Jehowa nie gardzi sercem skruszonym
„Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże” (PSALM 51:19).
1. Jak Jehowa zapatruje się na swych czcicieli, którzy poważnie zgrzeszyli, ale okazują skruchę?
JEHOWA może ‛się okryć obłokiem, tak że modlitwa nie będzie do niego dochodzić’ (Treny 3:44). Pragnie jednak, by Jego słudzy mieli do Niego dostęp. Nawet jeśli ktoś z chwalców Boga poważnie zbłądził, ale okazuje skruchę, nasz Ojciec niebiański będzie pamiętał o dobrych uczynkach, wyświadczonych przez tę osobę. Apostoł Paweł mógł więc zapewnić współchrześcijan: „Bóg nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o dziele waszym i o miłości, jaką okazaliście dla imienia jego” (Hebrajczyków 6:10, NW).
2, 3. Co powinni brać pod uwagę chrześcijańscy starsi, gdy mają do czynienia z błądzącym współwyznawcą?
2 Również chrześcijańscy starsi powinni brać pod uwagę lata spędzone przez współwyznawców na wiernej służbie dla Boga. Świętą służbę należy uwzględniać między innymi w wypadku osób, które popełniły błąd lub nawet rażący grzech, ale okazują skruchę. Chrześcijańscy pasterze dbają o pomyślność duchową całej trzody Bożej (Galacjan 6:1, 2).
3 Skruszony winowajca potrzebuje miłosierdzia Jehowy. Ale to jeszcze nie wszystko — jak na to wyraźnie wskazują słowa Dawida z Psalmu 51:12-21.
Niezbędne jest czyste serce
4. Dlaczego Dawid modlił się o czyste serce i nowego ducha?
4 Jeżeli oddany Bogu chrześcijanin podupadnie duchowo wskutek dopuszczenia się grzechu, to czego może potrzebować poza miłosierdziem Jehowy i dostąpieniem przebaczenia? Dawid błagał: „Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, a ducha prawego odnów we mnie!” (Psalm 51:12). Prośba Dawida najwidoczniej wynikała z uświadomienia sobie, iż w jego sercu dalej odzywała się skłonność do popełnienia grzechu. Być może nie uwikłaliśmy się w takie postępki, jakich dopuścił się Dawid w związku z Batszebą i Uriaszem, niemniej tylko przy pomocy Jehowy zdołamy odpędzić pokusę, by obrać jawnie nikczemne postępowanie. Niekiedy potrzebujemy Bożego wsparcia w celu wyrugowania z serca grzesznych przywar, takich jak zachłanność i nienawiść — występków traktowanych na równi z kradzieżą i morderstwem (Kolosan 3:5, 6; 1 Jana 3:15).
5. (a) Co to znaczy mieć czyste serce? (b) Co oznaczała prośba Dawida o nowego ducha?
5 Jehowa wymaga, żeby Jego słudzy mieli ‛czyste serce’, a więc żeby odznaczali się czystością intencji i pobudek. Dawid zdawał sobie sprawę, iż utracił taką czystość, toteż modlił się, by Bóg oczyścił jego serce i doprowadził je do harmonii ze swymi miernikami. Psalmista pragnął także posiąść nowego, prawego i nieugiętego ducha, czyli skłonność umysłu. Potrzebował ducha, dzięki któremu potrafiłby się oprzeć pokusie oraz trzymać się ściśle praw i zasad Jehowy.
Istotna rola ducha świętego
6. Dlaczego Dawid błagał Jehowę, żeby nie odbierał mu ducha świętego?
6 Kiedy popełnione błędy lub niegodziwe postępowanie przyprawiają nas o rozpacz, możemy dojść do wniosku, że Jehowa zaraz nas odtrąci i odbierze nam swego świętego ducha, czyli swą czynną moc. Tak właśnie myślał Dawid, gdyż błagał Jehowę: „Nie odrzucaj mnie od oblicza swego i nie odbieraj mi swego Ducha świętego!” (Psalm 51:13). Skruszony i pokorny Dawid sądził, iż wskutek popełnionych grzechów nie jest godny służyć Jehowie. Odrzucenie sprzed oblicza Boga oznaczało utratę Jego przychylności, wsparcia oraz błogosławieństwa. Aby odzyskać zdrowie duchowe, Dawid potrzebował świętego ducha Jehowy. Odczuwając jego wpływ, mógł żarliwie i z modlitwą zabiegać o kierownictwo i uznanie Jehowy, mógł stronić od grzechu i mądrze sprawować władzę. Dawid wiedział, iż zgrzeszył przeciw Dawcy ducha świętego, toteż słusznie prosił, by Jehowa nie odbierał mu tego ducha.
