Pielęgnowanie nowej osobowości w małżeństwie

„Powinniście się odnowić w sile pobudzającej wasz umysł i przyodziać nową osobowością” (EFEZJAN 4:23, 24, NW).

 1. Dlaczego małżeństwa nie należy traktować lekko?

ZAWARCIE małżeństwa to jedna z najpoważniejszych decyzji życiowych, toteż nigdy nie należy jej traktować lekko. Dlaczego? Ponieważ w grę wchodzi dożywotnie zobowiązanie wobec drugiej osoby. Oznacza to dzielenie z nią całego życia. Aby zobowiązanie to było oparte na zdrowych podstawach, konieczny jest dojrzały osąd. Poza tym umysł musi być pobudzany siłą wywierającą pozytywny wpływ i w ten sposób kształtującą ‛nową osobowość’ (Efezjan 4:23, 24; porównaj 1 Mojżeszową 24:10-58; Mateusza 19:5, 6).

 2, 3. (a) Co jest potrzebne, aby dokonać rozsądnego wyboru partnera małżeńskiego? (b) Co się wiąże z zawarciem małżeństwa?

² Przeciwko uleganiu silnemu pragnieniu ciała i pośpiesznemu zawieraniu małżeństwa przemawiają ważkie argumenty. Na wykształcenie się osobowości i cech charakteru właściwych osobie dorosłej potrzeba czasu. Z biegiem lat zdobywa się też doświadczenie życiowe i wiedzę, na których można oprzeć trzeźwy osąd. Dzięki temu rosną szanse na udany wybór odpowiedniego partnera małżeńskiego. Pewne hiszpańskie przysłowie wyraźnie przestrzega: „Lepiej chodzić samemu, niż źle się ożenić” (Przypowieści 21:9; Kaznodziei 5:1).

³ Rzecz jasna, podwaliną szczęśliwego małżeństwa jest dobranie właściwego partnera. W tym celu chrześcijanin musi trzymać się wskazówek biblijnych, zamiast kierować się jedynie wyglądem zewnętrznym, emocjami lub romantycznym uczuciem. Małżeństwo to coś więcej niż zespolenie cielesne dwojga ludzi. To połączenie dwóch osobowości, dwóch sposobów wychowania i poziomów wykształcenia, a czasami nawet dwóch kultur i języków. Zjednoczenie dwojga małżonków niewątpliwie wymaga należytego posługiwania się mową, tkwi w niej bowiem siła, która może albo rujnować, albo budować. Wszystko to pomaga dostrzec, jaka mądrość kryje się w radzie Pawła, żeby pobierać się „tylko w Panu”, czyli szukać partnera w gronie współwyznawców (1 Koryntian 7:39, NW; 1 Mojżeszowa 24:1-4; Przypowieści 12:18; 16:24).

Pokonywanie problemów małżeńskich

 4. Dlaczego czasami dochodzi w małżeństwie do tarć i napięć?

⁴ Nawet w małżeństwie opartym na solidnym fundamencie pojawią się tarcia, trudności i napięcia. Zna je każdy — zarówno pary małżeńskie, jak i osoby pozostające w stanie wolnym. Kłopoty finansowe i zdrowotne mogą wywoływać stresy w każdym związku. Zmiany nastroju prowadzą niekiedy do nieporozumień nawet w najlepszych małżeństwach. Trzeba też pamiętać o tym, że nikt z nas nie potrafi doskonale panować nad językiem, o czym wspomniał Jakub, pisząc: „Dopuszczamy się (...) wszyscy wielu uchybień; jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym, który i całe ciało może utrzymać na wodzy. (...) Język jest małym członkiem, lecz pyszni się z wielkich rzeczy. Jakże wielki las zapala mały ogień!” (Jakuba 3:2, 5).

 5, 6. (a) Co jest potrzebne, gdy dochodzi do nieporozumień? (b) Jakie kroki należy poczynić, aby załagodzić sprawę?

