Rozdział 4

Bóg — kim On jest?

 1. (a) Jakich bogów ludzie czczą? (b) Jak Biblia wskazuje na różnicę między „bogami” a „Bogiem”?

NA CAŁYM ŚWIECIE oddaje się cześć licznym bogom. W sintoizmie, buddyzmie, hinduizmie i w religiach plemiennych są miliony bogów. Za dni apostołów oddawano cześć takim bóstwom, jak Zeus i Hermes (Dzieje Apostolskie 14:11, 12). Dlatego Biblia przyznaje, że „jest wielu ‛bogów’”, ale mówi też, że „dla nas w istocie jest jeden Bóg Ojciec, z którego jest wszystko” (1 Koryntian 8:5, 6). Co byś powiedział, gdyby cię zapytano, kim jest ten Bóg?

 2. Jakie najróżniejsze wyobrażenia ludzie mają o Bogu?

² Wielu odpowiada: „On jest Panem”. Albo: „Jest Duchem mieszkającym w niebie”. W pewnym słowniku nazwano Boga „Najwyższą Istotą”. Na pytanie: „Jakie imię ma Bóg?” niektórzy odpowiadają: „Jezus”. Inni w ogóle nie uważają Boga za osobę, tylko za potężną, wszechobecną siłę. Jeszcze inni nawet powątpiewają w istnienie Boga. Czy można mieć pewność, że On istnieje?

BÓG RZECZYWIŚCIE ISTNIEJE

 3. Jak powstaje dom?

³ Czy na widok pięknego budynku zastanawiałeś się kiedyś, kto go zbudował? A czy uwierzyłbyś, gdyby ci powiedziano, że nikt go nie zbudował, tylko powstał sam przez się? Chyba nie! Jeden z pisarzy Biblii mówi: „Każdy dom ktoś zbudował”. Wszyscy to wiedzą. Czy nie należałoby się zatem zgodzić z logicznym wnioskiem, do którego doszedł ów pisarz Biblii: „Tym, który zbudował wszystko, jest Bóg”? (Hebrajczyków 3:4).

 4. Jak doszło do powstania miliardów gwiazd?

⁴ Pomyśl o wszechświecie, w którym jest miliardy gwiazd. Wszystkie poruszają się według praw, dzięki którym pozostają z sobą w doskonałej harmonii. „Kto to stworzył?”, zapytano dawno temu. Odpowiedź na to pytanie jest rozsądna: „Ten, który wywodzi ich poczet nawet według liczby, wszystkie je nawet woła po imieniu” (Izajasza 40:26). Na pewno niemądrze byłoby wyobrażać sobie, że te miliardy gwiazd powstały same i bez niczyjego kierownictwa uformowały się w wielkie systemy gwiezdne poruszające się w tak cudownym porządku! (Psalm 14:1).

 5. (a) Czy to możliwe, żeby poszczególne części same się złożyły w maszynkę do mielenia mięsa? (b) O czym to świadczy w odniesieniu do wszechświata?

⁵ Ten wysoce zorganizowany wszechświat nie mógł powstać ot tak sobie, sam przez się. Potrzebny był do tego inteligentny Stwórca dysponujący wielką mocą (Psalm 19:2, 3, NP). Pewien przedsiębiorca, którego zapytano, dlaczego wierzy w Boga, wyjaśnił, że w jego fabryce pracownica potrzebuje dwóch dni, żeby się nauczyć składania 17 części maszynki do mielenia mięsa. „Jestem zwykłym producentem wyrobów nożowniczych”, powiedział, „ale tyle wiem, że choćby ktoś przez 17 miliardów lat przerzucał w kadzi z miejsca na miejsce 17 części maszynki do mielenia mięsa, to i tak nigdy nie powstanie przez to gotowa maszynka”. Wszechświat wraz z jego wielością form życia na ziemi jest znacznie bardziej skomplikowany niż maszynka do mielenia mięsa. Jeżeli taka maszynka wymaga umiejętnego twórcy, to możemy być pewni, że do stworzenia wszystkiego potrzebny był Wszechmocny Bóg. Czy za to, co uczynił, nie należy Mu się chwała? (Objawienie 4:11; Dzieje Apostolskie 14:15-17; 17:24-26).

