Bój się Jehowy i wychwalaj Jego święte imię
„Któż by się Ciebie naprawdę nie bał, Jehowo, i nie wychwalał Twego imienia, skoro jedynie Ty jesteś lojalny?” (OBJAWIENIE 15:4).
1, 2. (a) Jak w roku 1991 Jehowa ‛otworzył upusty niebios’? (b) Pod wpływem jakich przeżyć pewien wierny misjonarz zalecał bojaźń przed Jehową? (Zob. też 1991 Yearbook, ss. 187-189).
JEHOWA ‛otworzył upusty niebios i w istocie wylał błogosławieństwo, aż nie było już potrzeby’. Słowa te w naszych czasach raz po raz sprawdzały się na Świadkach Jehowy (Malachiasza 3:10). Na przykład w roku służbowym 1991 pełni entuzjazmu goście z zagranicy wespół z miejscowymi głosicielami radowali się swoim chrześcijańskim towarzystwem na międzynarodowych kongresach zorganizowanych w różnych częściach świata — od zgromadzeń pod hasłem „Czysta mowa”, które się odbyły w Buenos Aires w Ameryce Południowej, jak również w Manili, Tajpej i Bangkoku na Dalekim Wschodzie, po zgromadzenia „Ludu miłującego wolność” w Budapeszcie, Pradze i Zagrzebiu (16-18 sierpnia 1991) w Europie Wschodniej.
2 Jakąż radość sprawiła zagranicznym delegatom możliwość spotkania się w tych miejscach z wiernymi, długoletnimi świadkami na rzecz Jehowy! Na przykład w Bangkoku brat Frank Dewar, który swego czasu był w Tajlandii jedynym głosicielem Królestwa, opowiadał o swojej 58-letniej służbie misjonarskiej. Teren jego działalności rozciągał się od wysp Pacyfiku po Azję południowo-wschodnią, a nawet Chiny. Brat Dewar przeżył katastrofę statku, niebezpieczeństwa ze strony dzikich zwierząt w dżungli, różne choroby tropikalne oraz okrutne rządy japońskich militarystów. Kiedy go zapytano, jakiej rady chciałby udzielić uczestnikom zgromadzenia, odrzekł krótko: „Bójcie się Jehowy!”
3. Dlaczego powinniśmy być bogobojni?
3 „Bójcie się Jehowy!” Jakże ogromne znaczenie ma dla każdego z nas pielęgnowanie takiej zdrowej bojaźni! „Bojaźń Jehowy jest początkiem mądrości” (Psalm 111:10). Nie chodzi tu o chorobliwy lęk przed Bogiem, lecz o głęboki respekt dla Jego przejmującego grozą majestatu oraz dla przymiotów, w których ma On upodobanie. Podstawą tego respektu musi być wnikliwość nabyta dzięki studium Słowa Bożego. W Księdze Objawienia 15:3, 4 zapisano słowa pieśni Mojżesza i Baranka: „Wielkie i zdumiewające są Twoje dzieła, Jehowo Boże, Wszechmocny. Sprawiedliwe i prawdziwe są Twe drogi, Królu wieczności. Któż by się Ciebie naprawdę nie bał, Jehowo, i nie wychwalał Twego imienia, skoro jedynie Ty jesteś lojalny?” W dowód lojalności wobec swoich sług Najwyższy prowadzi „księgę pamięci”, spisywaną przed Nim „dla bojących się Jehowy i dla myślących o Jego imieniu”. W nagrodę obdarzy ich życiem wiecznym (Malachiasza 3:16; Objawienie 20:12, 15).
