Służ Jehowie w radości serca

„I przyjdą na ciebie wszystkie te przekleństwa (...) Ponieważ nie służyłeś Panu, Bogu twemu, w weselu i w radości serca” (POWTÓRZONEGO PRAWA 28:45-47, Wujek).

 1. Co dowodzi, że słudzy Jehowy są rozradowani bez względu na to, gdzie Mu służą?

SŁUDZY Jehowy są rozradowani — bez względu na to, czy wypełniają Jego wolę w niebie, czy też na ziemi. Anielskie „gwiazdy poranne” radośnie zawołały, gdy stwarzano ziemię, i niewątpliwie miliardy tych niebiańskich stworzeń z radością ‛wykonuje słowa Boże’ (Joba 38:4-7; Psalm 103:20). Jednorodzony Syn Jehowy był w niebie rozradowanym „mistrzowskim wykonawcą”, a jako człowiek Jezus Chrystus znajdował upodobanie w spełnianiu woli Bożej na ziemi. Ponadto „dla zgotowanej mu radości zniósł on pal męki, gardząc hańbą, i zasiadł po prawicy tronu Boga” (Przysłów [Przypowieści] 8:30, 31, NW; Hebrajczyków 10:5-10; 12:2).

 2. Co decydowało o tym, czy Izraelici zaznawali błogosławieństw, czy też spotykały ich przekleństwa?

² Izraelici zaznawali radości, kiedy cieszyli się uznaniem w oczach Boga. A co wtedy, gdy nie byli Mu posłuszni? Ostrzeżono ich: „[Przekleństwa] będą na tobie znakami i cudami, i na potomstwie twoim na wieki. — Ponieważ nie służyłeś Panu, Bogu twemu, w weselu i w radości serca, przy dostatku wszystkiego, będziesz służył nieprzyjacielowi twemu, którego Pan na ciebie ześle, w głodzie i w pragnieniu, i w nagości, i we wszelakim niedostatku, i włoży jarzmo żelazne na szyję twoją, aż cię zetrze” (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 28:45-48, Wujek). Błogosławieństwa oraz przekleństwa wyraźnie wskazywały, czy ktoś był sługą Jehowy, czy też nie. Te ostatnie potwierdzały również, że nie można bagatelizować zasad i zamierzeń Bożych ani nimi gardzić. Izraelici nie chcieli słuchać ostrzeżeń Jehowy o zniszczeniu i niewoli, toteż Jeruzalem stało się „przekleństwem dla wszystkich narodów ziemi” (Jeremiasza 26:6). Bądźmy więc posłuszni Bogu i zabiegajmy o Jego uznanie. Jednym z wielu błogosławieństw zsyłanych przez Boga tym, którzy zjednują sobie Jego upodobanie, jest radość.

Jak służyć „w radości serca”

 3. Czym jest symboliczne serce?

³ Izraelici mieli służyć Jehowie „w weselu i w radości serca”. Tego samego oczekuje się od współczesnych chwalców Boga. Radować się to inaczej „być bardzo zadowolonym, cieszyć się”. Chociaż Pismo Święte wspomina o fizycznym sercu, narząd ten nie może myśleć czy rozumować w sensie dosłownym (2 Mojżeszowa 28:30). Jego główne zadanie polega na pompowaniu krwi, dostarczającej składników odżywczych komórkom ciała. Najczęściej jednak Biblia nawiązuje do serca symbolicznego, będącego czymś więcej niż tylko siedliskiem uczuć, pobudek i zdolności umysłowych. Uważa się, że przedstawia ono „najważniejszą część w sensie ogólnym, wnętrze, czyli wewnętrznego człowieka, który się ujawnia we wszelkich czynnościach, pragnieniach, uczuciach, emocjach, namiętnościach, zamiarach, myślach, poglądach, wyobrażeniach, w swej mądrości, wiedzy, umiejętnościach, w wierzeniach i sposobie rozumowania, w pamięci oraz świadomości” (Journal of the Society of Biblical Literature and Exegesis, rok 1882, strona 67). Z symbolicznym sercem wiążą się nasze uczucia i emocje, w tym także radość (Jana 16:22).

