” (2 Samuela 23:15-17).

 8, 9. Skąd wiadomo, że w czasach chrześcijańskich Boży pogląd na życie i krew się nie zmienił?

⁸ W I wieku n.e. — jakieś 2400 lat po wprowadzeniu zakazu za dni Noego i jakieś 1500 lat po zawarciu przymierza Prawa z Izraelitami — Jehowa pobudził ciało kierownicze zboru chrześcijańskiego do napisania: „Duch święty i my sami uznaliśmy za słuszne nie nakładać na was dodatkowego brzemienia, z wyjątkiem następujących rzeczy koniecznych: macie powstrzymywać się od tego, co ofiarowano bożkom, i od krwi, i od tego, co uduszone, i od rozpusty” (Dzieje 15:28, 29).

⁹ A zatem ówczesne ciało kierownicze rozumiało, że krew jest święta i że robienie z niej niewłaściwego użytku jest równie niemoralne, jak bałwochwalstwo czy rozpusta. Dzisiejsi prawdziwi chrześcijanie zgadzają się z tym stanowiskiem. Dzięki temu, że kierują się zasadami biblijnymi, a nie tylko prawami, mogą w kwestiach związanych z użyciem krwi podejmować decyzje zgodne z wolą Bożą.

10, 11. (a) Jak Świadkowie Jehowy zapatrują się na przetaczanie krwi pełnej oraz jej podstawowych składników? (b) W jakich sprawach związanych z krwią chrześcijanie mogą mieć różne opinie?

¹⁰ Świadkowie Jehowy rozumieją, że jeśli chcą „powstrzymywać się od (...) krwi”, to nie mogą się zgodzić na transfuzję krwi obcej ani też oddać na przechowanie własnej krwi z myślą o ewentualnej autotransfuzji. Poza tym z szacunku dla prawa Bożego nie przyjmują żadnego z czterech podstawowych składników krwi: krwinek czerwonych, krwinek białych, płytek krwi i osocza.

¹¹ Obecnie ze składników tych wyodrębnia się jeszcze frakcje, wykorzystywane potem w najróżniejszy sposób. Czy chrześcijanin mógłby się zgodzić na leczenie frakcjami? Czy powinien traktować je wciąż jak „krew”? W tej sprawie każdy musi podjąć decyzję osobiście. To samo można powiedzieć o zabiegach i technikach medycznych w rodzaju hemodializy, hemodylucji bądź odzyskiwania krwi wynaczynionej — pod warunkiem że krew nie była przechowywana (zobacz „Materiał dodatkowy: Frakcje krwi i zabiegi medyczne”).

12. Jak powinniśmy się zapatrywać na sprawy pozostawione sumieniu?

¹² Czy kwestie pozostawione każdemu do osobistego rozstrzygnięcia są dla Jehowy mało ważne? Nie, Bóg żywo interesuje się naszymi myślami i pobudkami (Przysłów 17:3; 21:2; 24:12). Dlatego w razie konieczności musimy z modlitwą rozważyć, czy jakaś metoda leczenia lub preparat są do przyjęcia, a następnie usłuchać głosu sumienia wyszkolonego na podstawie Biblii (Rzymian 14:2, 22, 23). Oczywiście nikt nie powinien narzucać nam swoich poglądów, a my nie powinniśmy pytać: „Co byś zrobił w mojej sytuacji?”. W takich sprawach każdy chrześcijanin musi ‛nieść swój własny ciężar’ (Galatów 6:5; Rzymian 14:12; zobacz ramkę „Czy krew jest dla mnie święta?”)b.

13. Co mówią o Jehowie Jego prawa i zasady? Wyjaśnij to na przykładzie.

¹³ Prawa i zasady zawarte w Biblii pokazują, że Jehowa to nie tylko Prawodawca, ale też kochający i bardzo troskliwy Ojciec (Psalm 19:7-11). Chociaż nakaz ‛powstrzymywania się od krwi’ nie został dany jako zalecenie zdrowotne, to jednak zabezpiecza nas przed wieloma powikłaniami wynikającymi z transfuzji (Dzieje 15:20). Szereg specjalistów zalicza tak zwaną bezkrwawą chirurgię do najlepszych i najnowocześniejszych metod leczenia. Prawdziwi chrześcijanie widzą w tym potwierdzenie niezgłębionej mądrości Jehowy i Jego ojcowskiej miłości (Izajasza 55:9; Jana 14:21, 23).

14, 15. (a) W jakich prawach znalazła odbicie miłość Boga do Jego ludu? (b) Jak możemy zastosować zasady leżące u podstawy omawianych praw?

¹⁴ W starożytności troska Boga o dobro Jego ludu znalazła odbicie w konkretnych prawach, które otrzymali Izraelici. Na przykład aby zapobiec wypadkom, dach domu — gdzie ówczesne rodziny spędzały sporo czasu — należało otoczyć balustradą (Powtórzonego Prawa 22:8; 1 Samuela 9:25, 26; Nehemiasza 8:16; Dzieje 10:9). Trzeba też było pilnować niebezpiecznych byków (Wyjścia 21:28, 29). Lekceważenie tych wymagań świadczyło o rażącym braku szacunku dla życia i zdrowia bliźnich i mogło doprowadzić do obciążenia się winą krwi.

