Wszechświatowa sprawa sądowa, którą jesteś objęty

„‛Przedstawcie swoją sporną sprawę’, mówi Jehowa. ‛Wyłóżcie swe argumenty’” (Izaj. 41:21).

 1, 2. (a) Kto jest uwikłany w domagającą się rozstrzygnięcia najdonioślejszą sprawę sądową? (b) Co jest przedmiotem sporu?

ROZPRAW sądowych historia zna bez liku. Przesłuchiwano na nich świadków i przedstawiano dowody, aby ustalić, po czyjej stronie jest racja. Procesy te często dotyczyły jednostek, ale niekiedy było w nie uwikłanych więcej ludzi. Wszystkie jednak okazują się niczym wobec najdonioślejszej w dziejach sprawy sądowej, rozstrzyganej obecnie na skalę całego wszechświata. Skutki jej odczuje każdy człowiek — czy chce nią być objęty, czy też nie.

² Kluczową postacią w tej sprawie jest najwyższa Osobowość we wszechświecie, Jehowa Bóg, „Stworzyciel niebios, ten Wspaniały, który je rozpostarł, który sporządził ziemię i jej wytwory, który dał tchnienie ludziom na niej” (Izaj. 42:5). A o co toczy się spór? O Jego boskość, o prawowitość Jego panowania nad całym wszechświatem, w tym także nad ziemią i jej mieszkańcami. Można więc powiedzieć, że powstała kwestia sporna co do powszechnego zwierzchnictwa.

 3. Jakie zasadnicze pytania wiążą się z kwestią sporną co do zwierzchnictwa nad wszechświatem?

³ Oto zasadnicze pytania związane z tą kwestią sporną: Który ze wszystkich otaczanych czcią bogów tak dalece zasługuje na zaufanie, by mu powierzyć swoje życie i swoją przyszłość? Który istnieje rzeczywiście, nie będąc jedynie ludzkim wymysłem? Czy jest jakiś Bóg Najwyższy, żywy i prawdziwy, zdolny wybawić ludzkość z obecnej beznadziejnej sytuacji oraz zapewnić jej bezpieczeństwo, pokój, dobrobyt i zdrowie przez ustanowienie odpowiedniego rządu?

 4. Co można powiedzieć o tych, których rzekomo nie dotyczy kwestia sporna, gdyż podają się za wierzących?

⁴ Wiele ludzi utrzymuje, że ich to w ogóle nie dotyczy, bo oni już wierzą w Boga. Czy jednak potrafią przedstawić dowody, że bóstwo, któremu oddają cześć, istotnie jest Bogiem prawdziwym, że można polegać na jego obietnicach i że dostosowują swe życie do jego praw i zamierzeń? Jeżeli twierdzą, że tak, to powinni też umieć odpowiedzieć na następujące pytania: Co dowodzi istnienia prawdziwego Boga, który dotrzymuje obietnic? Jaki jest Jego zamysł wobec ziemi i ludzkości? W jaką fazę wszedł dziś rozwój wydarzeń przewidzianych Jego planami i co przyniesie najbliższa przyszłość? Czego Bóg oczekuje od każdego, kto za Nim się opowiada?

 5. Do kogo można przyrównać ludzi, którzy swej wiary w Boga nie popierają dowodami?

⁵ Większość mówiących, że wierzą w Boga, nie potrafi odpowiedzieć na powyższe pytania. Przypominają pewnych ludzi z I wieku. Uważali siebie za wierzących, choć przeczyło temu ich postępowanie. Słowo Boże mówi o takich: „Publicznie opowiadają, że znają Boga, ale swymi uczynkami się Go wyrzekają”. A „wiara bez uczynków jest martwa” (Tyt. 1:16; Jak. 2:26). Kto więc zapewnia o swej wierze w Boga, ale nie popiera jej przekonującymi dowodami, niczym się nie różni od starożytnych czcicieli fałszywych bóstw, które już dawno przestały być przedmiotem kultu.