 4. Co nam pomoże służyć Jehowie Bogu w radości serca?

⁴ Co nam pomoże służyć Jehowie w radości serca? Duże znaczenie ma pozytywny i nacechowany docenianiem stosunek do otrzymywanych od Boga błogosławieństw oraz przywilejów. Możemy na przykład z radością rozmyślać o przywileju pełnienia „świętej służby” dla prawdziwego Boga (Łukasza 1:74). Mamy również zaszczyt nosić imię Jehowy jako Jego Świadkowie (Izajasza 43:10-12, NW). Ponadto warto wspomnieć o radości, którą daje świadomość, iż sprawiamy Bogu zadowolenie, stosując się do Jego Słowa. Ogromnie się też cieszymy, że możemy odbijać światło duchowe i w ten sposób pomagać wielu innym wyjść z ciemności (Mateusza 5:14-16; porównaj 1 Piotra 2:9).

 5. Skąd pochodzi zbożna radość?

⁵ Ale służenie Jehowie w radości serca nie jest wyłącznie kwestią właściwego myślenia. Korzystny wpływ ma także pozytywne nastawienie. Jednakże zbożnej radości nie możemy osiągnąć przez kształtowanie charakteru. Należy ona do owoców ducha Jehowy (Galatów 5:22, 23). Jeżeli nie przejawiamy takiej radości, być może trzeba dokonać jakichś zmian i odrzucić niebiblijne myślenie lub postępowanie, które zasmucałoby ducha Bożego (Efezjan 4:30). Niemniej jako oddani słudzy Jehowy nie obawiajmy się, że jeśli w pewnych sytuacjach brakuje nam szczerej radości, to nie cieszymy się uznaniem Bożym. Będąc niedoskonali, odczuwamy ból, smutek, a niekiedy nawet popadamy w przygnębienie, ale Jehowa nas rozumie (Psalm 103:10-14). Dlatego módlmy się o świętego ducha Bożego, pamiętając, iż radość będąca jego owocem pochodzi od Boga. Nasz kochający Ojciec niebiański wysłucha takich modlitw i pomoże nam pełnić służbę dla Niego w radości serca (Łukasza 11:13).

Kiedy brakuje nam radości

 6. Co powinniśmy zrobić, jeśli tracimy radość w służbie dla Boga?

⁶ Utrata radości ze służby może w końcu doprowadzić do tego, że zwolnimy tempo w pracy dla Jehowy lub nawet okażemy się niewierni wobec Niego. Toteż postąpimy mądrze, jeśli pokornie przeanalizujemy z modlitwą swe pobudki i wprowadzimy konieczne zmiany. Chcąc przejawiać radość pochodzącą od Boga, trzeba służyć Jehowie z miłości, a przy tym całym sercem, duszą i umysłem (Mateusza 22:37). Musimy walczyć ze skłonnością do rywalizacji, gdyż Paweł napisał: „Jeżeli żyjemy według ducha, to dalej też według ducha postępujmy porządnie. Nie popadajmy w próżność, pobudzając się wzajemnie do współzawodnictwa, jedni wobec drugich pałając zawiścią” (Galatów 5:25, 26). Kto pragnie górować nad innymi lub szukać własnej chwały, nie zazna prawdziwej radości.

 7. Jak możemy odzyskać radość serca?

⁷ Źródłem radości jest spełnianie obowiązków wynikających z oddania się Jehowie. Kiedy Mu się oddaliśmy, z zapałem wkroczyliśmy na chrześcijańską drogę życiową. Studiowaliśmy Pismo Święte i regularnie uczestniczyliśmy w zebraniach (Hebrajczyków 10:24, 25). Udział w służbie sprawiał nam zadowolenie. Co jednak począć, jeśli nasza radość osłabła? Studium Biblii, obecność na zebraniach, wyruszanie do służby — słowem: pełne zaangażowanie w każdej dziedzinie życia chrześcijańskiego — zapewne pomoże nam zachować równowagę duchową oraz odzyskać zarówno miłość, którą przejawialiśmy pierwotnie, jak i dawną radość serca (Objawienie 2:4). Nie będziemy wtedy przypominać osób, które na ogół nie przejawiają radości i często potrzebują duchowego wsparcia. Starsi chętnie przychodzą nam z pomocą, ale z obowiązków wypływających z oddania się Bogu każdy musi się wywiązywać osobiście. Nikt inny nie może tego robić za nas. Postanówmy więc sobie, że będziemy się trzymać zdrowych chrześcijańskich zwyczajów, co pomoże nam żyć zgodnie ze ślubami złożonymi Jehowie i odczuwać prawdziwą radość.

