ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY

Poleganie na Jehowie w obliczu przeciwności

Izajasza 7:1 do 8:18

 1. Dlaczego dzisiejsi chrześcijanie odniosą pożytek z przeanalizowania 7 i 8 rozdziału Księgi Izajasza?

ROZDZIAŁY 7 i 8 Księgi Izajasza ukazują dwie kontrastowo odmienne postawy — postawę Izajasza i Achaza. Obaj należeli do narodu oddanego Jehowie. Obaj mieli zadanie powierzone przez Boga: jeden był prorokiem, a drugi królem Judy. I obaj znaleźli się w tym samym niebezpieczeństwie, gdy kraj zaatakowały przeważające siły wroga. Ale Izajasz w obliczu zagrożenia całkowicie polegał na Jehowie, natomiast Achaza opanował strach. Dlaczego zareagowali tak różnie? Dziś chrześcijanie również są otoczeni przez nieprzyjaciół, toteż postąpią słusznie, gdy rozważą te dwa rozdziały Księgi Izajasza i zobaczą, czego można się z nich nauczyć.

Sytuacja wymagająca podjęcia decyzji

 2, 3. O czym skrótowo mówi Izajasz w pierwszych słowach?

² Podobnie jak artysta, który kilkoma zamaszystymi ruchami ręki zaznacza zarys nowego obrazu, Izajasz na wstępie szkicuje krótko początek i koniec wydarzeń, które ma zamiar opisać: „Stało się za dni Achaza, syna Jotama, syna Uzzjasza, króla Judy, że Recin, król Syrii, wraz z Pekachem, synem Remaliasza, królem Izraela, wyruszył na wojnę przeciwko Jerozolimie, lecz nie był w stanie z nią walczyć” (Izajasza 7:1).

³ Jest VIII wiek p.n.e. W Judzie panuje Achaz, który objął tron po swoim ojcu, Jotamie. Na kraj napadają Recin, król Syrii, oraz Pekach, król północnego królestwa izraelskiego, a ich wojska zadają ciężkie straty. W końcu okrążą samą Jerozolimę. Oblężenie to jednak spełznie na niczym (2 Królów 16:5, 6; 2 Kronik 28:5-8). Dlaczego? O tym dowiemy się później.

 4. Dlaczego Achaz i jego poddani mają serca przepełnione trwogą?

⁴ Nieco wcześniej podczas tej wojny „doniesiono domowi Dawida, mówiąc: ‚Syria oparła się na Efraimie’. A jego serce i serce jego ludu zaczęło drżeć, jak drżą drzewa leśne na wietrze” (Izajasza 7:2). Achaza i jego poddanych istotnie przeraża wieść o tym, że Syryjczycy i Izraelici połączyli swe siły i że ich wojska właśnie stoją obozem na ziemi Efraima (Izraela). Od Jerozolimy dzielą je zaledwie dwa lub trzy dni marszu!

 5. Pod jakim względem dzisiejszy lud Boży przypomina Izajasza?

⁵ Jehowa mówi do Izajasza: „Wyjdź, proszę, na spotkanie Achazowi, ty i twój syn Szear-Jaszub, na koniec kanału górnej sadzawki przy gościńcu na polu pracza” (Izajasza 7:3). Pomyśl tylko! W sytuacji, gdy to król powinien szukać proroka Jehowy i prosić o wskazówki, prorok sam musi iść i odnaleźć króla! Mimo to Izajasz chętnie podporządkowuje się woli Jehowy. Również dziś słudzy Boży ochoczo wyruszają, by dotrzeć do ludzi przerażonych trudnościami piętrzącymi się w tym świecie (Mateusza 24:6, 14). Jakże można się cieszyć, że co roku setki tysięcy osób przychylnie reaguje na wizyty głosicieli dobrej nowiny i chwyta się opiekuńczej ręki Jehowy!

 6. (a) Jaką pokrzepiającą wiadomość prorok przekazuje królowi Achazowi? (b) Jaka sytuacja wytworzyła się w naszych czasach?

