Bezinteresownie odwzajemnili miłość Bożą

„Niechże będą składane Jehowie dzięki za Jego serdeczną życzliwość i za cudowne dzieła sprawione dla synów ludzkich” (PSALM 107:8).

 1. Jak apostoł Jan uwypukla w swoim pierwszym natchnionym liście znaczenie miłości?

„BÓG jest miłością”. Ileż treści kryje się w tych słowach! Nic dziwnego, że apostoł Jan uznał za stosowne powtórzyć je w swoim pierwszym natchnionym liście (1 Jana 4:8, 16, Bw). Jehowa Bóg nie tylko odznacza się miłością, lecz jest ucieleśnieniem, uosobieniem tej cechy.

 2. Jak Bóg okazał miłość stworzeniem mężczyzny i kobiety oraz zadbaniem o ich potrzeby?

² Pomyśl o miłości Bożej uwidaczniającej się w tym, jak jesteśmy stworzeni. Jakże trafnie ujął to Dawid, wyrażając swoje docenianie w natchnionym psalmie: „Będę Cię opiewał, gdyż uczyniony jestem cudownie, w sposób przejmujący lękiem” (Psalm 139:14). Pragnąc, byśmy żyli w zdrowiu i szczęściu, Bóg umożliwił nam rozkoszowanie się niezliczonymi wspaniałościami, dostępnymi za pośrednictwem pięciu zmysłów: wzroku, słuchu, smaku, dotyku i powonienia. Ileż piękna dostrzegamy w otaczających nas dziełach stwórczych! Jakże zachwycające są przeróżne gatunki roślin i zwierząt, nie mówiąc już o uroku kształtów i rysów ludzkich! Ponadto Bóg dał nam smakowite owoce, warzywa i mnóstwo innej żywności (Psalm 104:13-16). Nie bez racji apostoł Paweł przypomniał mieszkańcom starożytnej Listry, że Bóg ‛czynił dobro, zsyłając im deszcze z nieba i pory urodzajów oraz obficie napełniając ich serca pożywieniem i otuchą’ (Dzieje Apostolskie 14:17).

 3. W jakie fascynujące zdolności wyposażył nas Bóg?

³ Zastanów się również nad licznymi błogosławieństwami towarzyszącymi szczęśliwemu życiu rodzinnemu. Pomyśl też o przyjemnościach, których doznajemy dzięki właściwościom umysłu i uczuć, takim jak wyobraźnia, rozum, pamięć, sumienie, a przede wszystkim zdolność oddawania czci, słowem — o wszystkim, co sprawia, iż niepomiernie górujemy nad zwierzętami. Nie przeocz radości, jaką daje muzyka. Te i jeszcze inne dary dowodzą, że Bóg nas kocha.

 4. Jakich dowodów miłości Bożej doznała ludzkość po grzechu naszych prarodziców?

⁴ Nie ulega kwestii, że doskonali ludzie Adam i Ewa mogli się rozkoszować w ogrodzie Eden mnóstwem takich darów (Rodzaju 2:7-9, 22, 23). Czy jednak Bóg nie odrzucił rodzaju ludzkiego, gdy nasi prarodzice zawiedli pod względem niesamolubnego reagowania na liczne przejawy Jego miłości? W żadnym wypadku! Niezwłocznie podjął działania mające umożliwić naprawienie wszelkich szkód, jakie wynikły z tego wykroczenia (Rodzaju 3:15). Ponadto Jehowa okazuje miłość cierpliwym tolerowaniem grzesznego potomstwa Adama (Rzymian 5:12). Jak długo? Już około 6000 lat! Bóg darzy miłością zwłaszcza swoich sług. Zgodne z prawdą jest oświadczenie: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, a przepełniony serdeczną życzliwością i prawdą, zachowujący serdeczną życzliwość dla tysięcy, przebaczający błąd i wykroczenie, i grzech” (Wyjścia 34:6, 7).