¹⁵ Jak możemy zastosować w praktyce zasady leżące u podstawy tych praw? Pomyśl o stanie swego domu, miejsca pracy czy samochodu, o swoim sposobie prowadzenia pojazdu, posiadanych zwierzętach bądź doborze rozrywki. W niektórych krajach główną przyczyną zgonów wśród młodych ludzi są wypadki, często spowodowane brawurą. Ale młodzi, którzy pragną ‛trwać w miłości Bożej’, cenią życie i nie narażają się na niebezpieczeństwo dla dreszczyku emocji. Nie uważają, że młody wiek gwarantuje im niezniszczalność. Przeciwnie, ciesząc się nim, starają się zarazem ‛odwracać nieszczęście od swego ciała’ (Kaznodziei 11:9, 10).

16. Jaka zasada biblijna odnosi się do przerywania ciąży? (Zobacz też przypis).

¹⁶ W oczach Bożych cenne jest również życie nienarodzonego płodu. Jeśli ktoś w starożytnym Izraelu wyrządził krzywdę ciężarnej i w rezultacie doprowadził do śmierci kobiety albo dziecka, Bóg uznawał to za zabójstwo i sprawca musiał dać „duszę za duszę” (Wyjścia 21:22, 23)c. Pomyślmy, co czuje Jehowa, gdy widzi niezliczone aborcje, często dokonywane na skutek swobody seksualnej bądź z wygodnictwa.

17. Jak można pocieszyć osobę, która przerwała ciążę przed poznaniem zasad Bożych?

¹⁷ A jeśli kobieta przerwała ciążę, zanim poznała prawdę biblijną? Czy może liczyć na Boże miłosierdzie? W Biblii znajdujemy pokrzepiającą odpowiedź. Osoba, która okazuje szczerą skruchę, może ufać, że Jehowa jej przebaczy na mocy przelanej krwi Jezusa (Psalm 103:8-14; Efezjan 1:7). Syn Boży powiedział przecież: „Nie przyszedłem wezwać do skruchy prawych, tylko grzeszników” (Łukasza 5:32).

18. Jak Biblia wskazuje na główną przyczynę przelewu krwi?

¹⁸ Jehowa wymaga, byśmy nie tylko wystrzegali się krzywdzenia innych, ale również usuwali z serca pewne uczucie, które często prowadzi do rozlewu krwi. Chodzi o nienawiść. Apostoł Jan napisał: „Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą” (1 Jana 3:15). Nie miał na myśli kogoś, kto po prostu nie lubi swego brata, lecz kogoś, kto życzy mu śmierci. Wrogość takiego człowieka wyraża się w złośliwych oszczerstwach albo też w fałszywych zarzutach, które — gdyby były prawdziwe — zasługiwałyby na sąd Boży (Kapłańska 19:16; Powtórzonego Prawa 19:18-21; Mateusza 5:22). Jakie to więc ważne, byśmy usilnie się starali usuwać z serca wszelkie ślady wrogości! (Jakuba 1:14, 15; 4:1-3).

19. Jak osoba trzymająca się zasad biblijnych zapatruje się na Psalm 11:5 i List do Filipian 4:8, 9?

¹⁹ Kto ceni życie tak jak Jehowa i kto pragnie ‛trwać w Jego miłości’, ten wystrzega się też każdej formy przemocy. W Psalmie 11:5 powiedziano: „Miłującego przemoc dusza jego [Jehowy] nienawidzi”. Nie jest to tylko wypowiedź na temat osobowości naszego Stwórcy — to zasada, którą powinniśmy kierować się w życiu. Skłania nas ona do unikania rozrywek gloryfikujących przemoc. Z kolei fragment, w którym nazwano Jehowę „Bogiem pokoju”, pobudza nas do napełniania umysłów i serc tym, ‛co jest miłe, co jest cnotą, co jest rzeczą chwalebną’ — wszystkim, co sprzyja pokojowi (Filipian 4:8, 9).

20-22. Jakie stanowisko wobec świata zajmują chrześcijanie i dlaczego?

²⁰ Z Bożego punktu widzenia cały świat Szatana jest obciążony winą krwi. Systemy polityczne, przedstawione w Biblii jako dzikie bestie, doprowadziły do śmierci niezliczonych milionów ludzi, w tym wielu sług Jehowy (Daniela 8:3, 4, 20-22; Objawienie 13:1, 2, 7, 8). Ręka w rękę z polityką działa system handlowy i nauka, a rezultatem ich współpracy są potworne rodzaje broni, stworzone z myślą o olbrzymich zyskach. Nie ulega wątpliwości, że „cały świat podlega mocy niegodziwca” (1 Jana 5:19).

²¹ Naśladowcy Jezusa nie są „częścią świata”. Zachowują ścisłą neutralność w sprawach politycznych i w konfliktach zbrojnych. Dlatego nie ponoszą ani osobistej, ani zbiorowej odpowiedzialności za przelewaną w tym świecie krew (Jana 15:19; 17:16)d. Ponadto wzorując się na Chrystusie, nie używają przemocy wobec swoich prześladowców. Przeciwnie, okazują wrogom miłość i modlą się za nich (Mateusza 5:44; Rzymian 12:17-21).

