ŁAPÓWKA

Prezent lub pieniądze dane w celu przekupienia kogoś, aby zrobił coś niezgodnego z prawem lub przepisami. W zależności od kontekstu hebrajski odpowiednik słowa „łapówka” (szòchad) może też oznaczać „podarunek” bądź „dar” (Wj 23:8, przyp. w NW; 1Kl 15:19; Prz 17:8). Pismo Święte wskazuje, że przyjmowanie łapówek prowadziło nie tylko do wypaczenia sprawiedliwości, ale nawet do rozlewu krwi (Pwt 16:19; 27:25; Eze 22:12).

W Prawie nadanym Izraelitom Jehowa wyraźnie zabronił przyjmowania łapówek, a sam jako Najwyższy Sędzia był doskonałym przykładem, gdyż zawsze jest bezstronny i nieprzekupny (Wj 23:8; 2Kn 19:7). Dlatego każdy, kto chce być ‛gościem w Jego namiocie’, musi Go pod tym względem naśladować (Ps 15:1, 5; zob. też Iz 33:15, 16).

Biblia mówi o wielu osobach, które przyjmowały lub dawały łapówki. Dalila za zdradzenie Samsona otrzymała od każdego z filistyńskich władców sojuszniczych 1100 srebrników (równowartość 2422 dolarów, jeśli chodziło o sykle) (Sdz 16:5). Synowie proroka i sędziego Samuela w przeciwieństwie do ojca przyjmowali łapówki i wypaczali sąd (1Sm 8:3; 12:3). Dawid wspomina o ludziach, których prawica, zamiast bronić sprawiedliwości, była ‛pełna przekupstwa’ (Ps 26:10). Asa przekupił króla Syrii, a Achaz władcę Asyrii, żeby uzyskać pomoc militarną (1Kl 15:18, 19; 2Kl 16:8). Łapówki kochali też zwierzchnicy niewiernej Jerozolimy (Iz 1:23; 5:23; Mi 3:11). Inaczej niż zwyczajne nierządnice, które żądają zapłaty za swe usługi, wiarołomna Jerozolima sama dawała łapówki tym, którzy do niej przychodzili (Eze 16:33).

W I w. n.e. Judasz Iskariot przyjął łapówkę za zdradzenie Jezusa Chrystusa (Mt 26:14-16, 47-50). A namiestnik Feliks przetrzymywał Pawła w więzieniu, bo spodziewał się, że otrzyma od niego pieniądze (Dz 24:26, 27).

Biblijne wyrażenia „łapówka z zanadrza” i „łapówka w zanadrzu” najwyraźniej nawiązują do tego, że zarówno wręczający, jak i przyjmujący łapówkę na ogół chował ją w górnych fałdach szaty (Prz 17:23; 21:14; zob. DARY, UPOMINKI).