„Tym, którzy szukają Jehowy, nie zabraknie niczego dobrego”

 1. W jakiej trudnej sytuacji znalazł się Dawid?

DAWID ucieka, żeby ratować życie. Saul, sam król Izraela, za wszelką cenę chce się go pozbyć. Kiedy Dawid i jego ludzie nie mają co jeść, zatrzymują się w mieście Nob i proszą kapłana Achimelecha o pięć chlebów (1 Sam. 21:1, 3). Później ukrywają się w jaskini (1 Sam. 22:1). Jak Dawid znalazł się w tej sytuacji?

 2. Jak Saul ściągnął na siebie kłopoty? (1 Samuela 23:16, 17).

² Dawid odnosił sukcesy militarne i stał się bardzo popularny. Saul był o to chorobliwie zazdrosny. Wiedział, że z powodu nieposłuszeństwa Jehowa go odrzucił i wybrał na króla Dawida (odczytaj 1 Samuela 23:16, 17). Jednak wciąż jeszcze sprawował władzę i miał wielką armię oraz wielu zwolenników. Dlatego Dawid musiał ratować się ucieczką. Czy Saul naprawdę myślał, że może przeszkodzić Bogu w spełnieniu zamiarów wobec Dawida? (Izaj. 55:11). Biblia o tym nie mówi. Ale jedno było pewne: Saul ściągnął na siebie kłopoty, bo walczący z Bogiem zawsze przegrywają!

 3. Jakie nastawienie miał Dawid mimo trudnej sytuacji, w jakiej się znalazł?

³ Dawid nie miał wygórowanych ambicji. To nie on postanowił, że zostanie królem. Rolę tę wyznaczył mu sam Jehowa (1 Sam. 16:1, 12, 13). Saul uznał go wtedy za śmiertelnego wroga. Dawid znalazł się w niebezpieczeństwie, ale nie obwiniał za to Jehowy. Nie narzekał też, że nie ma co jeść ani że musi ukrywać się w jaskini. Przypuszczalnie właśnie wtedy skomponował piękną pieśń wychwalającą Jehowę, z której pochodzą słowa naszej myśli przewodniej: „Tym, którzy szukają Jehowy, nie zabraknie niczego dobrego” (Ps. 34:10).

 4. Na jakie pytania odpowiemy i dlaczego są one ważne?

⁴ Dzisiaj wielu sług Jehowy też nie zawsze ma pod dostatkiem jedzenia i innych niezbędnych rzeczyb. Stało się to wyraźnie widoczne w czasie ostatniej pandemii. A w miarę zbliżania się „wielkiego ucisku” sytuacja może się jeszcze pogorszyć (Mat. 24:21). W związku z tym odpowiedzmy na cztery pytania: W jakim sensie Dawidowi ‛nie brakowało niczego dobrego’? Dlaczego musimy nauczyć się zadowalać tym, co mamy? Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa się o nas zatroszczy? I jak już teraz możemy się przygotować na przyszłe wydarzenia?

 5, 6. Jak Psalm 23:1-6 pomaga nam zrozumieć, w jakim sensie sługom Jehowy ‛nie brakuje niczego dobrego’?

⁵ Co Dawid miał na myśli, kiedy powiedział, że sługom Jehowy „nie zabraknie niczego dobrego”? Żeby to lepiej zrozumieć, zastanówmy się nad Psalmem 23, w którym użył podobnego zwrotu (odczytaj Psalm 23:1-6). Zaczyna ten psalm słowami: „Jehowa jest moim Pasterzem. Niczego mi nie zabraknie”. Dalej wymienia rzeczy, które naprawdę się liczą — obfite duchowe błogosławieństwa, których zaznaje dzięki temu, że uważa Jehowę za swojego Pasterza. Jehowa prowadzi go „ścieżkami prawości” i lojalnie go wspiera w dobrych i złych chwilach. Dawid przyznaje, że chociaż przebywa na „bujnych pastwiskach”, jego życie nie jest wolne od problemów. Czasami czuje się zniechęcony, jakby szedł „doliną głębokiego cienia”, a poza tym ma wrogów. Ale ‛nie boi się niczego złego’, bo jego Pasterzem jest Jehowa.