Bojaźń Boża zapewnia zwycięstwo
4. Jakie wybawienie dokonane w starożytności powinno nas pobudzać do okazywania bojaźni Jehowy?
4 Kiedy naród izraelski opuścił Egipt, rządzony przez faraona, Mojżesz wyraźnie dał do zrozumienia, że boi się wyłącznie Jehowy. Izraelici wkrótce znaleźli się w pułapce między Morzem Czerwonym a potężną armią egipską. Co mieli zrobić? „Mojżesz rzekł do ludu: ‚Nie lękajcie się. Stójcie mocno i oglądajcie wybawienie przez Jehowę, które On wam dzisiaj zapewni. Gdyż Egipcjan, których dzisiaj widzicie, już więcej nie ujrzycie, nigdy więcej. Sam Jehowa będzie walczył za was, a wy będziecie milczeć’”. Kiedy Bóg w cudowny sposób rozdzielił wody, Izraelici przeszli po dnie morskim. Następnie ściany wody runęły i unicestwiły armię faraona. Jehowa wybawił swój bogobojny lud, a jednocześnie wykonał wyrok na urągających Mu Egipcjanach. Podobnie w naszych czasach dowiedzie, iż jest lojalny, wybawiając swych bogobojnych Świadków ze świata podległego Szatanowi (Wyjścia 14:13, 14; Rzymian 15:4).
5, 6. Jakie wydarzenia z czasów Jozuego pokazują, że Jehowy trzeba się bać bardziej niż ludzi?
5 Po wyjściu z Egiptu Mojżesz wysłał do Ziemi Obiecanej dwunastu zwiadowców. Dziesięciu z nich było przerażonych widokiem jej olbrzymich mieszkańców i próbowało odradzać swym rodakom wkroczenie do tej krainy. Ale pozostali dwaj, Jozue i Kaleb, powiedzieli: „Kraj, który przeszliśmy celem zbadania go, jest wspaniałym krajem. Jeśli nam Jahwe sprzyja, to nas wprowadzi do tego kraju i da nam ten kraj, który prawdziwie opływa w mleko i miód. Tylko nie buntujcie się przeciwko Jahwe. Nie bójcie się też ludu tego kraju, gdyż ich pochłoniemy. Obrona od niego odstąpi, a z nami jest przecież Jahwe. Zatem nie bójcie się ich!” (Liczb 14:7-9, BT).
6 Niestety, Izraelici ulegli strachowi przed człowiekiem, toteż nie weszli do ziemi obietnicy. Tylko Jozue i Kaleb wespół z nowym pokoleniem Izraelitów dostąpili przywileju objęcia w posiadanie tego zachwycającego kraju, a potem uprawiania jego winnic i gajów oliwnych. W pożegnalnej mowie do narodu izraelskiego Jozue udzielił następującej rady: „Bójcie się Jehowy oraz służcie Mu w nienaganności i prawdzie”. Następnie dodał: „Ja i mój dom będziemy służyć Jehowie” (Jozuego 24:14, 15). Dla mężczyzn mających rodziny i dla wszystkich innych osób słowa te stanowią wspaniałą zachętę do okazywania bojaźni Jehowy, zwłaszcza że przygotowujemy się do życia w sprawiedliwym nowym świecie, którego twórcą jest Bóg!
7. Jak Dawid podkreślił znaczenie bojaźni Bożej?
7 Młody pasterz imieniem Dawid też dał piękny przykład bojaźni przed Jehową, gdy w Jego imieniu wyzwał Goliata na pojedynek (1 Samuela 17:45, 47). A po latach, już na łożu śmierci, mógł oświadczyć: „Duch Jahwe mówi przeze mnie i Jego słowo jest na moim języku. Bóg Jakuba przemówił, mówił do mnie On — Skała Izraela. ‚Kto sprawiedliwie rządzi człowiekiem, kto rządzi w Bożej bojaźni, jest jak światło poranka, kiedy wschodzi słońce, bezchmurnego poranka’” (2 Samuela 23:2-4, BT). Jakże tragiczne skutki przyniósł cechujący władców tego świata brak bojaźni Bożej! A jak odmienne będą rezultaty, gdy władzę nad ziemią obejmie „Syn Dawidowy”, Jezus, okazujący bojaźń przed Jehową! (Mateusza 21:9).