CZY BÓG JEST RZECZYWISTĄ OSOBĄ?

 6. Dlaczego możemy być pewni, że Bóg naprawdę jest osobą?

⁶ Chociaż większość ludzi mówi, że wierzy w Boga, to jednak wielu nie uważa Go za rzeczywistą osobę. A czy nią jest? Wiadomo, że gdzie jest inteligencja, tam musi być umysł. Na przykład mówimy: „To tęgi umysł”. Wiemy, że gdzie jest umysł, tam musi też istnieć mózg w ciele określonego kształtu. A zatem wielki umysł, któremu zawdzięczamy całe dzieło stworzenia, należy do Osoby, do Boga Wszechmocnego. Wprawdzie nie ma On ciała materialnego, ale ma ciało duchowe. Czyżby osoba duchowa miała ciało? Tak, Biblia mówi: „Jeżeli jest ciało fizyczne, to jest też duchowe” (1 Koryntian 15:44; Jana 4:24).

 7. (a) Co świadczy o tym, że jest takie miejsce, w którym przebywa Bóg? (b) Co dowodzi, że ma ciało?

⁷ Skoro Bóg jest osobą mającą ciało duchowe, to musi też być miejsce, w którym przebywa. Biblia mówi nam, że niebiosa są „stałym miejscem zamieszkania” dla Boga (1 Królów 8:43). Powiedziano też, że „Chrystus wstąpił (...) do samego nieba, aby się teraz ukazywać przed osobą Bożą za nami” (Hebrajczyków 9:24). Niektórzy ludzie będą mogli w nagrodę żyć w niebie razem z Bogiem i dlatego otrzymają ciało duchowe. Biblia mówi, że będą wtedy widzieć Boga i będą Mu podobni (1 Jana 3:2). To również dowodzi, że Bóg jest osobą i że ma ciało.

 8, 9. (a) Jak przykład elektrowni pomaga nam uzmysłowić sobie dalekosiężność mocy Bożej? (b) Czym jest święty duch Boży i co potrafi zdziałać?

⁸ Ktoś może jednak zapytać: „Jeżeli Bóg jest rzeczywistą osobą, która żyje w określonym miejscu w niebie, to jak może widzieć wszystko, co się wszędzie dzieje, i jak Jego moc może być odczuwana w każdym zakątku wszechświata?” (2 Kronik 16:9). To, że Bóg jest osobą, w niczym nie ogranicza Jego potęgi czy wielkości. Nie powinno też pomniejszać szacunku dla Niego (1 Kronik 29:11-13). Aby to łatwiej zrozumieć, zastanówmy się nad dalekosiężnymi skutkami działania elektrowni.

⁹ Elektrownia stoi w określonym miejscu w mieście lub gdzieś w pobliżu, ale wytwarzany przez nią prąd elektryczny jest rozprowadzany po całej okolicy. Podobnie ma się rzecz z Bogiem. Mieszka w niebiosach (Izajasza 57:15; Psalm 123:1). Jednakże działanie Jego świętego ducha, Jego niewidzialnej czynnej mocy, można odczuć wszędzie, w całym wszechświecie. Za pomocą ducha świętego Bóg stworzył niebiosa, ziemię i wszystko, co żyje (Psalm 33:6; 1 Mojżeszowa 1:2; Psalm 104:30). Nie była do tego potrzebna cielesna obecność Boga. Jeżeli chce coś zrobić, nawet bardzo daleko, może tam kierować swego ducha, swą czynną moc. Cóż za wspaniały Bóg! (Jeremiasza 10:12; Daniela 4:35 [4:32, NP]).