⁶ Izajasz znajduje Achaza poza murami Jerozolimy, gdzie ten ze względu na spodziewane oblężenie sprawdza zaopatrzenie miasta w wodę. Prorok przekazuje mu wiadomość od Jehowy: „Miej się na baczności i zachowaj spokój. Nie bój się i niech się twe serce nie lęka dwóch końców tych dymiących polan, pałającego gniewu Recina i Syrii oraz syna Remaliasza” (Izajasza 7:4). Kiedy przedtem ci napastnicy pustoszyli Judę, pałali gniewem równie gwałtownym jak ogień. Teraz są zaledwie ‛dwoma końcami dymiących polan’. Achaz nie musi się bać syryjskiego króla Recina ani izraelskiego króla Pekacha, syna Remaliasza. W dobie dzisiejszej jest podobnie. Przez setki lat przywódcy chrześcijaństwa okrutnie prześladowali prawdziwych chrześcijan. Obecnie jednak chrześcijaństwo przypomina dopalające się polano. Jego dni są policzone.

 7. Dlaczego imię Izajasza i jego syna daje podstawy do nadziei?

⁷ W czasach Achaza osoby polegające na Jehowie czerpią otuchę nie tylko z orędzia głoszonego przez Izajasza, ale również ze znaczenia jego imienia oraz imienia jego syna. To prawda, że Juda jest w niebezpieczeństwie, ale imię Izajasz znaczy „wybawienie przez Jehowę”, co wskazuje, iż Jehowa pośpieszy na ratunek. Nakazuje On Izajaszowi zabrać ze sobą syna Szear-Jaszuba, którego imię oznacza „tylko ostatek powróci”. Chociaż królestwo Judy ostatecznie upadnie, Bóg miłosiernie sprowadzi resztkę ocalałych z powrotem do ojczyzny.

Coś więcej niż wojna kilku narodów

 8. Dlaczego atak na Jerozolimę jest czymś więcej niż wojną między narodami?

⁸ Jehowa za pośrednictwem Izajasza wyjawia plany wrogów Judy. Oto, co knują: „Wyruszmy przeciw Judzie i rozszarpmy ją, a zrobiwszy wyłomy, podbijmy ją; i kogoś innego — syna Tabeela — obwołajmy królem, żeby w niej panował” (Izajasza 7:5, 6). Związani sojuszem Syryjczycy i Izraelici zamierzają zdobyć Judę, a Achaza, potomka Dawida, zastąpić swoim kandydatem. A zatem atak na Jerozolimę jest czymś więcej niż wojną kilku narodów. Staje się walką między Szatanem a Jehową. Dlaczego? Ponieważ Jehowa Bóg zawarł z królem Dawidem przymierze, w którym go zapewnił, że to jego synowie będą panować nad ludem Bożym (2 Samuela 7:11, 16). Jakże tryumfowałby Szatan, gdyby zdołał osadzić na tronie w Jerozolimie jakąś inną dynastię! Mógłby wtedy nawet udaremnić zamiar Jehowy, by z rodu Dawida przyszedł nieprzemijający Dziedzic, „Książę Pokoju” (Izajasza 9:6, 7).

Gorące zapewnienia Jehowy

 9. Jakie zapewnienia powinny natchnąć odwagą Achaza, a także dzisiejszych chrześcijan?

⁹ Czy spisek Syrii i Izraela się powiedzie? Nie. Jehowa oświadcza: „To się nie ostoi ani do tego nie dojdzie” (Izajasza 7:7). Przez Izajasza zapowiada, że nie uda im się zdobyć Jerozolimy oraz że „przed upływem zaledwie sześćdziesięciu pięciu lat Efraim zostanie roztrzaskany, tak iż nie będzie już ludem” (Izajasza 7:8). Po 65 latach Izrael faktycznie nie będzie już istnieć jako naród.a Powyższe zapewnienie, uzupełnione przedstawieniem dokładnego terminu, powinno natchnąć Achaza odwagą. Podobnie dzisiejszemu ludowi Bożemu sił dodaje świadomość, że kończy się czas pozostawiony światu podległemu władzy Szatana.

10. (a) Jak w dobie obecnej prawdziwi chrześcijanie mogą naśladować Jehowę? (b) Co Jehowa proponuje Achazowi?