Okazywanie bojaźni Jehowy
8. Dlaczego królestwo Judy kwitło pod rządami Jehoszafata i na co to wskazuje w dobie obecnej?
8 Po upływie mniej więcej stu lat od śmierci Dawida królem Judy został Jehoszafat (Jozafat). On również przejawiał bojaźń Jehowy. Przywrócił w Judzie porządek teokratyczny, ustanowił sędziów i udzielił im następujących wskazówek: „‚Nie dla człowieka sądzicie, lecz dla Jahwe. On jest przy was, gdy sądzicie. Teraz zaś niech wami owładnie bojaźń Jahwe. Uważajcie więc, co czynicie, nie ma bowiem u naszego Boga, Jahwe, niesprawiedliwości, stronniczości i przekupstwa’. (...) ‚Tak macie postępować: w bojaźni Jahwe, w prawdzie i w szczerości serca’” (2 Kronik 19:6-9, BT). Bojaźń przed Jehową zapewniała Judzie pomyślność. Podobnie nowożytny lud Boży odnosi korzyść z usługiwania współczujących nadzorców.
9, 10. Jaki tryumf odniósł Jehoszafat dzięki temu, że okazał bojaźń Jehowy?
9 Judejczycy mieli jednak wrogów, którzy postanowili ich zgładzić. Połączone wojska Ammonu, Moabu i mieszkańców góry Seir wkroczyły na terytorium judzkie i zagroziły miastu Jeruzalem. Stanowiły razem potężną armię. Jehoszafat zwrócił się więc do Jehowy w modlitwie, „podczas gdy wszyscy z Judy stali przed Jehową, nawet ich maleństwa, ich żony i ich synowie”. W odpowiedzi na tę prośbę duch Jehowy spoczął na lewicie Jachazjelu, który rzekł: „Oto, co do was powiedział Jehowa: ‚Nie lękajcie się ani nie trwóżcie z powodu tego wielkiego tłumu; bo nie wasza to bitwa, lecz Boża. Jutro zejdźcie naprzeciw nim. (...) W tym wypadku nie będziecie potrzebowali walczyć. Zajmijcie swoją pozycję, stójcie spokojnie i oglądajcie, jak Jehowa zapewni wam wybawienie. Judo i Jeruzalem, nie lękajcie się ani nie dajcie się zastraszyć. Jutro wyjdźcie im naprzeciw, a Jehowa będzie z wami’” (2 Kronik 20:5-17).
10 Następnego ranka Judejczycy wstali bardzo wcześnie. Kiedy posłusznie przybyli, by wyruszyć naprzeciw wrogom, Jehoszafat stanął i rzekł: „Słuchajcie mnie, Judo i mieszkańcy Jeruzalem! Uwierzcie Jehowie, waszemu Bogu, abyście mogli długo trwać. Uwierzcie Jego prorokom, a osiągniecie powodzenie”. Śpiewacy Jehowy kroczyli przed uzbrojonymi wojownikami i śpiewali: „Dajcie chwałę Jehowie, gdyż po czas niezmierzony trwa Jego serdeczna życzliwość”. Jehowa faktycznie ją okazał, wywołując w szeregach nieprzyjaciół taki zamęt, że się wzajemnie powybijali. Gdy mężowie judzcy dotarli do pustynnej wieży strażniczej, ujrzeli same zwłoki swoich wrogów (2 Kronik 20:20-24).
11. Jak narody różnią się od ludu Bożego, jeśli chodzi o bojaźń?
11 Kiedy o tym cudownym wybawieniu usłyszały okoliczne narody, ogarnęło je „drżenie przed Bogiem”. Natomiast naród izraelski, który posłusznie okazał bojaźń Jehowy, teraz zażywał „zewsząd spokoju” (2 Kronik 20:29, 30). Tak samo gdy w Armagedonie Jehowa zacznie się rozliczać z narodami, one też będą drżeć przed Bogiem i ustanowionym przez Niego Wykonawcą wyroków, Jezusem Chrystusem, ale nie ocaleją w wielkim dniu gniewu Bożego (Objawienie 6:15-17).
12. Jak bojaźń Jehowy została nagrodzona w dawnych czasach?
12 Zdrowa bojaźń przed Jehową zapewnia obfitą nagrodę. Noe „pełen bojaźni zbudował arkę, aby zbawić swą rodzinę” (Hebrajczyków 11:7, BT). A jeśli chodzi o pierwszych chrześcijan, Biblia informuje, iż po okresie prześladowań „zbór wkroczył w okres pokoju i się budował; a chodząc w bojaźni Jehowy i doznając pociechy ducha świętego, stale się pomnażał” — podobnie jak dzisiaj zbory w Europie Wschodniej (Dzieje 9:31).