⁵ Jak się uporać z trudnościami powstającymi w małżeństwie? Co zrobić, aby jakieś nieporozumienie nie przerodziło się w kłótnię, a ta z kolei nie naruszyła spójności związku? Właśnie w takich sytuacjach istotną rolę odgrywa siła pobudzająca umysł. Może ona oddziaływać dodatnio albo ujemnie, może budować i skłaniać ku sprawom duchowym lub też rujnować, gdy dominują w niej cielesne skłonności. Jeżeli wywiera budujący wpływ, to dana osoba postara się załagodzić sytuację i sprowadzić małżeństwo na właściwe tory. Sprzeczki i różnice zdań nie powinny oznaczać końca związku. Dzięki stosowaniu się do rad biblijnych można oczyścić atmosferę i przywrócić wzajemny szacunek i zrozumienie (Rzymian 14:19; Efezjan 4:23, 26, 27).

⁶ Do takich okoliczności bardzo dobrze pasują następujące słowa Pawła: „Wobec tego jako wybrani Boży, święci i umiłowani, przyodziejcie się tkliwymi uczuciami: zmiłowaniem, życzliwością, kornością umysłu, łagodnością i wielkodusznością. Znoście jedni drugich i ochoczo przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma przyczynę do uskarżania się na innego. Jak wam Jehowa ochoczo przebaczył, tak czyńcie i wy. A prócz tego wszystkiego przyodziejcie się miłością, bo to jest doskonała więź jedności” (Kolosan 3:12-14, NW).

 7. Z jakim problemem borykają się niektóre małżeństwa?

⁷ Werset ten łatwo się czyta, ale wskutek dzisiejszych trudności życiowych nie zawsze łatwo się do niego zastosować. Co bywa główną przeszkodą? Czasami chrześcijanin może nieświadomie kierować się w życiu dwojakimi zasadami. Przebywając w gronie braci w Sali Królestwa, odznacza się życzliwością i wyrozumiałością. Natomiast po powrocie do domu, do szarej codzienności, skłonny jest zapominać o więzach duchowych. Teraz jest tylko mąż i żona, „on” i „ona”. A w uniesieniu któreś z nich może w końcu wypowiedzieć nieuprzejme słowa, które nigdy by nie padły na Sali Królestwa. Co się stało? Nagle zniknęła gdzieś osobowość chrześcijańska. Słudzy Boży zapomnieli, że w domu dalej mają do czynienia z chrześcijańskim bratem (lub siostrą). Siła pobudzająca umysł stała się czynnikiem negatywnym zamiast pozytywnym (Jakuba 1:22-25).

 8. Do czego może dojść, gdy siła pobudzająca umysł ma charakter negatywny?

⁸ Do czego to prowadzi? Być może mąż przestanie ‛mieszkać ze swą żoną stosownie do wiedzy i darzyć ją szacunkiem jako naczynie słabsze, żeńskie’. Żona może już nie poważać swego męża i utracić „cichego i łagodnego ducha”. Siła pobudzająca umysł postrada charakter duchowy na rzecz przyziemnego. Weźmie górę „cielesne usposobienie”. Co więc zrobić, aby siła ta dalej budowała nas pod względem duchowym i wywierała pozytywny wpływ? Musimy umacniać swe usposobienie duchowe (1 Piotra 3:1-4, 7, NW; Kolosan 2:18).

Wzmacnianie siły

 9. Jakich rozstrzygnięć musimy dokonywać każdego dnia?

⁹ Owa pobudzająca siła to skłonność umysłu uwidaczniająca się przy podejmowaniu decyzji i dokonywaniu wyboru. W życiu codziennym stale trzeba rozstrzygać, czy coś jest dobre, czy złe, samolubne czy niesamolubne, moralne czy też niemoralne. Co nam pomoże podejmować właściwe decyzje? Siła pobudzająca umysł — pod warunkiem, że koncentruje się ona na spełnianiu woli Jehowy. Psalmista prosił w modlitwie: „Naucz mnie, Jahwe, drogi Twoich ustaw, bym strzegł ich aż do końca” (Psalm 119:33, BT; Ezechiela 18:31; Rzymian 12:2).