PRECEDENSY

 6, 7. (a) Opisz religię starożytnych Egipcjan. (b) Jak Izraelici zostali objęci kwestią sporną między Jehową a bogami Egiptu?

⁶ Zastanówmy się na przykład nad sprawą sądową wytoczoną mniej więcej 1500 lat przed naszą erą bogom starożytnego Egiptu. Było ich całe mnóstwo, w tym również święte zwierzęta, takie jak byk, kot, krowa, krokodyl, sokół, żaba, szakal, lew, wąż, sęp i wilk. Niejedno z tych stworzeń uważano za wcielenie jakiegoś boga lub bogini i rozmyślne zabicie go karano śmiercią. Ciała ich mumifikowano i grzebano z całym ceremoniałem.

⁷ Przeciwko wszystkim tym bogom wystąpił Jehowa — Bóg, któremu oddawali cześć Izraelici. Posługując się Mojżeszem jako wysłannikiem, Jehowa zwrócił się do faraona o wypuszczenie swych czcicieli na wolność, którą kiedyś im przyobiecał (Wyjścia 3:6-10). Faraon oświadczył jednak: „Któż to jest Jehowa, żebym miał usłuchać jego głosu i wyprawić Izraela? W ogóle nie znam Jehowy, a prócz tego nie zamierzam wyprawić Izraela” (Wyjścia 5:2). Był pewien, że bóstwa Egiptu górują nad Jehową.

 8, 9. (a) Jak Jehowa wykazał swą wyższość nad bogami Egiptu? (b) Co trzeba powiedzieć o bogach egipskich, jeśli wziąć pod uwagę fakty?

⁸ Kto więc miał się okazać prawdziwym Bogiem, zdolnym spełnić swe zapowiedzi i ochronić swój lud? Nie trzeba było długo czekać na rozstrzygnięcie. Jehowa oświadczył: „Wykonam wyroki na wszystkich bogach Egiptu” (Wyjścia 12:12). Czy to uczynił? Tak! Sprowadził dziesięć niszczycielskich plag, aby upokorzyć bożyszcza tego kraju. Żadne z nich nie potrafiło obronić Egipcjan. Dziesiąta plaga miała szczególne znaczenie, była nią bowiem śmierć wszystkich pierworodnych, nie wyłączając syna faraona. Godziło to bezpośrednio w głównego boga — Ra (Amona-Ra), gdyż władcy Egiptu uznawali się za bogów, synów Ra. Śmierć pierworodnego faraona Egipcjanie uważali za śmierć bóstwa.

⁹ Nie zginął jednak żaden pierworodny Izraelita, ponieważ Jehowa ich strzegł. Dał im też obiecaną wolność. A ostatecznym ciosem dla fałszywych bogów egipskich było unicestwienie w Morzu Czerwonym faraona i jego wojowników — wszystkich co do jednego. Jehowa dowiódł więc, że jest Bogiem prawdziwym. Dotrzymał słowa i ochronił swoich czcicieli (Wyjścia 14:21-31). Natomiast bóstwa Egiptu okazały się bezsilne i w niczym nie pomogły swoim chwalcom. Po prostu nie istniały, lecz były czczym wymysłem ludzkim.

10. Wobec jakiej kwestii spornej stanęli czciciele Jehowy i Asyria?

¹⁰ Inna sprawa, w której chodziło o boskość, wypłynęła jakieś 800 lat później, za czasów króla Ezechiasza.a Ludowi Jehowy zagroziło okrutne mocarstwo asyryjskie, któremu żadne państwo nie potrafiło wtedy się oprzeć. Najeźdźcy zażądali kapitulacji Jeruzalem — miasta, w którym znajdował się „tron Jehowy” i które reprezentowało na ziemi Jego wielbienie (1 Kron. 29:23). Król judzki Ezechiasz przyznał, że Asyryjczycy ‛wyniszczyli wszystkie narody oraz ich ziemie i bożków ich powrzucali do ognia, ponieważ nie byli bogami, lecz dziełem rąk ludzkich’ (Izaj. 37:18, 19, Biblia poznańska).