 5. Jak Jehowa okazywał serdeczną cierpliwość w stosunku do narodu izraelskiego?

⁵ Jehowa Bóg okazywał Izraelitom naprawdę wielką cierpliwość, odkąd zrodził ich jako naród u stóp góry Synaj aż do czasu, gdy musiał ich całkowicie odrzucić za krnąbrność. W Księdze 2 Kronik 36:15, 16 czytamy: „Jehowa, Bóg ich praojców, posyłał do nich upomnienia przez swych posłańców, ciągle na nowo ich posyłając, gdyż żywił współczucie dla swego ludu i dla miejsca swego zamieszkania. Oni jednak stale naśmiewali się z posłańców prawdziwego Boga i gardzili Jego słowami, i drwili z Jego proroków, aż wzmógł się gniew Jehowy na Jego lud, aż nie było już żadnego uleczenia”. Znaleźli się jednak tacy, którzy odpowiedzieli niesamolubnie na miłość Jehowy Boga. Zobaczmy, jak to robili, i zapoznajmy się bliżej z życiem kilku takich osób. Łatwiej będzie nam wtedy zrozumieć, jak moglibyśmy praktycznie zareagować na miłość Jehowy.

Niesamolubna reakcja Mojżesza

 6. W czym Mojżesz dał wspaniały przykład i w czasie pełnienia jakich obowiązków doświadczył miłości Bożej?

⁶ Wybitnym przykładem człowieka, który niesamolubnie odwzajemnił miłość Bożą, był Mojżesz. Cóż za perspektywy rysowały się przed tym adoptowanym synem córki faraona! On jednak wolał „złe traktowanie z ludem Bożym niż chwilową uciechę z grzechu, ponieważ uznał zniewagę Chrystusową za bogactwo większe niż skarby Egiptu” (Hebrajczyków 11:25, 26). Pewnego razu pragnął wyswobodzić swych braci, Izraelitów, z niewoli egipskiej, ale oni nie docenili jego wysiłków, a poza tym nie był to jeszcze wyznaczony przez Boga czas na ich wyzwolenie (Dzieje Apostolskie 7:23-29). Jednakże ze względu na swą wiarę i bezinteresowne pragnienie dopomożenia rodakom Mojżesz w kilkadziesiąt lat później otrzymał od Jehowy moc dokonywania cudów i przez 40 lat usługiwał Izraelitom w charakterze Jego proroka, sędziego, pośrednika i prawodawcy. Pełniąc te obowiązki, widział niejeden dowód miłości Jehowy do niego i do wszystkich Izraelitów.

 7. Jak Mojżesz odpowiedział na przejawy miłości Bożej?

⁷ Jak Mojżesz odpowiedział na miłość i niezasłużoną życzliwość Bożą? Czy ‛przyjąwszy niezasłużoną życzliwość Jehowy rozminął się z jej celem’? (2 Koryntian 6:1). Bynajmniej! Bezinteresownie odwzajemnił miłość Jehowy i był Mu bez reszty oddany. We wszystkim szukał kierownictwa Jehowy i utrzymywał z Nim zażyłą więź. Jakże pochlebnie wypowiedział się Bóg o Mojżeszu, gdy strofował Aarona i Miriam, którzy krytykowali swego brata! Wszak rozmawiał z nim „twarzą w twarz” i pozwolił mu ujrzeć „postać” Jehowy (Liczb 12:6-8, BT). Mojżesz dostąpił licznych przywilejów, niemniej pozostał najpotulniejszym z ludzi i spełniał nakazy Jehowy „dokładnie tak”, jak mu polecił Bóg (Wyjścia 40:16; Liczb 12:3).

