„Kogóż mam się bać?”
„Choćby wojna przeciw mnie wybuchła — nawet wtedy będę pokładał ufność” (PS. 27:3).
CO W MYŚL PONIŻSZYCH WERSETÓW POMOŻE CI ZACHOWYWAĆ ODWAGĘ?
1. Co lepiej zrozumiemy dzięki analizie Psalmu 27?
DLACZEGO prowadzona przez nas działalność kaznodziejska się rozwija, chociaż warunki na świecie wciąż się pogarszają? Dlaczego chętnie poświęcamy na nią czas i siły, gdy mnóstwo ludzi boryka się z problemami ekonomicznymi? Jak nie stracić odwagi, gdy tak wielu boi się przyszłości? Odpowiedzi udziela natchniona pieśń króla Dawida zapisana w Psalmie 27.
2. Jak wpływa na człowieka strach? Jaką jednak możemy żywić ufność?
2 Dawid zaczyna ten psalm słowami: „Jehowa moim światłem i mym wybawieniem. Kogóż mam się lękać? Jehowa twierdzą mego życia. Kogóż mam się bać?” (Ps. 27:1). Strach może wpływać na człowieka paraliżująco. Ale ten, kto boi się Jehowy, nie musi się panicznie bać niczego (1 Piotra 3:14). Jeśli pozwolimy, by Jehowa był naszą twierdzą, to ‛będziemy mieszkać bezpiecznie i nie będzie nas trapił strach przed nieszczęściem’ (Prz. 1:33; 3:25). Jak to możliwe?
„JEHOWA MOIM ŚWIATŁEM I MYM WYBAWIENIEM”
3. W jakim sensie Jehowa jest naszym światłem, co jednak my sami musimy robić?
3 Metaforyczne sformułowanie „Jehowa moim światłem” kieruje uwagę na fakt, że Jehowa uwalnia nas od niewiedzy i duchowej ciemności (Ps. 27:1). Literalne światło pomaga dostrzec niebezpieczeństwa lub przeszkody na drodze, ale ich nie usuwa. W takiej sytuacji to my musimy wykazać mądrość. Podobnie Jehowa objawia nam znaczenie wydarzeń światowych i ostrzega przed zagrożeniami czyhającymi na nas w tym systemie rzeczy. Podaje też w swoim Słowie zasady, które zawsze się sprawdzają, ale to my musimy wprowadzać je w czyn. Dzięki takiemu podejściu możemy postępować mądrzej niż nasi nieprzyjaciele — i niż nasi nauczyciele (Ps. 119:98, 99, 130).
4. (a) Dlaczego Dawid z przekonaniem oznajmił: „Jehowa (...) mym wybawieniem”? (b) Kiedy w szczególny sposób Jehowa okaże się naszym wybawieniem?
4 Wypowiedź Dawida z Psalmu 27:1 wskazuje, że musiał on rozmyślać o tym, jak w różnych sytuacjach Jehowa go wybawiał. Na przykład Bóg wyratował go „z łapy lwa i z łapy niedźwiedzia”. Dał mu też zwycięstwo nad olbrzymem Goliatem. Później, kiedy król Saul próbował zabić Dawida włócznią, Jehowa za każdym razem go ocalał (1 Sam. 17:37, 49, 50; 18:11, 12; 19:10). Nic dziwnego, że Dawid oświadczył z przekonaniem: „Jehowa (...) mym wybawieniem”! Podobnie jak Bóg był wybawieniem dla Dawida, w przyszłości znów się nim okaże dla swoich czcicieli. W jaki sposób? Zapewni im wyzwolenie podczas nadchodzącego „wielkiego ucisku” (Obj. 7:14; 2 Piotra 2:9).
PAMIĘTAJ O KAŻDYM SUKCESIE
5, 6. (a) Jaką rolę w nabieraniu odwagi odgrywa nasza pamięć? (b) Jak historia postępowania Jehowy z Jego wiernymi sługami umacnia w tobie odwagę?
