Radość z Jehowy jest naszą twierdzą

„Jest to bowiem dzień święty dla naszego Pana; i nie czujcie się znękani, gdyż radość z Jehowy jest waszą twierdzą” (NEHEMIASZA 8:10, NW).

 1, 2. (a) Co to jest twierdza? (b) Jak Dawid dowiódł, że szuka schronienia u Jehowy?

JEHOWA jest niezrównaną twierdzą. A co to jest twierdza? Twierdza to ufortyfikowane miejsce zapewniające bezpieczeństwo lub przetrwanie. Za swą twierdzę uznawał Boga Dawid ze starożytnego Izraela. Zapoznajmy się na przykład z jego pieśnią skierowaną do Najwyższego, „gdy go Pan wybawił z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saula”, króla Izraela (Psalm 18:1).

² Dawid rozpoczął tę wzruszającą pieśń słowami: „Miłuję cię, Panie, mocy moja. Pan skałą i twierdzą moją, i wybawieniem moim, Bóg mój opoką moją, na której polegam. Tarczą moją i rogiem zbawienia mego, warownią moją” (Psalm 18:2, 3). Prostolinijny Dawid, niesłusznie wyjęty spod prawa i ścigany przez króla Saula, znalazł schronienie u Jehowy jak ktoś, kto wbiega do ufortyfikowanego miejsca, by uniknąć nieszczęścia.

 3. Z jakiego powodu w czasach Ezdrasza Żydzi ‛wielce się radowali’?

³ Radość udzielona przez Jehowę jest niezawodną twierdzą dla tych, którzy chodzą Jego drogą, trwając w nieskazitelności (Przysłów [Przypowieści] 2:6-8, NW; 10:29). Oczywiście kto chce zaznawać takiej radości pochodzącej od Boga, musi czynić Jego wolę. Rozważmy wobec tego, co się wydarzyło w roku 468 p.n.e. w Jeruzalem. Kopista Ezdrasz wraz z innymi pomagali ludowi zrozumieć Prawo, czytając je i objaśniając. Następnie naród został zachęcony: „Idźcie jedzcie, co tłuste, i pijcie, co słodkie, a poślijcie porcje temu, dla którego nic nie przygotowano; jest to bowiem dzień święty dla naszego Pana; i nie czujcie się znękani, gdyż radość z Jehowy jest waszą twierdzą”. Żydzi wprowadzili zdobytą wiedzę w czyn i ‛wielce się radując’, urządzili Święto Szałasów (Nehemiasza 8:1-12, NW). Osoby, dla których ‛radość z Jehowy była twierdzą’, nabrały sił do oddawania Mu czci i pełnienia dla Niego służby. Skoro radość z Jehowy stanowiła dla nich twierdzę, słusznie można oczekiwać, że i w naszych czasach słudzy Boży będą rozradowani. Co więc obecnie jest dla nich źródłem radości?

„Prawdziwie radosny”

 4. Co jest dla ludu Jehowy źródłem niezwykłej radości?

⁴ Jednym z wyjątkowych powodów do radości jest postanowienie Jehowy co do wspólnych zgromadzeń. Zgromadzenia obwodowe i okręgowe Świadków Jehowy sprawiają im taką samą radość, jaka podczas dorocznych świąt napełniała serca Izraelitów. Otrzymali oni polecenie: „Przez siedem dni będziesz świętował [z okazji Święta Szałasów] na cześć Pana, Boga twego, na miejscu, które Pan wybierze, gdyż błogosławić ci będzie Pan, Bóg twój, we wszystkich twoich plonach i w każdym dziele twoich rąk, i będziesz prawdziwie radosny” (5 Mojżeszowa 16:13-15). A zatem Jehowa chciał, by Izraelici byli ‛prawdziwie radośni’. Dotyczy to również chrześcijan, apostoł Paweł zachęcał bowiem współwyznawców: „Zawsze radujcie się w Panu. Raz jeszcze chcę powiedzieć: Radujcie się!” (Filipian 4:4).

 5. (a) Czym jest radość i jak się staje udziałem chrześcijan? (b) Dzięki czemu możemy zachować radość w trudnych chwilach?