JAKĄ OSOBĄ JEST BÓG

10. Na czym polega jedna z możliwości poznawania Boga?

¹⁰ Czy można pokochać Boga, gdy się Go lepiej pozna? Może powiesz: „To całkiem możliwe, ale jak mam Go poznać, skoro nie mogę Go zobaczyć?” (Jana 1:18). Biblia wskazuje na jeden ze sposobów poznawania Boga: „Bo Jego niewidzialne przymioty są wyraźnie widoczne od stworzenia świata, gdyż pojmuje się je przez to, co zostało uczynione — nawet Jego wieczną moc i boskość” (Rzymian 1:20). A zatem to, co Bóg stworzył, może pomóc zrozumieć, kim On jest, jeśli rzeczywiście to badamy i nad tym rozmyślamy.

11. Czego można się dowiedzieć o Bogu z dzieła stworzenia?

¹¹ Jak już powiedziano, widok rozgwieżdżonego nieba niewątpliwie świadczy o wielkości i przeogromnej mocy Boga! (Psalm 8:4, 5, NP; Izajasza 40:26). Warto też pomyśleć o ziemi. Bóg tak ją umiejscowił, że otrzymuje od słońca w sam raz odpowiednią ilość ciepła i światła. Zwróć uwagę na obieg wody. Deszcz pada, aby nawodnić ziemię. Woda ścieka do rzek, które płyną do morza. Słońce unosi wodę z morza w postaci pary wodnej, która opada jako deszcz, aby znowu nawodnić ziemię (Kaznodziei 1:7). Bóg uruchomił mnóstwo takich cykli, aby ludziom i zwierzętom zapewnić pożywienie, mieszkanie i wszystko inne, co jest potrzebne do życia. A co te wszystkie wspaniałości mówią nam o osobowości Boga? Świadczą o Jego wielkiej mądrości oraz o tym, że jest nadzwyczaj szczodry i troszczy się o swe stworzenia (Przysłów 3:19, 20; Psalm 104:13-15, 24, 25).

12. Czego uczy o Bogu nasze ciało?

¹² Pomyśl o swoim ciele. Niewątpliwie zostało stworzone nie tylko po to, żeby żyło. Jest cudownie zaprojektowane, żebyśmy mogli cieszyć się życiem (Psalm 139:14). Nasze oczy odbierają obrazy czarno-białe oraz kolorowe, a świat wokół nas odznacza się bogactwem barw, które cieszą. Możemy wąchać i smakować. Spożywanie posiłków nie jest więc zwykłą koniecznością; może sprawiać przyjemność. Takie zmysły nie są absolutnie konieczne do życia, ale są to dary od łaskawego, wielkodusznego i troskliwego Boga (1 Mojżeszowa 2:9; 1 Jana 4:8).

13. Czego dowiadujemy się o Bogu z Jego sposobu postępowania z ludźmi?

¹³ Również postępowanie Boga z ludzkością świadczy o tym, jakim jest Bogiem. Ma głębokie poczucie sprawiedliwości. Nie faworyzuje żadnej rasy (Dzieje Apostolskie 10:34, 35). Jest miłosierny i życzliwy. Biblia tak mówi o Jego postępowaniu z Izraelitami, których wyzwolił z niewoli egipskiej: „Był miłosierny; (...) zawsze pamiętał, że są ciałem”. Izraelici często byli nieposłuszni, i to smuciło Boga. Jak mówi Biblia: „Ciągle Go obrażali (...) i sprawiali ból samemu Świętemu Izraela” (Psalm 78:38-41; 103:8, 13, 14). Jeśli natomiast słudzy Boży są posłuszni Jego prawom, sprawia Mu to radość (Przysłów 27:11). A gdy wrogowie zadają cierpienia Jego sługom, Bóg tak opisuje swoje odczucia: „Kto was dotyka, dotyka mego oka” (Zachariasza 2:8). Czy to nie wzbudza w tobie miłości do Boga, który żywi takie uczucia do skromnych, mało znaczących ludzi ze wszystkich ras i narodowości? (Izajasza 40:22; Jana 3:16).

CZY BÓG TO JEZUS ALBO TRÓJCA?