Miłuj dobro, miej w nienawiści zło
13. Jedynie pod jakim warunkiem możemy liczyć na błogosławieństwo Jehowy?
13 Jehowa jest na wskroś dobry. Nic więc dziwnego, że „bojaźń Jehowy oznacza nienawiść do zła” (Przysłów 8:13). O Jezusie powiedziano: „Umiłowałeś sprawiedliwość i znienawidziłeś bezprawie. Dlatego też Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem radosnego uniesienia” (Hebrajczyków 1:9). Jeśli tak jak Jezus pragniemy dostąpić błogosławieństw od Jehowy, to musimy nabrać wstrętu do wszelkiego zła, do niemoralności, przemocy i chciwości cechującej ludzi w tym chełpliwym świecie podległym Szatanowi (por. Przysłów 6:16-19). Musimy miłować to, co miłuje Jehowa, i nienawidzić tego, czego On nienawidzi. Powinniśmy bać się postąpić w sposób nie podobający się Bogu. „Bojaźń Jahwe ze złych dróg sprowadza” (Przysłów 16:6, BT).
14. Jaki wzór dał nam Jezus?
14 Jezus zostawił nam wzór, mamy więc wstępować w jego ślady. „Kiedy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się obelgami. Kiedy cierpiał, nie odgrażał się, lecz polecał siebie Temu, który sądzi sprawiedliwie” (1 Piotra 2:21-23). Dzięki bojaźni Jehowy my też zdołamy znieść złośliwe zarzuty, drwiny i prześladowania ze strony szatańskiego świata.
15. Dlaczego powinniśmy bać się Jehowy, a nie ludzi, którzy mogą zabić tylko ciało?
15 Jak czytamy w Ewangelii według Mateusza 10:28, Jezus nawoływał: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz nie potrafią zabić duszy; ale bójcie się raczej Tego, który potrafi tak duszę, jak i ciało zgładzić w Gehennie”. Nawet jeśli ktoś odczuwający bojaźń przed Jehową zginie z rąk nieprzyjaciół, ból towarzyszący śmierci jest chwilowy (Ozeasza 13:14). Po zmartwychwstaniu człowiek taki będzie mógł zapytać: „Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje?” (1 Koryntian 15:55, Bw).
16. Jak Jezus okazywał bojaźń przed Jehową i jak przysparzał Mu chwały?
16 Sam Jezus dał wspaniały przykład wszystkim, którzy miłują sprawiedliwość Jehowy, a nienawidzą zła. O tym, że był bogobojny, świadczą jego pożegnalne słowa do uczniów, zapisane w Ewangelii według Jana 16:33: „To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (BT). W sprawozdaniu tym czytamy dalej: „To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: ‚Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył (...). Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata’” (Jana 17:1-6, BT).
Bój się Jehowy i przysparzaj Mu chwały
17. W jaki sposób możemy naśladować Jezusa?
17 Czy możemy dzisiaj brać wzór z odważnej postawy Jezusa? Oczywiście — przez okazywanie bojaźni Jehowy! Syn Boży zapoznał nas z niezrównanym imieniem i przymiotami swego Ojca. Bojąc się Jehowy jako Pana Wszechwładnego, wielce Go wywyższamy ponad wszelkich innych bogów, łącznie z bezimienną, tajemniczą Trójcą czczoną w chrześcijaństwie. Jezus służył Jehowie ze zdrową bojaźnią, strzegąc się sidła, jakim jest strach przed śmiertelnym człowiekiem. „Za swoich dni w ciele Chrystus z usilnym wołaniem i ze łzami zanosił błagania oraz prośby do Tego, który był w stanie wybawić go od śmierci, a za swą bogobojność został łaskawie wysłuchany”. Obyśmy tak samo przejawiali bojaźń Jehowy i uczyli się posłuszeństwa z tego, co cierpimy, zawsze mając za cel wiecznotrwałe wybawienie (Hebrajczyków 5:7-9).