⁵ Jehowa pragnie, abyśmy przejawiali radosne usposobienie, toteż udziela nam radości, będącej owocem Jego świętego ducha (Galatów 5:22, 23). Ale czym jest radość? Jest to zachwycające uczucie, którego doznajemy, oczekując lub doświadczając czegoś dobrego. To stan prawdziwego szczęścia, a nawet uniesienia. Ten owoc świętego ducha Bożego pokrzepia nas w trudnych chwilach. „Dla zgotowanej mu [Jezusowi] radości zniósł on pal męki, gardząc hańbą, i zasiadł po prawicy tronu Boga” (Hebrajczyków 12:2). Uczeń Jakub napisał: „Uważajcie to za samą radość, bracia moi, gdy was spotykają rozmaite doświadczenia, bo przecież wiecie, że wypróbowana jakość waszej wiary prowadzi do wytrwałości”. A co począć w obliczu kłopotów, z którymi nie potrafimy się uporać? Możemy wówczas ufnie modlić się o mądrość potrzebną do ich pokonania. Dzięki kierowaniu się niebiańską mądrością będziemy umieli rozwiązywać problemy lub znosić długotrwałe próby, nie tracąc radości z Jehowy (Jakuba 1:2-8).

 6. Jaki związek zachodzi między radością a prawdziwym wielbieniem?

⁶ Radość pochodząca od Jehowy dodaje nam sił do popierania prawdziwego wielbienia. Właśnie tak było za dni Nehemiasza i Ezdrasza. Ówcześni Żydzi, dla których radość z Jehowy była twierdzą, zostali pobudzeni do dbania o sprawy związane z oddawaniem Mu czci. A kiedy przyczyniali się do rozwoju wielbienia Jehowy, ich radość się pomnażała. Podobnie jest obecnie. Jako czciciele Jehowy, mamy powody do wielkiej radości. Jest ich całe mnóstwo, rozważmy więc jeszcze kilka z nich.

Więź z Bogiem nawiązana za pośrednictwem Chrystusa

 7. Co dla chrześcijan jest powodem do radości, jeśli chodzi o osobę Jehowy?

⁷ Jesteśmy najszczęśliwszym ludem na ziemi dzięki bliskiej więzi z Jehową. Zanim zostaliśmy chrześcijanami, należeliśmy do nieprawego społeczeństwa ludzkiego, które ‛pod względem umysłowym jest pogrążone w ciemności, obce dla życia po Bożemu’ (Efezjan 4:18). Jakże się cieszymy, że przestaliśmy być obcy dla Jehowy! Oczywiście, aby nie utracić Jego uznania, trzeba się zdobywać na wysiłek. Musimy ‛trwać w wierze, osadzeni na fundamencie i niezłomni, nie dając się odsunąć od nadziei tej dobrej nowiny’ (Kolosan 1:21-23). Radujemy się, że Jehowa pociągnął nas do swego Syna, jak to wynika ze słów samego Jezusa: „Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli Ojciec, który mnie posłał, go nie pociągnie” (Jana 6:44). Jeśli rzeczywiście doceniamy wartość naszej bezcennej więzi z Bogiem, nawiązanej za pośrednictwem Chrystusa, będziemy się wystrzegać wszystkiego, co mogłoby ją zrujnować.

 8. W jaki sposób Jezus przyczynia się do naszej radości?

⁸ Niezwykle ważnym powodem do radości jest przebaczenie grzechów na podstawie wiary w Jezusową ofiarę okupu, gdyż właśnie dzięki temu możemy utrzymywać bliską więź z Bogiem. Nasz praojciec, Adam, rozmyślnie obrał grzeszne postępowanie, czym sprowadził śmierć na całą ludzkość. Apostoł Paweł wyjaśnił jednak: „Ale Bóg zaleca swoją miłość do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł”. Paweł napisał też: „A zatem jak przez jedno wykroczenie doszło do potępienia ludzi wszelkiego pokroju, tak też przez jeden akt usprawiedliwienia dochodzi w wypadku ludzi wszelkiego pokroju do uznania ich za prawych, ku życiu. Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak też przez posłuszeństwo jednego wielu stanie się prawymi” (Rzymian 5:8, 18, 19). Jakże możemy się cieszyć, że Jehowa Bóg zechciał odkupić tych potomków Adama, którzy korzystają z owego miłosiernego postanowienia!