14. Co mówi nauka o Trójcy?

¹⁴ Kto jest tym cudownym Bogiem? Niektórzy mówią, że ma na imię Jezus. Inni powiadają, że jest „Trójcą”, chociaż w Biblii nie ma takiego słowa. Według nauki o „Trójcy” w jednym Bogu są trzy osoby, to znaczy „Ojciec, Syn i Duch Święty”. Naucza tego niejedna religia, choć przyznaje, że jest to „tajemnica”. Czy takie zdania o Bogu są słuszne?

15. Jak Biblia wskazuje na to, że Bóg i Jezus to dwie różne osoby, które nie są sobie równe?

¹⁵ A czy Jezus mówił kiedykolwiek, że jest Bogiem? Nie, nigdy. Biblia nazywa go raczej „Synem Bożym”. On sam powiedział: „Ojciec większy jest niż ja” (Jana 10:34-36; 14:28). Poza tym oświadczył, że o niektórych sprawach nie wie ani on, ani aniołowie, tylko sam Bóg (Marka 13:32). Pewnego razu Jezus tak się modlił do Boga: „Nie moja wola, ale Twoja niech się dzieje” (Łukasza 22:42). Przecież gdyby Jezus był Bogiem Wszechmocnym, nie modliłby się do siebie. Po jego śmierci apostoł Piotr powiedział: „Tego Jezusa Bóg wskrzesił” (Dzieje Apostolskie 2:32). A zatem Bóg Wszechmocny i Jezus to najwyraźniej dwie różne osoby. Nawet po śmierci i zmartwychwstaniu oraz po wniebowstąpieniu Jezus nie był równy swemu Ojcu (1 Koryntian 11:3; 15:28).

16. Co świadczy o tym, że Jezus nie jest Bogiem Wszechmocnym, chociaż nazywa się go „Bogiem”?

¹⁶ Ktoś mógłby jednak zapytać: „A czy w Biblii nie nazwano Jezusa bogiem?” To prawda. Ale bogiem nazwano też Szatana (2 Koryntian 4:4). W Jana 1:1, gdzie Jezusa nazwano „Słowem”, w niektórych przekładach biblijnych czytamy: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo”. Warto jednak zwrócić uwagę na to, że w wersecie 2 powiedziano, iż Słowo „było na początku u Boga”. I chociaż ludzie widzieli Jezusa, w wersecie 18 jest napisane, że „Boga nikt nigdy nie widział” (Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Dlatego niektóre przekłady wersetu 1. właściwie oddają myśl oryginału, kiedy mówią: „Słowo było u Boga, i Słowo było boskie”, czyli: było „bogiem”, to znaczy było potężne, boskie (An American Translation). Nie ulega wątpliwości, że Jezus nie jest Bogiem Wszechmocnym. I rzeczywiście o swym Ojcu mówił jako o „swoim Bogu” oraz jako o „jedynym prawdziwym Bogu” (Jana 20:17; 17:3).

17. Dlaczego wylanie ducha świętego na naśladowców Jezusa dowodzi, że to nie jest osoba?

¹⁷ Jeśli chodzi o „Ducha Świętego”, tak zwaną trzecią osobę Trójcy, to jak już wspomniano, nie jest to osoba, tylko czynna moc Boga. Jan Chrzciciel powiedział, że Jezus będzie chrzcić duchem świętym, tak jak Jan chrzcił wodą. Jak woda nie jest osobą, tak też duch święty nie jest osobą (Mateusza 3:11). Przepowiednia Jana spełniła się, gdy po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa wylany został duch święty na jego naśladowców zgromadzonych w Jeruzalem. Biblia mówi: „Wszyscy zostali napełnieni duchem świętym” (Dzieje Apostolskie 2:4). Czy zostali „napełnieni” osobą? Nie, zostali napełnieni czynną mocą Bożą. Z tego wyraźnie widać, że nauka o „Trójcy” nie jest nauką biblijną. I rzeczywiście, na długo przed przyjściem na ziemię Jezusa, w takich krajach, jak starożytny Egipt i Babilon, oddawano cześć troistym bóstwom, to znaczy trójcom.

