Ostateczne rozstrzygnięcie powszechnej kwestii spornej
„Sam Jehowa po twej prawicy niechybnie rozbije królów w dniu swego gniewu” (PSALM 110:5).
1, 2. Jakie wydarzenie z 70 roku n.e. mogło budzić wątpliwości co do powszechnego zwierzchnictwa Jehowy Boga, na kogo jednak przeniósł On wcześniej swoją łaskę?
NAJWAŻNIEJSZA kwestia, przed jaką stoją ludzie i aniołowie, dotyczy powszechnego zwierzchnictwa Stwórcy nieba i ziemi. Już wkrótce zostanie ona raz na zawsze rozstrzygnięta, ale przez wiele stuleci wrogowie Jehowy negowali prawowitość Jego suwerennej władzy. To prawda, że zburzenie Jeruzalem i tamtejszej świątyni w roku 70 mogło nasuwać wątpliwości co do powszechnego zwierzchnictwa Jehowy. Niemniej miał On uzasadniony powód, by nie występować jako Bóg walczący w obronie cielesnego Izraela.
2 Co to za powód? W owym czasie Jehowa Bóg darzył już swą łaską nowo powstały naród Izraelitów duchowych, „Izraela Bożego”, jak apostoł Paweł nazwał zbór naśladowców Jezusa Chrystusa (Galatów 6:16). Jednakże w całej tak zwanej erze chrześcijańskiej aż po dziś dzień Jehowa nie walczył w obronie duchowego Izraela jako Wojownik w taki sposób, jak toczył wojny za literalny naród izraelski, związany z Nim przymierzem Prawa Mojżeszowego. Dopuścił nawet, by na Kalwarii żołnierze rzymscy z poduszczenia Żydów zadali Jezusowi Chrystusowi śmierć na palu męki. Doszło do tego 37 lat przed drugim zburzeniem Jeruzalem, dokonanym przez Rzymian w roku 70.
3, 4. W jaki sposób od dni Mojżesza do czasów króla Ezechiasza Bóg okazywał się Wojownikiem, co jednak można powiedzieć o walce, jeśli chodzi o Jehowę i Izraela duchowego?
3 Od czasów proroka Mojżesza aż do panowania króla Ezechiasza, który miał swą stolicę w Jeruzalem, Jehowa Bóg w nadprzyrodzony sposób występował w obronie Izraelitów, walczących pod Jego kierownictwem śmiercionośnym orężem (Powtórzonego Prawa 1:30; 3:22; 20:3, 4; Jozuego 10:42). Jednakże w wypadku Izraela duchowego rzecz miała się całkiem inaczej! Odkąd poza murami Jeruzalem zmarł Jezus Chrystus, przez wszystkie stulecia naszej ery waleczny Bóg nie uważał za stosowne toczyć literalnych wojen w obronie tego symbolicznego narodu ani nie upoważnił jego członków, tworzących zbór chrześcijański, do posługiwania się literalną bronią. Toczyć mają zupełnie inną walkę.
4 Zgodnie z tym jeden z czołowych bojowników na rzecz chrystianizmu napisał do współwyznawców w Koryncie: „Oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej; nim też unicestwiamy złe zamysły i wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi, gotowi do karania wszelkiego nieposłuszeństwa, gdy posłuszeństwo wasze będzie całkowite” (2 Koryntian 10:4-6, Bw). Wcześniej w tym samym liście Paweł wspomniał o „orężu sprawiedliwości po prawej stronie i lewej” (2 Koryntian 6:7; zob. też Efezjan 6:11-18).
Jehowa będzie walczył w Armagedonie
5. Jakie stanowisko w sprawie posługiwania się cielesnymi środkami samoobrony zajął Jezus w ogrodzie Getsemane i jak postępują w tej kwestii jego uczniowie?
5 Podczas swego pobytu na ziemi Jezus Chrystus nigdy nie uciekał się do samoobrony z użyciem śmiercionośnego oręża. Tej nocy, gdy został zdradziecko wydany w ogrodzie Getsemane, jego wierny uczeń Szymon Piotr dobył miecza i odciął ucho słudze żydowskiego arcykapłana. Ale Jezus dokonał cudu i je uleczył, po czym rzekł: „Wszyscy (...), którzy miecza dobywają, od miecza giną. Czy myślisz, że nie mógłbym prosić Ojca mego, a On wystawiłby mi teraz więcej niż dwanaście legionów aniołów? Ale jak by wtedy wypełniły się Pisma, że tak się stać musi?” (Mateusza 26:52-54, Bw). Toteż prawdziwi naśladowcy Syna Bożego, tak gotowego do poświęceń, pośrednio i bezpośrednio zachowują neutralność wobec wojen świeckich (Jana 17:16; 18:36).