Wolność religijna i oświecenie duchowe

 9. Jakie czynniki religijne wpływają na nasze radosne usposobienie?

⁹ Kolejnym powodem do radości jest wyzwolenie z Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej. Owo uwolnienie zawdzięczamy prawdzie pochodzącej od Boga (Jana 8:32). A wolność od tej nierządnicy religijnej oznacza, że nie uczestniczymy w jej grzechach, że ominą nas spadające na nią plagi i że nie ulegniemy zagładzie, która ma ją spotkać (Objawienie 18:1-8). Skoro unikniemy tego wszystkiego, nie mamy się czym smucić!

10. Jakim oświeceniem się cieszymy, jako członkowie ludu Bożego?

¹⁰ Wielką radość sprawia nam zrozumienie i stosowanie w życiu Słowa Bożego. Ponieważ jesteśmy wolni od wpływu religii fałszywej, nasz niebiański Ojciec umożliwia nam przez „niewolnika wiernego i roztropnego” coraz lepsze poznanie spraw duchowych (Mateusza 24:45-47). Spośród wszystkich mieszkańców ziemi tylko osoby oddane wyłącznie Jehowie otrzymują od Niego świętego ducha i zbawienne zrozumienie Jego Słowa oraz woli. Apostoł Paweł powiedział: „Gdyż właśnie nam Bóg to [rzeczy przygotowane przez Niego dla tych, którzy Go miłują] objawił przez swego ducha, bo duch bada wszystko, nawet głębokie sprawy Boże” (1 Koryntian 2:9, 10). Możemy być wdzięczni i pałać radością, ponieważ nasze zrozumienie stale się pogłębia — zgodnie ze słowami z Księgi Przypowieści 4:18: „Droga sprawiedliwych jest jak blask zorzy porannej, która coraz jaśniej świeci aż do białego dnia”.

Nadzieja Królestwa i życie wieczne

11. W jaki sposób dzielono się z drugimi radosną nadzieją Królestwa?

¹¹ Radości przysparza nam także nadzieja Królestwa (Mateusza 6:9, 10). Jako Świadkowie Jehowy od dawna rozgłaszamy, że Królestwo Boże jest jedyną nadzieją dla całej ludzkości. Weźmy na przykład pod uwagę rok 1931, gdy na 51 zgromadzeniach na całym świecie z radością poparto burzliwymi oklaskami rezolucję w sprawie przyjęcia nowej nazwy — Świadkowie Jehowy (Izajasza 43:10-12, NW). Treść tej rezolucji oraz doniosłego wykładu kongresowego J. F. Rutherforda (ówczesnego prezesa Towarzystwa Strażnica) opublikowano w broszurze Królestwo — nadzieja świata. Zamieszczono tam jeszcze jedną rezolucję powziętą na owych zgromadzeniach, w której oskarżono chrześcijaństwo o odstępstwo i pogardliwe odnoszenie się do rad Jehowy. Ponadto oświadczono w niej: „Nadzieją świata jest Królestwo Boże i innej nadziei nie ma”. W ciągu kilku miesięcy Świadkowie Jehowy rozpowszechnili we wszystkich częściach świata ponad pięć milionów egzemplarzy tej broszury. Odtąd często podkreślamy, że jedyną nadzieją ludzkości jest Królestwo.

