Psalm 23:4 — „Choćbym nawet szedł doliną cienia śmierci”

„Gdy chodzę doliną głębokiego cienia, nie boję się niczego złego, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij pasterski i twoja laska sprawiają, że czuję się bezpiecznie” (Psalm 23:4, Przekład Nowego Świata).

„Lecz choćbym nawet szedł doliną cienia śmierci, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twoja laska i kij pasterski są mi pocieszeniem” (Psalm 23:4, Biblia ekumeniczna).

Bóg troszczy się o tych, którzy oddają Mu cześć, nawet kiedy przeżywają problemy. W wersecie tym troskę Boga przyrównano do opieki pasterza nad owcamib, a problemy do „doliny głębokiego cienia” albo „doliny cienia śmierci”. W trudnych chwilach słudzy Boży nie czują się samotni i opuszczeni. Przeciwnie, czują się bezpiecznie, tak jakby Bóg był tuż obok nich.

W czasach biblijnych pasterz używał kija lub pałki do obrony swoich owiec przed drapieżnikami. Nosił też ze sobą laskę — zazwyczaj długi zakrzywiony na końcu pręt — żeby kierować owcami i odciągać je od zagrożenia. Podobnie Jehowa Bóg jest troskliwym Pasterzem, który chroni i prowadzi swoich sług. Nawet w najmroczniejszych momentach ich życia Jehowa pomaga im na różne sposoby.

• Uczy ich i pociesza przez swoje spisane Słowo, Biblię (Rzymian 15:4).

• Słucha ich modlitw i zapewnia spokój wewnętrzny (Filipian 4:6, 7).

• Udziela im wsparcia przez współwyznawców (Hebrajczyków 10:24, 25).

• Daje im pewną nadzieję na lepszą przyszłość — obiecuje, że odwróci skutki cierpień, jakich teraz zaznają (Psalm 37:29; Objawienie 21:3-5).

Psalm 23 napisał Dawid, który w młodości był pasterzem, a później został królem starożytnego Izraela (1 Samuela 17:34, 35; 2 Samuela 7:8). Psalm ten rozpoczyna się od przedstawienia Jehowy jako Pasterza, który dba o swoje owce. Jehowa prowadzi, karmi i pokrzepia swoich sług (Psalm 23:1-3).

W Psalmie 23:4, zwracając uwagę na ochronę Boga, Dawid najpierw mówi o Nim w trzeciej osobie, a potem przechodzi na drugą. Ta subtelna zmiana podkreśla, jak bliska relacja łączyła go z Jehową. Dawid zdawał sobie sprawę, że Bóg się o niego troszczy i wie o wszystkich jego próbach. Dlatego ‛nie bał się niczego złego’.

W kolejnym fragmencie tego Psalmu, w wersecie 5 i 6, obraz się zmienia — Jehowa jest przedstawiony jako hojny gospodarz, a Dawid jako Jego wyjątkowy gość. Wrogowie Dawida są bezsilni, nie powstrzymają Boga od udzielenia mu wsparcia. Na koniec tego Psalmu Dawid wyraża przekonanie, że Bóg będzie okazywał mu dobroć i miłość przez resztę jego życia.

Obrazy słowne użyte w Psalmie 23 opisują troskliwą opiekę, jaką Bóg cały czas otacza swoich sług (1 Piotra 2:25).