¹⁰ Być może na twarzy Achaza maluje się niedowierzanie, gdyż Jehowa za pośrednictwem Izajasza oświadcza: „Jeżeli nie będziecie wierzyć, to się długo nie utrzymacie”. Ale cierpliwie przemawia „jeszcze do Achaza” (Izajasza 7:9, 10). Cóż za wspaniały przykład! Chociaż obecnie wielu nie reaguje pozytywnie na orędzie Królestwa, powinniśmy wzorem Jehowy ‛mówić do nich jeszcze’, składając im kolejne wizyty. Jehowa następnie oznajmia Achazowi: „Proś dla siebie Jehowę, twego Boga, o znak, czyniąc go głębokim jak Szeol lub wysokim jak górne rejony” (Izajasza 7:11). Król może prosić o znak stanowiący rękojmię, że Jehowa ochroni dom Dawida.

11. Czego dowodzi okoliczność, że Jehowa nazywa siebie Bogiem Achaza?

¹¹ Zauważmy, iż Jehowa mówi: ‛Proś twego Boga o znak’. Wykazuje więc ogromną życzliwość. Według zachowanych doniesień Achaz zaczął już oddawać cześć fałszywym bogom i hołdować odrażającym zwyczajom pogańskim (2 Królów 16:3, 4). Nie bacząc na to ani na jego bojaźliwość, Jehowa wciąż nazywa siebie Bogiem Achaza. Dzięki temu utwierdzamy się w przekonaniu, że nie odrzuca On ludzi pochopnie. Chętnie wyciąga przyjazną dłoń do błądzących lub do tych, których wiara osłabła. Czy ten dowód miłości Boga skłoni Achaza do przyjęcia od Niego pomocy?

Od powątpiewania do nieposłuszeństwa

12. (a) Jaką wyniosłą postawę przybiera Achaz? (b) Do kogo zamiast do Jehowy zwraca się Achaz o pomoc?

¹² Achaz odpowiada arogancko: „Nie będę prosił ani nie będę wystawiał Jehowy na próbę” (Izajasza 7:12). Bynajmniej nie chodzi mu tu o zastosowanie się do prawa: „Jehowy, waszego Boga, nie wolno wam wystawiać na próbę” (Powtórzonego Prawa 6:16). Kilka stuleci później na to samo prawo powołuje się Jezus, gdy kusi go Szatan (Mateusza 4:7). Ale przecież Jehowa zachęca Achaza, by wrócił do religii prawdziwej, i chce przez znak wzmocnić jego wiarę. On jednak woli szukać wsparcia gdzie indziej. Niewykluczone, że właśnie wysyła ogromne sumy do Asyrii, licząc na jej pomoc w walce z wrogami z północy (2 Królów 16:7, 8). Tymczasem wojska syryjskie i izraelskie okrążają Jerozolimę i rozpoczynają oblężenie.

13. Jaką zmianę dostrzegamy w wersecie 13 i co ona oznacza?

¹³ Mając w pamięci brak wiary Achaza, Izajasz oświadcza: „Posłuchaj, proszę, domu Dawidowy. Czy to dla was taki drobiazg nużyć ludzi, żebyście mieli też nużyć mojego Boga?” (Izajasza 7:13). Jehowa istotnie może być zmęczony ciągłym buntowaniem się króla. Co ciekawe, teraz prorok mówi o ‛swoim Bogu’, a nie o ‛jego Bogu’. To naprawdę złowieszcza zmiana! Kiedy Achaz wyrzeka się Jehowy i zwraca ku Asyrii, traci doskonałą sposobność odbudowania z Nim dobrych stosunków. Obyśmy nigdy nie wyrzekli się naszej więzi z Bogiem, odstępując od opartych na Biblii przekonań dla jakichś doraźnych korzyści.