 8. Dlaczego w przejawianiu radości tak ważne jest czyste sumienie?

⁸ Jeżeli chcemy przejawiać radość będącą owocem ducha Bożego, musimy mieć czyste sumienie. Dopóki Dawid, król Izraela, próbował ukryć swój grzech, dopóty był przygnębiony. Wydawało się wręcz, że opuszcza go siła życiowa, i mógł przy tym zachorować cieleśnie. Jakąż ulgę odczuł, gdy okazał skruchę i wyznał występek! (Psalm 32:1-5). Nie możemy być radośni, jeśli ukrywamy jakiś poważny grzech. Nasze życie mogłoby się wtedy stać nieprzerwanym pasmem kłopotów. Z pewnością nie da się w ten sposób osiągnąć radości. Natomiast skrucha i wyznanie grzechu sprawi ulgę i przywróci radosnego ducha (Przypowieści 28:13).

Oczekiwanie z radością

 9, 10. (a) Jaką obietnicę otrzymał Abraham i jak jego wiara oraz radość mogły być wystawione na próbę? (b) Jaki pożytek możemy odnieść z przykładu Abrahama, Izaaka i Jakuba?

⁹ Przejawianie radości, gdy się pierwszy raz usłyszy o zamierzeniu Bożym to jedna sprawa, ale pielęgnowanie radosnego usposobienia przez wiele lat to już całkiem coś innego. Ilustruje to przykład wiernego Abrahama. Kiedy na polecenie Boga chciał ofiarować swego syna Izaaka, anioł obwieścił mu: „Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego, będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoich, i w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego” (1 Mojżeszowa 22:15-18). Obietnica ta niewątpliwie napełniła Abrahama ogromną radością.

¹⁰ Być może Abraham oczekiwał, że ‛potomkiem’, przez którego spłyną obiecane błogosławieństwa, będzie Izaak. Ale ponieważ przez wiele lat nie wydarzył się żaden cud w związku z Izaakiem, wiara oraz radość Abrahama i jego rodziny mogły zostać wystawione na próbę. Kiedy Bóg powtórzył tę obietnicę Izaakowi, a później jego synowi Jakubowi, upewnił ich, że Potomek pojawi się dopiero w przyszłości, dzięki czemu zachowali wiarę i radość. Chociaż Abraham, Izaak i Jakub umarli, nie doczekawszy się spełnienia danych im obietnic Bożych, to jednak nie utracili radości w służbie dla Jehowy (Hebrajczyków 11:13). My też możemy nieustannie służyć Jehowie z wiarą i radością, oczekując spełnienia się Jego obietnic.

Radość pomimo prześladowań

11. Dlaczego możemy się radować mimo prześladowań?

¹¹ Ponieważ jesteśmy chwalcami Jehowy, możemy Mu służyć w radości serca nawet wtedy, gdy spotykają nas prześladowania. Jezus uznał za szczęśliwych tych, którzy są prześladowani ze względu na niego, a apostoł Piotr powiedział: „Dalej się radujcie, jako że jesteście współuczestnikami cierpień Chrystusa, abyście też mogli się radować, wręcz tryskać radością, podczas objawienia jego chwały. Jeżeli was lżą ze względu na imię Chrystusa, to jesteście szczęśliwi, ponieważ spoczywa na was duch chwały, duch Boga” (1 Piotra 4:13, 14; Mateusza 5:11, 12). Jeśli znosisz prześladowania i cierpienia ze względu na prawość, zyskujesz uznanie Jehowy i wsparcie Jego ducha, a to z pewnością przysporzy ci radości.

12. (a) Co nam pozwala znosić próby wiary z radością? (b) Jaką podstawową naukę możemy wyciągnąć z przeżyć lewity przebywającego na wygnaniu?