 8. Jak Mojżesz dowiódł, że jest bez reszty oddany Bogu?

⁸ Ponadto Mojżesz dowiódł bezinteresownego oddania się Jehowie swoją troską o Jego imię, reputację i należną Mu cześć. Dwukrotnie wybłagał u Jehowy miłosierdzie dla Izraela, gdyż w grę wchodziło imię Boże (Wyjścia 32:11-14; Liczb 14:13-19). Kiedy Izraelici uwikłali się w bałwochwalczy kult cielca, Mojżesz dał wyraz gorliwości dla czystego wielbienia, wołając: „Kto jest po stronie Jehowy? Do mnie!” Następnie przy pomocy ochotników zgładził 3000 bałwochwalców. Później przez 40 lat znosił szemrania i buntowniczą postawę ludu. Nie ulega wątpliwości, że odpowiedział niesamolubnie na przejawy miłości Bożej, dając tym piękny przykład (Wyjścia 32:26-28; Powtórzonego Prawa 34:7, 10-12).

Wspaniała postawa Dawida

 9. (a) Jak Dawid odwzajemnił miłość Jehowy Boga? (b) Jak wzorem Dawida możemy przysparzać szacunku Jehowie tym, co mamy wartościowego?

⁹ Inną wybitną postacią biblijną, a zarazem wzorem bezinteresownego odwzajemniania miłości Bożej, był psalmista Dawid, drugi król Izraela. Pobudzony gorliwością dla imienia Jehowy, stanął do walki z szydzącym olbrzymem filistyńskim Goliatem i dzięki pomocy Boga odniósł zwycięstwo (1 Samuela 17:45-51). Pod wpływem tej samej gorliwości sprowadził do Jeruzalem arkę przymierza (2 Samuela 6:12-19). I czyż kolejnym przejawem gorliwości Dawida oraz jego wdzięczności za miłość i dobroć Bożą nie było pragnienie wzniesienia świątyni dla Jehowy? Z całą pewnością! Dawid nie zniechęcił się, gdy mu odmówiono tego przywileju, lecz poczynił przygotowania związane z tym przedsięwzięciem i w celu przysporzenia czci Jehowie osobiście ofiarował na nie złoto, srebro i drogie kamienie ogromnej wartości (2 Samuela 7:1-13; 1 Kronik 29:2-5). Równie szczera reakcja na miłość Bożą powinna i nas skłaniać do ‛oddawania szacunku Jehowie tym, co mamy wartościowego’, i popierania spraw Królestwa środkami materialnymi (Przysłów 3:9, 10; Mateusza 6:33).

10. Pod jakim względem postawa Dawida jest godna naśladowania?

¹⁰ Chociaż Dawid popełnił poważne błędy, przez całe życie okazywał się ‛człowiekiem miłym sercu Jehowy’ (1 Samuela 13:14; Dzieje Apostolskie 13:22). Z jego psalmów przebija docenianie miłości Bożej. Jak podaje pewna encyklopedia biblijna (The International Standard Bible Encyclopædia), Dawid „składał coraz obfitsze dzięki, bardziej niż ktokolwiek inny wspomniany w Piśmie Świętym”. Psalmista Asaf oświadczył, że Bóg „wybrał swego sługę Dawida i wziął go od owczych zagród (...), by pasł Jakuba, lud Jego, i Izraela, Jego dziedzictwo. On ich pasł w prawości swego serca” (Psalm 78:70-72, BT). Bez wątpienia powinniśmy naśladować postawę Dawida.

Jezus Chrystus, nasz doskonały Wzorodawca

11, 12. Jak Jezus dowiódł, że jest bez reszty oddany Bogu?

¹¹ Najwspanialszym biblijnym przykładem człowieka, który niesamolubnie odwzajemnił miłość Bożą, jest oczywiście Jezus Chrystus. Jak uzewnętrznił swą wdzięczność? Przede wszystkim świadczył Jehowie wyłączne oddanie. Nie ulega kwestii, że swoje życie bez reszty podporządkował Bogu. Cenił miłość i dobroć swego Ojca niebiańskiego i dlatego był człowiekiem prawdziwie duchowym. Utrzymywał z Bogiem bliską, zażyłą więź. Często się do Niego modlił i robił to z upodobaniem. Czytamy o tym raz po raz. Przy pewnej okazji Jezus spędził na modlitwie całą noc (Łukasza 3:21, 22; 6:12; 11:1; Jana 17:1-26). Pomny na miłość Bożą, przestrzegał zasady, że ‛człowiek żyje nie tylko chlebem, lecz każdą wypowiedzią pochodzącą z ust Jehowy’. Spełnianie woli Ojca uważał wręcz za pokarm (Mateusza 4:4; Jana 4:34). Czyż nie powinniśmy podobnie odwzajemniać miłości Bożej, będąc oddani wyłącznie Jemu?