6. Jak się zachowają Świadkowie Jehowy w czasie wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego, w Armagedonie?
6 Niech zatem narody wiedzą, że podczas „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego (...) na miejscu, które po hebrajsku zwie się Har-Magedon”, Świadkowie Jehowy nie wezmą udziału w bitwie. Toczyć ją będzie Bóg-Wojownik, „Jehowa Zastępów”, wraz z legionami aniołów pod dowództwem Jezusa Chrystusa (Objawienie 16:14-16; 19:11-21; Psalm 84:12 [84:13, Bw]).
Jehowa wkrótce wznowi działania wojenne
7. Jaki tytuł przypisano Jehowie jako walczącemu Bogu i czy w dalszym ciągu jest on aktualny?
7 Z czasem Boga starożytnego Izraela poznano i zaczęto wzywać jako Jehowę Cewa·ʼotʹ, czyli Jehowę Zastępów (1 Samuela 1:3, 11). W Liście do Rzymian 9:29, gdzie chrześcijański apostoł Paweł nawiązuje do Księgi Izajasza 1:9, czytamy: „Gdyby Pan Sabaot nie zostawił nam nasienia, bylibyśmy jak Sodoma i stalibyśmy się podobni do Gomory” (King James Version). A uczeń Jakub pisze: „Wołania tych, którzy żęli, doszły do uszu Pana sabaot” (Jakuba 5:4, KJ; American Standard Version). Tak więc Paweł i Jakub, żyjący w I wieku, użyli wobec Boga tytułu: Jehowa Zastępów. W ciągu następnych 18 stuleci Stwórca nie prowadził literalnych wojen w obronie duchowego Izraela — Izraela Bożego — jak to niegdyś czynił w wypadku starożytnych Izraelitów, niemniej miano Jehowy Zastępów w dalszym ciągu Mu przysługuje.
8-10. (a) Z czyjej woli w niebie wybuchła wojna i dlaczego do stoczenia walki najlepiej nadawał się Michał? (b) Jaki był jej wynik i ile czasu pozostaje do wybuchu wojny wielkiego dnia Jehowy?
8 Kiedy z upływem „czasów pogan” w roku 1914 doszło do narodzin mesjańskiego Królestwa, w niebiańskiej dziedzinie władzy Jehowy wybuchła wojna (Łukasza 21:24, Bw). Z czyjego upoważnienia? Samego Jehowy Boga. Posłał On na pole bitwy swego intronizowanego Syna, Michała, który najlepiej odpowie na pytanie stanowiące zarazem jego imię: „Któż jest jak Bóg?” Michał niezwłocznie ruszył do walki jako przedstawiciel Jehowy Zastępów.
9 W rezultacie, jak czytamy w Księdze Objawienia 12:7-10, „wybuchła w niebie wojna: Michał i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem, bitwę toczył też smok oraz jego aniołowie, lecz nie przemógł; i już się dla nich nie znalazło miejsce w niebie. Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, nazywany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a wraz z nim zostali zrzuceni jego aniołowie. I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: ‛Teraz nastało wybawienie i moc, i Królestwo naszego Boga oraz władza Jego Chrystusa, ponieważ zrzucony został oskarżyciel braci naszych’”.
10 Obecnie, po przeszło 70 latach od tamtej niebiańskiej bitwy, pozostało już ‛mało czasu’ do wybuchu wojny wielkiego dnia Jehowy, kiedy Bóg wyraźnie da się poznać całemu dzisiejszemu pokoleniu jako Jehowa Zastępów (Objawienie 12:12; Zachariasza 14:3).
Wojownik walczący o usprawiedliwienie Jehowy
11. Jakiego wyznaczonego czasu wyczekują członkowie ostatka „małej trzódki” oraz „wielkiej rzeszy”? Co będą wtedy tryumfalnie opiewać?
11 Mądry król Salomon, władca starożytnego Izraela, napisał w natchnieniu od Boga: „Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę: (...) jest czas wojny i czas pokoju” (Kaznodziei 3:1-8, Bw). Ziemscy poddani panującego Króla ‛większego niż Salomon’ wyczekują czasu i pory, gdy poprowadzi on zwycięskich, niebiańskich aniołów do walki w Armagedonie (Mateusza 12:42; Objawienie 19:11-16). Tam „będzie je [narody] pasł laską żelazną” i „berłem żelaznym” je porozbija (Objawienie 19:15; Psalm 2:9). Z jakąż radością jego pokojowo usposobieni, ocaleni słudzy powitają sprawione przez niego wyzwolenie, napawające lękiem i podziwem! Dostąpi go zarówno ostatek „małej trzódki” współdziedziców Królestwa, jak i „wielka rzesza” „drugich owiec”, które radują się nadzieją odziedziczenia rajskiej ziemi, poddanej tysiącletniemu panowaniu Chrystusa (Łukasza 12:32; Objawienie 7:9-17; Jana 10:16). Ukryci „w samym cieniu Wszechmocnego”, będą w radosnym uniesieniu opiewać wielkie zwycięstwo swego Króla i Pasterza, Jezusa Chrystusa, prowadzące do usprawiedliwienia powszechnego zwierzchnictwa Jehowy Boga (Psalm 91:1).