Znak w postaci Immanuela

14. Jak Jehowa dowodzi, że jest wierny przymierzu zawartemu z Dawidem?

¹⁴ Jehowa pozostaje wierny przymierzu z Dawidem. Zaproponował znak i da znak! Izajasz ciągnie dalej: „Jehowa sam da wam znak: Oto panna będzie brzemienna i urodzi syna, i nazwie go imieniem Immanuel. Masło i miód będzie jadł, zanim jeszcze będzie umiał odrzucać zło, a wybierać dobro. Zanim bowiem chłopiec będzie umiał odrzucać zło, a wybierać dobro, ziemia, przed której dwoma królami odczuwasz okropny strach, będzie całkowicie porzucona” (Izajasza 7:14-16).

15. Jakie dwie sprawy wyjawia proroctwo o Immanuelu?

¹⁵ To naprawdę dobra nowina dla każdego, kto się obawia, że najeźdźcy obalą dynastię Dawidową. Imię Immanuel oznacza „z nami jest Bóg”. Bóg rzeczywiście jest z Judą i nie pozwoli unieważnić swego przymierza z Dawidem. Jednakże Achaz wraz z resztą ludu dowiadują się nie tylko, co Jehowa uczyni, lecz także kiedy przystąpi do działania. Wrogie narody zostaną unicestwione, zanim Immanuel będzie wystarczająco duży, by odróżniać dobro od zła. I wszystko to się sprawdza!

16. Prawdopodobnie dlaczego Jehowa nie wyjaśnia dokładnie, kim jest Immanuel z czasów Achaza?

¹⁶ Biblia nie wyjawia, komu rodzi się Immanuel. Ponieważ jednak ten mały chłopiec ma się okazać znakiem, a Izajasz później oświadcza, że on i jego dzieci ‛stanowią znaki’, Immanuel może być jego synem (Izajasza 8:18). Jehowa chyba celowo nie wyjaśnia dokładnie, kim jest Immanuel z czasów Achaza, nie chce bowiem odwracać uwagi późniejszych pokoleń od Większego Immanuela. Co to za postać?

17. (a) Kto jest Większym Immanuelem i na co wskazywały jego narodziny? (b) Dlaczego dzisiejszy lud Boży może wołać: „Z nami jest Bóg”?

¹⁷ Poza Księgą Izajasza imię Immanuel pojawia się w Biblii jedynie raz — w Ewangelii według Mateusza 1:23. Jehowa natchnął Mateusza, by proroctwo zapowiadające Immanuela odniósł do przyjścia na świat Jezusa, prawowitego Dziedzica tronu Dawida (Mateusza 1:18-23). Narodziny pierwszego Immanuela były znakiem, iż Bóg nie porzucił domu Dawida. Podobnie narodziny Jezusa, Większego Immanuela, stanowiły znak, że Bóg nie zapomniał o ludzkości ani o przymierzu co do Królestwa, które zawarł z domem Dawida (Łukasza 1:31-33). Skoro wśród ludzi przebywał wtedy główny przedstawiciel Jehowy, Mateusz słusznie mógł powiedzieć: „Z nami jest Bóg”. Dzisiaj Jezus już jako niebiański Król jest ze swym zborem działającym na ziemi (Mateusza 28:20). Lud Boży ma więc dodatkowy powód, by śmiało wołać: „Z nami jest Bóg”!

Dalsze skutki niewierności

18. (a) Dlaczego następne słowa Izajasza budzą w słuchaczach przerażenie? (b) Jak wkrótce zmieni się bieg wydarzeń?

¹⁸ Wprawdzie ostatnie słowa Izajasza były pokrzepiające, ale następna jego wypowiedź budzi w słuchaczach przerażenie: „Jehowa sprowadzi na ciebie i na twój lud, i na dom twego ojca takie dni, jakich nie było od dnia, gdy Efraim odwrócił się od Judy — mianowicie króla Asyrii” (Izajasza 7:17). Zbliża się klęska, a spowoduje ją król Asyrii. Perspektywa znalezienia się pod hegemonią Asyryjczyków, znanych z okrucieństwa, musi przez wiele nocy spędzać sen z powiek Achazowi i jego poddanym. Myślał, że gdy nawiąże przyjazne stosunki z Asyrią, uwolni się od Izraela i Syrii. Król Asyrii istotnie odpowie na apel Achaza i w końcu zaatakuje Izrael oraz Syrię (2 Królów 16:9). Zapewne właśnie dlatego Pekach i Recin będą zmuszeni odstąpić od oblężenia Jerozolimy. Połączone siły syryjsko-izraelskie nie zdołają więc jej zdobyć (Izajasza 7:1). Izajasz jednak zapowiada wstrząśniętym słuchaczom, że obrońca, którego tak wyczekują, stanie się ich ciemięzcą! (Porównaj Przysłów 29:25).