¹² Ponieważ Jezus Chrystus bezinteresownie odwzajemniał miłość Jehowy, zawsze kierował uwagę drugich na swego Boga i Ojca. Kiedy pewnego razu ktoś zwrócił się do niego słowami „Dobry Nauczycielu”, Jezus zaoponował, mówiąc: „Nikt nie jest dobry, z wyjątkiem jednego — Boga” (Łukasza 18:18, 19). Wielokrotnie podkreślał, że niczego nie zdołałby dokonać z własnej inicjatywy. Nigdy nie przeoczył sposobności wywyższenia imienia swego Ojca, a podaną przez siebie modlitwę wzorcową słusznie rozpoczął błaganiem: „Niech imię Twoje będzie uświęcone”. Prosił: „Ojcze, okryj chwałą swoje imię”. A krótko przed śmiercią powiedział: „Wsławiłem Cię na ziemi, dokończywszy dzieła, któreś mi dał do wykonania” (Mateusza 6:9; Jana 12:28; 17:4). My również z wdzięczności za miłość Bożą powinniśmy zabiegać o przysporzenie chwały Jehowie, modląc się o uświęcenie Jego wzniosłego imienia.

13. Do jakiego postępowania pobudziła Jezusa miłość Boża?

¹³ Zapoznajmy się teraz z drugim aspektem niesamolubnej odpowiedzi Jezusa na miłość Bożą. Jak przepowiedziano w Psalmie 45:7 (Bw), umiłował on sprawiedliwość, a znienawidził niegodziwość (Hebrajczyków 1:9). Był „lojalny, prostolinijny, nieskalany, oddzielony od grzeszników” (Hebrajczyków 7:26). Złośliwym przeciwnikom rzucił wyzwanie, by dowiedli mu grzechu, ale nie potrafili tego dokonać (Jana 8:46). Powodowany nienawiścią do zła, Jezus dwukrotnie oczyścił świątynię z chciwych religiantów (Mateusza 21:12, 13; Jana 2:13-17). A jakże bezwzględnie demaskował obłudnych przywódców religijnych, oświadczając im wprost, że pochodzą od Diabła! (Mateusza 6:2, 5, 16; 15:7-9; 23:13-32; Jana 8:44).

14. Jak pod wpływem miłości Jehowy Jezus odnosił się do swych uczniów?

¹⁴ Jeszcze inny przejaw wpływu miłości Jehowy na postępowanie Jezusa widać w jego sposobie odnoszenia się do apostołów i innych uczniów. Ileż serca, cierpliwości i wielkoduszności im okazywał! Niewątpliwie wystawiali go na poważną próbę swoim duchem rywalizacji; nawet tej nocy, gdy był wydany, spierali się, który z nich jest największy (Łukasza 22:24-27). Ale Jezus zawsze był łagodnie usposobiony i uniżony w sercu (Mateusza 11:28-30). Chociaż Judasz go zdradził, Piotr trzy razy się zaparł, a reszta apostołów pierzchła, gdy tłum przyszedł go pojmać, Jezus nie obraził się ani nie pogniewał. Skąd o tym wiadomo? Kiedy po zmartwychwstaniu wrócił do apostołów, nie zganił ich uszczypliwie za to, że ulegli bojaźni. Przeciwnie, dodał im otuchy i sił do dalszej służby na rzecz Królestwa (Jana 20:19-23).