¹² Możemy z radością stawiać czoło próbom wiary, ponieważ Bóg jest naszym Schronieniem. Wyraźnie wynika to z Psalmu 42 oraz 43. Z jakiegoś powodu pewien lewita znajdował się na wygnaniu. Tak bardzo tęsknił do wielbienia Boga w Jego świątyni, że czuł się jak spragniona łania, która poszukuje wody w suchej i jałowej okolicy. Był ‛spragniony’, czyli tęsknił do Jehowy i do przywileju oddawania Mu czci w Jego sanktuarium (Psalm 42:2, 3, BT). Przeżycia tego wygnańca powinny nas pobudzać do okazywania wdzięczności za towarzystwo, w jakim się obracamy wśród sług Jehowy. Gdybyśmy w wyniku prześladowań zostali odosobnieni i nie mogli z nimi przebywać, rozmyślajmy o radosnych chwilach, jakie wspólnie przeżywaliśmy w świętej służbie, i módlmy się o wytrwałość, ‛czekając na Boga’, aż ponownie umożliwi nam współpracę z Jego chwalcami (Psalm 42:4, 5, 11, NW [42:5, 6, 12, Bw]; 43:3-5).

„Służcie Jehowie z radością”

13. Jak z Psalmu 100:1, 2 wynika, że naszą służbę dla Boga ma cechować radość?

¹³ Radość powinna być cechą charakterystyczną naszej służby dla Boga. Psalmista tak to wyraził w dziękczynnej pieśni: „Wykrzykujcie tryumfalnie przed Jehową, wszyscy ludzie na ziemi. Służcie Jehowie z radością. Przybądźcie przed niego z wesołym wołaniem” (Psalm 100:1, 2, NW). Jehowa jest „szczęśliwym Bogiem” i pragnie, by Jego słudzy zaznawali radości w wypełnianiu obowiązków związanych z oddaniem się Jemu (1 Tymoteusza 1:11). Radość z Jehowy powinna być udziałem ludzi ze wszystkich narodów, a nasze wychwalanie ma być tak donośne, jak ‛tryumfalny okrzyk’ zwycięskiej armii. Służba dla Boga podnosi na duchu, toteż powinna jej towarzyszyć radość. Dlatego psalmista zachęcał każdego, by stawił się przed Bogiem „z wesołym wołaniem”.

14, 15. Jak do nowożytnego rozradowanego ludu Jehowy odnoszą się słowa z Psalmu 100:3-5?

¹⁴ Psalmista dodał: „Wiedzcie [uznajcie, pamiętajcie], że Pan [Jehowa, NW] jest Bogiem! On nas uczynił i do niego należymy, myśmy ludem jego i trzodą pastwiska jego” (Psalm 100:3). Skoro Jehowa jest naszym Stwórcą, należymy do Niego, jak owce do pasterza. Ponieważ wspaniale o nas się troszczy, z wdzięcznością Go wysławiamy (Psalm 23). Psalmista śpiewał też o Jehowie: „Wchodźcie w jego bramy z dziękczynieniem, na jego dziedzińce z wysławianiem. Dziękujcie jemu, błogosławcie jego imię. Jehowa wszak jest dobry; jego serdeczna życzliwość trwa aż po czas niezmierzony, a wierność jego z pokolenia na pokolenie” (Psalm 100:4, 5, NW).

¹⁵ W dobie dzisiejszej rozradowany lud składający się z przedstawicieli wszystkich narodów wchodzi na dziedzińce świątyni Jehowy, by Go wysławiać i składać Mu dziękczynienie. Z radością błogosławimy imię Boga, nieustannie mówiąc dobrze o Jehowie, a Jego niezrównane przymioty skłaniają nas do oddawania Mu chwały. Jest On na wskroś dobry i zawsze można polegać na Jego serdecznej życzliwości — na łaskawych względach, którymi obdarza swych sług — gdyż będzie ją okazywał po czas niezmierzony. Jehowa jest wierny „z pokolenia na pokolenie” i okazuje miłość tym, którzy spełniają Jego wolę (Rzymian 8:38, 39). Niewątpliwie mamy więc istotne powody, by ‛służyć Jehowie z radością’.