12. Jakie radosne widoki na życie stoją otworem przed sługami Jehowy?

¹² Radujemy się również z widoków na życie wieczne pod panowaniem Królestwa. „Małej trzódce” chrześcijan namaszczonych duchem przyświeca radosna nadzieja niebiańska. „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa”, pisał apostoł Piotr, „gdyż stosownie do swego wielkiego miłosierdzia dał nam — przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa spośród umarłych — nowe zrodzenie do żywej nadziei, do dziedzictwa niezniszczalnego i nieskalanego, i niewiędnącego. Jest ono w niebiosach zachowane dla was” (Łukasza 12:32; 1 Piotra 1:3, 4). Obecnie olbrzymia większość Świadków Jehowy oczekuje życia wiecznego w raju podlegającym władzy Królestwa (Łukasza 23:43; Jana 17:3). Żaden lud na ziemi nie może się poszczycić niczym, co dałoby się porównać z naszymi radosnymi widokami na przyszłość. Jakże powinniśmy je cenić!

Błogosławiona społeczność braterska

13. Jak powinniśmy się zapatrywać na naszą międzynarodową społeczność braterską?

¹³ Źródłem wielkiej radości jest też przynależność do jedynej międzynarodowej społeczności braterskiej cieszącej się uznaniem Bożym. Jakaż to radość, że obracamy się w najbardziej pożądanym towarzystwie na ziemi. Sam Jehowa Bóg, wskazując na nasze czasy, powiedział: „Zakołyszę też wszystkimi narodami, a niezawodnie napłyną rzeczy pożądane wszystkich narodów; i napełnię ten dom chwałą” (Aggeusza 2:7, NW). To prawda, że wszyscy chrześcijanie są niedoskonali. Jednakże Jehowa pociągnął ich do siebie przez Jezusa Chrystusa (Jana 14:6). Skoro Jehowa pociąga do siebie osoby, które uznaje za pożądane, więc jeśli okazujemy im miłość braterską, wysoko je cenimy, współpracujemy z nimi w zbożnych celach, wspieramy w próbach oraz modlimy się za nie, niewątpliwie zaznamy mnóstwo radości.

14. Jaką zachętę możemy czerpać z Listu 1 Piotra 5:5-11?

¹⁴ Wszystko to na pewno będzie przyczyniać nam radości. Radość z Jehowy rzeczywiście jest twierdzą dla społeczności naszych duchowych braci na całej ziemi. To prawda, że każdy z nas znosi prześladowania i inne trudności. Powinno nas to jednak zbliżać i dawać poczucie jedności, gdyż jesteśmy członkami jedynej prawdziwej organizacji Bożej na ziemi. W myśl słów Piotra winniśmy ukorzyć się pod potężną ręką Boga i przerzucić na Niego wszelką troskę, wiedząc, że On o nas dba. Mamy być czujni, bo Diabeł stara się nas pożreć, ale Piotr mówi dalej, iż nie jesteśmy sami: „Przeciwstawcie się jemu, stali w wierze, wiedząc, że jeśli chodzi o cierpienia, to samo dzieje się w całej społeczności waszych braci na świecie”. Owa rozradowana międzynarodowa społeczność nigdy się nie rozpadnie, mamy bowiem zapewnienie, że ‛gdy już przez krótką chwilę pocierpimy, Bóg dokończy naszego szkolenia, utwierdzi nas i umocni’ (1 Piotra 5:5-11). Pomyśl tylko: Nasza rozradowana społeczność braterska będzie trwać wiecznie!

Sensowne życie

15. Dlaczego można powiedzieć, że Świadkowie Jehowy prowadzą sensowne życie?

¹⁵ W tym świecie pełnym trosk zaznajemy radości również dlatego, że prowadzimy sensowne życie. Powierzono nam służbę przysparzającą szczęścia zarówno nam, jak też innym ludziom (Rzymian 10:10). Pełnienie jej w roli współpracowników Bożych niewątpliwie jest radosnym przywilejem. Paweł powiedział na ten temat: „Czymże (...) jest Apollos? I czym jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście, tak jak Pan dał każdemu. Ja zasadziłem, Apollos podlał, ale Bóg dawał wzrost; toteż ani ten, kto sadzi, nie jest czymś, ani ten, kto podlewa, tylko Bóg, który daje wzrost. A ten, kto sadzi, i ten, kto podlewa, są jednym, ale każdy otrzyma swoją zapłatę według swego trudu. My bowiem jesteśmy Bożymi współpracownikami. Wy jesteście Bożym polem uprawnym, Bożą budowlą” (1 Koryntian 3:5-9).