IMIĘ BOŻE

18. (a) Czy Bogu Wszechmocnemu jest na imię „Bóg”? (b) Jakie On ma imię?

¹⁸ Na pewno każdy, kogo znasz, ma jakieś imię. Bóg też ma imię wyróżniające Go spośród wszystkich. Niektórzy mogą zapytać: „Czy nie ma na imię ‛Bóg’?” Nie, ponieważ „Bóg” to tylko tytuł, tak jak „prezydent”, „król” czy „sędzia”. O tym, jakie Bóg ma imię, dowiadujemy się z Biblii, w której ono występuje około 7000 razy. Na przykład w Biblii Tysiąclecia (wyd. III) czytamy w Psalmie 83:19: „Niechaj poznają Ciebie i wiedzą, że tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe [albo Jehowa] na imię, jesteś Najwyższy nad całą ziemią”. Poza tym imię Boże występuje w większości Biblii w Objawieniu (Apokalipsie) 19:1-6 jako część składowa wyrażenia „Alleluja” albo „Halleluja”. Oznacza to „chwalcie Jah” (skrócona forma imienia Jehowa).a

19. (a) Dlaczego niektórzy są zdziwieni, gdy zobaczą w Biblii imię Boże? (b) Gdzie to imię można znaleźć w Nowym Przekładzie (wydanie 1977)?

¹⁹ Niektórzy są zdziwieni, gdy zobaczą w Biblii imię Boże. Często bywa tak dlatego, że w ich Biblii imię Boże pojawia się rzadko. Na przykład w Nowym Przekładzie wydanym przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne (1977) imię Boże można znaleźć tylko w 2 Mojżeszowej 3:14 i 6:3, w 4 Mojżeszowej 14:35 oraz w Izajasza 40:10 i 48:17. Jednakże w niektórych przekładach obcojęzycznych wszędzie tam, gdzie imię Boże zastępuje się tytułem „Pan” albo „Bóg”, podaje się go zawsze wielkimi literami jako „PAN” i „BÓG” w odróżnieniu od zwyczajnych słów „Pan” i „Bóg”. Na przykład w angielskim Przekładzie Króla Jakuba czytamy w Psalmie 110:1: „PAN rzekł Panu memu: Siądź po prawicy mojej, dopóki nie uczynię nieprzyjaciół twoich podnóżkiem twoim”.

20. (a) Dlaczego często nie używa się imienia Bożego? (b) Czy powinno się go używać?

²⁰ Tu może ci się nasunąć pytanie: „Dlaczego nie podaje się imienia Bożego w każdym miejscu, w którym ono występuje w oryginalnym tekście biblijnym? Dlaczego zazwyczaj daje się w tych miejscach tytuły Pan i Bóg?” W przedmowie do American Standard Version tak wyjaśniono, dlaczego w tym przekładzie używa się imienia Bożego Jehowa i dlaczego przez długi czas nie było ono używane: „Członkowie amerykańskiego zespołu dokonującego prac rewizyjnych doszli po głębokim zastanowieniu do jednomyślnego wniosku, że żydowski przesąd, który kazał uważać Imię Boże za zbyt święte, by je wymawiać, nie powinien już dłużej dominować ani w angielskim, ani w żadnym innym przekładzie biblijnym (...) Imieniu temu z jego bogactwem świętych skojarzeń przywrócono teraz w świętym tekście należne mu miejsce, do którego ma niezaprzeczalne prawo”. Ludzie, którzy tłumaczyli tę Biblię na język angielski, uznali, że przyczyny, dla których opuszczano imię Boże, były nieuzasadnione. Dlatego na powrót umieścili je w Biblii wszędzie tam, gdzie powinno się znajdować.

