WĄŻ-STRZAŁA

(hebr. kippòz).

Wąż zawdzięczający swe miano zapewne temu, że szybko jak strzała rzuca się na ofiarę (podobnie robi to grzechotnik). Hebrajski rdzeń, od którego pochodzi jego nazwa, wydaje się spokrewniony z arabskim rdzeniem czasownikowym oznaczającym „skakać”. Węża-strzałę wymieniono w proroctwie Izajasza (34:15) wśród stworzeń, które miały zamieszkiwać Edom. Zapowiedź ta wskazywała, że Edom zostanie tak spustoszony, iż wspomniany wąż znajdzie tam bezpieczne miejsce, by ‛zrobić sobie gniazdo i składać jaja, i wylęgać je, i zbierać je pod swój cień’. Większość węży faktycznie składa jaja, a werset ten może też nawiązywać do zwyczaju owijania się wokół jaj, zaobserwowanego u niektórych gatunków. W książce Snakes: A Natural History (1977, s. 55) H. W. Parker napisał: „‚Wysiadywanie’ jaj i owijanie się wokół nich pozwala je chronić i w pewnym stopniu kontrolować ich ciepłotę, gdyż w zależności od pogody matka może przykrywać lub odkrywać jaja i w ten sposób zapewnia im w miarę stałą temperaturę, najczęściej nieco wyższą od otoczenia, a splecionym ciałem osłania je przed niebezpieczeństwami”.

Samuel Bochart (1599-1667) w swym dziele Hierozoicon (Lipsk 1796, t. 3, cz. II, ks. III, rozdz. XI, ss. 194-204) dokładnie przeanalizował hebrajskie słowo kippòz i doszedł do wniosku, że odnosi się ono do węża, który po grecku nazywa się akontías, a po łacinie — iaculus, czyli do strzelca stepowego. Jednak współcześni językoznawcy nie są zgodni co do znaczenia tego hebrajskiego słowa.