5 O pewnym istotnym czynniku, który pomaga zachowywać odwagę, mówi Psalm 27:2, 3 (odczytaj). Dawid rozmyślał o sytuacjach, w których Jehowa zapewnił mu wyzwolenie (1 Sam. 17:34-37). Wspomnienia te pozwalały mu ufnie stawiać czoła nawet najgorszym przeciwnościom. Czy wyciągasz podobne wnioski ze swoich przeżyć? Czy na przykład gorąco modliłeś się w jakiejś dręczącej cię sprawie, a potem widziałeś, jak Jehowa udzielił ci mądrości i sił do sprostania tej próbie? A może pamiętasz, jak znikły przeszkody uniemożliwiające ci pełnienie radosnej służby albo jak otworzyły się przed tobą „wielkie drzwi prowadzące do działalności”? (1 Kor. 16:9). Co czujesz, gdy teraz przypominasz sobie tamte sytuacje? Czy nie utwierdzają cię one w przekonaniu, że Jehowa może ci pomóc pokonać lub przetrwać jeszcze poważniejsze przeszkody bądź trudności? (Rzym. 5:3-5).
6 A jak reagować, gdyby jakiś potężny rząd uknuł spisek zmierzający do zlikwidowania Świadków Jehowy jako organizacji? W naszych czasach wielu próbowało czegoś takiego dokonać, ale nikomu się to nie udało. Rozmyślanie, jak Jehowa wspierał swój lud w przeszłości, pomoże nam z otuchą patrzeć w przyszłość (Dan. 3:28).
DOCENIAJ PRAWDZIWE WIELBIENIE BOGA
7, 8. (a) Jaką prośbę Dawid skierował do Jehowy w Psalmie 27:4? (b) Czym jest wielka duchowa świątynia Jehowy i jak w niej oddajemy Mu cześć?
7 Aby działać odważnie, musimy miłować wszystko, co się wiąże z wielbieniem Boga (odczytaj Psalm 27:4). Za dni Dawida „domem Jehowy” był przybytek. I to właśnie Dawid poczynił przygotowania do wzniesienia wspaniałej świątyni, którą potem zbudował jego syn Salomon. Setki lat później Jezus wyjawił, że oddawanie czci Bogu w sposób cieszący się Jego uznaniem nie będzie już związane z żadną okazałą budowlą, która została przez Niego pobłogosławiona (Jana 4:21-23). W rozdziałach od 8 do 10 Listu do Hebrajczyków apostoł Paweł wyjaśnił, że pojawiła się wielka świątynia duchowa. Doszło do tego w momencie chrztu Jezusa w 29 roku n.e., kiedy to stawił się on do wykonywania woli Bożej (Hebr. 10:10). Świątynia duchowa to powołana przez Jehowę struktura umożliwiająca ludziom przystępowanie do Niego we właściwy sposób na podstawie wiary w Jezusową ofiarę okupu. Jak w niej oddajemy Bogu cześć? Robimy to wtedy, gdy modlimy się „z sercami prawdziwymi w zupełnej pewności wiary”, publicznie i bez wahania oznajmiamy naszą nadzieję oraz zważamy na współwyznawców, pobudzamy ich do miłości i zachęcamy podczas zebrań zborowych albo w ramach rodzinnego wielbienia (Hebr. 10:22-25). Docenianie religii prawdziwej dodaje nam sił w krytycznych dniach ostatnich.
8 Na całej ziemi wierni słudzy Jehowy poszerzają zakres swej działalności, uczą się nowych języków i przenoszą na tereny, gdzie brakuje głosicieli Królestwa. Ich postępowanie dowodzi, że tak jak psalmista proszą Jehowę tylko o jedno — chcą zaznawać tego, co jest rozkoszą Jehowy, i niezależnie od okoliczności pełnić świętą służbę (odczytaj Psalm 27:6).
UFAJ W BOŻĄ POMOC
9, 10. Jaka myśl kryje się w zapewnieniu z Psalmu 27:10?
9 Dawid dobitnie daje wyraz swemu zaufaniu do Jehowy, mówiąc: „Choćby mnie opuścili ojciec mój i moja matka, przyjąłby mnie sam Jehowa” (Ps. 27:10). Z 22 rozdziału Księgi 1 Samuela wynika, że rodzice nie opuścili Dawida. Niestety, dzisiaj wiele osób jest odrzucanych przez najbliższych. Często znajdują one pomoc i ochronę wśród życzliwych członków zboru chrześcijańskiego.