21. Co powiedziano o imieniu Jehowa w przedmowie do Księgi Psalmów w tłumaczeniu Cz. Miłosza?

²¹ Niektórzy twierdzą jednak, że nie należy używać słowa „Jehowa”, bo w rzeczywistości nie jest ono imieniem Bożym. Na przykład w przedmowie do Księgi Psalmów w tłumaczeniu Czesława Miłosza, w której głównym tekście nie ma imienia Bożego, powiedziano: „Przez długi okres czasu nie wolno było nawet wymawiać imienia Jahwe. Pisano wprawdzie święty tetragram IHWH, ale zamiast „Bóg” — „Jahwe” wymawiano „Pan”, „Adonaj”. (Samogłoski a-o-a, przepisane mylnie jako e-o-a i podłożone do tetragramu IHWH, zdeformowały odczytanie słowa „Bóg”, przynoszące zupełnie sztuczną formę „Jehowa”, rozpowszechnioną w dziewiętnastowiecznej literaturze)” (Editions du Dialogne, Paris 1981).

22. (a) Jak wyrażono imię Boże w języku hebrajskim? (b) Dlaczego trudno jest ustalić, jak pierwotnie wymawiano to imię?

²² Jak przyznano w tej przedmowie, Izraelici pierwotnie wymawiali imię Boże i ono występuje w tekście hebrajskim, czyli w języku, w którym spisano pierwsze 39 ksiąg Biblii. Wyrażają je cztery hebrajskie litery: JHWH. W dawnych czasach pisano w języku hebrajskim bez samogłosek, to znaczy bez takich liter, jak a, e, i, o, u, które pomagają ustalać właściwe brzmienie słów. Problem polega więc na tym, że nie wiemy dokładnie, których samogłosek hebrajskich używano ze spółgłoskami JHWH.

23. Jak odczytanie skrótu „bdnk” jako „budynek” może nam ułatwić zrozumienie problemu wymawiania imienia Bożego?

²³ Rozpatrzmy ten problem na przykładzie słowa „budynek”. Załóżmy, że z początku zawsze pisano je „bdnk” i że z czasem w ogóle przestano wymawiać to słowo. Skąd więc ktoś żyjący tysiąc lat później miałby wiedzieć, jak wymawiać „bdnk”, gdyby się na to natknął w jakimś tekście? Ponieważ nigdy nie słyszał, jak się wymawia to słowo, i nie zna brakujących samogłosek, więc nie będzie miał pewności. Podobnie jest z imieniem Bożym. Nie wiadomo dokładnie, jak je wymawiano, chociaż część uczonych uważa, że należałoby mówić „Jahwe”. Forma „Jehowa” jest jednak używana od wieków i najlepiej znana.

24. (a) Dlaczego — chcąc być konsekwentnym — należy się posługiwać imieniem Bożym? (b) Dlaczego z uwagi na Dzieje Apostolskie 15:14 używanie imienia Bożego ma istotne znaczenie?

²⁴ Czy wobec tego mamy używać imienia Bożego, jeśli nie wymawiamy go dokładnie tak, jak je wymawiano pierwotnie? Przecież posługujemy się imionami innych osób wymienionych w Biblii, chociaż nie wymawiamy ich tak, jak one kiedyś brzmiały w języku hebrajskim. Na przykład imię Jezus wymawia się po hebrajsku „Jeszua”. Tak samo słuszne jest posługiwanie się objawionym w Biblii imieniem Bożym bez względu na to, czy będziemy je wymawiać „Jahwe”, „Jehowa”, czy jeszcze inaczej w sposób przyjęty w naszym języku. Źle jest natomiast nie używać tego imienia. Dlaczego? Ponieważ tych, którzy go nie używają, nie można utożsamiać z ludźmi, których Bóg wybiera, żeby byli „ludem dla Jego imienia” (Dzieje Apostolskie 15:14). Powinniśmy nie tylko znać imię Boże, lecz także czcić je i wysławiać wobec innych, jak to czynił Syn Boży, gdy przebywał na ziemi (Mateusza 6:9; Jana 17:6, 26).

BÓG, KTÓRY POWZIĄŁ ZAMIERZENIE

25. (a) Jakie fakty dotyczące Boga może nam być trudno zrozumieć? (b) Co pobudziło Jehowę do stwarzania?