⁶ W jakim więc sensie Dawidowi ‛nie brakowało niczego dobrego’? Miał wszystko, czego potrzebował pod względem duchowym. Jego szczęście nie zależało od rzeczy materialnych. Był zadowolony z tego, co Jehowa mu zapewniał. Najważniejsze było dla niego to, że On mu błogosławi i go chroni.

 7. Przed jakim wyzwaniem zgodnie z Łukasza 21:20-24 stanęli w I wieku chrześcijanie z Judei?

⁷ Ze słów Dawida uczymy się, jakie to ważne, żeby mieć właściwy stosunek do spraw materialnych. Oczywiście to nic złego, żeby cieszyć się z rzeczy, które się ma. Ale nie wokół nich powinno obracać się nasze życie. W I wieku n.e. tę ważną prawdę musieli zrozumieć chrześcijanie z Judei (odczytaj Łukasza 21:20-24). Jezus ostrzegł ich, że przyjdzie czas, kiedy Jerozolima zostanie „otoczona przez obozujące wojska”. Mieli wtedy „uciekać w góry” — tylko pod tym warunkiem mogli ocaleć. Wymagało to jednak od nich dużego poświęcenia. Kiedyś w Strażnicy powiedziano: „Zostawili pola i domy, z których nie zabrali nawet swego dobytku. Licząc na ochronę i wsparcie Jehowy, przedłożyli Jego wielbienie nad wszystko inne, co mogło się wydawać ważne”.

 8. Czego się uczymy z wyzwania, przed jakim stanęli chrześcijanie z Judei?

⁸ Wyzwanie, przed jakim stanęli chrześcijanie z Judei, daje nam wiele do myślenia. We wspomnianej Strażnicy wyciągnięto następujący wniosek dotyczący tego, co przed nami: „Może więc zostać wypróbowany nasz stosunek do rzeczy materialnych: Czy są dla nas czymś najważniejszym, czy też za istotniejsze uważamy wybawienie, którego dostąpią wszyscy stojący po stronie Boga? Nasza ucieczka może się zatem wiązać z trudnościami i niedostatkiem. Wzorem naszych poprzedników z I wieku, którzy przenieśli się z Judei do Perei, leżącej po drugiej stronie Jordanu, musimy być gotowi uczynić wszystko, co okaże się konieczne”c.

 9. Do czego cię zachęcają słowa Pawła z Listu do Hebrajczyków?

⁹ Czy wyobrażasz sobie, jak trudno było tym chrześcijanom zostawić to, co mieli, i zacząć wszystko od nowa? Ufanie, że Jehowa zaspokoi ich podstawowe potrzeby, wymagało od nich wiary. Ale mieli szansę taką wiarę zbudować. Pięć lat przed tym, jak Rzymianie otoczyli Jerozolimę, apostoł Paweł udzielił Hebrajczykom cennej rady: „Niech wasze życie będzie wolne od miłości do pieniędzy i bądźcie zadowoleni z tego, co macie. Bóg powiedział przecież: ‚Nigdy cię nie pozostawię i nigdy cię nie porzucę’. Możemy więc z pełnym przekonaniem mówić: ‚Jehowa mnie wspiera. Nie będę się bał. Co może mi zrobić człowiek?’” (Hebr. 13:5, 6). Tym, którzy przed najazdem Rzymian wzięli sobie tę radę do serca, potem z pewnością było łatwiej dostosować się w nowym miejscu do skromnych warunków. Mogli być przekonani, że Jehowa zatroszczy się o ich podstawowe potrzeby. My też możemy być o tym przekonani.