19. Jaką przestrogę dla nowożytnych chrześcijan zawiera to historyczne doniesienie?

¹⁹ Powyższe wiarygodne doniesienie historyczne zawiera pewną przestrogę dla nowożytnych chrześcijan. W obliczu przeciwności może nas brać pokusa odstąpienia od zasad chrześcijańskich, co byłoby równoznaczne z odrzuceniem opieki Jehowy. Działanie takie jest krótkowzroczne, a jak wynika z dalszych słów Izajasza — wręcz samobójcze. Zaczyna on bowiem opisywać teraz szkody, które najazd asyryjski wyrządzi krajowi i jego mieszkańcom.

20. Kim są „muchy” i „pszczoły” oraz co zrobią?

²⁰ Izajasz dzieli swe obwieszczenie na cztery części, z których każda zapowiada, do czego dojdzie „w owym dniu”, to znaczy gdy Asyria napadnie na Judę. „W owym dniu Jehowa zagwiżdże na muchy, które są przy samym końcu kanałów Nilu w Egipcie, i na pszczoły, które są w ziemi asyryjskiej, i one przylecą, i siądą, wszystkie, na urwistych dolinach potoków i na rozpadlinach skalnych, i na wszystkich ciernistych zaroślach, i na wszystkich wodopojach” (Izajasza 7:18, 19). Wojska egipskie i asyryjskie niczym roje much i pszczół skierują się w stronę Ziemi Obiecanej. Nie wycofają się szybko. Te „muchy” oraz „pszczoły” obsiądą kraj i rozplenią się we wszystkich jego zakątkach.

21. Z jakiego względu króla Asyrii będzie można przyrównać do brzytwy?

²¹ Izajasz kontynuuje: „W owym dniu Jehowa za pomocą brzytwy najętej w regionie Rzeki — za pomocą króla Asyrii — ogoli głowę i włosy na nogach, a nawet brodę obetnie” (Izajasza 7:20). Teraz prorok wspomina o samej Asyrii, stanowiącej główne zagrożenie. Achaz angażuje jej króla do ‛ogolenia’ Syrii i Izraela. Ale ta ‛najęta brzytwa’ z okolic rzeki Eufrat zwróci się przeciw „głowie” Judy i całkiem ją ogołoci — ‛obetnie nawet brodę’!

22. Na jakich przykładach Izajasz ukazuje skutki bliskiego najazdu Asyryjczyków?

²² Jakie pociągnie to za sobą skutki? „W owym dniu człowiek zachowa przy życiu jałówkę ze stada oraz dwie owce. I dzięki obfitości mleka będzie jadł masło; gdyż każdy, kto pozostanie w kraju, będzie jadł masło i miód” (Izajasza 7:21, 22). Kiedy Asyria „ogoli” kraj, zostanie tak mało ludzi, że wystarczy niewiele zwierząt, by ich wykarmić. Do jedzenia znajdą tylko „masło i miód”; nie będzie ani wina, ani chleba, ani żadnych innych podstawowych produktów. Zapewne dla podkreślenia, jak bardzo ziemia zostanie spustoszona, Izajasz trzykrotnie zapowiada, że na dawnej wartościowej, urodzajnej glebie wyrosną jedynie cierniste krzewy i chwasty. Osoby, które odważą się zapuścić na tereny wiejskie, będą potrzebować „strzał i łuku” do obrony przed dzikimi zwierzętami czyhającymi w zaroślach. Wypielęgnowane pola będą deptane przez owce i bydło (Izajasza 7:23-25). Proroctwo to zaczyna się spełniać już w czasach Achaza (2 Kronik 28:20).

Dokładne przepowiednie

23. (a) Jakie polecenie otrzymuje teraz Izajasz? (b) Jak znak na tablicy zostaje potwierdzony?