²⁵ Chociaż może trudno nam to zrozumieć, Jehowa nigdy nie miał początku i nigdy nie będzie mieć końca. Jest „Królem wieczności” (Psalm 90:2; 1 Tymoteusza 1:17). Zanim zaczął stwarzać, był we wszechświecie sam. Jednakże nie czuł się osamotniony, ponieważ jest zupełny sam w sobie i niczego nie potrzebuje. To miłość pobudziła Go do tego, że zaczął stwarzać, dawać życie innym, żeby się nim cieszyli. Pierwszymi stworzeniami Bożymi były podobne Jemu osoby duchowe. Zanim ziemia została przygotowana dla ludzi, Bóg miał już wielką organizację synów niebiańskich. Według Jego zamierzenia mieli się oni rozkoszować życiem i wyznaczoną im służbą (Hioba 38:4, 7).

26. Dlaczego możemy być pewni, że zamierzenie Boże co do ziemi się spełni?

²⁶ Gdy ziemia była już przygotowana, Jehowa umieścił na pewnym jej obszarze przekształconym w raj pierwszą parę ludzką, Adama i Ewę. Zgodnie z Jego zamierzeniem mieli oni wydać na świat dzieci, które byłyby Mu posłuszne, oddawały Mu cześć i rozprzestrzeniły raj na całą ziemię (1 Mojżeszowa 1:27, 28). Niestety, jak już wiemy, spełnienie się tego wspaniałego zamierzenia zostało zakłócone, ponieważ Adam i Ewa postanowili nie słuchać Boga. Jednakże zamierzenie Boże musi się spełnić, w przeciwnym razie bowiem oznaczałoby to dla Jehowy przyznanie się do porażki. A to jest niemożliwe! On oświadcza: „Wszystko, w czym znajduję upodobanie, to uczynię; (...) Powiedziałem; Ja to też przeprowadzę” (Izajasza 46:10, 11).

27. (a) Dlaczego jesteśmy odpowiedzialni przed Bogiem? (b) Nad jakim pytaniem powinniśmy się zatem poważnie zastanowić?

²⁷ Czy widzisz swoje miejsce w zamierzeniu Bożym? Nie możesz go zająć przez postępowanie według swego widzimisię, bez uwzględnienia woli Bożej. Tak zrobili Szatan, Adam i Ewa. Wiedzieli, czego Bóg żąda, ale się do tego nie zastosowali. Bóg pociągnął ich za to do odpowiedzialności. Czy my też ponosimy odpowiedzialność przed Bogiem? Tak, ponieważ Bóg jest Źródłem naszego życia. Ono od Niego zależy (Psalm 36:10, NP; Mateusza 5:45). W jakim więc stopniu dostosowujemy swe życie do zamierzenia, które Bóg powziął dla naszego dobra? Warto się nad tym poważnie zastanowić, chodzi bowiem o zaskarbienie sobie życia wiecznego.

JAK ODDAWAĆ CZEŚĆ JEHOWIE

28. Jakimi pomocami niektórzy się posługują przy oddawaniu czci Bogu?

²⁸ Istotne znaczenie ma sposób oddawania czci Jehowie. Powinniśmy oddawać Mu cześć tak, jak On sobie tego życzy, choćby nas nauczono inaczej. Na przykład niektórzy ludzie mają zwyczaj posługiwać się w wielbieniu obrazami. Mogą twierdzić, że nie czczą obrazu, ale patrzenie na niego oraz możliwość dotykania go pomaga im oddawać cześć Bogu. A czy Bóg życzy sobie, żeby Mu oddawać cześć za pomocą obrazów?