10. W jaki sposób możemy korzystnie wzmacniać siłę pobudzającą nasz umysł?

¹⁰ Silna więź z Jehową pomoże nam zjednywać sobie Jego uznanie i ustrzec się tego, co niegodziwe — między innymi niewierności małżeńskiej. Do narodu izraelskiego skierowano zachętę, aby „czynił, co dobre i prawe w oczach Jahwe, (...) [jego] Boga”. Ale polecił On też: „Wy, którzy miłujecie Pana, miejcie w nienawiści zło!” Siódme z Dziesięciu Przykazań brzmiało: „Nie cudzołóż”, toteż Izraelici mieli nienawidzić cudzołóstwa. Z nakazu tego wynika, jak poważnie Bóg traktuje wierność małżeńską (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 12:28, Bp; Psalm 97:10; 2 Mojżeszowa 20:14; 3 Mojżeszowa 20:10).

11. Jak jeszcze można krzepić siłę pobudzającą nasze umysły?

¹¹ W jaki jeszcze sposób można umacniać siłę, która pobudza umysł? Przez docenianie działalności duchowej i wartości duchowych. Oznacza to, że musimy zaspokajać potrzebę regularnego studiowania Słowa Bożego oraz zasmakować we wspólnym omawianiu myśli i rad Jehowy. Powinniśmy szczerze podzielać odczucia psalmisty, który oznajmił: „Z całego serca swego szukam Ciebie; nie daj mi zboczyć od Twoich przykazań. W sercu swym przechowuję Twą mowę, by nie grzeszyć przeciw Tobie. Naucz mnie, Jahwe, drogi Twoich ustaw, bym strzegł ich aż do końca. Pouczaj mnie, bym Prawa Twego przestrzegał, a zachowywał je całym sercem” (Psalm 119:10, 11, 33, 34, BT).

12. Co pomoże nam przejawiać umysł Chrystusowy?

¹² Takie docenianie dla sprawiedliwych zasad Jehowy jest podtrzymywane nie tylko dzięki studiowaniu Biblii, ale także przez regularne uczestniczenie w chrześcijańskich zebraniach i wspólne wyruszanie do służby kaznodziejskiej. Te dwa istotne czynniki mogą stale wzmacniać siłę pobudzającą nasze umysły, a wtedy nasz niesamolubny styl życia będzie zawsze świadczył, iż posiedliśmy umysł Chrystusowy (Rzymian 15:5; 1 Koryntian 2:16).

13. (a) Dlaczego modlitwa odgrywa istotną rolę w umacnianiu siły pobudzającej umysł? (b) Jaki przykład dał pod tym względem Jezus?

¹³ Na jeszcze inny element wskazał Paweł w Liście do Efezjan: „W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu” (Efezjan 6:18). Mężowie i żony powinni razem się modlić. Modlitwy takie często pomagają otworzyć serce i prowadzą do szczerych rozmów, które leczą wszelkie rany. W chwilach próby lub pokusy powinniśmy zwracać się do Boga w modlitwie z prośbą o pomoc i o siły duchowe potrzebne do czynienia tego, co harmonizuje z umysłem Chrystusowym. Nawet doskonały Jezus modlił się do swego Ojca przy wielu okazjach, prosząc o dodanie sił. Jego modlitwy były żarliwe i płynęły z głębi serca. Podobnie dzisiaj możemy w chwilach pokusy znaleźć siły niezbędne do podjęcia właściwej decyzji, jeśli będziemy prosić Jehowę o pomoc w odparciu pragnienia, by poddać się ciału i złamać przyrzeczenie małżeńskie (Psalm 119:101, 102).

Skrajnie różne przykłady postępowania

14, 15. (a) Jak Józef zareagował na pokusę? (b) Co pomogło Józefowi odeprzeć pokusę?