7. Dlaczego powinniśmy się modlić o ducha świętego i wystrzegać się zasmucania go?
7 A jak wygląda rzecz z nami? Powinniśmy się modlić o ducha świętego i wystrzegać się zasmucania go przez pomijanie jego kierownictwa (Łukasza 11:13; Efezjan 4:30). W przeciwnym razie moglibyśmy utracić ducha Bożego i nie bylibyśmy w stanie wydawać jego owoców, do których należą: miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność i panowanie nad sobą. Jehowa Bóg odebrałby nam swego świętego ducha zwłaszcza wtedy, gdybyśmy bez skrupułów stale przeciw Niemu grzeszyli.
Radość ze zbawienia
8. Co należy zrobić, jeśli zgrzeszymy, ale chcemy odzyskać radość z nadziei zbawienia?
8 Zdjęty skruchą grzesznik, który odzyskuje zdrowie duchowe, może się znowu cieszyć ze zbawienia obiecanego przez Jehowę. Tęskniąc za tym, Dawid usilnie prosił Boga: „Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym” (Psalm 51:14, BT). Jakże wspaniale się czuł, gdy mógł się radować z niezawodnej nadziei na zbawienie zgotowane przez Jehowę Boga! (Psalm 3:9, Bp). Zgrzeszywszy przeciw Bogu, Dawid starał się odzyskać radość z tego wybawienia. W późniejszym okresie Jehowa otworzył drogę do zbawienia na mocy ofiary okupu złożonej przez Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Jeżeli jako oddani słudzy Boży poważnie zgrzeszymy, ale chcemy na nowo radować się z wybawienia, musimy przejawiać skruchę, aby się ustrzec popełnienia grzechu przeciw duchowi świętemu (Mateusza 12:31, 32; Hebrajczyków 6:4-6).
9. Co miał na myśli Dawid, gdy prosił Boga o wsparcie go „duchem ochoczym”?
9 Dawid prosił Jehowę o wzmocnienie go „duchem ochoczym”. Najwyraźniej nie chodzi tu o gotowość Boga do pośpieszenia z pomocą ani też o Jego świętego ducha, lecz o dominujące nastawienie Dawida. Pragnął on, aby Bóg mu dopomógł przez rozbudzenie w nim ducha, który by go skłaniał do pełnienia prawych uczynków i uchronił przed ponownym występkiem. Jehowa Bóg stale wspiera swych sług i pokrzepia przytłoczonych różnymi troskami (Psalm 145:14). Ileż pociechy przynosi uświadomienie sobie tego faktu, zwłaszcza gdy zbłądzimy, ale okazujemy skruchę i pragniemy odtąd zawsze wiernie służyć Jehowie!
Pouczanie występnych — o czym?
10, 11. (a) O czym Dawid mógł pouczać występnych Izraelitów? (b) Co najpierw Dawid musiał uczynić, aby móc uczyć grzeszników?
10 Gdyby Bóg dozwolił, Dawid chciał bezinteresownie czynić coś, czym okazałby wdzięczność za miłosierdzie Jehowy i co pomogłoby innym. Kierując do Jehowy błagalne prośby, skruszony król oświadczył dalej: „Przestępców będę nauczał dróg twoich i grzesznicy nawrócą się do ciebie” (Psalm 51:15). Jak to możliwe, by skalany grzechem Dawid pouczał przestępców o prawie Bożym? Co mógłby im powiedzieć? I co dobrego miałoby z tego wyniknąć?
11 Przedstawiając występnym Izraelitom drogi Jehowy — w nadziei, że zawrócą ze ścieżki zła — Dawid mógł wykazać, jaką niegodziwością jest grzech, co oznacza skrucha oraz jak dostąpić miłosierdzia Bożego. Przeżył udrękę wywołaną utratą łaski Jehowy i wyrzutami sumienia, toteż byłby niewątpliwie wyrozumiałym nauczycielem dla skruszonych i załamanych grzeszników. Rzecz jasna, chcąc się powoływać na swój przykład w celu pouczania drugich, najpierw sam musiał uznać mierniki Jehowy i uzyskać Jego przebaczenie, ponieważ ci, którzy nie chcą się dostosować do wymagań Bożych, nie mają prawa ‛wyliczać Jego przykazań’ (Psalm 50:16, 17, BT).
