Mimo iż Asaf zdawał sobie sprawę z dobroci Jehowy, jego nogi omal nie zboczyły ze ścieżki sprawiedliwości. Jak gdyby ślizgały się podczas wyczerpującego biegu po lodzie. Dlaczego jego wiara tak osłabła? Asaf wyjaśnił: „Zacząłem bowiem zazdrościć chełpliwym, gdy u niegodziwców widziałem pokój. Nie znają przecież boleści śmiertelnych; a ich brzuch jest tłusty. Nie znają nawet zmartwień człowieka śmiertelnego i nie trapi ich to samo, co innych ludzi” (Psalm 73:3-5, NW).

Wielu niegodziwców nie trapią dolegliwości, które uniemożliwiałyby im korzystanie z posiadanych obfitych zapasów pożywienia. „Ich brzuch jest tłusty” — ich tusza rzuca się w oczy. Ponadto nie zaznają „zmartwień człowieka śmiertelnego”, bo w przeciwieństwie do większości ludzi nie muszą walczyć o byt. Asaf uznał, że „nie trapi ich to samo, co innych”. Przede wszystkim nie spotykają ich próby, które przechodzą pobożni, obstający przy sprawiedliwych miernikach Jehowy w szatańskim złym świecie (1 Jana 5:19).