16, 17. Jakie przykłady potwierdzają, że słudzy Jehowy wiodą radosne i sensowne życie?

¹⁶ Można by przytoczyć wiele przykładów potwierdzających, że wierna służba dla Jehowy nadaje naszemu życiu sens, a to z kolei napełnia nas radością. Typowa pod tym względem jest następująca wypowiedź: „Rozejrzałem się po zapełnionej Sali Królestwa [w dniu oddania jej do użytku] i naliczyłem ośmiu członków mojej rodziny — oprócz mnie i żony było tam troje naszych dzieci wraz ze współmałżonkami. (...) Oboje z żoną prowadzimy naprawdę szczęśliwe, sensowne życie wypełnione służbą Bożą”.

¹⁷ Otuchą napawa też świadomość, że radosne życie, któremu prawdziwy sens nadaje służba dla Jehowy, mogą rozpocząć osoby w każdym wieku. Na przykład pewna kobieta poznała prawdę biblijną w domu opieki i została ochrzczonym Świadkiem Jehowy w wieku 102 lat. Dzięki temu do końca życia miała radosny cel, ‛bojąc się Boga i przestrzegając jego przykazań’ (Kaznodziei 12:13).

Niezawodna twierdza

18. Co możemy zrobić, by przezwyciężyć przygnębienie i pomnożyć swą radość?

¹⁸ Dla lojalnych radość z Jehowy jest niezawodną twierdzą. Nie oznacza to jednak, że nigdy nie będziemy przeżywać smutnych chwil, na przykład takich jak Jezus w Getsemani, gdy powiedział: „Dusza moja jest głęboko zasmucona, aż do śmierci” (Marka 14:32-34). Przypuśćmy, iż popadliśmy w przygnębienie wskutek dążenia do samolubnych celów. Wobec tego należy zmienić styl życia. Jeżeli tracimy radość dlatego, że niesamolubnie dźwigamy wielkie brzemię obowiązków biblijnych, być może uda się dokonać jakichś zmian, dzięki którym będzie nam lżej i odzyskamy radosnego ducha. Ponadto Jehowa pobłogosławi nas radością, jeśli będziemy zabiegać o Jego uznanie przez zdecydowane przeciwstawianie się grzesznemu ciału, niegodziwemu światu oraz Diabłu (Galatów 5:24; 6:14; Jakuba 4:7).

19. Jak powinniśmy się zapatrywać na wszelkie przywileje, którymi się cieszymy w organizacji Bożej?

¹⁹ Wymieniliśmy tu tylko niektóre powody naszej wielkiej radości. Bez względu na to, czy jesteśmy głosicielami zborowymi, czy też pełnimy jakąś formę służby pełnoczasowej, każdy z nas może mieć mnóstwo pracy w dziele Pańskim, co z pewnością przysporzy nam radości (1 Koryntian 15:58). Okazujmy wdzięczność za wszelkie przywileje, jakimi się cieszymy w organizacji Jehowy, i z radością pełnijmy świętą służbę dla naszego kochającego, szczęśliwego Boga (1 Tymoteusza 1:11).

20. Co jest naszym największym przywilejem i czego możemy być pewni?

²⁰ Szczególnym powodem do radości jest dla nas — Świadków Jehowy — przywilej noszenia Jego wielkiego imienia. A zatem mimo niedoskonałości i licznych prób stale myślmy o cudownych błogosławieństwach, których dostępujemy jako Świadkowie Jehowy. I pamiętajmy, iż nasz drogi Ojciec niebiański nigdy nas nie zawiedzie. Możemy mieć pewność, że jeśli radość z Jehowy jest naszą twierdzą, będziemy zawsze zaznawać błogosławieństw.

Jak byś odpowiedział?

◻ Co to jest „radość z Jehowy”?

◻ Jak chrześcijanie zabiegają o prawdziwą radość?

◻ Co sprawia, że Świadkowie Jehowy są rozradowanym ludem?

◻ Dlaczego radość z Jehowy jest niezawodną twierdzą?