Radujcie się swą nadzieją

16. Z jakiej nadziei i jakich widoków na przyszłość radują się chrześcijanie?

¹⁶ Paweł napisał: „Radujcie się w nadziei” (Rzymian 12:12). Namaszczeni naśladowcy Jezusa Chrystusa radują się chwalebną nadzieją nieśmiertelnego życia w niebie, którą Bóg otworzył przed nimi przez swego Syna (Rzymian 8:16, 17; Filipian 3:20, 21). Chrześcijanie spodziewający się żyć wiecznie w raju na ziemi również mają podstawy do radości (Łukasza 23:43). Wszyscy wierni słudzy Jehowy z uzasadnionych powodów radują się w nadziei Królestwa, gdyż albo zostaną członkami tego niebiańskiego rządu, albo będą żyć na ziemi pod jego panowaniem. Cóż za radosne błogosławieństwo! (Mateusza 6:9, 10; Rzymian 8:18-21).

17, 18. (a) Co zapowiedziano w Księdze Izajasza 25:6-8? (b) Jak to proroctwo Izajasza spełnia się teraz i jak się spełni w przyszłości?

¹⁷ Radosną przyszłość dla posłusznej ludzkości zapowiedział także Izajasz słowami: „Pan [Jehowa, NW] Zastępów wyprawi wszystkim ludom na tej górze ucztę z tłustych potraw, ucztę z wystałych win, z tłustych potraw ze szpikiem, ze starych dobrze wystałych win. I zniszczy na tej górze zasłonę, rozpostartą nad wszystkimi ludami, i przykrycie, rozciągnięte nad wszystkimi narodami. Wszechmocny Pan zniszczy śmierć na wieki i zetrze łzę z każdego oblicza, i usunie hańbę swojego ludu na całej ziemi, gdyż Pan powiedział” (Izajasza 25:6-8).

¹⁸ Uczta duchowa, w której uczestniczą dziś chwalcy Jehowy, jest naprawdę radosnym świętem. Przejęci niewymowną radością, gorliwie służymy Bogu, oczekując uczty z literalnych dóbr, które On obiecał zapewnić w nowym świecie (2 Piotra 3:13). Jehowa na podstawie ofiary Jezusa usunie „przykrycie” rozciągnięte nad ludzkością wskutek grzechu Adama. Ileż będzie radości, gdy ujrzymy kres grzechu i śmierci! Jakiż zachwyt nas ogarnie, kiedy będziemy mogli powitać wskrzeszonych bliskich, przekonać się, że znikły łzy, i żyć wiecznie w ziemskim raju, gdzie słudzy Jehowy nie będą obrzucani oszczerstwami, lecz dostarczą Bogu odpowiedzi na zarzuty wielkiego szydercy, Szatana Diabła! (Przypowieści 27:11).

19. Jak powinny na nas oddziaływać widoki, które roztacza przed swymi Świadkami Jehowa?

¹⁹ Czy zapoznanie się z tym, czego Jehowa dokona dla swych sług, nie napawa cię radością i wdzięcznością? Takie wspaniałe perspektywy rzeczywiście pomnażają naszą radość! Co więcej, ta błogosławiona nadzieja pobudza nas do mówienia o naszym szczęśliwym, kochającym, szczodrym Bogu: „Ten oto jest naszym Bogiem. W nim nasza nadzieja, on nas wybawi. Jest to Jehowa. W nim pokładamy nadzieję. Radujmy się i cieszmy na wybawienie sprawione przez niego” (Izajasza 25:9, NW). Stale pamiętając o naszej niezrównanej nadziei, dokładajmy wszelkich starań, by służyć Jehowie w radości serca.

Jak byś odpowiedział?

◻ Jak możemy służyć Jehowie „w radości serca”?

◻ Co możemy zrobić, jeśli tracimy radość w służbie dla Boga?

◻ Dlaczego lud Jehowy raduje się pomimo prześladowań?

◻ Jakie mamy powody, by się radować w naszej nadziei?

[Ilustracje na stronie 17]

Uczestniczenie we wszystkich dziedzinach życia chrześcijańskiego pomnaża naszą radość