12. Jaki pożytek przyniosła Dawidowi świadomość, iż Bóg uwolnił go od winy za przelanie krwi?
12 Ujmując swe intencje w inne słowa, Dawid oznajmił: „Wybaw mnie od winy za krwi przelanie, Boże, Boże zbawienia mego, a język mój z radością wysławiać będzie sprawiedliwość twoją!” (Psalm 51:16). Przelanie krwi pociągało za sobą wyrok śmierci (1 Mojżeszowa 9:5, 6). Tak więc świadomość, że Bóg jego zbawienia uwolnił go od winy za krew Uriasza, przywróciłaby Dawidowi spokój umysłu i serca. Jego język mógłby potem radośnie opiewać sprawiedliwość Bożą, a nie jego własną (Kaznodziei 7:20; Rzymian 3:10). Dawid nie był w stanie odwrócić skutków swego niemoralnego postępku ani wskrzesić Uriasza, tak jak i teraz człowiek nie potrafi przywrócić czystości moralnej osobie, którą uwiódł, ani ożywić tego, kogo zabił. Czy nie powinniśmy pomyśleć o tym, gdy jesteśmy wystawiani na pokusę? I jakże bardzo winniśmy cenić miłosierdzie, które Jehowa nam okazuje w swej sprawiedliwości! Wdzięczność faktycznie powinna nas skłaniać do kierowania innych ku temu Źródłu sprawiedliwości i przebaczenia.
13. Jedynie kiedy grzesznik może należycie wysławiać Jehowę swymi ustami?
13 Żaden grzesznik nie może należycie wysławiać Jehowy swymi wargami, dopóki Bóg — symbolicznie mówiąc — miłosiernie mu ich nie otworzy, żeby mógł oznajmiać Jego prawdy. Dlatego Dawid śpiewał: „Panie! Otwórz wargi moje, a usta moje głosić będą chwałę twoją!” (Psalm 51:17). Dostąpiwszy przebaczenia Bożego, Dawid odzyskał czyste sumienie i został pobudzony do pouczania przestępców o drogach Jehowy, więc mógł swobodnie Go wysławiać. Wszyscy, którym tak jak Dawidowi wybaczono grzechy, powinni doceniać niezasłużoną życzliwość Jehowy i wykorzystywać każdą nadarzającą się sposobność do obwieszczania prawdy Bożej i ogłaszania Jego chwały (Psalm 43:3).
Ofiary miłe Bogu
14. (a) Składania jakich ofiar wymagało przymierze Prawa? (b) Dlaczego błędne byłoby mniemanie, że wyświadczaniem dobra można zrównoważyć trwanie przy niegodziwym postępowaniu?
14 Kolejne słowa Dawida świadczą o tym, że posiadł głęboką wnikliwość, powiedział bowiem o Jehowie: „Albowiem nie masz upodobania w ofiarach ze zwierząt; gdybym złożył ofiarę całopalenia, nie ucieszyłbyś się” (Psalm 51:18, Łach). Przymierze Prawa wymagało składania Bogu ofiar zwierzęcych. Nie mogły one jednak zgładzić grzechów, których się dopuścił Dawid, gdyż cudzołóstwo i morderstwo karano śmiercią. Gdyby nie to, Dawid nie szczędziłby kosztów na złożenie Jehowie ofiar ze zwierząt. Ale bez szczerej skruchy są one bezwartościowe. Błędem byłoby więc myśleć, że wyświadczaniem dobra można zrównoważyć trwanie w niegodziwym postępowaniu.
15. Czym się odznacza oddana Bogu osoba przejawiająca ducha skruszonego?
15 Dawid dodał: „Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże” (Psalm 51:19). Od przejętego żalem grzesznika Bóg oczekuje ofiar w postaci „ducha skruszonego”. Osoba taka nie przejawia buty. Człowiek pobożny głęboko ubolewa w sercu nad popełnionym grzechem, przejawia pokorę, ponieważ odczuwa utratę uznania Bożego i jest skłonny uczynić wszystko, byle odzyskać Jego łaskę. Dopóki nie okażemy skruchy za swe grzechy i nie oddamy się całym sercem wyłącznie Bogu, nie będziemy mogli ofiarować Mu nic wartościowego (Nahuma 1:2, NW).