11. Jak Jehowa wybawił swych czcicieli? Czego to dowiodło?

¹¹ Wierny Ezechiasz zwrócił się więc z modlitwą do Jehowy, prosząc Go o ochronę. Jehowa obiecał, że żaden oręż asyryjski nie zostanie użyty przeciwko Jeruzalem (Izaj. 37:33). Wypadki potoczyły się zgodnie z tą zapowiedzią. „Wyszedł anioł Jahwe i poraził w obozie asyryjskim sto osiemdziesiąt pięć tysięcy ludzi”. Po tej druzgocącej klęsce władca Asyrii Sennacheryb nakazał odwrót. Później, gdy oddawał pokłon swemu bogu Nisrochowi, został zamordowany przez własnych synów (Izaj. 37:36-38, Bp). Jehowa znów dowiódł, że jest Bogiem, który spełnia swoje proroctwa i potrafi wybawić swych czcicieli. Jednocześnie okazało się, że bogowie Asyrii i okolicznych narodów są fałszywi, że w ogóle nie istnieją i nie potrafią wyratować tych, którzy im ufają.

12. Jak Baltazar ośmielił się drwić z Jehowy?

¹² Około 200 lat później lud Boży, który popadł w niewierność, znajdował się w niewoli następnego mocarstwa światowego, Babilonu. Cechą znamienną tego imperium była mnogość bogów, bogiń i świątyń. Król babiloński Baltazar w przystępie zarozumiałości zaczął drwić z Jehowy. Podczas wielkiej uczty kazał przynieść święte naczynia, zrabowane z jeruzalemskiego sanktuarium. „I pili z nich król oraz jego dostojnicy, jego nałożnice i drugorzędne żony. Pili wino, a sławili bogów ze złota i srebra, miedzi, żelaza, drewna i kamienia” (Dan. 5:1-4).

13. Co Daniel powiedział Baltazarowi jako rzecznik Jehowy?

¹³ Postępek ten był znieważeniem samego Jehowy, wyzwaniem, rzuconym Mu w imieniu bogów babilońskich. Jehowa sprawił więc, że Jego prorok Daniel śmiało dał świadectwo przed Baltazarem i wszystkimi uczestnikami biesiady. Daniel wystąpił w obronie boskości Jehowy i oznajmił królowi: „Nie upokorzyłeś się w sercu (...). Ale wywyższyłeś się nad Pana niebios, (...) i wysławiałeś zwykłych bogów ze srebra i złota, z miedzi, żelaza, drewna i kamienia, którzy niczego nie dostrzegają i niczego nie słyszą, ani niczego nie wiedzą; natomiast Bogu, w którego ręku jest twój dech i do którego należą wszystkie twoje drogi, nie oddałeś chwały” (Dan. 5:22, 23).

14. Jak Jehowa wykazał, że jest Bogiem prawdziwym?

¹⁴ Następnie Daniel przekazał orędzie Jehowy: Jeszcze tej samej nocy Medowie i Persowie położą kres potędze babilońskiej i panowaniu butnego Baltazara (Dan. 5:24-27). Czy to proroctwo się spełniło? Tak. „Tejże nocy Baltazar, król chaldejski, został zabity, a królestwo otrzymał Dariusz Med” (Dan. 5:30, 31 [w Biblii warszawskiej 5:30 do 6:1]). Tak samo jak za poprzednich mocarstw, Egiptu i Asyrii, Jehowa okazał się prawdziwym Bogiem, który dotrzymuje obietnic. Dla Jego sług stało się to dobrodziejstwem, ponieważ odzyskali wolność i powrócili do ojczystego kraju. Tych zaś, którzy trzymali się fałszywych bogów, spotkała katastrofa.

PROROCTWA O NASZYCH CZASACH

15. (a) Czym się odznacza wiele proroctw biblijnych? (b) Co jeszcze należy rozumieć przez słowo „bóg”?