18. Jak możemy w bogobojności pełnić świętą służbę dla Jehowy?
18 Nieco dalej w tym samym liście do chrześcijan pochodzenia żydowskiego Paweł usilnie nawoływał: „Skoro więc mamy otrzymać królestwo, którym nie można wstrząsnąć, trwajmy dalej w życzliwości niezasłużonej, dzięki niej pełniąc dla Boga godną upodobania świętą służbę w bogobojności i lęku”. Obecnie również członkowie „wielkiej rzeszy” uczestniczą w tej świętej służbie. Na czym ona polega? Po omówieniu niezasłużonej życzliwości Jehowy, której wyrazem było dostarczenie ofiary okupu w postaci Jego Syna, Jezusa Chrystusa, Paweł napisał: „Przez niego stale składajmy Bogu ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznających Jego imię” (Hebrajczyków 12:28; 13:12, 15). W dowód doceniania niezasłużonej życzliwości Jehowy powinniśmy chętnie poświęcać na służbę dla Niego tyle godzin, ile tylko możemy. „Wielka rzesza” lojalnych towarzyszy ostatka chrześcijan namaszczonych duchem Bożym wykonuje większą część tego zadania. Swoje wybawienie zawdzięczają oni Bogu i Chrystusowi, ponieważ w sensie symbolicznym stoją przed tronem Boga, by ‛dniem i nocą pełnić dla Niego świętą służbę’ (Objawienie 7:9, 10, 15).
Wychwalaj Jehowę na wieki
19, 20. Jakie dwa rodzaje lęku uwidocznią się w „dniu Jehowy”?
19 Chwalebny dzień usprawiedliwienia Jehowy szybko się zbliża! „Oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Jahwe Zastępów”. Będzie to „dzień Jahwe, dzień wielki i straszny” (Malachiasza 3:19, 23, BT). Napełni on „trwogą” serca niegodziwych, którzy „żadnym sposobem nie ocaleją” (Jeremiasza 8:15; 1 Tesaloniczan 5:3).
20 Natomiast słudzy Jehowy są przejęci innego rodzaju bojaźnią. Anioł, któremu powierzono „wieczną dobrą nowinę”, wzywa ich donośnym głosem: „Boga się bójcie i dajcie Mu chwałę, ponieważ nadeszła godzina Jego sądu” (Objawienie 14:6, 7). Osądzenie to napełni nas szacunkiem i lękiem, gdy będziemy obserwować, jak żar Armagedonu trawi szatański świat. W naszych sercach na zawsze utrwali się zdrowa bojaźń przed Jehową. Obyśmy wówczas byli godni znalezienia się wśród ‛wybawionych, którzy wzywali imienia Jehowy’! (Joela 2:31, 32 [3:4, 5, BT]; Rzymian 10:13).
21. Jakich błogosławieństw dostąpimy dzięki bojaźni przed Jehową?
21 Utoruje to drogę do cudownych błogosławieństw, łącznie z przedłużeniem „lat życia” na całą wieczność! (Przysłów 9:11; Psalm 37:9-11, 29). Niezależnie więc od tego, czy mamy nadzieję odziedziczyć niebiańskie Królestwo, czy usługiwać w jego ziemskiej dziedzinie, dalej spełniajmy świętą służbę dla Jehowy w bogobojności i lęku. Bezustannie wychwalajmy Jego święte imię. Jakie dobrodziejstwa to przyniesie? Będziemy mogli po wsze czasy okazywać wdzięczność za to, że wzięliśmy sobie do serca mądrą radę, by zawsze bać się Jehowy!
Jak byś odpowiedział?
◻ Czym jest „bojaźń Jehowy”?
◻ Jaki pożytek z bojaźni wobec Boga odnosił Jego starożytny lud?
◻ Jaki wzór bogobojności dał nam Jezus?
◻ Jak bojaźń Jehowy pomoże nam zachować prawość?
[Ilustracja na stronie 18]
W Księdze Objawienia opisano braci Jezusa śpiewających „pieśń Mojżesza” — pieśń ku chwale Jehowy
[Ilustracja na stronie 20]
Armia Jehoszafata odniosła tryumf dzięki okazywaniu bojaźni przed Jehową
[Ilustracja na stronie 23]
Nagrodą dla bojących się Jehowy będzie przedłużenie życia na całą wieczność