12. Skąd narodom zagraża wojna i na jaki jej rezultat wskazuje Psalm 68:1, 2?
12 Bez przesady można powiedzieć, że wszystkim narodom — niezależnie od tego, czy należą do ONZ czy też nie — zagraża wojna z dziedziny pozaziemskiej. W konflikcie tym zostaną użyte celne środki rażenia nieporównywalnie skuteczniejsze od wyprodukowanych przez człowieka bomb nuklearnych. Posłuchajmy: „Niech powstanie Bóg, niech będą rozproszeni Jego nieprzyjaciele, i niech rozpierzchną się przed Nim ci, co Go zawzięcie nienawidzą. Jak bywa rozpędzany dym, tak zechciej ich rozpędzić; jak od ognia topnieje wosk, tak niech znikną przed Bogiem niegodziwcy” (Psalm 68:1, 2 [68:2, 3, Bw]).
13. Z uwagi na będące w toku przygotowania wojenne do kogo trafnie odnoszą się dziś słowa Psalmu 45:1-6?
13 Przygotowania do największej ze wszystkich wojen są już w toku. Do naczelnego Wojownika Bożego, walczącego o usprawiedliwienie Jehowy, odnoszą się następujące słowa, wypowiedziane w natchnieniu przez pewnego członka narodu izraelskiego: „Naprawdę jesteś przystojniejszy od synów ludzkich. Wdzięk wylany jest na twoje wargi. Dlatego też Bóg błogosławi ci po czas niezmierzony. Przypasz swój miecz do bioder, mocarzu, z godnością i świetnością. I w swojej świetności dąż do powodzenia; galopuj w sprawie prawdy i pokory, i sprawiedliwości, a prawica twa nauczy cię rzeczy napawających grozą. Strzały twoje ostre — przed tobą ludy padają — w sercu wrogów króla. Bóg jest tronem twym po czas niezmierzony, już na zawsze; berło twej władzy królewskiej to berło prostolinijności” (Psalm 45:1-6 [45:2-7, Bw]).
Narody gromadzą się przeciw Jehowie
14, 15. Na spełnienie się jakich słów z Psalmu 2 wskazali apostołowie po zwolnieniu z więzienia i z jaką prośbą zwrócili się do Boga?
14 Wkrótce po założeniu zboru chrześcijańskiego w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. namaszczeni duchem uczniowie Chrystusa zrozumieli, do czego się odnosi Psalm 2:1, 2. Czytamy tam: „Dlaczego narody podniosły wrzawę, a także grupy narodowe wciąż pomrukują o rzeczy próżnej? Królowie ziemi zajmują swoje pozycje, a nawet wysokie osobistości zespoliły się jak jeden mąż przeciw Jehowie i przeciw Jego pomazańcowi”. Kiedy apostołowie Pomazańca Jehowy wrócili do swoich współwyznawców po pierwszym uwięzieniu i sponiewieraniu przez wrogo usposobionych Żydów, przytoczyli te słowa z Psalmu 2, ułożonego przez króla Dawida. Czytamy o tym w Dziejach Apostolskich 4:23-30:
15 „Gdy ich wypuszczono, udali się do swoich i opowiedzieli, co rzekli do nich naczelni kapłani i starsi. Po wysłuchaniu tego jednomyślnie podnieśli głosy do Boga i rzekli: ‛Panie Wszechwładny, to Ty uczyniłeś niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest, i Ty za pośrednictwem ducha świętego powiedziałeś ustami naszego praojca Dawida, Twego sługi: „Dlaczego narody się wzburzyły, a ludy rozmyślają o rzeczach próżnych? Królowie ziemi uformowali szyki i władcy zespolili się jak jeden mąż przeciw Jehowie oraz Jego pomazańcowi”. Tak właśnie Herod, jak i Poncjusz Piłat wraz z ludźmi z narodów oraz ludami Izraela naprawdę zgromadzili się w tym mieście przeciw Twemu świętemu słudze Jezusowi, którego namaściłeś, aby czynił, co z góry postanowiła Twoja ręka i rada. A teraz, Jehowo, zwróć uwagę na ich groźby i pozwól swym niewolnikom dalej głosić słowo Twoje z całą odwagą, wyciągając rękę swą dla uzdrawiania oraz ukazując znaki i dziwy przez imię Twego świętego sługi, Jezusa’”.