¹⁴ Jak się zachować w obliczu pokusy? Wyraźną różnicę pod tym względem widać na przykładzie Józefa i Dawida. Kiedy żona Potyfara uporczywie starała się uwieść przystojnego Józefa, który widocznie był wówczas w stanie wolnym, ten w końcu odrzekł: „Nie ma nikogo większego ode mnie w tym domu i (...) [twój mąż] nie zabronił mi w ogóle niczego, z wyjątkiem ciebie, ponieważ jesteś jego żoną. Jakże więc miałbym popełnić tak wielkie zło i w rzeczy samej zgrzeszyć przeciw Bogu?” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 39:6-9, NW).

¹⁵ Dzięki czemu Józef obrał właściwe postępowanie w sytuacji, gdy tak łatwo było ulec? Dzięki potężnej sile pobudzającej jego umysł. Ogromnie sobie cenił swą więź z Jehową. Wiedział, że dopuszczenie się rozpusty z tą roznamiętnioną kobietą byłoby w rzeczywistości grzechem nie tylko przeciw jej mężowi, ale — co ważniejsze — przeciw samemu Bogu (1 Mojżeszowa 39:12).

16. Jak Dawid postąpił w obliczu pokusy?

¹⁶ A co przytrafiło się Dawidowi? Miał kilka żon, na co zezwalało Prawo. Pewnego wieczoru zauważył ze swego pałacu kąpiącą się kobietę. Była to piękna Batszeba, żona Uriasza. Rzecz jasna, Dawid miał do wyboru: albo dalej się jej przypatrywać, mimo iż w sercu rodziła się żądza, albo odwrócić wzrok i oprzeć się pokusie. Na co się zdecydował? Sprowadził tę kobietę do pałacu i dopuścił się z nią cudzołóstwa. Co gorsza, posunął się jeszcze dalej i doprowadził do śmierci jej męża (2 Samuela 11:2-4, 12-27).

17. Co można wywnioskować o stanie duchowym Dawida?

¹⁷ Dlaczego Dawid popadł w kłopoty? Pewne fakty można ustalić na podstawie jego późniejszego, nacechowanego skruchą wyznania, które zanotował w Psalmie 51. Powiedział: „Stwórz mi, o Boże, czyste serce i ożyw mnie nowym i nieugiętym duchem!” Jak z tego wynika, w momencie pojawienia się pokusy nie miał czystego i nieugiętego ducha. Być może zaniedbał czytania Prawa Jehowy, co w rezultacie nadwątliło jego usposobienie duchowe. A może dopuścił, by godność i władza królewska wypaczyły jego sposób myślenia, skutkiem czego uległ namiętności. Siłę pobudzającą wówczas jego umysł z pewnością cechowało samolubstwo i grzech. Dlatego uświadomił sobie, iż potrzebuje „nowego i nieugiętego ducha” (Psalm 51:12, Bp; 5 Mojżeszowa 17:18-20).

18. Jakiej rady w sprawie cudzołóstwa udzielił Jezus?

¹⁸ Niektóre małżeństwa chrześcijańskie się rozpadły, ponieważ jeden z partnerów (jeśli nie oboje) pozwolił sobie popaść w słabość duchową — podobnie jak król Dawid. Jego przykład powinien stanowić dla nas ostrzeżenie przed namiętnym wpatrywaniem się w inną kobietę lub innego mężczyznę, gdyż może to się skończyć cudzołóstwem. Jezus wykazał, że rozumie, jakie emocje potrafią owładnąć wtedy ludźmi, oznajmił bowiem: „Słyszeliście, iż powiedziano: Nie będziesz cudzołożył. A ja wam powiadam, że każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim”. W takim wypadku siła pobudzająca umysł jest samolubna i cielesna, a nie duchowa. Co wobec tego mogą robić chrześcijanie, żeby się ustrzec cudzołóstwa i żeby w ich małżeństwach panowało szczęście i zadowolenie? (Mateusza 5:27, 28).