29. Jak Biblia wskazuje, że posługiwanie się obrazami w wielbieniu Boga jest opaczne?

²⁹ Nie, On sobie tego nie życzy. Właśnie dlatego Mojżesz powiedział Izraelitom, że Bóg nigdy im się nie ukazał w widzialnej postaci (5 Mojżeszowa 4:15-19). Jedno z Dziesięciorga Przykazań brzmi: „Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu (...) Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył” (Wyjścia 20:4, 5, katolicka Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Cześć należy oddawać tylko Jehowie. Biblia nieraz wskazuje na to, jak opaczne jest sporządzanie sobie obrazu i kłanianie się mu albo oddawanie czci komukolwiek lub czemukolwiek z wyjątkiem Jehowy (Izajasza 44:14-20; 46:6, 7; Psalm 115:4-8).

30. (a) Które wypowiedzi Jezusa i jego apostołów świadczą o tym, że przy oddawaniu czci Bogu nie należy używać obrazów? (b) Co w myśl 5 Mojżeszowej 7:25 powinniśmy zrobić z obrazami?

³⁰ Jak się zatem należało spodziewać, gdy Jezus oddawał cześć Bogu, nigdy nie posługiwał się obrazami. „Bóg jest Duchem”, powiedział, „toteż ci, którzy Go czczą, powinni oddawać cześć duchem i prawdą” (Jana 4:24). Trzymając się tej rady, żaden z pierwotnych naśladowców Jezusa nie uznawał obrazów za pomoc w wielbieniu. Apostoł Paweł napisał: „Przez wiarę chodzimy, a nie przez widzenie” (2 Koryntian 5:7). Zaś apostoł Jan ostrzegł: „Strzeżcie się bałwanów” (1 Jana 5:21). Dlaczego nie miałbyś rozejrzeć się po mieszkaniu i się zastanowić, czy słuchasz tej rady? (5 Mojżeszowa 7:25).

31. (a) Co powinno nas skłaniać do przestrzegania określonego prawa Bożego, choćbyśmy nie rozumieli przyczyny wydania go? (b) Do czego należy dążyć i jakie zaproszenie powinniśmy przyjąć?

³¹ Oddawanie czci Jehowie, Stwórcy, w sposób nakazany przez Niego niezawodnie zapewni nam prawdziwe szczęście (Jeremiasza 14:22). Biblia wskazuje, że Jego wymagania wychodzą nam na dobre i mają na celu naszą wieczną pomyślność. Co prawda niekiedy z powodu ograniczonej wiedzy i doświadczenia możemy nie rozumieć w pełni, dlaczego jakieś określone prawo dane przez Boga jest takie ważne albo pod jakim względem rzeczywiście jest dla nas korzystne. Jednakże niezachwiane przekonanie, że Bóg wie znacznie więcej niż my, powinno nas skłaniać do ochotnego posłuszeństwa wobec Niego (Psalm 19:8-12, NP). Dokładajmy więc wszelkich starań, żeby się jak najwięcej dowiadywać o Jehowie, i przyjmujmy zaproszenie: „Wejdźcie, oddawajmy cześć i kłaniajmy się; klękajmy przed Jehową, który nas utworzył. Bo On jest naszym Bogiem, a my jesteśmy ludem Jego pastwiska i owcami Jego ręki” (Psalm 95:6, 7).

[Przypis]

[Ramka na stronie 42]

Oto pięć wersetów, w których w „Nowym Przekładzie” (wyd. 1977) występuje imię Boże

2 Mojżeszowa 3:14; 6:3

14. A Bóg rzekł do Mojżesza: Jestem, który jestem. I dodał: Tak powiesz do synów Izraelskich: Jahwe posłał mnie do was!

[Ilustracje na stronach 34, 35]

Jeżeli dom ma budowniczego ... to musi go też mieć daleko bardziej złożony wszechświat

[Ilustracja na stronie 39]

Ponieważ Jezus modlił się do Boga, aby się działa wola Boga, a nie jego wola, więc obaj nie mogą być tą samą osobą

[Ilustracja na stronach 40, 41]

Jak duch święty może być osobą, skoro zostało nim napełnionych jednocześnie 120 uczniów?

[Ilustracja na stronie 45]

Czy należy oddawać cześć Bogu za pomocą jakichś wyobrażeń?