²² A co najważniejsze, prawdziwi chrześcijanie wystrzegają się wszelkich kontaktów z „Babilonem Wielkim”, ogólnoświatowym imperium religii fałszywej. Imperium to jest obciążone największą winą krwi. Biblia wyjawia, że właśnie w nim znaleziono „krew proroków i świętych, i tych wszystkich, którzy zostali pozabijani na ziemi”. Dlatego wzywa do opuszczenia religii fałszywej. Nawołuje: „Wyjdźcie z niej, mój ludu” (Objawienie 17:6; 18:2, 4, 24).

23. Z czym wiąże się opuszczenie Babilonu Wielkiego?

²³ Opuszczenie Babilonu Wielkiego to coś więcej niż wykreślenie swego nazwiska z rejestrów kościelnych. To także znienawidzenie praktyk, które religia fałszywa toleruje lub jawnie popiera — jak niemoralność, mieszanie się do polityki czy zachłanna pogoń za bogactwem (Psalm 97:10; Objawienie 18:7, 9, 11-17). Jakże często prowadzą one do rozlewu krwi!

24, 25. (a) Na jakiej podstawie Bóg okazuje miłosierdzie skruszonemu grzesznikowi obciążonemu winą krwi? (b) Jakie postanowienie z czasów biblijnych przywodzi to na pamięć?

²⁴ Zanim zaczęliśmy oddawać cześć prawdziwemu Bogu, każdy z nas w taki czy inny sposób popierał świat Szatana i w rezultacie do pewnego stopnia obciążył się winą krwi. Potem jednak zmieniliśmy swoje postępowanie, uwierzyliśmy w ofiarę okupu i oddaliśmy życie Jehowie, toteż zyskaliśmy Jego łaskę i duchową ochronę (Dzieje 3:19). Przywodzi to na pamięć miasta schronienia, istniejące w czasach biblijnych (Liczb 35:11-15; Powtórzonego Prawa 21:1-9).

²⁵ Jak funkcjonowały tamte miasta? Jeżeli jakiś Izraelita niechcący kogoś zabił, musiał do któregoś z nich uciec. Po zbadaniu sprawy przez wyznaczonych sędziów nieumyślny zabójca musiał mieszkać w mieście schronienia aż do śmierci arcykapłana. Potem mógł się osiedlić, gdzie chciał. Czyż to nie wspaniały przykład tego, jak miłosierny jest Jehowa, a zarazem jak wielką wagę przywiązuje do życia ludzkiego? Podobne znaczenie jak tamte miasta ma wszystko, co Bóg przedsięwziął, by na podstawie ofiary okupu ocalić nas przed śmiercią za nieumyślne pogwałcenie Jego przykazań co do świętości życia i krwi. Czy cenisz to, co dla nas uczynił? Jak możesz tego dowieść? Jednym ze sposobów jest zachęcanie innych, żeby razem z nami skorzystali z Bożej ochrony, zwłaszcza w obliczu szybko nadciągającego „wielkiego ucisku” (Mateusza 24:21; 2 Koryntian 6:1, 2).

26-28. Dlaczego jesteśmy w podobnej sytuacji jak prorok Ezechiel i co pomoże nam ‛trwać w miłości Bożej’?

²⁶ Obecnie lud Boży jest w podobnej sytuacji jak Ezechiel, któremu Jehowa polecił usługiwać w charakterze duchowego strażnika domu Izraela. Bóg rzekł do tego proroka: „Słuchaj więc słowa z moich ust i przekaż im przestrogę ode mnie”. Gdyby Ezechiel zlekceważył ten nakaz, byłby osobiście odpowiedzialny za śmierć osób, które zginęły w czasie wykonywania wyroku na Jerozolimie (Ezechiela 33:7-9). Ponieważ jednak posłusznie wywiązał się z otrzymanego zadania, nie ściągnął na siebie winy krwi.

²⁷ Już wkrótce cały świat Szatana ulegnie zagładzie. Dlatego Świadkowie Jehowy uważają za swój obowiązek i przywilej, by wraz z dobrą nowiną o Królestwie ogłaszać także Boży „dzień pomsty” (Izajasza 61:2; Mateusza 24:14). Czy gorliwie uczestniczysz w tej działalności? Apostoł Paweł traktował ją bardzo poważnie. Dzięki temu mógł powiedzieć: „Jestem czysty od krwi wszystkich ludzi, bo nie powstrzymywałem się od oznajmiania wam wszelkiego zamysłu Bożego” (Dzieje 20:26, 27). Dał nam naprawdę piękny przykład!

²⁸ Oczywiście samo to, że cenimy życie i krew tak jak Jehowa, nie wystarczy, by niezmiennie zaznawać Jego serdecznej, ojcowskiej miłości. Musimy też być czyści, święci w Jego oczach. Kwestię tę omówimy w następnym rozdziale.