²³ Izajasz powraca teraz do spraw aktualnych. Podczas gdy Jerozolimę wciąż oblegają Syryjczycy do spółki z Izraelitami, on pisze: „Jehowa przemówił do mnie: ‚Weź sobie wielką tablicę i rylcem śmiertelnika napisz na niej: „Maher-Szalal-Chasz-Baz”. I niech mi poświadczą wierni świadkowie, kapłan Uriasz oraz Zachariasz, syn Jeberechiasza’” (Izajasza 8:1, 2). Imię Maher-Szalal-Chasz-Baz to inaczej: „Pośpiesz się, łupie! Przyszedł szybko, by grabić”. Izajasz prosi dwóch powszechnie szanowanych mężczyzn o poświadczenie, iż wypisał to imię na wielkiej tablicy, aby później mogli potwierdzić autentyczność tego dokumentu. Ale ów znak ma być uwierzytelniony jeszcze jednym znakiem.

24. Jaki wpływ na mieszkańców Judy powinien mieć znak, którym jest Maher-Szalal-Chasz-Baz?

²⁴ Izajasz relacjonuje: „Potem zbliżyłem się do prorokini i stała się brzemienna, a po jakimś czasie urodziła syna. Wtedy Jehowa rzekł do mnie: ‚Nazwij go imieniem Maher-Szalal-Chasz-Baz, bo zanim chłopiec będzie umiał wołać: „Mój ojcze!” i „Moja matko!”, zasoby Damaszku i łupy Samarii zostaną wyniesione przed króla Asyrii’” (Izajasza 8:3, 4). Zarówno owa wielka tablica, jak i nowo narodzone dziecko będą stanowić znaki, iż Asyria niebawem ograbi Syryjczyków i Izraelitów, gnębicieli Judy. Jak szybko to nastąpi? Zanim chłopiec wypowie słowa, których na ogół dzieci uczą się najszybciej — „tata” i „mama”. Taka dokładna przepowiednia powinna rozbudzić zaufanie ludu do Jehowy. Ale może też narazić Izajasza i jego synów na kpiny ze strony niektórych osób. Tak czy inaczej, słowa proroka się spełniają (2 Królów 17:1-6).

25. Jakie podobieństwa zachodzą między czasami Izajasza i naszymi?

²⁵ Chrześcijanie mogą się dużo nauczyć z wielokrotnych ostrzeżeń ogłaszanych przez Izajasza. Apostoł Paweł wyjawił nam, że w tych dramatycznych wydarzeniach Izajasz wyobrażał Jezusa Chrystusa, a jego synowie — pomazańców będących uczniami Jezusa (Hebrajczyków 2:10-13). Ten ostatni za pośrednictwem swych namaszczonych duchem naśladowców żyjących na ziemi przypomina prawdziwym chrześcijanom o potrzebie zachowywania czujności w obecnych krytycznych czasach (Łukasza 21:34-36). Jednocześnie zatwardziali przeciwnicy są ostrzegani przed nadciągającą zagładą, chociaż często szydzą z takich przestróg (2 Piotra 3:3, 4). Okoliczność, że za dni Izajasza spełniły się proroctwa umiejscawiające wypadki w czasie, stanowi gwarancję, iż Boży rozkład wydarzeń w dobie dzisiejszej również „sprawdzi się niezawodnie. Nie opóźni się” (Habakuka 2:3).

Niszczycielskie „wody”

26, 27. (a) Jakie wydarzenia zapowiada Izajasz? (b) Co słowa Izajasza oznaczają dla dzisiejszych sług Jehowy?

²⁶ Izajasz udziela dalszych przestróg: „Ponieważ ten lud odrzucił łagodnie płynące wody Sziloach i zapanowało radosne uniesienie z powodu Recina oraz syna Remaliasza, oto Jehowa sprowadza na nich potężne i obfite wody Rzeki, króla Asyrii i całą jego chwałę. I on wyleje się ze wszystkich swych strumieni, i wystąpi ze wszystkich swych brzegów, i ruszy przez Judę. Zaleje i przejdzie. Sięgnie aż do szyi. A rozpostarcie jego skrzydeł wypełni szerokość twej krainy, Immanuelu!” (Izajasza 8:5-8).