10 Skoro Jehowa jest gotowy wspierać swych sług, nawet gdy drudzy ich opuszczą, to czy nie będzie im pomagał również w każdej innej udręce? Jeśli na przykład trapimy się tym, jak zaspokoić materialne potrzeby rodziny, czyż nie powinniśmy ufać w pomoc Jehowy? (Hebr. 13:5, 6). On zna sytuację i potrzeby wszystkich swoich lojalnych sług.
11. Jaki wpływ na innych może mieć nasze zaufanie do Jehowy? Zilustruj to przykładem.
11 Zastanówmy się nad przeżyciami Victorii z Liberii. Jakiś czas po tym, jak zaczęła studiować Biblię, mężczyzna, z którym żyła, zostawił ją z trojgiem jej dzieci. Chociaż nie miała gdzie mieszkać i była bez pracy, dalej robiła postępy duchowe i w końcu przyjęła chrzest. Wkrótce potem jej 13-letnia córka znalazła portfel wypchany pieniędzmi. Aby uniknąć pokusy, zdecydowały nawet ich nie liczyć. Szybko skontaktowały się z żołnierzem, do którego należał portfel. Człowiek ten powiedział, że gdyby wszyscy ludzie byli tak uczciwi jak Świadkowie Jehowy, cały świat byłby lepszy i spokojniejszy. Victoria pokazała mu w Biblii obietnicę Jehowy dotyczącą nowego świata. Żołnierz, będąc pod wrażeniem postawy tej chrześcijanki, wręczył jej sporą kwotę z odzyskanych pieniędzy. Dzięki bezgranicznej wierze w to, że Jehowa potrafi zaspokajać wszelkie potrzeby, Świadkowie rzeczywiście zaskarbili sobie wspaniałą opinię ludzi uczciwych.
12. Czego dowodzimy, gdy służymy Jehowie pomimo strat materialnych? Jak potwierdza to opisany przykład?
12 Spróbujmy się teraz wczuć w sytuację Thomasa, nieochrzczonego głosiciela z Sierra Leone. Podjął on pracę jako nauczyciel w szkole średniej, ale prawie przez rok nie dostawał wypłaty, aż uzupełniono wszystkie dokumenty. Co musiał jeszcze zrobić, by otrzymać zaległe pensje? Czekała go rozmowa z kierownikiem szkoły, który był księdzem. Duchowny wyjaśnił, że poglądy Świadków Jehowy stoją w sprzeczności z zasadami obowiązującymi w jego placówce. Postawił Thomasowi ultimatum — albo posada nauczyciela, albo jego wierzenia oparte na Biblii. Thomas zwolnił się i stracił niemal roczne zarobki. Znalazł jednak pracę przy naprawie odbiorników radiowych i telefonów komórkowych. Jak pokazuje ten przykład, a także wiele podobnych, nasze niezachwiane zaufanie do Boga jako Stwórcy wszechrzeczy i Obrońcy swego ludu powoduje, że nie ulegamy tak powszechnemu dziś strachowi przed popadnięciem w ubóstwo.
13. Jak dzieło głoszenia o Królestwie rozwija się w krajach mniej zamożnych?
13 W niejednym kraju, w którym żyje się naprawdę trudno, głosiciele Królestwa odznaczają się godną pochwały aktywnością. Z czego to wynika? Pewne Biuro Oddziału pisze: „Sporo domowników, którzy zgadzają się na studia biblijne, jest bez pracy i w ciągu dnia ma czas na takie studium. Również bracia mają więcej czasu, by głosić. Ludzi, zwłaszcza mieszkających tam, gdzie panują najtrudniejsze warunki, nie trzeba przekonywać, że żyjemy w dniach ostatnich; sami dostrzegają, co się wokół nich dzieje”. A misjonarz usługujący od przeszło 12 lat w kraju, w którym na każdego głosiciela przypadają średnio ponad 3 studia biblijne, relacjonuje: „Ponieważ sporo głosicieli żyje skromnie i rozprasza ich niewiele czynników, to zazwyczaj mają oni więcej czasu na służbę kaznodziejską i prowadzenie studiów biblijnych”.
14. Na jaką ochronę ze strony Boga może liczyć wielka rzesza?
14 Jehowa obiecuje wspierać, chronić i wyzwalać swój lud jako całość, zarówno pod względem fizycznym, jak i duchowym — a my Mu ufamy (Ps. 37:28; 91:1-3). Rzesza, która przeżyje „wielki ucisk”, musi być naprawdę wielka (Obj. 7:9, 14). Dlatego jako grupa będzie chroniona przed zagładą w końcowym okresie dni ostatnich. Jej członkowie otrzymają wszystko, co niezbędne, by mogli trwać w próbach i strzec swej więzi z Jehową. A w kulminacyjnej części wielkiego ucisku Bóg zapewni swemu ludowi szczególną ochronę.