¹⁵ Prorok Izajasz też spisał w natchnieniu proroctwa, które się urzeczywistniły jeszcze w starożytności. Jednakże niektóre proroctwa biblijne spełniają się ponownie i na większą skalę za naszych czasów. Odnosi się to również do wielu fragmentów Księgi Izajasza. Jest tam mowa o wyzwaniu, które Jehowa rzuca dzisiejszym narodom i ich bogom. Przez słowo „bogowie” rozumiemy nie tylko bożki, którym dziś oddają cześć mieszkańcy ziemi, łącznie z tak zwanymi narodami pogańskimi, lecz również to, co odpowiada pełniejszej definicji tego określenia. W pewnym słowniku czytamy pod hasłem „bóg”: „istota lub jej wyobrażenie, zwierzę, roślina lub rzecz, będąca przedmiotem kultu”, a także: „człowiek lub przedmiot bezkrytycznie uwielbiany, czczony”.b

16. Jakich bogów czczą dziś ludzie z narodów, w tym także wyznawcy chrześcijaństwa?

¹⁶ Bogami są miliony bóstw, wielbionych w hinduizmie, oraz bóstwa czczone przez buddystów, sintoistów, animistów i wyznawców innych religii. Bóstwem są dobra materialne, które dla większości mieszkańców ziemi stanowią najwyższą wartość i najważniejszy cel dążeń. To samo można powiedzieć o sile militarnej i nauce, od których narody oczekują bezpieczeństwa i wybawienia. Prócz tego większość ludzi — nawet rzekomych chrześcijan, którzy podają się za wierzących — w gruncie rzeczy nie ufa Bogu, nie okazuje Mu lojalności ani Mu nie służy. Przyznają pod tym względem pierwszeństwo człowiekowi lub martwym przedmiotom.

17. Kogo dotyczy większe spełnienie orędzia Izajasza?

¹⁷ Wszystkich takich nowożytnych bogów dotyczy większe spełnienie orędzia Izajasza. Jehowa każe narodom zebrać się i ‛mówić’. Rzuca im wyzwanie: „Zejdźmy się wspólnie na sąd” (Izaj. 41:1). Właśnie dziś żyjemy w okresie „sądu” nad światem. Nadeszły „dni ostatnie”, zapowiedziane w Liście 2 do Tymoteusza 3:1-5 i Ewangelii według Mateusza 24:1-14. Jehowa wzywa teraz bożyszcza narodów, aby dokładnie przepowiedziały przyszłość i w ten sposób dowiodły swej boskości. Niech też obronią swych zwolenników, jeśli są w stanie tego dokonać. „Przedstawcie swoją sporną sprawę”, żąda. „Wyłóżcie swe argumenty (...) i opowiedzcie nam to, co ma się wydarzyć” (Izaj. 41:21, 22).

18. Jak Bóg Wszechmocny przedstawia nam samego siebie? Co obiecuje swym czcicielom?

¹⁸ Bóg Wszechmocny podaje swą tożsamość: „Ja jestem Jehowa. Takie jest moje imię; i nikomu innemu nie będę dawał mojej chwały ani sławy mej rytym wizerunkom” (Izaj. 42:8). Każdemu, kto opowiada się za Nim, dodaje otuchy: „Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą. Nie rozglądaj się w napięciu, bo Ja jestem twoim Bogiem. Chcę ciebie umocnić. Naprawdę ci pomogę”. Zapewnia: „Żadna w ogóle broń, jaką by sporządzono przeciwko tobie, nie odniesie skutku (...). Taka jest dziedziczna posiadłość sług Jehowy” (Izaj. 41:10, 11; 54:17).

19, 20. (a) Jak Izajasz wskazał, że Jehowa wyznaczył czas uregulowania spraw na ziemi? (b) Kogo Jehowa powołuje w tych „dniach ostatnich”? Jak takie osoby Go reprezentują?

