SZNUR, POWRÓZ, LINA
Na określenie różnego rodzaju sznurów, powrozów i lin w Piśmie Świętym użyto kilku słów hebrajskich i jednego greckiego. Najczęstsze z nich jest hebrajskie chéwel. Zarówno w sensie literalnym, jak i symbolicznym oznacza ono sznur lub powróz (2Sm 17:13; Kzn 12:6; Oz 11:4). Może też chodzić o sznur służący do odmierzania (2Sm 8:2) i dlatego niekiedy wyraz ten określa jakiś wydzielony obszar — „dział” (Joz 17:5, 14; 19:9) albo „region” (Pwt 3:4, 13, 14).
Jedynym greckim słowem używanym w Biblii w podobnym sensie jest schoiníon. Może ono oznaczać sznur lub powróz wykonany z trzciny bądź sitowia. Kiedy Jezus Chrystus zapałał słusznym oburzeniem i „uczyniwszy (...) bicz z powrozów, wypędził ich wszystkich ze świątyni, a także owce i bydło”, najwyraźniej użył tego bicza do wypędzenia zwierząt, a nie ludzi (Jn 2:13-17).
W starożytności sznury i powrozy wykonywano z włókien lnu, konopi i palmy daktylowej oraz z ramii (włókna otrzymywanego z łodyg szczmiela białego [Boehmeria nivea], azjatyckiej byliny z rodziny pokrzywowatych). W Ecjon-Geber odnaleziono mocny, gruby powróz z włókien kory palmy. Poza tym używano trzciny i sitowia, a w Egipcie również rzemieni, które po skręceniu były wyjątkowo wytrzymałe. Mocny sznur z ramii nadawał się na sieci rybackie.
Sznury stanowiły niekiedy element ubioru. Na przykład Juda prawdopodobnie nosił na „sznurze” (hebr. patíl) swój sygnet (Rdz 38:18, 25). Przez dwa pierścienie na końcach napierśnika arcykapłana izraelskiego przechodziły ‛splecione łańcuszki ze szczerego złota wykonane metodą powroźniczą’ (Wj 39:15-18). Na wystrój pałacu perskiego króla Aswerusa składały się m.in. „tkaniny lniane, delikatne tkaniny bawełniane i błękitne, umocowane sznurami z delikatnego materiału” (Est 1:6).
Przy ustawianiu namiotów stosowano „linki namiotowe” (z hebr. metár) (Wj 39:40; Iz 54:2). Ze sznurów wyrabiano ‛cięciwy’ (hebr. jetarím) (Hi 30:11; Ps 11:2). „Powrozów” (hebr. ʽawòt) używano przy wozach (Iz 5:18) oraz do pętania jeńców (Sdz 15:13-15; Eze 3:25). Liny należały do wyposażenia statków (Iz 33:23). Rachab musiała uwiązać w oknie „sznur [hebr. tikwáh] ze szkarłatnych nici [hebr. chut]”, żeby ocalić swój dom z zagłady Jerycha (Joz 2:18-21).
Znaczenie przenośne. Pisarz Księgi Kaznodziei oznajmił: „Sznura potrójnego nie da się szybko przerwać” (Kzn 4:12). Sznur spleciony z trzech nitek jest znacznie wytrzymalszy niż każda z nich osobno. Podobnie jeśli słudzy Boży są ze sobą zespoleni, zjednoczeni wspólnymi poglądami i celami, okazują się silniejsi pod względem duchowym, dzięki czemu mogą sobie radzić z przeciwnościami. Pisarz tej księgi zachęca również, by pamiętać o Stwórcy w młodości, zanim zostanie usunięty „srebrny sznur” (Kzn 12:1, 6). Wyrażenie to najwyraźniej odnosi się do rdzenia kręgowego, którego uszkodzenie prowadzi do śmierci.
Dawid, wspominając czasy, gdy obawiał się gwałtownej śmierci, napisał: „Oplotły mnie powrozy śmierci (...). Otoczyły mnie powrozy Szeolu”. Widocznie czuł się tak, jakby ktoś go spętał i ciągnął do grobu, skazując na śmierć i Szeol (Ps 18:4, 5).
Izajasz napisał: „Biada tym, którzy ciągną przewinienie sznurami nieprawdy, a grzech jakby powrozami wozu”. Prawdopodobnie chciał w ten sposób wskazać, że owi ludzie byli przywiązani do przewinienia i grzechu niczym zwierzęta przymocowane sznurami lub powrozami do wozów, które muszą ciągnąć (Iz 5:18).
Kiedy pokonani przez Achaba Syryjczycy prosili go o łaskę dla ich króla Ben-Hadada II, „opasali worem lędźwie, mając powrozy na głowach”, co najwyraźniej symbolizowało całkowite podporządkowanie i upokorzenie. Być może każdy miał wokół głowy lub szyi przepaskę ze sznura (1Kl 20:31-34).
W starożytności pogańskie narody ze swymi władcami często nie chciały się podporządkować Izraelitom i występowały przeciwko Jehowie i namaszczonemu przez Niego królowi. Pewne proroctwo mesjańskie przepowiedziało, że podobnie „królowie ziemi” i „wysocy urzędnicy” zgromadzą się jak jeden mąż „przeciw Jehowie i przeciw jego pomazańcowi, mówiąc: ‚Rozerwijmy ich więzy i odrzućmy od siebie ich powrozy!’” A zatem mieli się sprzeciwiać każdemu ograniczeniu nałożonemu przez Jehowę i Jego Pomazańca. Jednakże próby rozerwania takich więzów i odrzucenia tych powrozów okażą się daremne (Ps 2:1-9).
Zerwane linki nie mogą utrzymać namiotu i dlatego wspomniano o nich w symbolicznym opisie spustoszenia (Jer 10:20). Inna prorocza zapowiedź dotyczy przeciwnej sytuacji — odrodzenia i stanu uznania w oczach Jehowy: „Popatrz na Syjon, gród naszych uroczystych świąt! Twoje oczy zobaczą Jerozolimę, spokojne miejsce pobytu, namiot, którego nikt nie zwinie. Jego paliki nigdy nie będą wyciągnięte i żadna z jego linek nie będzie zerwana” (Iz 33:20).