„Oto sługa mój, którego wybrałem, umiłowany mój, w którym moja dusza ma upodobanie. Złożę na niego Ducha mego, a On obwieści narodom sąd. Nie będzie się spierał i nie będzie krzyczał, i nikt na ulicach nie usłyszy głosu jego. Trzciny nadłamanej nie dołamie, a lnu tlejącego nie zagasi, dopóki nie doprowadzi do zwycięstwa sprawiedliwości. A w imieniu jego narody pokładać będą nadzieję”.

Ale co to znaczy, że „nie będzie się spierał i nie będzie krzyczał (...) na ulicach”? Otóż Jezus, gdy uzdrawia ludzi, surowo ‛przykazuje im, aby go nie ujawniali’. Nie pragnie hałaśliwej reklamy ani nie zależy mu na przekazywanych w podnieceniu z ust do ust wiadomościach, na dodatek zniekształconych.