16. Jak Bóg zapatruje się na człowieka bolejącego nad swym grzechem?
16 Bóg nie odrzuca ofiary w postaci serca zgnębionego i skruszonego. A zatem bez względu na trudności, z którymi się borykamy jako Jego słudzy, nie poddawajmy się rozpaczy. Jeżeli krocząc drogą życia, w jakiś sposób się potykamy, ale z głębi serca błagamy o miłosierdzie Boże, to sytuacja nie jest beznadziejna. Nawet jeśli dopuściliśmy się rażącego grzechu, lecz okazujemy skruchę, Jehowa nie wzgardzi naszym skruszonym sercem. Przebaczy nam na podstawie Chrystusowej ofiary okupu i ponownie okaże swą łaskę (Izajasza 57:15; Hebrajczyków 4:16; 1 Jana 2:1). Jednakże wzorem Dawida powinniśmy prosić w modlitwach o odzyskanie uznania Bożego, nie zaś o zaoszczędzenie nam potrzebnego upomnienia czy skorygowania. Wprawdzie Bóg wybaczył Dawidowi, ale mimo to go ukarał (2 Samuela 12:11-14).
Troska o czyste wielbienie
17. Co jeszcze powinien uczynić grzesznik poza błaganiem Boga o przebaczenie?
17 Jeżeli popełnimy jakiś poważny grzech, niewątpliwie będziemy tym głęboko przejęci, a skruszone serce pobudzi nas do błagania Boga o przebaczenie. Niemniej módlmy się także za drugich. Chociaż Dawid oczekiwał, że będzie mógł na nowo oddawać Bogu cześć w sposób cieszący się Jego uznaniem, to w swym psalmie niesamolubnie wspomniał też o drugich. Między innymi błagał Jehowę: „Zechciej w łasce swej dobrze czynić Syjonowi, odbuduj mury Jeruzalemu!” (Psalm 51:20).
18. Dlaczego ogarnięty skruchą Dawid modlił się za Syjon?
18 Dawid faktycznie spodziewał się odzyskać uznanie Boże. Jednakże z pokorą modlił się również o to, by Bóg ‛w swej łasce dobrze czynił Syjonowi’, czyli Jeruzalem, stolicy Izraela, w której Dawid miał nadzieję wznieść świątynię Bożą. Rażące grzechy Dawida zagroziły całemu narodowi, gdyż wskutek niegodziwego postępowania króla mogli ucierpieć wszyscy poddani (porównaj 2 Samuela, rozdział 24). Jego grzechy niejako osłabiły „mury Jeruzalem”, które trzeba było teraz odbudować.
19. O co warto się modlić, gdybyśmy zgrzeszyli, ale dostąpili przebaczenia?
19 Jeżeli dopuściliśmy się poważnego grzechu, ale Bóg nam przebaczył, stosowne byłoby poprosić Go w modlitwie, żeby w jakiś sposób naprawił szkodę spowodowaną naszym postępowaniem. Być może sprowadziliśmy hańbę na Jego święte imię, osłabiliśmy zbór albo przynieśliśmy ujmę swej rodzinie. Nasz miłościwy Ojciec niebiański potrafi usunąć wszelką hańbę ze swego imienia, wzmocnić zbór swym świętym duchem, a także pocieszyć serca naszych bliskich, którzy Go miłują i Mu służą. Rzecz jasna, bez względu na to, czy zgrzeszyliśmy, czy nie, zawsze powinniśmy mieć na uwadze uświęcanie imienia Jehowy oraz pomyślność Jego ludu (Mateusza 6:9).
