ODWAGA

Męstwo, śmiałość; przeciwieństwo bojaźliwości i tchórzostwa (Mk 6:49, 50; 2Tm 1:7).

Najczęściej używany hebrajski czasownik związany z okazywaniem odwagi to chazák. Zasadniczo znaczy on „być silnym” (2Sm 13:28; 2Kn 19:11; Eze 3:14). Często występuje razem ze słowem ʼamác, które również oznacza „być silnym, mocnym”. Oba te czasowniki pojawiają się w zwrotach „bądźcie odważni i silni” (Joz 10:25) oraz „bądźcie odważni i niech wasze serce będzie mocne” (Ps 31:24).

Wzmianka o ‛straceniu odwagi’ (Jer 49:24) może być tłumaczeniem hebrajskiego słowa rafáh, które zawiera w sobie myśl o słabnięciu i utracie sił, a także o zniechęceniu (Prz 24:10). Podobny sens („tracić odwagę; stawać się zbyt słabym, by móc działać”) ma ono również tam, gdzie oddano je przez „opadać” — jak w zdaniu: „Niech nie opadają twoje ręce” (Sof 3:16; Iz 13:7; Eze 7:17).

W języku greckim do śmiałej, odważnej postawy odnoszą się czasowniki tharréo (2Ko 10:1, 2) i tharséo (Mt 9:2). Odwagę widoczną w jakimś działaniu podkreśla czasownik tolmáo, tłumaczony na ‛mieć odwagę’ (Mk 12:34), ‛odważyć się’ (Rz 15:18), ‛śmiało sobie poczynać’ (2Ko 11:21) albo ‛śmieć [mieć śmiałość]’ (Judy 9).

Sługom Bożym zawsze potrzebna była odwaga, żeby dochować wierności Najwyższemu. Dlatego gdy Izraelici mieli wkroczyć do Ziemi Obiecanej, Mojżesz polecił im: „Bądźcie odważni i silni”, po czym tę samą zachętę skierował bezpośrednio do swego następcy, Jozuego (Pwt 31:6, 7). Sam Jehowa powiedział potem Jozuemu: „Bądź odważny i silny (...) Tylko bądź odważny i bardzo silny” (Joz 1:6, 7, 9). Żeby nabrać takiej odwagi, naród izraelski musiał słuchać prawa Jehowy, uczyć się go i wprowadzać je w życie (Pwt 31:9-12). Podobnie Jozue, jeśli chciał być odważny i silny, musiał regularnie czytać prawo Boże i zgodnie z nim postępować (Joz 1:8).

Pismo Święte wielokrotnie wzywa do okazywania odwagi; wyjaśnia też, jak można jej nabrać (Ps 31:24). Bardzo pomocne pod tym względem jest towarzystwo współwyznawców (Dz 28:15). W Psalmie 27:14 Dawid, który sam był niezwykle odważny, zachęcił: „Bądź odważny i niech serce twe będzie mocne”. Wcześniej w tym psalmie wyjawił, co jemu dodawało odwagi: Otóż polegał na Jehowie, ‛twierdzy swego życia’ (w. 1), pamiętał, jak dawniej Jehowa postąpił z jego nieprzyjaciółmi (w. 2, 3), cenił dom Jehowy (w. 4), ufał, że Jehowa będzie go chronił, wspierał i wybawiał (w. 5-10), ciągle uczył się prawych dróg Bożych (w. 11), a także żywił wiarę i nadzieję (w. 13, 14).

Chrześcijanin musi odznaczać się odwagą, żeby nie skalać się poglądami i uczynkami świata wrogo nastawionego do Jehowy i żeby pozostać wiernym Bogu pomimo nienawiści ze strony tego świata. Jezus Chrystus powiedział swym uczniom: „Na świecie doznajecie ucisku, ale odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (Jn 16:33). Syn Boży nigdy nie uległ wpływowi świata. Pod żadnym względem się do niego nie upodobnił i w ten sposób odniósł nad nim zwycięstwo. Wspaniały przykład Jezusa oraz dobrodziejstwa, które wynikły z jego nienagannego postępowania, dodają odwagi potrzebnej każdemu, kto chce wzorem Chrystusa nie być częścią świata i nie poddać się jego kalającym wpływom (Jn 17:16).