Umacnianie więzów małżeńskich

19. Jak można umacniać więzy małżeńskie?

¹⁹ Król Salomon napisał: „Jeżeli jednego można pokonać, to we dwóch można się ostać; a sznur potrójny nie tak szybko się zerwie”. Dwóm osobom żyjącym w zgodnym małżeństwie na pewno łatwiej jest znieść przeciwności niż jednej. A jeśli w łączącej ich więzi uwzględnią Boga, to będzie ona przypominać potrójny sznur, trwale zespalający ich związek. Ale kiedy Bóg zagości w małżeństwie? Gdy oboje partnerzy będą się trzymać zasad i rad dotyczących tego związku (Kaznodziei 4:12).

20. Jakie rady biblijne mogą pomóc mężowi?

²⁰ Nie ulega wątpliwości, że jeśli mąż stosuje się do rad zawartych w poniższych wersetach, jego małżeństwo będzie miało większe szanse na powodzenie:

„Mężowie, w podobny sposób mieszkajcie z nimi stosownie do wiedzy, darząc je szacunkiem jako naczynia słabsze, żeńskie, skoro jesteście też wraz z nimi dziedzicami niezasłużonej łaski życia, aby wasze modlitwy nie napotykały przeszkód” (1 Piotra 3:7, NW).

„Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie. Tak też mężowie powinni miłować żony swoje, jak własne ciała. Kto miłuje żonę swoją, samego siebie miłuje” (Efezjan 5:25, 28).

„Jej mąż sławi ją, mówiąc: jest wiele dzielnych kobiet, lecz ty przewyższasz wszystkie” (Przypowieści 31:28, 29).

„Czy może kto chodzić po rozżarzonych węglach, a jego stopy się nie poparzą? Tak jest z tym, kto chodzi do żony swego bliźniego: nie ujdzie bezkarnie ten, kto się jej dotyka. Lecz kto cudzołoży (...) chce samego siebie zgubić” (Przypowieści 6:28, 29, 32).

21. Jakie rady biblijne mogą pomóc żonie?

²¹ Jeżeli żona uwzględnia poniższe zasady biblijne, przyczyni się to do trwałości jej małżeństwa:

„Wy, żony, bądźcie uległe mężom swoim, aby, jeśli nawet niektórzy nie są posłuszni Słowu, dzięki postępowaniu kobiet, bez słowa zostali pozyskani, ujrzawszy wasze czyste, bogobojne życie (...) [i waszego] łagodnego i cichego ducha” (1 Piotra 3:1-4).

„Mąż niech oddaje powinność [cielesną] żonie, podobnie też żona mężowi. (...) Nie unikajcie jedno drugiego, chyba że na pewien czas, za obopólną zgodą” (1 Koryntian 7:3-5, BT).

22. (a) Jakie jeszcze czynniki mogą korzystnie wpływać na małżeństwo? (b) Jak Jehowa zapatruje się na rozwody?

²² Z Biblii wynika również, iż małżeństwo to klejnot, który ma jeszcze inne piękne strony, mianowicie: miłość, życzliwość, współczucie, cierpliwość, zrozumienie, zachęty i pochwały. Bez nich przypomina roślinę pozbawioną wody i światła słonecznego, która rzadko kiedy zakwita. Niech więc siła pobudzająca nasze umysły skłania współmałżonków do wzajemnego pokrzepiania się i dodawania sobie otuchy. Pamiętajmy, że Jehowa ‛nienawidzi rozwodów’. Przejawianie miłości chrześcijańskiej nie pozostawi miejsca na cudzołóstwo i rozpad małżeństwa. Dlaczego? „Ponieważ miłość nigdy nie zawodzi” (Malachiasza 2:16, Bp; 1 Koryntian 13:4-8, NW; Efezjan 5:3-5).

Czy potrafisz wyjaśnić?

◻ Co jest podstawą szczęśliwego małżeństwa?

◻ Jak siła pobudzająca umysł może wpływać na małżeństwo?

◻ Jak można wzmacniać siłę pobudzającą nasze umysły?

◻ Jak odmiennie zachowali się w obliczu pokusy Józef i Dawid?

◻ Jakie rady biblijne pomogą mężom i żonom zacieśniać więzy małżeńskie?

[Ilustracje na stronie 18]

Czy nie zachowujemy się dwulicowo — życzliwie w zborze i szorstko w domu?