²⁷ „Ten lud” — północne królestwo izraelskie — odrzucił przymierze Jehowy z Dawidem (2 Królów 17:16-18). Wydaje mu się równie mizerne jak sączące się wody Sziloach, z których zaopatruje się Jerozolima. Jest uradowany wojną z Judą. Ale taka pogarda nie ujdzie kary. Jehowa pozwoli Asyryjczykom ‛zalać’, czyli opanować Syrię oraz Izrael — podobnie jak wkrótce dopuści, by polityczna część teraźniejszego świata zniszczyła niczym powódź domenę religii fałszywej (Objawienie 17:16; porównaj Daniela 9:26). Następnie, jak pisze Izajasz, wzbierające „wody” ‛ruszą przez Judę’ i sięgną „aż do szyi”, do Jerozolimy, gdzie sprawuje rządy król jako głowa Judy.b W naszych czasach polityczni wykonawcy wyroku na religii fałszywej również osaczą sług Jehowy, podchodząc im „aż do szyi” (Ezechiela 38:2, 10-16). Co z tego wyniknie? A co się dzieje za dni Izajasza? Czy fala Asyryjczyków przelewa się przez mury miejskie i zmiata lud Boży? Skądże. Przecież jest z nim Bóg.

Nie bójcie się — „Bóg jest z nami!”

28. O czym Jehowa zapewnia Judę wbrew upartym dążeniom wrogów?

²⁸ Izajasz ostrzega: „Wyrządzajcie krzywdę, ludy [wrogie narodowi sprzymierzonemu z Bogiem], i zostańcie roztrzaskane; i nadstawcie ucha, wy wszyscy w odległych miejscach na ziemi! Przepaszcie się i zostańcie roztrzaskani! Przepaszcie się i zostańcie roztrzaskani! Obmyślcie plan, a będzie udaremniony! Powiedzcie jakieś słowo, a się nie ostoi, gdyż Bóg jest z nami!” (Izajasza 8:9, 10). Słowa te sprawdzają się po latach, za panowania wiernego Ezechiasza, syna Achaza. Anioł Jehowy powala 185 000 Asyryjczyków zagrażających Jerozolimie. Bóg bez wątpienia jest ze swym ludem i z królewskim rodem Dawida (Izajasza 37:33-37). Podobnie w czasie zbliżającej się walki Armagedonu Jehowa wyśle Większego Immanuela nie tylko po to, by rozbił Jego wrogów, ale też by wyratował wszystkich tych, którzy na Nim polegają (Psalm 2:2, 9, 12).

29. (a) Czym Żydzi z czasów Achaza różnili się od współczesnych Ezechiaszowi? (b) Dlaczego obecnie słudzy Jehowy nie szukają sojuszników religijnych ani politycznych?

²⁹ W odróżnieniu od Żydów żyjących za czasów Ezechiasza ludzie współcześni Achazowi nie wierzą w opiekę Jehowy. Wolą, by ich wałem obronnym przed sprzymierzonymi wojskami syryjsko-izraelskimi stało się porozumienie czy wręcz „spisek” z Asyryjczykami. Ale „ręka” Jehowy trąca Izajasza, żeby się wypowiedział przeciw „drodze tego ludu”, to jest przeciw owemu przyjętemu poglądowi. Mówi więc ostrzegawczo: „Tego, co wzbudza ich bojaźń, nie bójcie się ani przed tym nie drżyjcie. Jehowa Zastępów — to jego macie uważać za świętego i wobec niego macie żywić bojaźń, i on ma wzbudzać w was drżenie” (Izajasza 8:11-13). Pamiętając o tym, Jego dzisiejsi słudzy wystrzegają się ‛spiskowania’ i wiązania nadziei z gremiami religijnymi czy organizacjami politycznymi. Bez reszty ufają, że ochroni ich moc Boga. Przecież jeśli ‛Jehowa jest po naszej stronie, cóż może nam uczynić ziemski człowiek?’ (Psalm 118:6).