10. Jaką „tajemnicą” podzielił się z nami Paweł?

¹⁰ Podobnej rady Paweł udzielił Tymoteuszowi. Dotyczy ona również nas. Napisał: „Mając więc jedzenie i ubranie, będziemy z tego zadowoleni” (1 Tym. 6:8). Czy to znaczy, że nie możemy jeść smacznych posiłków, mieć porządnego mieszkania ani od czasu do czasu kupić sobie nowego ubrania? Paweł miał na myśli co innego — że niezależnie od tego, ile mamy pod względem materialnym, powinniśmy być zadowoleni. On sam poznał „tajemnicę tego, jak być zadowolonym w każdych warunkach” (Filip. 4:12). Najcenniejsze, co mamy, to nasza więź z Bogiem. Nie mogą się z nią równać żadne rzeczy materialne (Hab. 3:17, 18).

11. Czego o zadowalaniu się tym, co mamy, uczą nas słowa Mojżesza do Izraelitów?

¹¹ Nasz pogląd na to, co jest nam potrzebne, może się różnić od poglądu Jehowy. Zobaczmy, co Mojżesz powiedział Izraelitom po 40 latach, które spędzili na pustkowiu: „Jehowa, wasz Bóg, błogosławił wam we wszystkim, co robiliście. Dobrze wie, jak wyglądała wasza wędrówka przez to wielkie pustkowie. Przez te 40 lat Jehowa, wasz Bóg, był z wami i niczego wam nie brakowało” (Powt. Pr. 2:7). Jehowa przez 40 lat żywił Izraelitów manną. Zadbał też o to, żeby ich ubrania — te same, w których wyszli z Egiptu — się nie zniszczyły (Powt. Pr. 8:3, 4). Chociaż niektórzy mogli uważać, że było to niewiele, Mojżesz przypomniał Izraelitom, że mieli wszystko, czego potrzebowali. Jehowa będzie się cieszył, jeśli nauczymy się zadowalać tym, co mamy — cenić nawet skromne rzeczy, które nam zapewnia, i Mu za nie dziękować.

12. Co pokazuje, że Dawid polegał na Jehowie, a nie na samym sobie?

¹² Dawid wiedział, że Jehowa jest lojalny i że bardzo troszczy się o tych, którzy Go kochają. Chociaż kiedy pisał Psalm 34, jego życie było w niebezpieczeństwie, oczami wiary widział „anioła Jehowy”, który ‛wokół niego obozuje’ (Ps. 34:7). Być może wyobrażał sobie anioła jako żołnierza, który pełni wartę w obozie wojskowym i czujnie wypatruje wroga. Chociaż sam był odważnym żołnierzem i zgodnie z obietnicą Jehowy miał zostać królem, nie uważał, że pokona wrogów dzięki umiejętności posługiwania się procą lub mieczem (1 Sam. 16:13; 24:12). Polegał na Jehowie i był przekonany, że Jego anioł ‛ratuje tych, którzy się Go boją’. Oczywiście dzisiaj nie możemy oczekiwać, że będziemy w cudowny sposób chronieni. Ale wiemy, że nikt, kto ufa Jehowie, nie poniesie trwałej szkody.

13. Dlaczego w czasie ataku Goga z Magog będzie się wydawać, że jesteśmy bezbronni, ale czego możemy być pewni? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

¹³ W niedalekiej przyszłości nasza ufność w to, że Jehowa jest w stanie nas ochronić, zostanie poddana próbie. Kiedy Gog z Magog, czyli koalicja narodów, zaatakuje lud Boży, będzie się wydawać, że nasze życie jest w niebezpieczeństwie. Będziemy musieli być wtedy przekonani, że Jehowa potrafi nas ocalić i że na pewno to zrobi. Dla narodów będziemy jak bezbronne owce, których nikt nie chroni (Ezech. 38:10-12). Nie będziemy uzbrojeni ani wyszkoleni do walki. Narody uznają nas za łatwy łup. Nie będą widzieć tego, co my widzimy oczami wiary — armii aniołów, którzy ‛obozują wokół’ sług Bożych i są gotowi ich uratować. To oczywiste, że tego nie dostrzegą, bo przecież nie mają duchowego spojrzenia. Jak bardzo będą zaskoczone, kiedy niebiańskie wojska staną w naszej obronie! (Obj. 19:11, 14, 15).