20. Jedynie kiedy Jehowa znajdował upodobanie w ofiarach i darach składanych przez Izraelitów?
20 Co jeszcze by się wydarzyło, gdyby Jehowa odbudował mury Syjonu? Dawid śpiewał o Jehowie: „Wówczas znajdziesz upodobanie w sprawiedliwych ofiarach (w darach i całopaleniach), wówczas cielce składać będą na Twoim ołtarzu” (Psalm 51:21, Bp). Dawid gorąco pragnął cieszyć się razem z całym narodem przychylnością Jehowy, dzięki czemu mogliby oddawać Mu cześć w sposób godny przyjęcia. Wtedy Bóg znalazłby upodobanie w ich ofiarach i całopaleniach. Byłyby to więc ofiary sprawiedliwe, złożone przez oddane, szczere i skruszone osoby, cieszące się łaską Bożą. Z wdzięczności za miłosierdzie Jehowy składaliby Mu na ołtarzu cielce, czyli młode byki — najlepsze i najkosztowniejsze ofiary. Obecnie okazujemy Jehowie szacunek, przynosząc Mu to, co mamy najlepszego. Do darów tych zaliczają się między innymi „cielce naszych warg”, to znaczy ofiary wysławiania naszego miłosiernego Boga, Jehowy (Ozeasza 14:2, NW; Hebrajczyków 13:15).
Jehowa słyszy nasze wołania
21, 22. Jaką naukę możemy wyciągnąć z Psalmu 51?
21 Ze szczerej modlitwy Dawida zanotowanej w Psalmie 51 wynika, że gdy dopuścimy się grzechu, powinna w nas wzbierać szczera skrucha. Psalm ten zawiera wyraźne nauki dla nas. Na przykład: Jeśli zgrzeszymy, ale przejawiamy skruchę, to możemy ufać, że Bóg się nad nami zmiłuje. Przede wszystkim jednak powinna nas martwić hańba, jaką moglibyśmy ściągnąć na imię Jehowy (wersety 3-6). Wzorem Dawida możemy prosić naszego Ojca niebiańskiego, by okazał nam miłosierdzie ze względu na nasze odziedziczone grzeszne skłonności (werset 7). Musimy być prawdomówni i szukać mądrości Bożej (werset 8). Jeżeli dopuścimy się grzechu, winniśmy błagać Jehowę o oczyszczenie, o czyste serce oraz o prawego i nieugiętego ducha (wersety 9-11).
22 Ponadto Psalm 51 ukazuje, iż nigdy nie wolno nam trwać w grzechu. W przeciwnym razie Jehowa odebrałby nam swego świętego ducha, czyli swoją czynną moc. Tymczasem gdy odczuwamy wpływ Jego ducha, możemy skutecznie pouczać innych o drogach Bożych (wersety 13-15). Jeżeli zbłądzimy, ale okażemy skruchę, Jehowa pozwoli nam, abyśmy Go dalej wysławiali, ponieważ nigdy nie gardzi sercem skruszonym i zgnębionym (wersety 16-18). Psalm ten wykazuje także, iż w swych modlitwach nie powinniśmy skupiać się wyłącznie na sobie. Przeciwnie, należy się modlić o błogosławieństwo i duchową pomyślność dla wszystkich, którzy podjęli czyste wielbienie Jehowy (wersety 20 i 21).
23. Dlaczego Psalm 51 powinien napawać nas odwagą i optymizmem?
23 Ten wzruszający psalm Dawida powinien napawać nas odwagą i optymizmem. Pomaga nam uświadomić sobie, że gdybyśmy popełnili grzech, nie musimy zaraz myśleć, iż wszystko stracone. Dlaczego? Bo jeśli okazujemy skruchę, to miłosierdzie Jehowy uratuje nas od rozpaczy. Jeżeli żałujemy swego postępku i całym sercem jesteśmy oddani naszemu miłościwemu Ojcu niebiańskiemu, usłyszy On nasze wołania o zmiłowanie. Ileż otuchy dodaje nam świadomość, że Jehowa nie gardzi sercem skruszonym!
Jak byś odpowiedział?
◻ Dlaczego chrześcijanie muszą mieć czyste serce i świętego ducha Bożego?
◻ O czym skruszona osoba może pouczać naruszających prawo Jehowy?
◻ Jak Jehowa zapatruje się na skruszone i zgnębione serce?
◻ Czego można się nauczyć z Psalmu 51?
[Ilustracja na stronie 15]
Czy modlisz się o ducha świętego i starasz się go nie zasmucać?
[Ilustracja na stronie 17]
Okazuj wdzięczność za niezasłużoną życzliwość Jehowy, głosząc Jego prawdę