30. Jaki los czeka tych, którzy nie polegają na Jehowie?

³⁰ Izajasz powtarza, iż dla wszystkich polegających na Jehowie okaże się On „miejscem poświęconym”, schronieniem. Natomiast wielu tych, którzy Go odrzucają, „potknie się i upadnie, i się rozbije, a także wpadnie w sidła i zostanie złapanych”. Te pięć dobitnych czasowników nie pozostawia wątpliwości co do losu osób nieszukających oparcia w Jehowie (Izajasza 8:14, 15). W I wieku n.e. ludzie, którzy odtrącili Jezusa, też potknęli się i upadli (Łukasza 20:17, 18). W dobie obecnej odmowa podporządkowania się Jezusowi jako panującemu niebiańskiemu Królowi wywoła takie same skutki (Psalm 2:5-9).

31. Jak obecnie prawdziwi chrześcijanie mogą iść za przykładem Izajasza i tych, którzy słuchali jego nauk?

³¹ Za dni Izajasza nie wszyscy się potykają. Prorok mówi: „Zwiń poświadczenie, opieczętuj prawo wśród moich uczniów! Ja zaś będę oczekiwał Jehowy, który zakrywa swe oblicze przed domem Jakuba, w nim też będę pokładał nadzieję” (Izajasza 8:16, 17). Izajasz i ci, którzy przywiązują wagę do jego nauk, nie odejdą od Prawa Bożego. Niezmiennie ufają Jehowie, mimo że nie chcą tak postępować ich obciążeni winą rodacy, wskutek czego On ‛zakrywa przed nimi oblicze’. Idźmy więc za przykładem tamtych osób polegających na Jehowie i bądźmy zdecydowani równie wytrwale obstawać przy czystym wielbieniu Boga! (Daniela 12:4, 9; Mateusza 24:45; porównaj Hebrajczyków 6:11, 12).

„Znaki i cuda”

32. (a) Kto dziś służy za „znaki i cuda”? (b) Dlaczego chrześcijanie powinni różnić się od świata?

³² Izajasz obwieszcza teraz: „Oto ja i dzieci, które mi dał Jehowa, stanowimy w Izraelu znaki i cuda od Jehowy Zastępów, który przebywa na górze Syjon” (Izajasza 8:18). Izajasz, Szear-Jaszub oraz Maher-Szalal-Chasz-Baz istotnie stanowią znaki potwierdzające zamiary Jehowy wobec Judy. W dzisiejszych czasach takimi znakami są Jezus oraz jego namaszczeni duchem bracia (Hebrajczyków 2:11-13). W ich działalności pomaga im „wielka rzesza” „drugich owiec” (Objawienie 7:9, 14; Jana 10:16). Oczywiście znak ma wartość tylko wtedy, gdy odróżnia się od otoczenia. Podobnie jeśli chrześcijanie mają wywiązywać się ze swego zadania i służyć za znaki, muszą wyróżniać się spośród tego świata, w pełni polegając na Jehowie i śmiało ogłaszając Jego zamierzenia.

33. (a) Na co zdecydowani są prawdziwi chrześcijanie? (b) Dlaczego prawdziwi chrześcijanie pozostaną niezachwiani?

³³ Trzymajmy się zatem wszyscy zasad ustalonych przez Boga, a nie przez ten świat. Dalej odważnie się wyróżniajmy — niczym znaki — wypełniając zlecenie dane Większemu Izajaszowi, Jezusowi Chrystusowi, aby „ogłaszał rok dobrej woli (...) i dzień pomsty ze strony naszego Boga” (Izajasza 61:1, 2; Łukasza 4:17-21). Kiedy przez ziemię przetoczą się ‛potężne wody Asyrii’, nie porwą nas, nawet jeśli sięgną nam „aż do szyi”. Jako prawdziwi chrześcijanie, pozostaniemy niezachwiani, ponieważ „Bóg jest z nami”.

[Przypisy]

[Ilustracja na stronie 103]

Kiedy Izajasz miał przedstawić Achazowi orędzie Jehowy, zabrał ze sobą Szear-Jaszuba

[Ilustracja na stronie 111]

Dlaczego Izajasz napisał na wielkiej tablicy „Maher-Szalal-Chasz-Baz”?