16, 17. (a) Czy w całych dziejach ludzkich miało miejsce coś, co można by porównać z wydarzeniami rozgrywającymi się od roku 1914? Wyjaśnij to. (b) Jak w dalszym ciągu postępują narody i co w związku z tym niejako będzie musiał napisać Jehowa Bóg w ‛księdze swych wojen’?
16 Ale skoro już mowa o wzburzonych narodach, o królach powstających jak jeden mąż oraz o przywódcach politycznych zebranych przeciwko Jehowie i Jego Pomazańcowi, Jezusowi Chrystusowi, to który okres w dziejach człowieka można porównać z tym, co się zaczęło 76 lat temu, w roku 1914? Był to rok nie tylko wybuchu pierwszej w historii ludzkości wojny o zasięgu globalnym, lecz przede wszystkim zakończenia czasów pogan, „wyznaczonych czasów narodów”! (Łukasza 21:24). Nie ulega wątpliwości, że właśnie od tamtej pory spełnia się na większą skalę Psalm 2.
17 Kiedy w roku 1914 dobiegły kresu czasy pogan, żaden naród — nawet spośród rzekomo chrześcijańskich, w których znaczna część religijnie usposobionych obywateli uważa siebie za duchowych Izraelitów — nie kwapił się z powitaniem Pomazańca Jehowy, Jezusa Chrystusa, jako zwierzchniego władcy ziemi. A obecnie, w 71 lat po roku 1919, kiedy to zaczęto ‛głosić dobrą nowinę o Królestwie po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom’, narody chrześcijaństwa na równi z pozostałymi wcale nie zamierzają powitać tego od dawna obwieszczanego Króla z ramienia Jehowy ani przysiąc mu wierności, zrzekając się władzy nad światem (Mateusza 24:14). Wprost przeciwnie, doprowadziły do sytuacji, w której Jehowa czuje się obowiązany niejako do napisania wspaniałego zakończenia swej „Księgi Wojen” (Liczb 21:14).
Chwalebny tryumf walczącego Boga
18. Jakiego działania Jehowy wyczekujemy i kto będzie u Jego boku, gdy nastanie pora na spełnienie się Psalmu 110?
18 Naprzód więc, do boju, Jehowo Zastępów, wraz ze swym królewskim Synem, Jezusem Chrystusem! To do niego skierowano prorocze słowa: „Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół. Sam Jehowa po twej prawicy niechybnie rozbije królów w dniu swego gniewu. Odbędzie sąd wśród narodów; sprawi, iż będzie pełno trupów. Na pewno rozbije głowę panującego nad ludnym krajem” (Psalm 110:2, 5, 6).
19. Jaką modlitwę na rzecz wielkiej rzeszy drugich owiec kierujemy do Jehowy z uwagi na bliskość wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego?
19 Jehowo Zastępów! Niech Twoi wierni, ziemscy słudzy staną się rozradowanymi świadkami Twego niezrównanego zwycięstwa, jakie ustanowiony przez Ciebie waleczny Król, Jezus Chrystus, odniesie w wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego w miejscu zwanym po hebrajsku Har-Magedon (Objawienie 16:14). Niech także rozradowana wielka rzesza ludzi o usposobieniu owiec, którzy „wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka”, ‛wyjdzie z wielkiego ucisku’ wraz z ostatkiem prawdziwych Izraelitów duchowych, żeby przez całą wieczność być Twymi ziemskimi świadkami! (Objawienie 7:14). Pozwól im pod Twą miłościwą ochroną przejść żywo do pokojowego świata pod rządami Twojego zwycięskiego Syna, który będzie panował nad oczyszczoną ziemią i dopilnuje, by zgodnie z Twym pierwotnym zamierzeniem przeobrażono ją w cudowny raj. Niechaj staną się widzialnym świadectwem dla wszystkich zmartwychwstałych — dowodem Twego pełnoprawnego zwierzchnictwa nad całym wszechświatem! Dziękujemy Ci za to, że w ten sposób ostatecznie rozstrzygniesz powszechną kwestię sporną, już na zawsze!
Czy sobie przypominasz?
◻ Wobec jakiej najdonioślejszej kwestii stoją ludzie i aniołowie?
◻ Czym różni się walka Jehowy na rzecz starożytnych Izraelitów od Jego wystąpień w obronie Izraela duchowego?
◻ Jak zachowają się Świadkowie Jehowy podczas Armagedonu? Dlaczego?
◻ Od kiedy na skalę przedtem nie spotykaną spełniają się słowa z Psalmu 2:1, 2?
◻ Jak zostanie ostatecznie rozstrzygnięta kwestia co do zwierzchnictwa nad wszechświatem?
[Ilustracja na stronach 24, 25]
„Wielka rzesza” będzie radośnie sławić zwycięskiego Króla-Pasterza Bożego