14. Co już teraz możemy zrobić, żeby przygotować się na przyszłe wydarzenia?

¹⁴ Jak już teraz możemy się przygotować na przyszłe wydarzenia? Przede wszystkim powinniśmy zachowywać właściwy stosunek do rzeczy materialnych, pamiętając, że pewnego dnia będziemy musieli je zostawić. Powinniśmy też być zadowoleni z tego, co mamy, i największą radość czerpać z naszej więzi z Jehową. Im lepiej poznamy naszego Boga, tym bardziej będziemy przekonani, że kiedy zaatakuje nas Gog z Magog, On będzie w stanie nas ochronić.

15. Jakie przeżycia z młodości nauczyły Dawida, że Jehowa nigdy go nie zawiedzie?

¹⁵ Przyjrzyjmy się, co jeszcze pomogło Dawidowi przygotować się na próby, bo to samo może też pomóc nam. Dawid powiedział: „Spróbujcie i przekonajcie się, że Jehowa jest dobry, szczęśliwy jest człowiek, który się u Niego chroni” (Ps. 34:8). Te słowa wskazują, skąd Dawid wiedział, że zawsze może liczyć na wsparcie Jehowy. Wielokrotnie się na Niego zdawał, a On nigdy go nie zawiódł. W młodości, kiedy miał się zmierzyć z groźnym wojownikiem, olbrzymim Filistynem Goliatem, powiedział mu: „Dzisiaj Jehowa wyda cię w moje ręce” (1 Sam. 17:46). Później, kiedy usługiwał królowi Saulowi, ten wiele razy próbował go zabić. Ale „Jehowa był z Dawidem” (1 Sam. 18:12). Dzięki tym przeżyciom Dawid był przekonany, że Jehowa będzie z nim w każdej próbie.

16. Jak możemy ‛spróbować i przekonać się, że Jehowa jest dobry’?

¹⁶ Im bardziej polegamy na kierownictwie Jehowy już teraz, tym bardziej będziemy ufać, że On pomoże nam również w przyszłości. Potrzebujemy wiary i polegania na Jehowie w różnych sytuacjach — na przykład żeby poprosić pracodawcę o wolne na zgromadzenie czy kongres albo o zmiany w grafiku, żebyśmy mogli być na wszystkich zebraniach i spędzać więcej czasu w służbie. Załóżmy, że nasz pracodawca się na to nie zgodzi i stracimy pracę. Czy zaufamy Jehowie, że nigdy nas nie zostawi i zawsze będzie dbał o nasze podstawowe potrzeby? (Hebr. 13:5). Wielu sług pełnoczasowych może opowiedzieć, jak Jehowa pomagał im wtedy, kiedy najbardziej tego potrzebowali. Jehowa jest wierny.

17. Jaka jest myśl przewodnia na rok 2022 i dlaczego jest stosowna?

¹⁷ Ponieważ Jehowa jest po naszej stronie, nie mamy powodu bać się przyszłości. Jeśli tylko stawiamy sprawy Królestwa na pierwszym miejscu, nasz Bóg nigdy nas nie opuści. Ciało Kierownicze chce nam przypomnieć, że już teraz musimy się przygotować na trudne czasy, które są przed nami, i ufać Jehowie, że zawsze będzie przy nas. Dlatego na myśl przewodnią w roku 2022 wybrano słowa z Psalmu 34:10: „Tym, którzy szukają Jehowy, nie zabraknie niczego dobrego”.