„POUCZ MNIE, JEHOWO, O SWEJ DRODZE”
15, 16. Jakie korzyści przynosi wprowadzanie w czyn Bożych wskazówek? Podaj przykład.
15 Aby nie utracić odwagi, potrzebujemy ciągłych pouczeń o drodze Jehowy. Jasno to wynika z prośby Dawida: „Poucz mnie, Jehowo, o swej drodze i ze względu na mych wrogów prowadź mnie ścieżką prostolinijności” (Ps. 27:11). Jeśli chcemy działać zgodnie z tą modlitwą, to musimy pilnie zważać na wszelkie biblijne wskazówki otrzymywane za pośrednictwem organizacji Jehowy i natychmiast wprowadzać je w życie. Na przykład wiele osób, które pozbyły się niepotrzebnych długów, może poświadczyć, że zastosowanie się do mądrej rady, by uprościć życie, przyniosło im pożytek podczas kryzysu gospodarczego, z jakim zmaga się dziś świat. Zamiast uginać się pod brzemieniem dóbr materialnych, na które ich już nie stać, mogli swobodnie rozwinąć skrzydła w służbie dla Boga. Warto więc zapytać siebie: „Czy od razu wprowadzam w czyn wszystko, co czytam w Biblii i w publikacjach wydawanych przez klasę niewolnika wiernego i roztropnego, nawet jeśli wymaga to osobistych wyrzeczeń?” (Mat. 24:45).
16 Jeżeli pozwalamy, by Jehowa nas pouczał i prowadził ścieżką prostolinijności, to nie mamy żadnego powodu do strachu. W Stanach Zjednoczonych pewien pionier stały ubiegał się o pracę, która umożliwiłaby jemu i jego rodzinie kontynuowanie służby pełnoczasowej. Niestety, zwierzchnik oświadczył, że bez wyższego wykształcenia nie może liczyć na to stanowisko. Gdybyś usłyszał takie słowa, czy żałowałbyś, że zostałeś pionierem i nie poszedłeś na studia? Dwa tygodnie później to ów zwierzchnik został zwolniony, a inny kierownik zapytał brata o cele życiowe. Brat ochoczo wyjaśnił, że oboje z żoną są pełnoczasowymi kaznodziejami Świadków Jehowy i nie chcieliby tego zmieniać. Zanim zdołał powiedzieć coś więcej, kierownik odrzekł: „Wiedziałem, że jest pan jakiś inny! Gdy mój ojciec był na łożu śmierci, dwie pana współwyznawczynie przychodziły i codziennie czytały mu Biblię. Obiecałem sobie, że jeśli kiedykolwiek będę miał okazję pomóc Świadkowi Jehowy, to tak zrobię”. Następnego dnia brat otrzymał stanowisko, którego poprzedni zwierzchnik mu odmówił. Gdy sprawy Królestwa stawiamy na pierwszym miejscu w życiu, Jehowa rzeczywiście wywiązuje się z obietnicy, że będzie dbał o nasze podstawowe potrzeby materialne (Mat. 6:33).
ISTOTNE CZYNNIKI — WIARA I NADZIEJA
17. Co pomoże nam ufnie patrzeć w przyszłość?
17 W dalszych słowach Dawid podkreśla wagę wiary i nadziei: „Gdybym to nie wierzył, że będę oglądał dobroć Jehowy w krainie żyjących...!” (Ps. 27:13). Doprawdy, jakże żałosne byłoby nasze życie, gdybyśmy nie mieli danej nam przez Boga nadziei ani nie cenili rzeczy omówionych w Psalmie 27! Dalej więc z ufnością módlmy się o siły i ochronę w obliczu wydarzeń poprzedzających Armagedon (odczytaj Psalm 27:14).
[Ilustracja na stronie 23]
Dawid czerpał siły z rozmyślania o tym, jak Jehowa wybawiał go w przeszłości
[Ilustracja na stronie 25]
Czy trudności ekonomiczne traktujemy jako sposobność poszerzenia zakresu służby dla Boga?