15. Jak Jezus bezinteresownie zaspokajał potrzeby fizyczne drugich?

¹⁵ Przeanalizujmy jeszcze jeden aspekt niesamolubnej odpowiedzi Jezusa Chrystusa na miłość Bożą. Wydał on siebie na ofiarę za ludzi, choć oznaczało to haniebną, okrutną śmierć na palu męki (Filipian 2:5-8). Jezus zaspokajał fizyczne potrzeby drugich, karmiąc w cudowny sposób liczne rzesze i dokonując uzdrowień (Mateusza 14:14-22; 15:32-39). Zawsze przedkładał cudze dobro nad własne. Dlatego mógł powiedzieć: „Lisy mają jamy i ptaki niebieskie gniazda, ale Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił” (Mateusza 8:20, Bw). Odczuwał działanie ducha Bożego, który z niego wypływał w czasie dokonywania cudownych uzdrowień. Nigdy jednak nie próbował czerpać korzyści materialnych z dysponowania nadludzką mocą, na przykład gdy pewna niewiasta, cierpiąca od 12 lat na upływ krwi, dotknęła z wiarą jego szat i odzyskała zdrowie (Marka 5:25-34). Poza tym Jezus nigdy nie spożytkowywał swych nadprzyrodzonych możliwości dla siebie (por. Mateusza 4:2-4).

16. W jaki sposób Chrystus usługiwał ludziom pod względem duchowym?

¹⁶ Chociaż Jezus bezinteresownie dbał o ludzi pod względem fizycznym, cudownie karmiąc ich i lecząc z chorób, to jednak zasadniczym celem jego ziemskiej służby było głoszenie dobrej nowiny o Królestwie Bożym, nauczanie i pozyskiwanie uczniów. Mimo tylu niezwykłych uzdrowień nie zasłynął jako Wielki Lekarz bądź Cudotwórca, lecz jako Dobry Nauczyciel (Mateusza 4:23, 24; Marka 10:17). Sam określał siebie mianem Nauczyciela i tak też zwracali się do niego uczniowie, a nawet przeciwnicy (Mateusza 22:16; 26:18; Marka 9:38). Jakże wzniosłe prawdy głosił, na przykład w Kazaniu na Górze! (Mateusza 5:1 do 7:29). Jakże trafne są jego unaocznienia i jak dobitnie przemawiają jego proroctwa, podane w formie przypowieści bądź bezpośrednio! Nic dziwnego, że żołnierze, którym pewnego razu kazano aresztować Jezusa, nie odważyli się go pojmać! (Jana 7:45, 46).

17. (a) Jak Jezus dał nam doskonały wzór miłości? (b) Co będzie omówione w następnym artykule?

¹⁷ Nie ulega kwestii, że Jezus Chrystus stanowi doskonały wzór niesamolubnego reagowania na przejawy miłości Bożej. Dał Ojcu niebiańskiemu pierwszeństwo w swoim życiu i w swych uczuciach. Dogłębnie miłował sprawiedliwość, odnosił się z miłością do apostołów i innych uczniów oraz poświęcił się zaspokajaniu duchowych i fizycznych potrzeb drugich. W końcu uwieńczył swą służbę oddaniem życia na okup (Mateusza 20:28). A co powiedzieć o nas? To prawda, że podobnie jak Mojżesz i Dawid jesteśmy niedoskonali. Następny artykuł pokaże jednak, jak w pewnych konkretnych sprawach możemy naśladować naszego Wzorodawcę, bezinteresownie odwzajemniając miłość Bożą.

Jak odpowiesz?

◻ Dlaczego można powiedzieć, że „Bóg to miłość”?

◻ Jak Mojżesz zareagował na przejawy miłości Bożej?

◻ Jak Dawid odpowiedział na miłość Jehowy Boga?

◻ Jaki przykład odwzajemniania miłości Bożej dał Jezus Chrystus?

[Ilustracja na stronie 10]

Czy wiesz, jak Mojżesz odpowiedział na miłość Bożą?

[Ilustracje na stronach 12, 13]

W odpowiedzi na miłość Bożą Jezus pomagał drugim pod względem duchowym i fizycznym oraz dał swoje życie na okup