¹⁹ Jehowa przez całe stulecia pozwalał narodom chodzić własnymi drogami. Nastała jednak wyznaczona przez Niego pora na uregulowanie spraw na ziemi. Dlatego oświadcza: „Pozostawałem spokojny przez długi czas. Milczałem. Przejawiałem panowanie nad sobą”. Ale teraz „Jehowa wyruszy jak mocarz. Jak wojownik będzie wzbudzał gorliwość. Głośno krzyknie, owszem, wyda okrzyk wojenny; okaże się potężniejszy niż Jego wrogowie” (Izaj. 42:13, 14). W proroctwach Izajasza, innych pisarzy biblijnych, a także samego Jezusa Jehowa przepowiedział, że w „dniach ostatnich” powoła lud, którego członkowie będą gorliwie dawać o Nim świadectwo, jak gdyby występowali w sądzie.

²⁰ Lud ten służy Jehowie, który go utworzył, i przedstawia dowody na to, że jest On Bogiem prawdziwym i Zbawcą swych czcicieli oraz że zniszczy bogów fałszywych wraz z ich zwolennikami. ‛Śpiewa Jehowie Jego sławę od krańca ziemi, spośród wszystkich narodów, ze wszystkich wysp, ze szczytu gór’ (Izaj. 42:10-12). Spełnia się w ten sposób jeszcze jedno proroctwo Izajasza: „Pod koniec dni [za naszych czasów] (...) góra domu Jehowy [Jego prawdziwe wielbienie] zostanie trwale umocniona wyżej od gór i stanowczo będzie wyniesiona ponad pagórki [ponad inne formy kultu]; i koniecznie napłyną ku niej wszystkie narody [ludzie ze wszystkich narodów]”. A do czego nakłaniają oni drugich? Osobom szczerego serca usilnie udzielają zachęty: „Przyjdźcie, wstąpmy na górę Jehowy, (...) a On nas pouczy o swoich drogach, bo chcemy chodzić Jego ścieżkami” (Izaj. 2:2-4).

21. Jakie pytania zachodzą w związku z wyzwaniem, które Jehowa rzucił bogom narodów?

²¹ Tak więc Jehowa mówi, jak gdyby zwracając się do sądu: „Niech się skupią narody wszystkie na jednym miejscu i niech się zbiorą narodowości. (...) Niech dostarczą swoich świadków, aby zostali uznani za sprawiedliwych, albo niech posłuchają i powiedzą: ‛To prawda!’” (Izaj. 43:9). Bogom narodów rzuca bezpośrednie wyzwanie. Czy którykolwiek z nich może powiedzieć, co przyniesie przyszłość? Czy potrafili dokonać tego w przeszłości? Czy znajdą kogoś, kto złożyłby przekonujące świadectwo, że okazali się prawdziwi i godni naszej lojalności? Czym mogą się dziś wykazać bogowie narodów oraz ich zwolennicy? Czy czymś więcej niż starożytni bogowie egipscy, asyryjscy i babilońscy? A czy ci, co świadczą o Jehowie, mogą dowieść, że jest On Bogiem prawdziwym, jedynym, który zasługuje na oddawanie Mu czci? Sprawy te omawia następny artykuł.

[Przypisy]

PYTANIA POWTÓRKOWE:

◼ Na czym polega kwestia sporna co do zwierzchnictwa nad wszechświatem?

◼ Jak bogowie narodów są dziś uwikłani w tę kwestię?

◼ Jakie trzy precedensy dowodzą, że Jehowa przewyższa bogów fałszywych?

◼ Jak Izajasz wskazał, że w naszych czasach Jehowa ureguluje sprawy na ziemi?

◼ Jakie pytania dotyczące zwolenników wszystkich dzisiejszych religii wymagają odpowiedzi?

[Ilustracja na stronie 10]

Bóstwa Egiptu były bezsilne wobec Jehowy, Boga prawdziwego

[Ilustracja na stronie 11]

Prawdziwy Bóg zadał druzgocący cios bogom asyryjskim i ich zwolennikom

[Ilustracja na stronie 12]

Daniel przekazał orędzie Jehowy czcicielom fałszywych bogów babilońskich